hee hannah, ik krijg ineens een briljant idee he.. als jij nou gewoon een fotoshoot maakt waarop je mij voordoet hoe het moet..hihihi, kan toch best?/ Meeting is trouwens sowieso een goed idee, maar ben bang dat dat nog wel ff duurt, ik ga van het weekend met mijn mannetje nog maar eens heel geduldig kijken of ik er dan uitkom
Louise was vanmorgen met het wegen 3500 gram! Dat is al 60 gram boven haar geboortegewicht, volgens de kraamverzorgster gebeurd het echt zelden dat kinderen die borstvoeding krijgen boven hun geboortegewicht zitten als zij het gezin verlaat (en dat is dag 8, vandaag is dag 7, dus nog een dag vroeger ook). Ik heb slagroom geloof ik!
katsas, als je naar duitsland gaat is id/paspoort zeker wel verplicht. Wij moeten dus ook weer een id laten maken voor Fay (heeft Sam ook) en ook omdat we vrienden in Belgie hebben wonen. Ik moet er niet aan denken een ongeluk te krijgen en dan je kind niet mee te mogen nemen.
Ach gossie, Louise neem ik dan in foetushouding op schoot, oor tegen m'n borst en pink in haar mand. Dan wordt ze vrijwel gelijk weer rustig. En als zelfs dat niet helpt leg ik haar aan, en na 3 zuigen ruft ze meestal haar hele broek vol en is het ook weer goed.
friendly, hier ook een extra hoge tel rekening. En ook voor een middagje winkelen heeft de kleine een id/paspoort(bijschrijving) nodig... neem het risico nooit dat je de kleine niet meer mee naar huis mag nemen na bijv een ongeluk.
Wij hebben ook een site van Louise, alleen ze staat nu gewoon bij ons op het weblog, omdat we nog een domeinnaam voor haar aan moeten vragen. Ze is nu te vinden op www.troeters.nl @ Hannah: Feliciteerd je buurvrouw van me, leuk dat de meiden zou weinig schelen! Louise scheelt trouwens 6 maandjes met de dochter van vrienden van ons, en een week of 5 met de zoon van een collega/vriend van Erik. Is later denk ik ook wel leuk. Paspoort: Ik ga haar nog niet bij laten schrijven hoor, ga dit jaar toch niet naar het buitenland en daarna zien we wel weer hoe de regeltjes zijn. @ Friendly: Leuk he, dat wakker zijn. Louise is in de ochtend meestal wel een uurtje ofzo wakker en 's middags ook wel ergens. Ze is vrij helder voor zo'n kleintje, kijkt dan ook echt in de rondte en neemt van alles in zich op. Schijnt ook vroeg te zijn, dus we hebben of een slimpie of een ADHDtje, hahahaha. Ze ligt nu in de box te slapen, af en toe rekt en strekt ze wat en moppert ze een beetje, denk beetje krampjes, mar het is duidelijk niet ernstig genoeg om echt wakker te worden of te huilen.
Kan papa Louise ook troosten? Waarna hij uitriep: "Hoe kun je dat aan je tiet hangen, ze zuigt echt hard!" Hahahaha.
Hier is het weer gedaan met ritme, Iris is verkouden! Vannacht kwam ze om 2 uur, om 5 uur en 6.30 steeds dronk ze eventjes en viel dan weer in slaap. Dus ze kreeg echt bijna niks, verder komt ze vandaag om de 2 uur en drinkt dan vrij goed, Het is moeilijk drinken met een verstopt neusje, en neusspray wil nog niet erg helpen, Iris kreeg trouwens oranje snot! Zag er geen bloed in, Toch maar even met cb gebeld, ze dachten dat het onschuldig was. Misschien een reactie op het zout in de neusspray. Oh ze word weer wakker! Ik heb vandaag toch de medela swing gekocht! Mijn andere kolf gaat al 2 kinderen mee en dat schijnt lang te zijn voor zo'n mini-electric, dus dan is de kans groot dat hij het binnenkort begeeft, ook kan ik de harder-zachter knop niet bedienen, en hoewel ze zeggen dat dat zo hoort bij de thuiszorg winkel weet ik van de andere keren dat dat wel werkte. Heb dus besloten dat een fijne kolf toch wel wat geld waard is!
