Moet zij wel een kind willen?

Er wordt zoveel 'gezegd' door mensen, zoveel 'gedacht'...
Iedereen weet al 'precies' hoe en wat als zich een bepaalde situatie voordoet..... Jeahhh right.....

Was het maar zo makkelijk!!!!
Neem het niet te zwaar wat ze zegt.

Iedereen kan pas een eerlijke en oprechte keuze maken als ze zich daadwerkelijk in zo'n situatie bevinden. En dat geldt ook voor jouw vriendin. Mocht zich in de toekomst dit voordoen, dan pas kan ze echt zeggen,voelen,denken en beslissen over zoiets...

Vooraf praten is zooooo makkelijk......

 

Mijn man was zooooo bekrompen voordat wij mees* kregen dat hij zei , als hij of zij een arm of been mist dan wil ik het niet :x
Hier hebben wij dan ook menige discussie over gevoerd .
Ik heb nooit een slechte echo gehad , wel een hele slechte zwangerschap met een bijna fatale afloop voor mij en een fatale afloop voor mees , hij was namelijk heel heel zwaar gehandicapt , en als ik voor mijn man mag spreken ......hij had hem nooit willen missen .
Wel zouden we nu bij dezelfde handicap de zwangerschap afbreken , maar ik denk dat je daarvoor eerst in deze onmogelijk positie hebben moeten staan .

Ik ben van mening dat ieder ouder ongeacht wat ze mankeren van je kinderen houd , maar ieder is ook vrij om te kiezen .
Het is gewoon te hopen dat ze nooit voor de keuze komt te staan .

Liefs Edith
Mama van mees*

 

idd je kan nu wel roepen ik moet wil en kan niet voor een ernstig gehandicapte kindje zorgen maar waneer je ermee geconfronteerd word is het toch anders denk ik .
Ik werk met lichamelijk gehandicapten en heb me ook wel eens afgevraagd welke keuze hun ouders hadden gemaakt als ze tijdens de zwangerschap geweten hadden dat hun kind lichamelijk ( of geestelijk) gehandicapt zou zijn .
We hebben ook clienten die op latere leeftijd gehandicapt zijn geworden dus ook al wordt je gezond geboren er kan altijd iets voorvallen .

je vriendin heeft nu geen kinderen en kan niet zoals jij en ik voelen of weten wat wij als moeder weten .

 

Mijn vriend heeft aspeger, en hij kan het soms van onze gezonde knul al bijna niet aan. Hij heeft ook van te voren gezegt als het kind gehandicapt is, dat hij wou dat we de zwangerschap zouden afbreken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik aan zou moeten kunnen. Maar ik zou niet weten wat ik eigenlijk zou doen op zo'n moment.

Misschien kijkt ze er tegen die tijd anders naar.

 

Ik ben het met TS eens. Je kiest voor een kind, ook als het niet 'perfect' is... Maar er zijn er toch genoeg die de zs afbreken als blijkt dat het kindje een afwijking heeft.

 

Hoe erg het je ook tegen de borst stuit (bij mij ook hoor), je hebt het recht helemaal niet om, zoals je zelf zegt 'te sturen'.
Iedereen heeft zn eigen mening over dingen als deze en dat recht heeft iedereen, hoe moeilijk dat soms ook is.
Blijf in gesprek, maar respecteer haar mening hierin.

