Bij de eerste was het meest pijnlijke het hechten na de tijd . Bij de jongste het moment dat haar hoofdje er half uit hing en ik niet mocht persen . Bij allemaal vond ik het persen sowieso verschrikkelijk. Hoor zovaak dat vrouwen het heerlijk vinden als ze eindelijk mogen persen...nou doe mij maar gewoon de ontsluitingsweeën hoor .
Bij de eerste de weeënstorm door weeënopwekkers bij de laatste centimeters. Bij de tweede de piek van de laaste weeën tussen de 8 en 10 cm. Werd toen ook misselijk... En the ring of fire xD! Gelukkig ben ik het alweer vergeten
Bij de eerste bevalling vooral de rugweeën waar ik niks mee kon. Tijdens de bevalling heeft het hoofdje niet gestaan. Bij de tweede bevalling het staan van het hoofdje, ondanks een ruggeprik, voelde alsof t uren duurde.
De weeen en het staan doen zeer maar vond ik niet super erg, ik denk vooral omdat de eerste een doel dient en het tweede je weet dat je bijna klaar bent.. maar wat ik echt een nare pijn vind en ook super onnodig waren de been weeen die ik bij alle drie de bevallingen had... verschrikkelijk! Mijn benen hebben toch niks met die baby te maken dus weeen rot op daar!
Absoluut 100% zeker bij mij wat velen van jullie hier omschrijven als "the ring of fire". Nét op het moment dat je een énorme persdrang hebt, moet je stoppen en voel je gewoon seconde na seconde hoe het beneden allemaal wordt opgerekt, alsof je een bowlingbal uitpoept. Ik vond het vréselijk pijnlijk, zeker toen mijn vroedvrouw het nodig vond om nog eens met haar vinger rond het hoofdje te gaan en de boel dus nóg sterker liet uitrekken
Bij de 2e geknipt, dus het staan van het hoofdje niet gevoeld. Bij de 3e wel gevoeld en dat vond ik dus echt wel het pijnlijkste. Wat een vreselijk gevoel.
Nou de bevalling meteen beginnen met een 1 uur durende weeenstorm van rugweeen vond ik echt het allerergst wat ik ooit heb gevoeld. Daarna meteen 10cm en kon ik persen. Ik wilde dood. Ik wilde heeeeel graag zo’n pistool en dat iemand me dan even zou afschieten. Heel erge gedachten, maar ja
Die laatste pakweg 15/30 minuten ontsluitingsweeen vond ik 3 x hels, ik wist echt niet meer wat ik met mijn lichaam aan moest. Ik weet nu wat kronkelen van de pijn inhoudt. Het staan van het hoofdje heb ik eigenlijk alleen de 3e keer als pijnlijk ervaren, maar die pijn viel in het niet bij die laatste paar cm. Alleen de 1e keer gehecht, maar toen ben ik ingeknipt ivm vacuümverlossing, dus plaatselijk verdoofd, dus daar heb ik niets van gevoeld.
5 cm in tien minuten. Dat was niet uit te houden. Dan heb ik liever 10x de laatste bevalling maar dan in een competent ziekenhuis of 5x de eerste. 10 minuten hebben nog nooit zo lang gevoeld.
De eerste bevalling vond ik niet echt pijn doen. Het hoofdje stond ook niet want ik kreeg een knip. Maar bij de tweede bevalling stond zijn hoofdje dus wel en lang ook omdat ik geen persweeen meer had en het zelf moest doen. Dat deed echt pijn!!
2e bevalling hechten (hij lag dwars, kon niet anders... maar o dat hechten vond ik vreselijk) Bij de 3e en de 4e bevalling de weeën die door de opwekkers zo heftig waren dat ik het niet bij kon houden. Tintelende vingers, shakende benen, nooit meer! Bij deze bevallingen had ik geen hechtingen. Staan van het hoofdje heeft hier nooit pijn gedaan.
Van 7 naar 10 cm ontsluiting vond ik het pijnlijkst. Ik kon amper meer ademhalen en dacht echt dat ik zou gaan flauwvallen daardoor (niet gebeurd overigens ) Bij het persen totaalruptuur opgelopen, maar dat was veel minder pijnlijk dan die laatste centimeters ontsluitingsweeen. Maar zn hoofd heeft ook niet gestaan. Door de druk scheurde ik in 1 keer helemaal open en was zn hoofd er ook meteen uit. Klinkt niet erg lekker, maar scheelt misschien toch qua pijn. Toch kijk ik niet negatief terug op de ontsluitingsfase en wel op de persfase. Bij de ontsluitingsfase liet iedereen mij namelijk lekker met rust. En met de persfase stonden ze om mij heen naar mn doos te staren en te commanderen dat ik moest persen. Vond ik vreselijk
Bij de eerste de weeënstorm die uren duurde. Ruggenprik gekregen en toen een prima bevalling gehad. Bij de tweede van 7 naar 10 centimeter en het staan van het hoofdje. Bevalling duurde vanaf weeën tot geboorte 3,5 uur. Erg snel en erg pijnlijk. Natuurlijke bevalling, maar met erg weinig bloedverlies, geen scheuren en snel herstel.
Ik vond persen echt verschrikkelijk. Gelukkig binnen 10 minuten was het over, helaas wel totaal ruptuur aan overgehouden. Maar zelfs dat herstel vond ik minder erg dan het persen. Hopelijk gaat het bij de 2e wat ‘makkelijker’.
Bij de eerste ruggenprik gehad. Bij de tweede het meest pijnlijk de pers weeen.. wat een hel En het staan van het hoofdje.
Bij de eerste. Geloof ik de prik in mijn been tegen de pijn. Ik dacht: De weeën doen teveel pijn Ik trek het niet geef maar pijnstilling. Er werd nog gezegd dat een wee meer pijn doet. Niet dus. Wist ik veel. Maar verder dus niet echt pijn. Persen geen pijn maar zal door die prik geweest zijn. Het hechten paar steekjes ook pijn maar ik ben zo een aansteller dat ik zo hard piep dat ik de pijn als minder ervaar denk ik. Bij de tweede die thuis geboren is de uitdrijving. Ja dát deed écht pijn. Maar voor ik pijnstilling kon krijgen was hij er al. Ik heb gewoon best hele goede bevallingen gehad
Ik vond die laatste centimeters echt de hel. Maar die gaan ook heel snel bij mij. Bij de laatste twee bevallingen heb ik 20 minuten gedaan over 5cm tot geboorte.
Het pijnlijkste de weeën. Het onaangenaamste het hoofdje die er zat en het vreselijke brandende gevoel. Maar tegelijk ook wel de moment dat je weet dat het bijna zover is.