Hier vanmiddag een flink eind gelopen met de kinderwagen. Was dan ook heel erg warm! Gelukkig had ik genoeg drinken bij me. Vlak bij huis ha mw er genoeg van en wilde eten ! En wel NU dus 3 uur na de vorige voeding thuis een fles gegeven. Ze vrat nog net de speen niet op Maar uiteindelijk heeft ze van de 150 maar 100cc opgedronken.. Af en toe snap ik er neits meer van hoor... Evelien, je hebt gelijk een fijne kolf is een hoop waard.
@ onsukkie, Abigaël was na vier dagen al weer boven haar geboortegewicht. Onze kraamverzorgster vertlede dat ze dat in de 17 jaar dat ze werkt nog nooit had meegemaakt. Wat hebben we dan een bijzondere kindjes hè .
Even van me afschrijven... Na een traumatische ervaring als deze is het vrij normaal dat een mens aan iedereen die ernaar vraagt verteld wat er is gebeurd. Voor zover ik weet is dat een manier van verwerking en het een plekje geven. Maar hoe meer wij er over vertellen, hoe meer het besef komt dat het ook anders af had kunnen lopen voor Louise want wat als we niet al toevallig in het ziekenhuis waren geweest? Ik weet niet hoe de mogelijke ambulance broeders en de aanwezige verloskundige hadden gehandeld bij het uitzakken van de navelstreng ? Had ze het daar wel levend afgebracht, en als ze dat had, was ze dan net zo gezond als nu, of had ze er dan wel een mogelijke hersenbeschadiging o.i.d.? Vragen waar je het antwoord niet op wilt weten, maar die na inmiddels 6 dagen in het gelukkige bezit (nee, het is geen bezit, ze is ons toevertrouwd, zie geboortekaartje) van onze prachtige Louise toch soms langs komen waaien. Op het moment dat de gynacoloog roept: Ik heb een navelstreng. En kort daarop uitlegt dat het een keizersnee gaat worden, dringt dat niet zo door. Ik was al lang blij dat ik van die pijnlijke rugweeën verlost werd, want die waren écht niet meer grappig en als daarbij een keizersnee hoorde, dan was dat maar zo. Vervolgens wordt je op armen en knieën op je bed gedirrigeerd en proberen ze met man en macht je kind met hun vingers in je doos (sorry voor de uitleg) omhoog terug de baarmoeder in te drukken, vullen ze je blaas met een cateter om ditzelfde te bewerkstelligen en geven ze een flinke weeën remmer in je been. En zo gaje dan niet lang daarna met bed en al door de gang. Geen idee wat je te wachten staat, maar te zeer ondersteboven om daar wat van te beseffen. Nu na de zoveelste keer vertellen besef je opeens dat er in de operatiekamer helemaal geen OK-personeel aanwezig was, en dat de gynacoloog (vrouw), anestesist en opgeroepen kinderarts de enige met voldoende opleiding waren en dat de rest van de aanwezigen maar gewone verpleegsters waren, aangestuurd door de gynacoloog. Dan komt ook opeens weer op dat een van die aanwezige verpleegkundigen 2 dagen later dienst had en ons vertelde dat ze die nacht om 4 uur nog niet in slaap kon komen Het idee dat er dus niet eens 10 minuten tijd was om het OK personeel op te roepen is na 6 dagen vertellen en verwerken opeens een klapje na. Want ja wat had er met ons wonder gebeurd als we niet al toevallig in het ziekenhuis waren geweest? Want we hadden er ook voor kunnen kiezen het thuis af te wachten, toen de ontsluiting stageneerde bij 7 cm. Die keus hadden we van de verloskundige gewoon, zoals zij zei konden we het thuis afwachten, maar dan kon het best eens nachtwerk worden en vroeg ze zich af of ik dan nog energie genoeg had om te persen, of naar het ziekenhuis gaan om bijgeleid te worden met een infuus waardoor de weeën krachtiger zouden worden. En dan toch voor het ziekenhuis kiezen, terwijl ik al die maanden heb gezegd het liefst thuis te willen bevallen. Ik denk dat het achteraf toch meer indruk heeft gemaakt als ik in eerste instantie dacht. Het overkomt je, je hebt een uurtje later met een narcose-hoofd een pracht van een dochtertje naast je bed, maar als je er zo eens een paar dagen de tijd voor hebt gekregen erover te denken geen OK-mensen, het halve ziekenhuis wat van ons verhaal op de hoogte was, de mensen bij de receptie die Erik gratis een parkeerkaart gaven toen hij vertelde wie hij was (omdat ze het verhaal gehoord hadden), hoe slecht ik eigenlijk die 1e nacht en dag was terwijl je zo gezond als een vis het ziekenhuis in ging. Ik denk dat het gewoon zijn tijd nodig heeft, zoals dat met alle traumatische ervaringen gaat.
