Waar zal ik beginnen? Mijn verlof heeft helaas niks van wat ik me bij een verlof heb voorgesteld.. Geen gezellige avondjes op de bank met mijn vriend. Geen leuke weekenden, juist eenzame weekenden. Geen eigen huis. Geen gevoel van rust hebben. ETC. Toen ik zwanger raakte van de 2e , hadden we ons appartement al bijna 2 jaar te koop staan zonder geinteresseerde kijkers. Maar in oktober vorig jaar ging het ineens snel.. We hadden kijkers en 2 mensen die wouden bieden. De 1e flinkkk onder de vraagprijs, de ander ook.. Alleen dat was nog te doen. Wel een schuld aan over gehouden helaas. We wouden gaat huren, maar de huurprijzen zijn hier te hoog in vergelijking met de koopprijzen. Dus hebben we een super mooi huis gekocht.. Een bouwval! Maarr wel op de perfecte plek, waar we altijd al van droomden. Plus dat we het nu ook aan het maken zijn zoals we zelf willen. Dat voor een mooie prijs dus: een buitenkansje!!! En ik ben er ook HEEL blij mee. We moesten 6 jan het huis uit, en wonen sindsdien bij mijn ouders in huis. We hebben zelf de hele bovenverdieping dus dat scheelt. Ik zal hier ook gaan bevallen. Het valt me niet tegen, mn ouders zijn super lief en mijn vader werkt constant samen met mijn vriend ( +anderen) in het nieuwe huis. Maar ik mis zo mijn eigen plek... en lekker genieten! Samen met mijn vriend.. Ik zie hem alleen tijdens het eten een half uur en snachts als ik eruit moet om te plassen... Maar dat 'wisten' we ( behalve de tegenslagen in het huis waardoor we nu al een stukk verder hadden kunnen zijn.) 4 weken geleden kreeg ik te horen dat mijn contract in augustus niet word verlengt ivm bezuinigingen... Kan ernog steeds om janken! BOEM, weg zekerheid!!!! We hebben een nieuw huis, een 2e kindje op komst en een schuld.. Maar straks te weinig inkomen. Ik zie het soms echt even niet meer zitten. En hoe dichterbij de bevalling komt hoe gestresster ik word. Was er nooit bang voor, maar nu ben ik ineens zo huiverig voor wat me te wachten staat.. De eerste bevalling was alles behalve een pretje.. Nu heb ik zoveel minder stabiliteit dat ik me nauwlijks kan voorstellen HOE de bevalling nu beter zal gaan dan toen de tijd. En straks kan ik het helemaal niet????? De vorige bevalling duurde zo lang dat ik volledig uitgeput was en ben geeindigt met een ruggeprik. Heb na de bevalling een postnatale depressie gehad en er zijn momenten dat ik me heel even weer zo voel.. Wat moet ik na de bevalling dan wel niet voelen? Ben zo mega gestresst................... Iemand een tip? Is er iets kalmerends of IETS wat mij kan helpen wat relaxter te zijn? Ben er ook zo onzeker door geworden. Ik weet het echt even niet meer!!
Ach meid toch, wat kl*te, kan me voorstellen dat je het even niet ziet zitten. Ik zou even langs je HA gaan om het met hem/haar te bespreken en met je VK. Je moet er denk ik echt even over praten. Zeker over je bevalling, eventueel pijnbestrijding, je angst voor opnieuw een depressie. Wat betreft je werk, het is natuurlijk niet leuk, maar als je na je bevalling een beetje op orde bent, kan je proberen op je gemakje uit te kijken naar een andere baan. In sommige branches is het wel erg moeilijk op het moment, maar dat hoeft niet te betekenen dat het onmogelijk is, misschien vind je wel heel snel wat anders. Nogmaals ik kan me voorstellen hoor dat je volledig in de stress schiet, ik zou dat waarschijnlijk ook hebben.. het is een slecht moment zo vlak voor je bevalling. Sterkte! Liefs Huismus
Jeetje zeg, dat is ook niet niks ! Kan me voorstellen dat je er helemaal door heen zit. Ik zou als ik jou was dit bespreken met je vk of ha. Maar dat wist je zelf vast ook wel . Wil je even héél veel sterkte wensen in deze onrustige tijd!
