@goddess: heb je nog een beetje kunnen slapen meid Ik blijf het vreemd vinden dat ze je bang maken daar in het ziekenhuis zonder enig uitleg. Ik zou niet eerder weg zijn gegaan voordat ik wist wat ik had, kan je niet ff je vk bellen dat ze je wat gerust kan stellen of zo? Ik neem mijn woorden terug van gisteren dat ik nog nergens last van had. Nou ik heb gisteravond krampen gehad auw dat deed zeer. Kan me niet voorstellen hoe pijnlijk weeen moeten zijn dan Wel lief ik werd wakker 's nachts en mijn man lag met zijn hand op mijn buik, zo lief
Goddes; Wat vreemd dat ze je zonaar huis hebben laten gaan dan. Ik zou ook even de vk bellen het is ook niet goed om tot dinsdag zo te stressen. Heel vervelend dit zeg. Doe rustig aan en probeer je niet al te druk te maken. makkelijker gezegd dan gedaan i know. Tigger; Ja ik snap er ook helemaal niets van kan me ook voorstellen dat het erg frustrerend is. Ik hoop dat ze je vrijdag meer uitleggen. Ook erg vervelend dat je steeds een andere gym hebt. Bij mij is dat ook zo hoor, maar ze zeggen wel hetzelfde. Rachel; shopse! volgens mij maakt iedereen zich nu zorgen om Goddes. Marielize; Ik hoop het voor je, aar als ik hoor dat mama1986 in het ziekhuis ligt denk ik dat die je voor is. Liefs Nathasja
Hallo dames Goddess: Wat vreselijk die onzekerheid, ik hoop voor je dat alles toch goed blijkt te zijn en dat je straks je zoontje gezond en wel in de handen hebt. Voor de rest moest ik bijna 7 pagina's bijlezen en weet niet echt meer wat er is geschreven en het raakt me ook heel erg dat verhaal van goddess. Het uit eten was gisteren erg gezellig. Ben vandaag weer wat minder, ben weer moe, misselijk en heel vaak ongi gevoel wat door trekt naar mijn rug. Hoop dat het later op de dag beter gaat dan reageer ik misschien nog een beetje meer. Groetjes
So heej wat een akelige berichten.. Ik hoop dat met mamma1986 wel alles goed gaat in het ziekenhuis en dat ze snel haar kindje gezond en wel in haar armen heeft. Tigger -> Wat heb ik me boos gemaakt om jouw berichtje. Ik merk dat ik wel geluk heb gehad met mijn gyn dan. Hoezo geen tijd tussen 8 en 16 mei. Als de bevalling begint dan tussen die tijd? Dan zullen de anesthesist en de gyn misschien wel uit bed getrommeld moeten worden. Dan moet het toch ook gewoon gebeuren? En anders doen ze het toch ietsje eerder. Ik vind het echt raar hoor... Goddess -> meisje toch. Ik weet niet wat er allemaal aan de hand is en jij volgens mij ook niet helemaal. Ik hoop wel dat ze je kunnen helpen, en snel ook. Jeetje je hebt al zo ontzettend veel meegemaakt en nu dit ook nog. Ik zit hier in ieder geval gebedjes te doen dat alles goed komt. Doe rustig aan en als je ooit wil praten dan weet je waar we zijn he? Je kunt mij in ieder geval altijd mailen of pmen als je er behoefte aan hebt (en als je dat niet hebt dan ook echt niet doen hoor!) Heel veel sterkte... Hopelijk met de anderen alles goed. Ik heb weer geen puf om op iedereen te reageren. Maar ik hoop dat alles goed gaat met jullie. Met mij gaat het verder ook wel ok. Tuurlijk heb ik ook wat klachten maar dat hoort er bij he?
Goddess : Weet niet zo goed wat ik zeggen moet, maar hou je taai! We denken aan je! *knuf* Marielize : Ik ga voor je duimen! Bibiche : Hoop dat je vanavond wat beter slaapt en wat lief van je man... Alida : Leuk dat je eetenje geslaagd was. Ga vandaag even met vriendlief naar de markt in alkmaar, schijnt wel leuk te wezen, woon al bijna 4 jaar hier in de buurt en ben er nog steeds niet geweest, dat komt omdat ik altijd op zaterdag werk, en als ik een keer vrij ben op zaterdag dan is daar een ander reden voor. Heb er dus zin in, (ben eigenlijk helemaal geen markt mens, maar vandaag ) Nou meiden, ga me douchen, spreek jullie later weer knuf babymei
@Goddes: ik maakte ma al zorgen om je. Maar nu nog meer. Heel naar dat ze je niet kunnen vertellen wat er aan de hand is. Meid je hebt recht op informatie. Neem anders iemand mee de volgende keer. Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt. En als je wat kwijt wilt dan horen we het wel. Dames het wordt idd wel tijd voor baby nummer 5. Ik gok dan nu maar op mama1986, hopelijk is alles goed met haar.
