hey dames, ik zit terug met een paar vraagjes: - ik denk dat ik een blaasontsteking heb, heb pijn bij het plassen en ik moet vaker, klopt dit met een blaasontsteking(heb dit nog nooit gehad) & moet ik ervoor bellen nr dr? - wie van jullie heeft ook al een buikje? is dit niet te vroeg? - als jullie beha's te klein zijn, moet je dan speciale beha's kopen, of gewone die een maatje groter zijn? groetjes
Welkom Ancie en andere nieuwe meiden die ik vergeten ben en gefeliciteerd! mamalieske: tjee zeg,,ben er stil van , van je verhaal....knuf! Sarah: Ik zou voor de zekerheid wel de huisarts bellen, je moet dan urine inleveren en die kijken ze dan na. Het kan zijn dat je al een buikje hebt, in het begin komt dit door je darmen. Bij een tweede zwangerschap speelt het ook mee dat je baarmoeder al een keer heel groot is geweest en nu dus makkelijker groeit. Joki: super van je mooie echo! marloes: ook fijn dat je een mooie echo hebt gehad! Wij doen wel een nekplooimeting, al is de kans heel erg klein, bij Demi kwam er 1:6000 uit. Maar de reden dat ik dit toch wil doen, is mijn verleden. Mijn biologische ouders waren beiden verlslaafd aan alcohol en drugs. Mijn biologische moeder heeft dus tijdens haar zwangerschap van mij gewoon van alles doorgebruikt....De grote fout van ziekenhuis was, was dat ze mij na mijn geboorte met haar naar huis hebben laten gaan. Ze woonde wel in zo'n instelling maar had een eigen kamerje...helaas kon ze dus echt niet voor mij zorgen, alcohol en drugs, roken gingen voor, en ik bleef dan uren alleen achter, huilend van de honger, liefde die ik miste en vieze luiers.....gelukkig zag op een dag toen mn moeder met mij wel een keer naar buiten kwam, iemand dat ik er wel erg slecht uit zag.....in ziekenhuis opgenomen, er was van alles mis..de dokters vreesde het ergste, dat ik het niet zou gaan halen,. lichamelijk was ik er slecht aan toe (veel infecties, te weinig voeding etc) maar ook geestelijk was het niet goed (geen liefde). Ze hadden de hoop eigenlijk opgegeven, ik had in mn jonge leventje al te veel meegemaakt....maar gelukkig ging het beetje bij beetje (milimeter voor milimeter) iets beter...al moest ik wel helemaal afgesloten liggem achter vele deuren omdat ik erg bevattelijk was voor alles en dan zou het wel eens echt mis kunnen gaan. de dokter die mij behandelde heeft pleegzorg aangevraagd, en gelukkig zijn precies de goede ouders uitgezocht. Super lieve ouders die mij met veel liefde hebben groot gebracht. Voor hun was het ook niet makkelijk geweest, het heeft heel erg lang geduurd voor ik ging eten..toen ik 1 jaar was, woog ik 6 (of nig niet eens)(?!) kg...De maat die met 1 jaar aanhad, heeft normaal gesproken een baby van 3 maanden aan....maar het is dus helemaal goed gekomen gelukkig. Mijn biologische moeder is overleden aan een overdosis, en mijn vader wil ik niet meer zien omdat hij hele rare ideeen had over vader en dochter relatie (ben zo blij dat mn ouders me nooit alleen gelaten met hem!). Mijn ouders zijn dus gewoon echt mijn ouders, officieel zijn het pleegouders maar daar heb ik het nooit over. Ze zijn gewoon mijn echte ouders, zo zie ik het en ik houd super veel van ze...ja, sorry, heel lang verhaal..maar omdat het dus vroeger zo slecht met mn ging, en ook tijdens de zwangerschap van mn biologische moeder, was ik sowieso heel bang dat ik geen kinderen kon krijgen, omdta ik heb gelezen dat het de baarmoede enzo aan kan tasten als je allerlei ingen gebruikt tijdens zwangerschap..ik werd dan ook erg bang na 2 miskramen.....(zie je wel....ik kan niet zwnager blijven). gelukkig hebben we een gezonde dochter, maar angst is er wel dat er iets heel er mis gaat ofzo..(zus en broer van biologische moeder hebben ernstige handicaps, maar dit blijkt achteraf te komen door andere dingen). Maargoed...vandaar..dat is zo'n beetje mijn verhaal...sorry dat het zo lang is. Meiden met echo's spannend en hoop gauw iets te horen! Ik ga stoppen want wordt weer erg misselijk Liefs Syl
Dag Meiden! Vorige week was ik nog erg actief hier. Maar ik merkte dat ik er erg somber van werd. Ik trek me altijd heel veel aan van nare/moeilijke verhalen en neem dat helemaal in me op. Ik heb vorige weekend besloten om maar even niet meer te lezen en te reageren, want ik kan alles wel op mezelf projecteren. Nu ben ik iets rustiger en geloof ik er ook weer een beetje in. Mijn familie was helemaal door het dolle heen, mijn zusje glunderde. Mijn moeder heeft altijd hele makkelijke zwangerschappen gehad, nooit misselijk geweest en alle vrouwen voor haar ook niet. Misschien heb ik dat geluk ook wel Ik heb mijn eerste VK afspraak trouwens vrijdag a.s. al! In de ochtend, en dus niet pas op 10 oktober. Als ik binnenkort meer weet dan zal ik nog wel eens terugkomen en misschien kan ik voorzichtig aan weer meelezen, maar dat moet ik nog even zien. Iedereen veel succes danwel sterkte gewenst!