Huismus, dankjewel! Ik moet vanmiddag naar de vk dus ga het daar sowiezo aankaarten.. Voel me dan alleen zo'n zeikerd dus hopelijk zeg ik het ook echt en krabbel ik niet terug op het moment dat ik er zit. En idd werk is vaak wel te vinden, maar ik volgde een bbl traject! Dus werken en leren tegelijk.. nu worden ivm de bezuinigingen álle bblers eruit gegooit, net 4 maand voordat we ons diploma in handen hebben! De rest uit de klas kan onbetaald stage gaan lopen, maar ik moet betaald krijgen! Kan van 120 euro stage vergoeding niet 2 kinderen naar de creche brengen en mn zorgverzekering etc betalen. Ik ben nu al druk aan het kijken naar een andere optie. Maar het gaat om een baan in de kinderopvang.. En daar gaat het op het moment echt superr slecht helaas. Bedankt voor je lieve bericht! Angie: Dankjewel! Ik ga heel hard mijn best doen.
nou wat een nachtmerrie, pff je hoort het wel vaker...tegenworodig is een vast contract iets byzonders... heb geen tip, misschien kun je vanuit huis wat dingen gaan verkopen of maken/knutselen? en solliciteren... geef niet op! achter de wolken schijnt de zon zeggen ze toch? sterkte/succes!
pfff dat is idd een hele hoop en om gek van tevoren! Mag ik vragen waarom je je man zo weinig ziet? Misschien kan hij je helpen om te ontspannen door erover te praten, je gerust te stellen en je masseren ofzo, ik noem maar wat. En idd, naar je huisarts met dit probleem, gezien je eerdere postnatale depressie moet je erg oppassen denk ik zo. Wat werk betreft is het ontzettend balen, maar er komt vast iets anders. Je hebt een dak boven je hoofd een een huisje in de maak, dat komt allemaal wel goed uiteindelijk. Belangrijkste is dat je kind nu niet te maken krijgt met jouw stresshormonen en gezond en wel ter wereld kan komen. Je kunt het vast en zeker, er zijn miljoenen vrouwen die bevallen en dat gaat zeker niet altijd goed, maar daar zijn de artsen voor. Kies voor een ziekenhuis en geef op tijd aan dat je bijv. een ruggenprik wil als t niet meer gaat. Bespreek dat ook met je man.
he bah meid wat een stress! hoef je je niet voor te schamen denk dat heel wat mensen in dezelfde positie heel wat minder sterk zouden zijn als hoe jij nu overkomt! Je merkt in elk geval dat er iets niet goed is en kaart dit aan dat is al een eerste stap, dat alles je teveel word nu het dichterbij komt is logisch en zal niemand je kwalijk nemen. praat erover met je vk, deze staat buiten je persoonlijke kringen en heeft vaak een wat reeeler beeld kwa adviesen dan de goedbedoelde famillie woordjes. ik vind het wel erg sneu voor je dat je je zo alleen voelt, herken het wel want ik woon momenteel in een gat en ken hier niemand. als je je dan niet fit voelt maakt dat eenzame gevoel het nog erger. ik hoop voor je dat je gauw weer wat zonnestraaltjes ziet en omhoog klimt! en mocht je in dit gat bij mij wonen! bakkie thee staat klaar!!
Het belangrijkste nu is dat je weer je rust moet gaan vinden!! Van druk maken is nog nooit iemand geholpen, hoe moeilijk en bijna onmogelijk dit ook is! Een voor een aanpakken en dingen op een rij zetten. Woning: balen maar je hebt een plek waar je kan bevallen en even kan blijven. Relatie: misschien kan je moeder 1x per week een avondje de kleine nemen zodat jij samen met je man/vriend iets kan doen. Financien: Echt klote! informeer of je recht hebt op een ww uitkering. Als ik je verhaal lees wel, dan heb je 70% van je oude inkomen. 2 maanden standaard en voor ieder gewerkt jaar krijg je een maand ww. In de ww kom je ook in je verlof terecht, heb je ook recht om je ziek te melden etc. Bevalling: maak een plan en overleg dit met je verloskundige. Wat wil je wel, wat niet. Zorg dat je het zelf in de hand hebt! Na de bevalling: je kan hyperiplant nemen als preventie voor een depressie. Zelf een zware postn. depressie gehad en het heeft erg geholpen. Op natuurbasis van een plant. Is te krijgen bij apotheek of kruidenier. Zet alles op een rij en probeer helderheid te krijgen. Het is een te belangrijke tijd om je hoofd vol te hebben met ellende! Dingen komen vaak goed terecht ondank dat je je eerst heel erg drk egens over maakt. Pak de dingen aan waar je invloed op hebt en laat de rest los! Veel sterkte en hoop dat het allemaal een beetje mee wil vallen!