Amilah, ze zullen heus wel plek hebben voor spoedgevallen.. Maar ze gaan nu plek maken, alleen geen idee waar en wanneer... Wel lief van je.. Thanks... Bibiche, balen dat je zoveel last had/hebt.. alida, je hebt gewoon op je goede dag teveel gedaan.. Probeer een beetje te verdelen.. Babymei, veel plezier!
@Goddes sterkte meid! @ML fijn om wat van je te horen, en zo te lezen gaat het goed mooi zo. @Amilah helemaal klachtvrij lukt w.s. echt niet meer rond deze tijd hoor. Alle andere groetjessssss Net even de corso gekeken, kwam voor mijn deur langs. Fijne dag allemaal.
Hallo allemaal, Even snel een reactie, want ik ben niet thuis.. zit bij iemand anders achter de pc... Maar ik hoorde dat er aardig wat mensen dachten dat ik misschien al wel aan het bevallen was, dus zal ff zeggen dat het helaas niet zo is... Kort samengevat bleek het vocht te zijn van een klein scheurtje in het bovenvlies.. wat daarna weer is dicht geslibt... daarna is er ook niets meer geweest.... Ben donderdag weer op controle geweest, en alles ziet er goed uit.... Vanaf maandag mag ik thuis bevallen als het moet, dus van mij mag het... Ben er ook aardig zat van, want ik hou zo ontzettend veel vocht vast, dat mijn voeten/benen gewoon echt pijn doen... Maar als het goed is, is dat weer weg straks... De begrafenis week is in iedergeval nu achter de rug! Gelukkig... Dus hopelijk komen we nu een beetje in rustig vaarwater..... Ik heb wel aardig wat bij gelezen van jullie allemaal.. maar ik heb niet de tijd om daar nu allemaal op te reageren.. hopeljik deze week meer tijd! Fijn weekend allemaal..... ik ga patat eten! Groetjes Momtobe
Hoi hoi, Ik heb niet zo'n hele lekkere nacht achter de rug, maar dat was wel te verwachten. Ik zal het even een beetje uitleggen allemaal (voor zover ik dat kan). Ik waarschuw jullie, het kan weer een heel lang en verwarrend verhaal worden: Ik ben dinsdag bij de vk geweest. Bloeddruk was keurig, hartje deed het gewoon goed, en toen ging de vk voelen; Ze vond mijn buik erg hard (ik had geen harde buik) en de baby was nog steeds niet ingedaald, sterker nog, het hoofd zweefde er een heel stuk boven. Wat natuurlijk erg vreemd is, want er is absoluut (nouja, blijkbaar wel, maar we kunnen de oorzaak nog niet vinden) geen reden waarom hij niet indaalt. Toen moest ik op de weegschaal gaan staan (ik verwachtte dat ik (te) weinig was aangekomen, er is geen grammetje vet op mijn lichaam erbij gekomen , ik heb alleen een buik waar je U tegen zegt), ik bleek 15 kilo te zijn aangekomen (wat toch wel erg veel is voor een dun meisje van oorspronkelijk maar 45 kilo, en er geen sprake is van een vet laag die erbij is gekomen en ook geen sprake is van vocht vasthouden. Dus je zou kunnen zeggen dat ik practisch 15 kilo buik met mij meedraag. Ook zei de vk dat ze de baby schat op 6,5 pond, en dat terwijl er in mijn familie nog nooit een baby over de 5,5 pond heen is gegaan. De vk besloot dat ik onderzocht moest worden in het ziekenhuis, waarom de baby niet indaalt (en achteraf gezien ook hoe het komt dat ik zoveel gewicht in mijn buik meedraag, en mijn buik zo hard is). Dus gisteren ging ik naar het ziekenhuis (mijn moeder ging gelukkig mee). Daar stelde de klinisch vk een aantal vragen en toen werd er een echo gemaakt. Toen ik op die tafel lag voelde zij eerst en keek mij toen toch wel verbaasd aan. Ze probeerde het hoofdje te voelen en voelde toen dat hij inderdaad nog een heel stuk boven mijn bekken "zweefde". Tijdens de echo probeerde ze te achterhalen of de placenta misschien voor de uitgang lag, dat