onsukkie t is ook echt niet niks wat jij ehbt meegemaakt! en dat hefet zeker zijn tijd nodig om goed te verwerken! wat een verhaal meid! en je moet er indd. maar niet te veel bij nadenken wat er was gebeurd als je niet naar het zh was gegaan.. want gelukkig ben je wel naar het zh gegaan en heb je nu een kerngezonde dochter! schrijf t lekker van je af! zoveel als je wilt!
anastasia, je hebt binnen de EU vrij reizen, dit betekend alleen maar dat de grenzen open zijn. wij dachten ook dat we Lobke gewoon mee naar Nederland konden nemen maar dat is dus niet zo. je hebt een indentificatie plicht. staat Laura niet in je paspoort dan kan je haar niet indentificeren. je kan dus niet aantonen dat het jouw kind is in dit geval. evelien, ik had van de week aan kim zitten denken. wilde eigenlijk niet vragen omdat ik dacht dat het goed ging met haar. ik ken de situatie en die is heel moeilijk en vervelend. probeer via de logopediste tot een oplossing te komen maar probeer te voorkomen dat ze naar een sbo school moet. ik schat haar, als ik zo lees net als daisy in. Daisy zat op de sbo school in een klas met ook moeilijk opvoedbare kinderen en daar moet je kind maar net tegen kunnen. voor daisy is dit heel moeilijk geweest en heeft haar zelfvertrouwen heel erg afgebroken en is 2 jaar lang bang om naar school te gaan geweest. is er geen andere oplossing dan is het zo maar zolang je een sbo school kan voorkomen moet je dat doen. hier ook een wereld van verschil tussen Amy en Daisy, ben ook erg benieuwd wat Lobke voor meidje is straks onsukkie lieve foto van vader en dochter. katsas, ik heb ongesteld zijn ook niet gemist. het niet worden was toch wel 1 van de leukste dingen in de zwangerschap, haha
tot hoelang hebben jullie gevloeid eigenlijk? ik vloei nog steeds... na de bevallign van arjen had ik maar 1,5 week gevloeid ofzo.. en nu stopt t soms een hele dag en dan daarna gaat t vrolijk weer verder
GVD, echt kraamtranen hier hoor. Willen we Louise onder de douche doen met m'n man, komt er WEER onverwacht bezoek, weer m'n vader en broertje. Ik snap best dat ze het leuk vinden, maar mag ik misschien ook es zelf? Verdorie...
iritant he steeds visite! had ik met mijn moeder toen arjen net geboren was.. ze bleef langs komen... maar als er bij jou een 2e komt is t vast veel rustiger! nu krijg ik helemaal geen visite terwijl ik er bij arjen gek van werd
Tjezus, nou stopt m'n vader ook nog z'n pink in haar mond als ze ligt te jammeren. Moet dat nou? Zullen we niet allemaal met onze vingers in d'r mond gaan zitten. Jezus, waar is m'n man als ik hem nodig heb. Heb het echt helemaaal gehad. Waarom vinden ze het zo leuk haar vast te houden als ze duidelijk gewoon honger heeft. GVD, sorry hoor. Zien ze nou niet aan m'n kop dat ik hier helemaaal geen zin in heb?
Nou ik snap best dat ze elke dag ff willen kijken, maar kom dan ff kijken en ga weer en laat dat kind aan mij als ze huilt. Sjemig, heb het zo gehad he, gingen ze maar...