jeetje meid wat heftig zeg !! ik ben het met eefje eens.. probeer alles eerst eens rustig op een rijtje te krijgen. en idd informeer eens of je geen ww of aanvullende zwangerschaps verloff uitkering krijg .. al krijg je maar 70 % beter als niets ... en praat er met iemand over.. en zeker met je VK die zal je heus niet voor zeur uit maken, en anders had ze geen VK moeten worden ik wil je heel veel sterkte wensen met de laatste loodjes ..en de rest natuurlijk !!!
MIsschien helpt het niet, maar denk aan wat je wel hebt. Het allerbelangrijkste namelijk. Een lieve vriend, behulpzame ouders. Al die pech die jou overkomt, kun je op die manier makkelijk aan! Achteraf zul je dit inzien! Je maakt je zorgen om de financien, maar zoveel verschil zal een tweede mondje hier niet in veranderen. Jij kon ook niet overzien dat je contract niet verlengd ging worden. Maar nu je zwanger bent, heb je gelukkig recht op verlof en kun je lekker orienteren op een andere baan zonder je inkomen te missen. Besef je eigenlijk wat een luxe dat is, en ik hoop voor je dat je lekker een nieuwe baan vind en dan is die zorg ook weg. Misschien is een werkcoach iets voor jou, die je helpt met een nieuwe baan vinden, voor na je bevalling. Je hebt recht op 2 jaar uitkering als je door je zwangerschap cq bevalling niet opnieuw aan de bak komt, dus maak jezelf NIET wijs dat er een inkomen gaat wegvallen, want dat is nu zeker NIET aan de orde! Probeer om de pech te lachen, lachen is het beste medicijn! Lekker afleiding en lachen met je kind en vriend. Stress en moed opgeven is niemand bij gebaat
Ik zit voor een deel in dezelfde situatie als jij: de verbouwing en de postnatale depressie. Wij wonen alleen al in onze bouwval. Het begint leefbaar te worden, maar zal zeker nog een jaar duren voor het echt op orde is. Er liggen ook nog heel veel klussen te wachten die echt moeten gebeuren voor de baby komt. Zoals je ziet ben ik al over de uitgerekende datum heen.... Het kost me heel veel moeite om hier rustig over te blijven, maar ik hou mezelf constant voor ogen dat we een plek hebben gevonden waar de kinderen heerlijk kunnen opgroeien en het voor de baby echt niet uitmaakt of de kamer wel of niet geverfd is. Wat betreft de postnatale depressie: onderneem actie. Praat er over. Ik ben begonnen bij de vk, die heel lief en adequaat heeft gereageerd. Daarna met maatschappelijk werk erover gepraat. Ze was heel duidelijk: voorkomen kun je het niet, maar je kunt nu wel actie ondernemen om het minder heftig te laten verlopen (en minder eenzaam). Samen hebben we een plan van aanpak gemaakt hoe er dan mee om te gaan en verschillende mensen ingeschakeld (moeder, vrienden, huisarts) die elke week checken hoe het met me gaat. Dat heeft bij mij heel veel zorgen weg gehaald. Het niet verlengen van je contract lijkt me een vreselijk situatie, ik zou daar ook heel onrustig van worden. Maar wat iemand al schreef: je hebt recht op 70 procent. En misschien doen de kdv's het op dit moment minder, volgens mij geldt dat niet voor BSO's. Zou je daar ook mogen werken? En veel mensen halen hun kinderen weliswaar van een kdv, maar stappen over op een gastouder bijvoorbeeld. Die opties zou je ook kunnen bekijken. In ieder geval heel veel sterkte! Ik herken de onrust en het eenzame gevoel (door de verbouwing), maar het zal vast goed komen.
