Idd!. M'n ex heeft al regelmatig de kinderen afgezegd ........ En ja hoor hij kon ze dan ook makkelijk wel bij z'n ouders dumpen, dus ja hij wilde wel zelf iets anders regelen. Maar als de kinderen drie dagen daardoor bij drie verschillende adressen slapen........ Nee dan zijn ze bij mij en zeg ik m'n plannen wel af. En m'n dochters hadden deze keer heel goed door dat hun vaders vriendin op de eerste plaats kwamen en niet zij. In een gezin kan je ook je kinderen niet even afzeggen...... Ze zijn er gewoon, ook al heb je omstandigheden die veel van je vragen.
Hele topic doorgelezen. Vaak gelachen maar ook enorm veel verbazing. Daar heb ik er zelf ook nog 1 van ... Mijn zusje heeft na heel veel enorm moeilijke jaren zichzelf van het leven beroofd. Daarna ben ik in een diep dal terechtgekomen. Had PTSS en liep in de ziektewet. Moest uiteraard naar de bedrijfsarts. Daar gaf ik aan dat ik enorm opzag tegen de maand die eraan kwam. Mijn verjaardag. 1e verjaardag dochter. Man en ik zouden geregistreerd partnerschap aangaan en de verjaardag van mijn zusje had dan geweest. Zag zo enorm tegen die maand op. Was op dat moment ook pas 3 maanden dat ze was overleden. Zegt de bedrijfsarts, en ik citeer; Je moet echt gaan genieten van het leven. Je moet het vieren dat jij jezelf niet op wilt hangen in het trappengat (Mijn zusje heeft zich opgehangen ) Ik ben in shock geraakt. Kon niets meer zeggen en ben zo weggelopen. Daarna mijn manager gesproken en aangegeven dat ik haar nooit meer wilde zien omdat ik haar echt wat aan zou doen
Oh, doet me denken aan een vrouw die bij me op de zaal lag na de bevalling en kunstvoeding gaf. Prima, haar keus, alleen zei ze heel serieus dat ik nu wel zelf veel melk moest gaan drinken, omdat ik borstvoeding gaf. Eh ? En qua domme opmerkingen over kunstvoeding. Ik sprak een moeder die vertelde dat als ze shoarma of Mexicaans ofzo kookte, zorgde dat het pak Nutrilon goed dicht zat en in een kast zat het het deurtje goed dicht. Anders konden de kruidendampen bij het poeder komen en zou haar kindje krampjes kunnen krijgen. @Wens84 ,vreselijk ongepast!
Haha ik wou dat je dat gezegd had. Ik had in mijn broek geplast van het lachen. Die was echt goed geweest!
Wat een vreselijke opmerking. Doet me denken aan bedrijfsarts die ik zelf heb gesproken. Mijn vader was ernstig ziek. Hierdoor en door een aantal andere oorzaken liep ik tegen mijn grenzen aan. Dit had ik besproken met mijn manager, die vervolgens, in overleg met mij een preventief gesprek had gepland. Vlak voor dat gesprek overleed mijn vader. Ik heb toen wat dagen bijzonder verlof gehad, en daarna heb ik mij (in goed overleg met mijn manager) ziek gemeld. Maar omdat op de eerste dag van die week (3 dagen na de crematie) dat gesprek met de bedrijfsarts gepland stond ben ik daar wel naartoe gegaan. Raarste gesprek ooit. Hij begon met vragen waarom ik ziek gemeld was. Ik: ik ben emotioneel niet in staat te werken. Mijn vader is drie dagen geleden gecremeerd, ik heb de afgelopen week in een roes geleefd om alles te regelen. Naast de zorgen om mijn moeder en mijn gezin heb ik tijd nodig om weer tot mezelf te komen. Hij: maar je bent toch niet ziek? ..... Eh . Nee. Ik heb geen lichamelijke klachten. Maar dit hele gesprek was al nooit gepland geworden wegens lichamelijke klachten. Hij: nou dan kun je toch wel werken? Ik (met tranen in mijn ogen): nee. Kan ik niet. Hij: Wat heb je dan? Ik: schrijf maar in je rapportje: concentratieproblemen. En toen ben ik opgestapt. Mijn manager op de hoogte gesteld (die gelukkig wel heel begripvol reageerde) en naar huis gegaan. Een week later ben ik wel weer gewoon gaan werken overigens.