 

Ik denk dat ze er misschien nog niet zo héél goed over na heeft gedacht als ze zegt. Waarschijnlijk zal ze het anders voelen als ze zwanger raakt, en dan dus haar idee bijstellen. Wat ik me echter wel voor kan stellen, is dat ze geen kind wil wat zo gehandicapt is, dat ze er zelf niet voor kan zorgen. Het lijkt mij ook heel moeilijk om n kindje te hebben dat niet thuis woont, omdat de handicap te zwaar is. Natuurlijk kan er van alles tijdens en na de geboorte gebeuren, maar als je dit van tevoren al weet? En je kunt dan enig idee hebben van de kwaliteit van leven? Misschien kun je daar wel een keuze in maken. Sommige kindjes zijn zo gehandicapt dat zij vanaf het begin al moeten vechten. Dat lijkt mij ook erg moeilijk. Maar om nou te zeggen dat ik n kindje met n afwijking weg zou halen? Nee, dat niet. Veel lichamelijke dingen zijn te verhelpen en veel geestelijke dingen zijn bij n onderzoek niet zichtbaar.
Misschien goed om te vragen of ze dan ook na heeft gedacht over dingen als autisme enz. Niet te zien op n echo, kan soms erg moeilijk zijn, maar ik zou de autisten, ADHDers enz in m'n omgeving niet willen missen!!
Il draai het even om. Is het goed om n kind met n ernstige afwijking (ik ga daar maar even vanuit) op te laten groeien bij iemand dat daar niet mee om kan gaan (even ongeacht haar werk)? Zij zal haar mening vast ooit bijstellen. Als je jong bent en toekomstplannen maakt, dan zie je inderdaad alleen de rooskleurige kant. Niet dat ik niet jong ben, maar ik ken wel de minder rooskleurige kant van zwanger willen worden. Je denkt dat het vlug zal lukken en dat je dan een prachtig gezond kind krijgt.
Maar jij hebt al n kindje. Dus ben je ook een ervaring rijker. Probeer haar mening niet bij te sturen, dat gebeurt vast vanzelf!

 

Ik denk dat iedereen vrij is om te kiezen. Als je tijdens de zwangerschap zware afwijkingen zou kunnen zien, vind ik dat ze zeker geen ongelijk heeft!

 

Iedereen heeft het recht om zelf te beslissen wat ze doen. Dus je vriendin ook, dat jij het er niet mee eens bent kan ik wel begrijpen maar ik neem aan dat ze jouw`n mening ook respecteerd?

Ik zou niet weten wat ik zou doen.....maar ik sluit niet uit dat ik voor abortus zou kiezen....maar dat màg iedereen zelf beslissen.

 

Je weet pas wat je echt zal doen, op het moment dat je die keuze moet maken. Ik denk dat je vriendin er op die manier er nog nooit naar gekeken heeft, simpel omdat ze nog niet in die situatie is geweest.
En ja je kan ook een gehandicapt kind krijgen als je een goede echo hebt gehad, sterker nog, je kan een gezond kind hebben in de buik en dat tijdens de bevalling door zuurstoftekort een hersenbeschadeging oploopt. En ook talloze handicaps zijn niet te zien op een echo. Autisme bijv.

En mijn vriend dacht er ook echt zo over hoor.
Totdat bleek bij de geboorte dat onze dochter een oogafwijking heeft, waardoor we nu elke 6 weken in het oogziekenhuis lopen.
Nu heeft hij zelfs gezegd: ik wil eigenlijk helemaal niet dat ze er wat aan doen, ze is perfect zo als ze is.
Meningen kunnen worden bijgesteld

 

Eens! Maar dat geldt ook voor mensen die nu heel hard roepen dat ze niet voor abortus zullen kiezen. Je weet namelijk niet wat je zou doen, hoe je zou voelen.. tot het moment daar is.

Eens! Nogmaals, ik zou ook niet weten wat ik zou doen, het is toch ook een gewetenskwestie.. maar heel eerlijk, als we de middelen niet hadden die we nu hebben en nog in de "vrije natuur" zouden leven, dan werd er voor ons beslist en zou het kindje het waarschijnlijk uberhaupt niet overleven.

 

Wie ben jij om hier over te willen oordelen? Maakt het haar een minder goede moeder dat ze een gehandicapt/ernstig ziek kindje niet geboren laat worden? Ik vind van niet. Ik vind het best sterk dat ze hier in ieder geval eerlijk over durft te zijn.
Daarnaast kun je absoluut niet zeggen wat je in een soort gelijke situatie doet, je hebt immers nog niet in die situatie gezeten.