Ik lees hier heel veel over een andere baan maar is het echt geen optie om die vier maanden te overbruggen op de een of andere manier?? Dat je het salaris wat je mist leent van bijvoorbeeld je ouders ofzo? Want een diploma scheelt echt heel veel. Hier zou ik me echt even op focussen nu, als dit rond is eerst maar je kindje krijgen en dan komt de rest echt goed. In die vier maanden dat je dan stage loopt zou jij bijvoorbeeld kunnen solliciteren en dan komt het heus goed. Misschien tijdelijk iets wat je niet zo leuk vindt, maar werk is er altijd. Al dan niet buiten je vakgebied. Vanuit daar kan je verder naar werk wat je wel leuk vindt en waar je diploma voor is! Maar wat ik al zei, dit is allemaal na je bevalling. Even achter die school aan en dan eerst maar eens zorgen dat je genoeg rust hebt dat je kindje lekker kan groeien, je kindje krijgen en lekker aan elkaar wennen. Betreft je PND en de angst en het gevoel wat je er nu al bij hebt zou ik even met je vk praten, zorg dat je een beetje extra in de gaten gehouden wordt.
inderdaad, zou ook voor dat diploma gaan, 4 maanden is te overbruggen . lopen. En moet je dan fulltime stage lopen voor de opleiding of een paar dagen in de week, misschien kan je daarna een paar uurtjes ergens anders werk zien te vinden. En verder lijkt het me echt een rotsituatie waarin je zit. Een depressie( pdn of gewoon) als je dat eenmaal hebt meegemaakt wil je dat eigenlijk niet mee maken en alleen al als zoiets dreigt kun je daar behoorlijk van in de stress schieten ( is helaas mijn ervaring). Ga idd praten met vk en zorg evt voor ondersteunende gesprekken . Bij de tweede was ik er ook niet zo best aan toe. Niet slecht genoeg om weer met medicijnen te starten maar de laatste maanden van de zwangerschap heb ik regelmatig een gesprek gehad waarin ik kon ventileren en er heel praktisch gekeken werd hoe de komende weken aan te pakken. Veel sterkte ermee!!
Rica: Thanks. Je mag tegenwoordig idd in je handen knijpen als je werk hebt. Elies: Omdat hij iedere vrije minuut in het huis aan het klussen is! Als de kleine straks geboren is, neemt hij wel een week vrij om bij ons te zijn en 2 weken halve dagen.. Dat is wel super fijn. Maar veranderd natuurlijk niet zoveel aan de situatie nu. En het ziekenhuis... Dat is me de vorige keer qua personeel en behandeling absoluut niet goed bevallen. En ik wou zo graag thuis bevallen. Maar bijvoorbeeld met het persen, stond de ruggeprik aan: heerlijk! Straks kan ik het helemaal niet zonder? Heel stom, ik weet het. Maar dat zijn ineens dingen waar ik me eerder echt niet druk om kon maken.. Aloha: Haha dankjewel! Woon in Overijssel dus echt om de hoek is het niet. Ik had vanmiddag een aparte vk.. Ze keek me niet/nauwelijks aan en liet de (stille) stagiere alles doen dus voelde me totaal niet op mijn gemak. Zit ook net nieuw bij deze praktijk omdat we verhuisd zijn. Dus zie iedereen nu voor het eerst. Maakt het er niet makkelijker op helaas.. Zie dat jij inmiddels ook weer zwanger bent, gefeliciteerd!!!! ( je kletste toen toch een tijdje mee in het juni topic 2011? ) Eylem, dankje!! Eef80: Dat zou mijn moeder zeker wel willen.. Maar mijn vriend kan niet zomaar niet aan het werk zijn in het huis, terwijl iedereen zich daar t zweet in werkt voor ons.. Zondags kunnen we samen leuke dingen doen.. Ben bang dat we het daar sowiezo de eerste 5 weken mee moeten doen. Ww ben ik idd aan het uitzoeken , om zo ook mijn opleiding af te maken. En ik moet nog een bevallingsplan opzetten, maar ben er nog steeds niet aan begonnen.. Puur en alleen omdat ik niet weet hoe je dat nu precies op papier móét zetten. Ik zal straks eens googlen. Denk dat dat inderdaad een goed idee is. En die plant kun je bij de apotheek halen? Of is het medicatie? Bedankt voor de lieve woorden. Ladybabs: Dankjewel! Ik ga ermee aan de slag! Truus: Dankje! Melkan: Heb je helemaal gelijk in. En zo wil ik mijn verlof ook helemaal niet doorkomen.. Misschien is dit wel ons laatste kindje en daar wil ik gewoon van kunnen genieten. Het komt waarschijnlijk ook wel