Nou mensen, ik heb er ook eentje voor hier hoor. Eigenlijk niet eens een domme opmerking, maar meer een "hoe haal je het verdomme in je hoofd om dat te vragen?!". Ik was met vriend en kinderen in een tuincentrum vandaag. Zoontje in de draagdoek op mijn buik. Vriend en dochtertje gingen een wagentje halen en ik liep alvast de winkel in. Komt er een vrouw naar me toe, kijkt naar zoontje: "Och, dat is nog n kleintje. Hoe oud?" 3weken nu. "Och ja, prachtig... En gaat het goed?" Eh.. ja prima... (ik kende de vrouw helemaal niet verder) Ze kijkt nog eens naar zoontje, hoofd schuin, kijkt wat zorgelijk. En dan -hou je vast- de vraag: "Is het een mongooltje?" WAT?! WAAAAT?! Ik was even compleet met stomheid geslagen en heb in een reflex gezegd: nee, jij wel?! "Oh nou sorry, maar hij heeft zo'n raar oortje..." Wtf?! Hij had op z'n handje gelegen! Echt, ik heb me omgedraaid en ben weggelopen. Ik heb niks tegen vriend gezegd, want die had dr vast gewurgd met de dichtstbijzijnde tuinslang. Maar mijn god zeg, waar haal je het lef vandaan om zoiets te vragen? En dan ook nog aan iemand die je totaal niet kent?! Hoe vaker ik het in mijn hoofd opnieuw afspeel, hoe bozer ik word.
Ik toen ik een jaar of 19 was... had van mijn vader een paar jaar eerder een ring met groei diamand gehad. "pap volgens mij ben je opgelicht bij de juwelier want die diamand is nog steeds niet gegroeid". Inmiddels is hij wel gegroeid maar niet vanzelf
Oh nu ik dingen zie over bedrijfsartsen enzo. Ik was 13 toen mijn ouders uit elkaar gingen en in het hele proces vond iemand dat ik met een psycholoog moest praten. Volgens mij kwam dat vanuit de rechter. Moest toen ook een brief schrijven bij wie ik wilde wonen (anders had ik dit persoonlijk bij de rechtbank moeten aangeven) Ik ben er 1x geweest. Op het ogenblik dat ze zei: "je moet je ouders als individueel zien. Stel je maar voor dat ze nooit bij elkaar geweest zijn!" Was ik wel klaar met die mevrouw en haar advies. Het zijn mijn ouders.. ze gaan scheiden.. Ik ben hun kind. Hoe moet ik in godsnaam me voorstellen dat ze nooit samen zijn geweest.
In de trant van bedrijfsarten, hier een uwv-pareltje: Door omstandigheden viel mijn einde dienstverband tegelijk met mijn zwangerschap van de jongste, dus ik ging ww aanvragen. Uwv-medewerkster: als je nou gewoon abortus laat plegen dan kan je daar blijven werken en heb je ook geen ww nodig.
Die vind ik inderdaad ook een klacht waard! 'Als jij nu gewoon even van een brug af springt, kan ik jouw baan overnemen' wat een debiel mens
In de categorie 'luchtige domme opmerkingen' van een zwangere: ojee ik heb Ben & Jerry cookie dough ijs op. Zit daar rauw ei in?
Ik had geen keuze tussen huisartsen, dus ik kreeg de enige huisarts met plaats toegewezen na mijn verhuizing. Ik begreep al snel waarom hij nog wel plaats had. Het was een Belg met een zwaar Belgisch accent en de antwoorden die hij gaf...werkelijk, die sloegen nergens op. De eerste keer kwam ik omdat ik al langere tijd last had van hoofdpijn en duizeligheid. ‘Weet je wat het is, bij astronauten worden prikkels snel verwerkt, al die deeltjes en dingen bewegen in hun hoofd snel mee en bij u niet’. Gezegd dat ik geen astronaut ben en gewoon wil weten waardoor het wél komt, maar het astronautenverhaal werd herhaald. Tweede keer kon ik mijn pols amper nog bewegen, deed zoveel pijn, zelfs schakelen in de auto of een jampotje open draaien. Ik vertelde dat ik wel veel achter de computer werkte (fulltime, waarvan 90% van de tijd achter de computer). Zijn conclusie ‘kijk mevrouw, ik werk ook en ik heb ook een computer, maar ik heb toch ook geen RSI, dus dat kan het niet zijn’. Nou, toen maar naar de bedrijfsarts gegaan, die me wel serieus nam en heeft geholpen.