@syl, wat een afschuwelijk verhaal heb je hier neergeschreven. Hoe kan een ouder een kind, hun kind, zoiets aandoen. Hun verslaving komt natuurlijk ook ergens van, misschien ook van vroeger en zij hebben misschien die hulp niet gehad die jij gelukkig wel hebt gehad. Desalniettemin lijkt het me als kind zo jong nog een afschuwelijk iets om mee te maken. Heb zelf 2 meiden van 2 en 4 en je doet er echt alles voor, en liefde geven aan je kind is gewoon het belangrijkste wat ze nodig hebben. Als je zoiets leest of hoort denk je toch gelijk aan je eigen kinderen en dat je er alles aan doet om er voor te behoeden dat ze niet lekker in hun velletke zitten , want een kind moet geen zorgen kennen. Ben super blij voor je dat je toch in een liefdevol gezin ben opgegegroeid en dat je nu een prachtig kind hebt en een lieve man.
De afspraken voor vandaag, * 1 oktober Moor, intake vk, 11:00 uur (9wk) Rian, 1ste echo, 10:30 uur succes en veel plezier Roos, je moey doen wat je gevoel je ingeeft meid. Als je vind dat je even afstand moet nemen moet je dat doen. Kom weer lekker kletsen als je er weer aan toe bent.
jaaah goede echo joepie! pfff, ben zelf gewoon opgelucht haha! Sylvia, jeetje wat een verhaal net als dat andere verhaal wat iemand schreef, zo hebben we denk ik allemaal wel een verhaal, dat van mij lijkt op een mix van de 2 verhalen Ik weet nog niet of ik die test wil, ik vind het zo moeilijk, mijn vriend heeft een gehandicapte zus gehad en wil perse een abortus als het niet goed zit, hij heeft eerlijk gezegd niet bij me te blijven als ik een ziek kindje laat komen, hij kan het niet aan......dit zorgt vast voor veel weerstand, maar ik heb respect voor zijn standpunt. Maar het maakt het wel erg moeilijk, stel dat het niet goed zit, hoe haal je dan in godsnaam een kindje van 16 weken uit je buik, dat is gewoon gruwelijk (en dan druk ik me mild uit) ik ben namelijk tegen abortus, behalve in extreme gevallen (kinderen zwanger, incest, verkrachting, kindje niet levensvatbaar etc) dus als de uitslag niet goed is, is voor mijn gevoel mijn leven toch behoorlijk over.......weghalen zou me kapot maken, vriend kwijt hetzelfde........dus het is gewoon geen keuze....... Ik ga er maar vanuit dat ik een gezond kindje krijg, ben 29, ik heb 2 gezonde kids, en vriendje ook, vertrouwen hebben.....