was niet het geval. Toen besprak ze nog met mij dat ze niet konden vaststellen of hij met zijn hoofd door mijn bekken zou passen, maar dat het indalen toch wel zou moeten lukken... De navelstreng was ook in orde, dus daar lag het niet aan Ineens ging zij meten hoeveel vruchtwater ik heb: te veel (nouja, het zit op het randje, dinsdag wordt er gekeken of het meer is geworden, zo ja: groot ptobleem). Toen ging ze de hele baby controleren: flinke schedel, opgemeten, ja flinke schedel, buikje ook flink, laagje vet, organen goed... En toen kwamen we aan bij de beentjes... "O" was het enige wat ze zei, en na drie keer het beentje te hebben gemeten (dat bovenbeen bot bedoel ik) kwam er nog een teleurstellende "O" achteraan. "De beentjes zijn wel heel erg, eh, klein"... Toen heeft ze nog geprobeerd leuke echo foto's te maken "Oh wat heeft hij een leuk pruil-lipje", "nou, het is echt wel een knul, geen tijfel mogelijk" , maar dat is mij allemaal een beetje ontgaan. Ook werd ik ineens helemaal beroerd toen ik daar op die tafel lag, ik kreeg geen lucht meer, misselijk, draaierig, begon als een idioot te zweten, dus werd ik op mijn zij gedraaid. Achteraf was het ook niet zo gek dat ik beroerd werd, want er drukte 15 kilo aan buik al mijn aderen e.d. dicht. De kvk schreef de resultaten op, en vulde toen haar bevindingen in op de groei-curve: -Schedel: van de onderkant van de curve naar de bovenkant van de curve gegaan (dus heel erg gegroeid!) -Romp: ook van de onderkant naar de bovenkant gegaan. -Beentjes: van de onderkant van de curve... naar heel zwaar onder de curve... (weten jullie hoe dik die curve, dus van de bovenste tot de onderste lijn is? Als je nog een lijn ter dikte van de curve onder de oorspronkelijke curve zet kom je op de hoogte van het stipje die de grootte van mijn kindje zijn beentjes inhoudt...). Ik schrok me helemaal dood toen ik zag waar zij de stip neerzette, en ik hoopte een hondermaal dat ik het verkeerd gezien had. Ik kon wel janken, wat is er met mijn kindje aan de hand? Het hoodje en rompje zijn explosief gegroeid (wat al heel erg vreemd is) terwijl de beentjes practisch in de ontwikkeling zijn blijven hangen. Wat is er in vredesnaam aan de hand. Er flitste op dat moment zoveel door mijn hoofd: -Zullen zijn benen ooit nog gaan groeien? - ALs ze nog kunnen groeien, hoeveel dan? Zal hij ooit kunnen lopen? Zal hij zijn hele leven in een rolstoel zitten. Wat is er verder allemaal mis met hem? En toen zag ik in mijn gedachten een vrolijk huppelend peutertje, dat is echt het ergste wat je voor je kunt zien, met de wetenschap dat jouw kind dat misschien wel nooit zal kunnen... De kvk ging overleggen. En stom als ik was hoopte ik dat ze terug zou komen met antwoorden. Wat is er mis met mijn kind, hoe verklaart u die beentjes, waarom daalt hij niet in en waarom draag ik zo idioot veel vruchtwater bij me? De tijd ging voorbij en naar mijn idee heeft ze het hele ziekenhuis ondervraagd wat er aan de hand kon zijn. Toen ze terug kwam ging ze zitten en vertelde dat ze overlegd had. Ze konden geen reden vinden voor het feit dat hij niet indaalt, geen reden waarom ik zoveel vruchtwater bij me draag en ze begrepen helemaal niets van die beentjes, daar konden ze echt niks mee. Daar zit je dan, je weet dat er vanalles mis is, en dat was het. Ze wisten verder niks, ze hadden zelfs geen vermoedens, iedereen stond voor een groot raadsel. Leuk voor hen dat ze voor een raadsel staan, maar ik zit er maar mooi mee. Ik kan me nergens op instellen of op voorbereiden/rekening mee houden