Ik zal heel eerlijk zijn: wij zouden een ernstig gehandicapt of erg ziek kindje ook niet geboren laten worden. Natuurlijk valt doofheid, een hazenlip, autisme etc daar niet onder, maar ernstigere handicaps wel. Voor mij is de factor "levensgenot" erg belangrijk, kan een kindje echt leven, genieten van het leven? Het antwoord op die vraag zou bij ons de doorslag geven.

En wie durft te beweren dat dit ons slechte ouders maakt, of dat wij geen kinderen moeten willen krijgen die mag het zeggen. En diegene mag van mij vinden wat ze willen, maar dat zegt mij meer over hen dan over mijzelf. Ik laat anderen die het niet met mij eens zijn ook in hun waarde, ik zou nooit zeggen dat mensen die een ernstig gehandicapt/ziek kindje ter wereld brengen slechte ouders zijn of geen kind moeten willen. Ook al zou het mijn keuze niet zijn geweest.

Ik heb niet alleen rekening te houden met mijzelf, maar ook met de mening van mijn vriend en ook met mijn zoontje. Hoe hun levens veranderen (in negatieve zin) wanneer er een ziek of ernstig gehandicapt kindje in ons gezin komt.
En natuurlijk kan er ook bij de geboorte iets mis gaan of iets niet gezien worden op echo's maar dat vind ik iets heel anders dan een kindje geboren te laten worden waarvan je weet dat ze dingen nooit zal kunnen, het leven van je gezin verschrikkelijk zwaar gaat worden en je ziekenhuis in en uit zult gaan haar/zijn hele leven. En dan bedoel ik dus de situaties waarin het kind eigenlijk niet meer is dan een kasplantje, nooit zelfstandig zal kunnen zijn en/of in leven wordt gehouden. Of wanneer je weet dat je je eigen kind zult moeten begraven in de toekomst..

Voor nu zeggen wij dus dat wij een ernstig gehandicapt kind niet geboren laten worden, maar hoe dit zal zijn als we daadwerkelijk voor de keuze staan dat weten we niet.

Wel zien wij van dichtbij hoe het is om een ziek kindje te hebben en weten we hoe zo'n verschrikkelijke impact het op je leven heeft. Dit heeft onze mening misschien ook doen vormen.


Maar je weet het niet, je kunt het echt niet zeggen.

 

Zijn we ook niet heel eerlijk als we zeggen dat we allemaal een gezond kind willen? Dat is uiteindelijk voor iedereen de wens. Dat het soms anders gaat betekent dat je soms dus ook andere keuzes moet maken. Gelukkig hebben we toch bepaalde opties en kan iedereen daardoor de voor hem/haar beste keuze maken. Een kind moet niet geboren worden omdat ieder kind nou eenmaal ter wereld moet komen. Zonder kwaliteit van leven zou ik daar niet voor kiezen.

 

Ik denk dat zowel jij als je vriendin geen flauw benul hebben waar jullie over praten. Pas als je voor de keuze hebt gestaan, kun je weten wat je zou doen. En geloof mij, wij hebben voor die keuze gestaan. En zo'n keuze maak je op dat moment niet omdat het niet in je leven past. Niet omdat het gehandicapte kind niet uitkomt, of omdat je een perfect kind had gewild. Je maakt een keuze omdat je van de artsen hoort dat je kindje zal komen te overlijden, dat de dood moeizaam zal zijn, dat er geen enkele hoop is. Maar dat jij als ouders iets kunt doen om dat lijden te beperken. Namelijk de beslissing nemen om de zwangerschap af te breken. Zoiets doe je uit liefde voor je kind, dat zo gewenst was maar geen kans heeft op een volwaardig leven! En ik erger mij groen en geel aan mensen die zeggen dat zij in onze situatie, of in een andere, zeggen dat zij dezelfde keuze zouden hebben gemaakt. Of juist niet. Echt, zo iemand kan ik wel een mep verkopen! :x Mensen hebben geen idee! Wat een trap na voor ouders die de ergste nachtmerrie uit hun leven meemaken. Natuurlijk moet je erover nadenken, maar echt kunnen zeggen wat je dan zou doen, nee, dat vind ik echt ongepast. Zo, dat waren my 2 cents.