Syl, ik kan me levendig voorstellen dat je een test wilt. Wat een vreselijk verhaal en je was zo jong, ben blij dat je geweldige ouders hebt die je steunen. Ik weet dat ik een ongelooflijk moeilijke vraag heb gesteld en zal daarom niemand veroordelen op hun antwoord, want het is zo persoonlijk hoe je ermee om wilt gaan. Majkuh, zorg dat je met je vriend duidelijk bespreekt dat zo'n test geen garanties biedt maar een kansberekening. Een kindje kan bij de geboorte dus toch iets mankeren, zou hij je dan ook verlaten? Moeilijk hoor als je vriend er zo tegenover staat.
hai mamalieske, we hebben et besproken, als de test in eerste instantie goed is, en het blijkt dat er toch iets mis is bij de bevalling, of er is zuurstofgebrek en het kindje word toch gehandicapt, dan gaat hij niet weg, dan is dat iets waar we niets aan kunnen doen, dan roeien we met de riemen die we hebben, maar als we van tevoren weten dat het een downtje word, of anders zwaar gehandicapt is en ik hou het, dan gaat hij wel weg, want dan had ik er iets aan kunnen doen...
Hallo meiden! Ik kom me hier ook maar melden. Op 10 november 2007 ben ik bevallen van onze dochter Katja (met 35 weken) en nu ben ik weer zwanger! 15 oktober heb ik mijn 1e echo. Ik heb niet echt veel klachten, alleen moe, hoofdpijn en rugpijn. Alle zwangeren gefeliciteerd!
Nou weer goed nieuws. Zojuist een goede echo gehad. Was inderdaad 10 weken. Heb het hartje gezien. Heerlijk zeg. En het mooie is, ze konden niet alles goed zien dus mag ik over 2 weken weer terugkomen. 15 oktober om 9.45 uur. Was zo bang geworden door al die nare berichten hier! Was dus helemaal niet nodig. Groetjes Rian
@Syl, jeetje wat een verhaal. Wat vreselijk dat je dat allemaal hebt moeten meemaken. Als je naar een klein kindje kijkt, dan kan je je toch niet voorstellen dat ouders hun kind verwaarlozen of wat aandoen. Maar ja, een verslaving is zo dominant, dan telt alleen dat ene. Wat fijn dat je goed terecht gekomen bent bij lieve mensen. En dat je er die twijfels over je lichaam hebt bijgekregen is ook niet fijn, maar je bent toch bang dat het gebruik van je moeder invloed heeft gehad op jouw lichaam. Maar ook deze zwangerschap gaat vast helemaal goedkomen en ik hoop van harte dat je begin mei een gezond kindje in je armen kan sluiten.
Jippie Rian, gefeliciteerd met je goede echo! Ik herken dat wel dat angstig worden van de slechte berichten hier. Het is toch een grote angst dat het mis gaat en helaas is het een aantal meiden hier overkomen. En dan is het soms moeilijk om positief te (blijven) denken.. maar we moeten er maar vanuit gaan, dat het grootste % goed blijft gaan. Voor nu genieten van een goede echo en een kloppend hartje!
mamalieske en syl wat een verhalen meiden, maar volgens mij zijn jullie er sterk uitgekomen! petje af.. rian en joki yes goede echo's die fleuren ons op! blaasontsteking: wel even laten checken, dan kun je een kuurtje amoxiciline krijgen en ben je er zo van af! ibuprofen; het gebruik hiervan in de zwangerschap, daar zijn niet alle partijen het over eens. De ene vk zegt tot 20 weken mag je het gebruiken, maar mijn gyn heeft tegen mij gezegd dat ze het toch lieven niet heeft. Wel mag je gewoon paracetamol gebruiken, iig GEEN ASPIRINE! combinatietest; ik vind het raar dat je de keuze gekregen hebt tussen een termijn en een nekplooimeting! haha eigenlijk wordt er standaard eerst een termijn echo gedaan (om zeker te weten hoe ver je zwanger bent) en daarna de keuze tot een combitest gegeven. zou dit nog wel even nakijken hoor! Wij doen het niet. Ik werk in een echo centrum, en zie dat steeds meer mensen de test toch uit laten voeren. Deze test is echter gebasseerd op een kansberekening, die aan geeft hoeveel kans je zou hebben op een kindje met het syndroom van down. Als wij echter een kindje met syndroom van down krijgen dan is dat net zo welkom. Mijn man denkt er hetzelfde over. Wel laten we de twintig weken echo doen (structureel echoscopisch onderzoek) dit omdat we wel willen weten of het hartje, de hersenen en de organen er verder goed uit zien. Meer als voorzorg, mocht er dan wat te zien zijn dan zijn de doktoren hierop voorbereid. Ook ik ben tegen abortus, mits extreme zaken. Dus ja een combitest doen heeft dan erg weinig zin voor ons. Ook omdat ik jong ben, en wij geen verhoogd risico door familieomstandig heden hebben. Zo een heel verhaal! haha Ik wou nog even zeggen dat als er vragen zijn over echo's ofzo... er ook altijd een PB naar me gestuurd mag worden hoor! Vindik geen probleem!
