Oja en een ontzettende domme opmerking hier op t forum vond ik; ‘Je moet blij zijn dat mensen überhaupt op je bruiloft willen komen’
Dochter heeft nog steeds niet enorm veel haar en ze is nu 2.5. Als ik haar wat stoerder aankleed denken ze ook vaak een jongen. Het went
De bedrijfarts heeft eens tegen mij gezegd dat er wel meer ouders overleden en die kinderen gaan ook gewoon werken. Lees mijn vader lag op sterven aan kanker, ik was 21.
Hmm ik vond hem wel echt heel storend meer omdat hij het zei alsof ik een vervangend kindje zou willen mocht er iets met mijn kind gebeuren en tja ik ben en blijf van mening dat mijn kind niet te vervangen is voor een nieuw exemplaar.
Toch had hij het wel gemogen. Ziekte ten gevolge van een zwangerschap valt hieronder, en daar horen miskramen en vroeggeboorten ook bij.
Oh tegen mij word ook zo vaak gezegd; goed gedaan! Meisje en een jongen! Uhh oké. Ik sta altijd met mijn bek vol tanden. Maar het zal wel denk ik dan. Als ik een tweede meisje had gekregen was ik net zo blij geweest!
Eh... de vader bepaalt het geslacht? Bizar ook dat een jongen en een meisje het hoofddoel van voortplanting schijnt te zijn.
Ikzelf domme opmerking. In Harderwijk heb je bij een rotonde met die wegwijs borden in t midden. En op 1 zo'n bord zitten vogels. Zeg ik tegen mn man, er zitten daar ook steeds vogels op. Bleken t nep vogels. Ik voelde me zo stom en moet het nog altijd horen als we er langs rijden. 2 jaar terug na mn miskraam kreeg ik om de haverklap vervelende opmerkingen. Ach t was toch niet gepland. Of ach zo ver was je nog niet. T was idd erg onverwacht, maar kreeg al snel een echo om te kijken hoe ver ik was en hadden een mooi kloppend hartje en week later ging het mis. T kindje was zo welkom.
En als je kind wel down had gehad, had ze het dan wel mogen vragen? Edit/// Nee, sorry, vergeet bovenstaande. Ik wil iets anders vragen: Waar werd je precies zo boos om: dat er een medische vraag gesteld werd door iemand die er niets mee te maken had, of omdat iemand dacht dat je kind een afwijking had?
Mijn zoontje van 3.5 heeft inmiddels een mooie bos blonde krullentjes en die wordt vaak voor een meisje aangezien zou het echt aan t haar liggen?
Vooral dat het een volslagen onbekende was die echt totaal niets met mij (of mijn kind) te maken had. Hou het gewoon oppervlakkig, in de trant van "ach wat nog een kleintje" of "oh wat een lief klein prulletje" ofzo. Nu ik er over nadenk: misschien beide ook wel...
Ik zat vroeger bij een meisje in de klas met redelijk oude en blanke ouders. Ze was samen met haar biologische broertje geadopteerd uit Suriname en had een mooi kleurtje. Het was dus wel duidelijk dat dat niet haar biologische ouders waren. Wat bleek nu. Haar adoptie ouders hadden als eens een gezin gehad met 3 kindertjes. Ze waren een keer een dagje mee met vrienden of familie en zaten op de achterbank van een auto die geramd is door een vrachtwagen. In een keer was hun gezin weg. Na jaren van verdriet hebben ze dus twee kindjes geadopteerd. Een kind is niet te vervangen absoluut niet. Maar deze ouders konden zelf geen kinderen meer krijgen maar wilde heel graag een gezin. Die wens kan wel blijven bestaan. Dus ja ik snap de vraag van de gynaecoloog wel. Je weet namelijk niet hoe jij als mens reageert mocht het noodlot toeslaag en het is de taak van hem of haar om jou op alle mogelijke risico's van je keus te wijzen. Het is namelijk nogal een definitief besluit.