 

Vlinder: Maar veel mensen geven hier toch ook aan dat zij er nu een mening over hebben, maar eigenlijk niet weten welke keuze ze maken in zo'n situatie?

Daarnaast is niet ieder geval gelijk. Jij hebt het over een keuze tussen leven en dood, geen hoop.
Soms zou een kindje wel kunnen leven, maar heeft het in de ogen van de artsen bijvoorbeeld geen volwaardig leven. Wat dan?

Dan is het niet zo dat je het kindje een moeizame dood bespaart, want wellicht was het kindje niet gestorven. Maar dan moet je een beslissing maken over waar jullie grens ligt, wat vinden jullie een volwaardig leven?

Jullie situatie moet verschrikkelijker dan verschrikkelijk zijn geweest en het moet ook verschrikkelijk zijn om dan een berichtje als dit te lezen.
Iedereen kan erover nadenken wat hij of zij zou doen in dit soort situatie, maar je weet het gewoon niet. En jezelf afvragen of sommige mensen dan maar geen kinderen moeten willen dat gaat mij echt te ver.

 

Dus jij zegt gewoon precies hetzelfde als ik. Want ook ik zeg dat je er best ove rna mag denken. Maar zeg niet wat je zou doen in zo;n situatie waarin je hoort dat er iets met je kindje is. Bovendien had ik het niet tegen iedereen hier, maar doelde ik specifiek op TS en haar vriendin. Dat zeg ik ook in mijn tekst.

 

Ik denk dat heel veel vrouwen (vooral van die "zelfstandige types", c.q. controlfreaks) van tevoren een plaatje in hun hoofd hebben van hoe het allemaal zal gaan. En als ze eenmaal zwanger zijn, of als het kind er is, blijkt het toch allemaal een heel andere impact te hebben dan ze van tevoren hadden verwacht. Ik denk - maar dat is dus wijsheid achteraf - dat je van tevoren helemaal niet kan zeggen hoe je zelf gaat veranderen door het moederschap. En dus zal je mening t.o.v. werk of t.o.v. een gehandicapt kind, ook veranderen.

 

Ik vind het nogal wat dat jij zegt dat ze dan beter geen moeder kan worden.
Je zegt zelf dat ze met gehandicapten mensen heeft gewerkt...dan weet ze ook als geen ander hoe zwaar zoiets iets...laat staan als het je eigen kind is.
Waarschijnlijk komt haar reactie daar vandaan en niet omdat een gehandicapt kindje niet in haar 'perfecte' wereldje past.
Een vriendin van mij werkt ook bij gehandicapten mensen en ook zij zou de zwangerschap hebben afgebroken als het kindje gehandicapt bleek te zijn.
Ook wij hebben het er heel vaak over gehad deze zwangerschap. Bij mij in de familie komt down veel voor. Wij hebben deze zw.schap ook test laten doen en als hier een vergote kans op down was uitgekomen en na verdere testen dit idd zou worden bevestigd hadden wij deze zw.schap ook laten afbreken!
Maakt dat mij dan een slechte moeder? Nee want als dit kindje bij de geboorte toch een handicap blijkt te hebben is het toch meer dan welkom en zal ik net zoveel van dit kindje houden als van mijn andere 2 kindjes.

Je vriendin kan dit nu wel zo zeggen, maar jij weet niet hoe ze in haar hart er werkelijk over denkt.