goed, maar ik voel me er wel schuldig om. Door mij komen we straks waarschijnlijk niet rond en daar baal ik zo ontzettend van!! Gelukkig is het nog even geen augustus en heb ik de tijd om iets te regelen! Bedankt! Mikki: Jeetje, jij woont er midden in? Dat lijkt me nog erger.. Als ik nu in het huis rond loop, kan ik wel janken! Het ziet er soms zo uitzichtloos uit.. kom er dus zo weinig mogelijk om me er maar niet te druk over te maken. Ik moet me idd net als jij voor ogen houden dat we straks wel de perfecte plek ( voor ons ) hebben! Maar zolang het nog 1 bouwput is en je als hoogzwangere niks kan doen, voel je je zo hopeloos. Jij succes met de bevalling alvast!!! Ga je het redden om de noodzakelijke dingen optijd af te krijgen? Kwabbernoot: het eerste wat ik zei toen ik het hoorde was: Dan moet ik maar aan de slag als schoonmaakster. ( niet dat daar wat mis mee is, maar ik ben zo dicht bij een diploma! ) Maar mijn ouders, vriend, vrienden doen allemaal nu al zo hun best voor mij en ik moet van ze sowiezo mijn diploma halen. Dus daar wil ik nu ook echt voor gaan. Anders heb ik 2 jaar vergooit voor niks. Misschien voor die 4 maand , savonds ergens schoonmaak werk doen. Maar dat moet qua tijd etc wel te doen zijn. Bedankt voor je bericht! Chrystel: Dat wil ik ook echt niet.. Als dat gevoel soms weer naar boven komt, benauwd me dat enorm! Wat heb ik me toen rot gevoelt en wat heb ik daardoor veel gemist! Ik trok me alleen de huilmomenten bijvoorbeeld aan, naar mijn idee hadden we echt een heel ontevreden meisje. Maar als ik foto's terug kijk, ze is aaaaaaaltijd vrolijk.. Alleen je ziet dat ik gewoon niet mezelf ben. Hoe pakken ze zoiets aan ? Maatschappelijk werk, of blijft het alleen bij de vk?
Vanmiddag voordat ik naar de vk moest kwam mijn vriend thuis. Heb echt lopen snikken als een klein kind. Hij schrok ervan! Maar wat lucht dat op en we hebben even goed gepraat. Hij is net als jullie, positief over wat komen gaat, ook qua werk. Ik moet het alleen net wat vaker horen denk ik?! Toen ik aan de beurt was bij de vk had ik weer een nieuwe verloskundige.. Voelde me er heel ongemakkelijk en heb dus niks gezegt!:x DOM! Maar ik voelde me na het gesprek met mijn vriend al wel veel beter. Naar de huisarts gaan kan ik doen, maar tijdens de vorige pdn zat ik huilend bij de huisarts terwijl ik ondertussen vertelde hoe ik me voelde en wat voor nare gedachtes ik soms had. Het enige wat hij toen letterlijk zei was: Ik hoop niet dat je denkt dat ik een pilletje heb die je beter maakt, want dat heb ik niet. Zoek jij eerst maar eens werk ( had ik toen nog niet ), dan praten we dan verder! Dan voel je je pas serieus genomen... Heb toen zelf hulp gezocht en ben er zo min of meer uit gekomen. ' Maargoed, dat moet natuurlijk niet een reden zijn om deze keer niet bij de huisarts aan de bel te trekken. Maar aangezien ik er nu nog niet constant last van heb, en toen wel.. kan ik me niet voorstellen dat hij me nu serieuser zal nemen dan toen.
Ik zag je vraag over hyperiplant. Het is een kruidentablet die een vergelijkbare werking heeft als een antidepressiva maar geen bijverschijnselen of afkickverschijnselen geeft. Het is niet belastend voor je lichaam maar het duurt even voordat het werkt. zo 'n twee weken. Ook verkrijgbaar trwns onder de naam sint jans kruid. Zowel vrij verkrijgbaar bij drogist, kruidenier als bij apotheek. Mag alleen niet gebruikt worden tijdens borstvoeding en kan de werking van de pil beinvloeden (even rekening mee houden als je het gebruikt!) via apotheek is een gecontroleerde hoeveelheid werkzame stoffen. dus stabieler in gebruik. Sterkte met alles!
sterkte meid, hopelijk voel je je snel wat beter. ik denk nu je verhuisd bent ook een andere huisarts hebt? zou dan gewoon een afspraak maken en je hart luchten, de meeste huisartsen reageren niet zo dom hoor als wat je de vorige keer hebt meegemaakt. ik duim dat je straks toch een oplossing kunt vinden om je diploma te halen en lekker kunt genieten in jullie eigen huisje die ook nog eens helemaal naar jullie smaak is ingericht!