want ze kunnen mij geen moer vertellen. Het gaat verdorie om mij en mijn eigen kind, en ik weet niks. Vanaf dat moment kan ik mij weinig herinneren. Ik wet nog dat ze mij instructies gaf over wat ik moet doen als de navelstreng uit mijn vagina zakt, wat ik moet doen als mijn vliezen breken (met minstens 8 kilo aan vruchtwater zal dat een heel festijn worden, het zal gewoon in een keer knappen want er staan ontzettend veel druk op, met het risico dat mijn kindje hard met zijn hoofd op mijn bekken klapt, en natuurlijk het risico dat door die inpakt de navelstreng uitzakt), wat ik moet doen als ik weeen heb etc. Ze konden mij daar niet houden, en ook (nog) geen medische indicatie geven, omdat ze gewoonweg niet weten wat er aan de hand is en hoe het gaat lopen. Dus ik moet dinsdag gewoon weer naar mn vk, daarwordt gekeken of ik nog meer vruchtwater heb aangemaakt, zo ja, dan wordt het nog dolle pret. De kvk was verbaasd (ik zelf ook, en mijn moeder ook) dat ik het zolang volhoudt, met relatief zo veel gewicht op mijn buik, ingewanden die echt geen ruimte meer hebben (je hebt zoiezo als hoogzwangere weinig ruimte, maar in mijn geval is het wel heel extreem), ook grote verbazining over het feit dat ik uberhaupt nog wat kon eten, nog wel lucht kon krijgen etc. En dat ik nog kon slapen met die druk en dat gewicht, en dat ik niet al practisch dood was gegaan door de pijn/druk en spanning op mijn buik. En natuurlijk dat ik nog kan lopen. Tja, nu ik had gezien hoe mijn lichaam er aan toe is was ik ook wel verbaasd over het feit dat mijn lichaam nog kon functioneren. Ik bedankte de kvk en liep de kamer uit, ze zei mij ook gedag en het laatste wat ze toen nog zei was: "Kind, wat moet jij het zwaar hebben en hebben gehad". Dat is echt wel het laaste wat je uit de mond van een stricte en strenge kvk verwacht...
Mama: Als je aan het bevallen bent; PERSUH! Tigger: Wat een gedoe met de gyn zeg, pfff, nou ik duim voor je! En ik duim ook voor je paardje! ML: Ik hoop voor je dat ze je gaan inleiden! Bibiche: Naar zeg die krampen, wel lief dat je mannetje je zo "beschermd" . babymei: veel plezier in Alkmaar . momtobe: Gelukkig is alles in orde. Ik hoop voor je dat je snel gaat bevallen! OEH! Patat! Ik wil ook! Ik vind ook dat de 5e baby snel mag komen. Ik hoop dat ik de 6e of de 8e ben, vind ik wel mooie getallen. Iedereen heel erg bedankt voor jullie support, ik voel me daardoor alweer even wat beter. Jullie zijn echt lief . Ik heb net "het verhaal" even neergezet. Ik snap het als jullie zoiets hebben van: Nouja, het valt allemaal wel mee, je moet maar afwachten, er worden kindjes geboren met veel ernstigere dingen, je mag dan nog van geluk spreken etc. Dan hebben jullie daar wel gelijk in, in principe ben ik ook van de : wacht maar af-groep . Maar dat gaat gewoon echt niet als het om je eigen kind gaat. Ik weet dat ik mezelf gelukkig mag prijzen dat zijn hartje goed functioneert en alles in aanleg er is etc. Daar ben ik ook echt heel blij mee, maar het is ineens zo'n klap. Maandenlang krijg ik te horen dat alles goed is, dus ik moet eerlijk zeggen dat is absoluut niet voorbereid was op het feit dat er misschien wel iets mis was met mijn kidn. Ik dacht: de 20 weken echo was zo ontzettend duidelijk, als er iets mis was hadden ze het daar wel gezien... Kan het nou nooit eens gewoon een keer stoppen? Is dat nou zoveel gevraagd? Wat U met mij wilt doen moet u zelf weten, maar laat mijn kind alstublieft in orde zijn en volledig kunnen genieten van zijn leven.... Dat is echt het enige wat ik vraag.
