Radio frequente en pulserende radiofrequente stroombehandelingen op mijn nekzenuw (op 8 plaatsen). Eerst het plaatsen en positioneren van de naalden vanaf hals tot nekwerfels is al een hel want het is prikken en daarna beetje eruit beetje erin, duwen naar links, duwen naar rechts tot op de rontgen schermen te zien is dat het uiteinde van de naald op de juiste plaats bij de zenuw zit. Daarna onverdoofd gaat er stroom op de zenuw voor 2 of 3 minuten, gevoel is te vergelijken met zenuw/kiespijn en dat x100 en in je nek. (en als ik pech heb dat er iets op het scherm dan niet aangeeft wat het aan moet geven stoppen ze tussendoor om toch weer even de naald te bewegen). En dat dus x 8. Helaas moet dit 4x per jaar, en begin ik eraan gewend te raken. Het is me alleen nog nooit gelukt zonder tranen, 10x auw roepen, en soms wat vloeken. Ik beval 1000x liever!
Het eruit duwen van mijn placenta die maar niet wilde komen, ik dacht dat ik door de bank heen geduwd werd.. Het bevallen deed mij vele malen minder pijn. Ik weet niet wat die gyn in opleiding deed maar ben daarna heel veel bloed verloren waardoor ik bloedtransfusies moest hebben.
Punctie in een ontstoken long Onverdoofde abortus Hoofdpijn tijdens begin hersenvliesontsteking Dit waren de drie indrukwekkendste. Oh de manuele placentaverwijderingen waren ook niet echt een feestje.
Ik vind puncties en scratching. Vooral puncties. Wat een hel zeg. Ik deed dat omdat wij dat nodig waren om een kindje te krijgen. Het heeft gelukkig wel zn vruchten afgeworpen
Mijn darmoperaties (aanleggen stoma en weer opheffen) en het plaatsen van een drain in mijn buik om abces te spoelen. 1ste darmoperatie was 3 dagen na de keizersnee. Man wat een ellende.
6 ablaties van - + 7 a 8 uur zonder Narcose of verdoving want ze kunnen je hart niet verdoven. Tegenwoordig mogen mensen wel gewoon een roesje bij deze ingreep.
Na mijn laatste bevalling kreeg ik een bloeding waarbij ik 3,5 liter bloed ben verloren. De verpleegkundige zat boven op me met haar volle gewicht om mijn baarmoeder tegen te houden zich nog verder te vullen met bloed. Echt dat deed zo gruwelijk veel pijn. Dat ik een baarmoederontsteking bleek te hebben hielp natuurlijk ook niet. Maar dat wisten we pas achteraf.
Jeetje dat is zeker een ellende, hoor je te genieten van je baby moet je geopereerd worden, lijkt me lichamelijk maar ook geestelijk super zwaar.
Tijdens de bevalling een ruggenprik krijgen. Klinkt hemels maar niet als slechts de helft van je lijf wordt verdoofd...de andere helft kreeg de dubbele dosis aan weeën...
De IVF Scratching welke ik vorig jaar heb gehad. Doe liever een punctie, die scratching vond ik een hel!
Ik weet niet of het t pijnlijkste onderzoek was, maar de gastroscopie was heel vervelend. Bovendien knipte de arts 2 x verkeerd voor de biopt. Heel pijnlijk maar ook het gevoel van hulpeloosheid...brrrrr
Ik weet het eigenlijk niet precies, wat ik het aller ergste psychisch vond en daardoor ook lichamelijk echt pijnlijk vond op heel veel verschillende manier was dat ik mijzelf na de bevalling 2 weken lang moest katheteriseren...6 keer per dag. Elke keer dat het weer moest begon ik te huilen, het eerste stukje voel je bijna niks van maar dan moet je op een gegeven moment de katheter ‘door duwen’ ik vond het echt vreselijk. Het rare is dat ik echt wel operaties/handelingen tijdens de bevalling heb gehad die veel pijnlijker waren. Zo gingen ze tijdens de bevalling met 2 handen naar binnen omdat het allemaal fout ging, maar die dingen doen mij helemaal niks. Katheteriseren is sindsdien echt mijn grootste nachtmerrie.