wij laten geen combitest of hoe het ook alweer heet doen. we zien het vanzelf wel en kindje met down zal hier ook welkom zijn. Verder nog goede echo nieuws super
ik moest me ernstig inhouden, volgens mij reageerd er namelijk iemand die erg graag een rel wil ofzo...of misschien nog wat last van verdwaalde zwangerschapshormoontjes? is toch geen reden om het kindje weg te laten halen zoiets!
woehoe! eindelijk weerr goede en prachtige echo's! gefeliciteerd meiden! iedereen met een afspraak voor vandaag, succes! en verder zag ik een paar heftige verhalen...gelukkig kom je inderdaad zelf sterk uit zoiets. Mijn verhaal is ook niet zo gezellig, maar wil het hier toch niet zo openbaar zetten , het komt er op neer dat ik dus ook geen contact met mijn ouders heb. Voor Daimy vind ik het erg jammer dat ze een opa en oma moet missen, maargoed kan die mensen niet veranderen, kan er geen leuke opa en oma van maken dus het is niet anders. Er zijn ergere dingen op de wereld toch. Wij laten ook geen testen doen. Bij Daimy ook niet gedaan. Ik heb ook geen idee wat we doen als er iets niet goed blijkt te zijn later, dat hangt helemaal van de situatie af denk ik, en hoe ernstig het is.
Tja de termijn echo krijg ik over 2 weken bij de gyn, die wil ik ook niet eerder omdat je pas rond week 8 een hartje ziet kloppen en dat wil ik echt zien anders ga ik me zorgen maken Ik kreeg inderdaad de keuze tussen 2 echo's rond de 11 weken, de ene kijken ze gewoon naar de ontwikkeling de andere is de combi-test. Misschien gebruikte ik ook de verkeerde woordkeus. Gelukkig weer dames met goede echo's! @Sab85, ik moet toch eerlijk bekennen dat ik ernstig zou twijfelen of ik het wel liet komen, ik vind het namelijk niet zo gezond 2 kindjes zo kort op elkaar, je baarmoeder is totaal nog niet hersteld, en je lichaam is een wrak..... ik zou dat niet trekken psychisch al niet laat staan lichamelijk! Mocht je baarmoeder verzakken dan moet die eruit en dat betekent wel vervroegd in de overgang en dat lijkt me wel heftig op die leeftijd. Ik zal abortus niet snel goed praten maar in zo'n gevallen.....
dan verschillen wij hierover heel erg van mening, en gelukkig kan en mag dat ook Ik zou het kindje nooit om deze reden weg laten halen, psychisch heb je nog 9 maanden om eraan te wennen, en lichamelijk, ja dat is afwachten. Dat kan ook gewoon helemaal goed gaan, ook al heb je wat meer kans op het een of ander. Als het echt zo gevaarlijk was, of je een grote kans had op baarmoederverzakkingen dan zouden vk's dat toch ook wel moeten zeggen? Mijn vk zei namelijk dat er helemaal geen reden was om te wachten met zwanger raken, alleen dat de verzorging van je kleintje ernaast natuurlijk zwaar is en dat je extra vermoeid kunt raken. Maar nogmaals, ik wil geen rel ofzo hoor ik respecteer ieders mening, niet iedereen zit hetzelfde in elkaar he.
Tja en zo is ieder lichaam ook anders voor mij is een zwangerschap al erg gedurfd om mijn lichaam dat door te laten maken, 2 zo kort op elkaar is gewoon vragen om ernstige problemen de internist en mld-arts zouden me voor gek verklaren. En waarom denk je dat de vk met je na de bevalling al weer zo snel spreekt over anti-conceptie ? juist daarom. Die vk denkt nu ook : het kwaad is al geschied maar goed kan het echt niet zijn. Trouwens tussen jou eerste en haar eerste zat ook wel nog wat verschil? Geloof een maandje of 3, en laat dat is net voldoende zijn om de baarmoeder weer te laten zakken, dat is bij haar nog maar net of misschien niet eens volledig gebeurt. Tja ik ben niet tegen abortus als er goed over na is gedacht, en ik vraag me echt af hoe deze meid dit gaat klaar spelen allemaal. Maar net zoals jij dacht ik laat ik niet te negatief doen want daar koopt ze niets voor.