Mijn god Goddess! Wat vreselijk allemaal.. Ik weet echt niet wat ik moet zeggen.. wat een ellende. Ik zit echt met tranen in mijn ogen en ik probeer me voor te stellen hoeveel zorgen je je moet maken nu.. Wat een ellende... Ik kan echt even niets zeggen meid, sorry. Ik weet niet wat ik voor je kan doen..
Lieve schat, ik denk dat niemand denkt: gut meid er zijn ergere dingen.. Elk iets wat misschien niet goed is aan je kindje is vreselijk. En eerlijk gezegt vind ik het niet niets.. Ik zou me zo ontzettend veel zorgen maken. Wat jou nu overkomt, ben ik al mijn hele zwangerschap bang voor.. Dat ons meisje misschien niet gezond is.. Ik zou me ogen uit mijn kop janken en niet weten wat ik zou moeten doen als mij dit nieuws gebracht werd... Lieve schat, hou goed moed. Misschien komt het toch nog goed, of valt het mee uiteindelijk. Ik bid voor je, meis... en voor Dkk..
Goddess, meisje meisje toch. Heb hier ook geen woorden voor. Wat moet jij je een zorgen maken! Als ik of iemand anders iets voor je kan doen meteen laten weten hoor! Als dinsdag blijkt dat er niet meer vruchtwater bijgekomen is wat gaan ze dan doen? En als er wel meer bij gekomen is? Nogmaals veel sterkte meis! Dikke knuffel!
Tigger en Rachel: Heel erg bedankt meiden . Ik snap heel goed dat jullie niet zo goed weten wat je hier nou op moet zeggen, dat weet ik namelijk zelf ook allemaal niet. Helaas kunnen jullie echt helemaal niks voor mij doen, alsdat zou kunnen dan zou ik echt in staat zijn om het practisch van jullie te eisen, ben echt de wanhoop nabij. Ik weet niet wat er na dinsdag gaat gebeuren, echt geen flauw idee. Het enige wat ik weet is dat als het meer is geworden ik zeker niet meer terug mag naar de vk, en ik vrees een ziekenhuis opname. Ik weiger het ZH in te gaan, tenzij ze mij in gaan leiden. Het is al moeilijk zat zo, terwijl ik hier nog afleiding heb, in het ZH zou ik echt wegkwijnen en kan ik me gelijk inschrijven bij de psychiater voor een behandeling voor post-natale-depressie. Ik moet zeggen dat ik daar heel erg bang voor ben, de kans op een depressie vind ik toch wel erg groot worden nu, en ik ben zo bang dat ik dan helemaal niks voor mijn kindje voel. Ik zou het niet gek vinden als ik in een depressie raak, maar ik ben er toch wel erg bang voor. Ik probeer mezelf zo stabiel mogelijk te houden op het moment, en hoop dat ik dat na de geboorte ook nog kan. Het is echt vreselijk, alleen maar te kunnen hopen en niet te weten...
Kan me voorstellen dat je niet wilt worden opgenomen hoor meid! Het enige wat ik nu kan doen is heel hard duimen dat na de geboorte blijkt dat je kereltje toch gewoon kerngezond blijkt te zijn....We blijven hoop houden hoor meid! Zal lang duren voor het dinsdag is voor je.... ik denk aan je!
Jeetje goddess, ik ben nog ff van bed gekropen om te zien of je al gepost hebt en ben erg blij dat je het hebt uitgelegd. Denk dat niemand hier zal denken dat het "allemaal wel meevalt" want iedere a.s. moeder zal zich rotschrikken bij dergelijk nieuws! Het is ironisch genoeg iets waar ik mezelf ook erg druk over heb gemaakt, afgelopen weken maar ik ben juist gerustgesteld door de liggingsecho die ik vorige week heb gekregen. Ik kreeg vorige week ineens te horen van mijn vk: "ik denk dat ik hier de schoudertjes voel maar wat deze bult hier dan is...geen idee." Ben me toen ook rotgeschrokken maar in mijn geval wees de echo uit dat alles goed was. Maar ik begrijp dus daardoor wel erg goed hoe naar deze onzekerheid kan zijn. Ik had zelfs even de neiging om emotioneel afstand te nemen van m'n kind om mezelf voor pijn te behoeden. Dus ik heb juist erg veel respect voor je, hoe je hier nu mee omgaat! En misschien kan het nog meevallen... een vriendin van me had een ontzettend groot hoofd bij haar geboorte, echt buiten proporties en nu is het een hartstikke knappe meid, alles in verhouding.