Dames waarvan de moeder overleden is (diesseltje en Remmar) gecondoleerd nogmaals, wat een enorm verdriet en gemis moet dat zijn zeker in deze periode. *knuffel voor jullie* Dames met misselijkheid, ik leef met jullie mee hoor. Ik ben gelukkig maar af en toe misselijk en hoef dan nog niet te spugen, toen ik van Isa in verwachting was voelde het veel anders ik was vanaf week 6 tot week 22 dikke vrienden met de porseleinen pot in het kleinste kamertje. Moe ..... breek me de bek niet open en dan is Isa vandaag nog eens super druk ach ja ze houdt me wakker
Tjonge, zo te lezen zijn er dus best heel veel meiden die behoorlijk misselijk, naar en moe zijn in dit stadium van hun zwangerschap. Ik zou bijna gaan twijfelen. Op een vage misselijkheidsvlaag na (elke dag rond deze tijd) voel ik verder niets en heb heel veel energie. Ben zelfs al met het kamertje begonnen, deur uit de kast gesloopt, schuren en ga zo maar door. Volgens mij klopt er bij mij iets niet hahaha. Maar ik ga er toch maar van genieten want het is dus niet voor iedereen zo. Sterkte meiden! ps. vandaag m'n eerste plasje in de moeders-voor-moeders pot geplast (hot news of niet dan).
Hee meiden, wat een verhalen... Ook ik weet helaas hoe het is om je moeder te verliezen. Ze is in april 1999 overleden aan kanker, is allemaal behoorlijk snel gegaan. Het frustrerende ervan is dat ze niet aan de kanker is overleden maar uiteindelijk aan te weinig zorg/onoplettendheid na de operatie in het ziekenhuis. dus je zit toch vaak met een gevoel van: wat zou er zijn gebeurd als het ziekenhuis die fouten niet had gemaakt? Ik wordt er ook nog vaak verdrietig van, zeker nu, ik weet dat ze mijn kindje en het kindje van mijn zusje (nu 30 weken zwanger ong) niet zal zien opgroeien. Mocht ik ooit gaan trouwen, zal ze daar ook niet bij kunnen zijn. Dat zijn nog de echt moeilijke momenten. En wat Remmar inderdaad al zegt, je leert je echte vrienden wel kennen zo. Er hoeft maar een bepaald nummer op de radio te zijn en er draaien direct een paar hoofden om naar mij om te zien of ik er dit keer wel of niet tegen kan... Schatten zijn het. Verder hebben we nog de nodige problemen om ons heen... broer die weigert volwassen te worden zit in de gevangenis, zwager (van mijn zwagere zusje) laatst opgepakt, schoonmoeder met borderline die af en toe heeel veel aandacht vraagt (maar verder is ze een schat hoor) mijn vader die vaak naar de sauna gaat maar daar ook af en toe flauw valt zodat ik hem mag gaan halen en met hem naar de EHBO kan... Maar gelukkig kan ik op het moment alles naast me leggen, en als je het dan vergelijkt met andere verhalen die je wel eens hoort, mogen wij niet klagen. Denk dat ieder huisje zijn kruisje wel heeft. Maar tegelijk ben ik ook hartstikke trots op mijn ouders omdat ze het toen wij nog jong waren aankonden om pleegkinderen in huis te nemen. Mijn ouders deden tijdelijke opvang, dus we waren vaak met 7 kinderen thuis! 3 eigen en dan 4 pleegkinderen. Was vaak wel heel gezellig maar moet een hele kluif zijn geweest voor mijn ouders. en ieder pleegkind heeft een reden om uit huis te wonen, dus daar moet je als ouders ook mee om kunnen gaan. Dus in vergelijking daarmee mag ik helemaal niet klagen. Zo... dat was wel weer genoeg familie haha! zie dat het nog een heel lang verhaal is geworden sorry...
@lana: Ook heel heftig allemaal meid. Sterkte. En inderdaad, ieder huisje....... @annerie: Ach de 1 heeft veel klachten, de andere weinig. Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet misselijk. Dat was ik van Katja ook niet. Lekker genieten zolang je nergens last van hebt! @mamalieske: Dank je.
Jippie weer goede echo's Feli! Nieuwe mama's welkom.... Ik kom vanavond weer wat uitgebreider reageren, ben gesloopt na een middag winkelen met mijn stiefdochter. Maarrrr het was wel supergezellie.
Ik hoop dat het bij mij dan ook minder is bij 8 weken Ik ben nu een beetje aan het uitproberen wat helpt en dat is vooral kleine beetjes eten over de hele dag. Maar 's avonds heb ik dan echt wel honger waardoor ik teveel eet, pfffffff. Dat met die luchtjes heb ik ook erg. Van de week stonk iemand in een paskamer en dat trek ik niet. Ohhh en van mijn ruitenwissers in de auto wordt ik ook echt heeeeeeeel misselijk.
ik duim voor je, heb zelf ook een duim nodig om 16.15 uur mag ik voor de eerste keer in me leventje een echo maken succes
Heftige verhalen hier. Toen mijn moeder zwanger was van mijn broertje, is mijn oma overleden. Ik heb er veel over nagedacht en ben ook altijd bang geweest dat m'n moeder jong zou sterven. Mijn oma en opa aan m'n moeders kant zijn overleden aan kanker. Ben altijd bang geweest om het zelf te krijgen of dat m'n moeder het zou krijgen. Zeker weer nu ik zelf zwanger ben van de tweede. Maar ik kan me echt niet voorstellen hoe het zou zijn als zij er niet meer zou zijn. Ik kan nu wel practische dingen bedenken enzo, maar het gevoel....Ik was anderhalf toen m'n oma stierf, maar die mis ik al (zeker nu ik zelf ee kindje heb en zwanger ben - dat had zij ook moeten meemaken). Een moeder moeten missen.....pfff Over vermoeidheid: ik ben al dagen helemaal kapot. op vrije dagen probeer ik overdag wat extra te slapen, maar gister lukte het niet, vandaag en morgen werken etc. Ben nu ook helemaal kapot. Gelukkig vrijdag echo en daarna naar Texel. Even relaxen. Zondag m'n ouders het (hopelijk) blijde nieuws vertellen. Ik heb woensdag een afspraak met m'n leidinggevende om het te vertellen. Het lijkt me gewoon fijn om te kunnen zeggen waarom ik steeds zo moe ben ewn zo bleekjes zie. Ze vragen me vaak of het wel gaat. Is ook omdat we weten hoe belangrijk het is dat je fit bent als je voor de klas staat. Ik wil het zo graag gewoon vertellen!
pfff wat een geklets hier! ik heb niet alles bij gelezen te moe voor! (sorry) Ik ben erg moe en probeer zoveel mogelijk te slapen. verder alleen last van me borsten en me banden. we zijn sinds afgelopen zondag boven bezig met alles lekker aan het opknappen schilderen en een nieuwe vloer er in. waren we al van plan en nu wat eerder dan is alles al lekker gedaan. wij doen geen prenatale screening zijn beide nog jong en hebben geen ernstige afwijkingen of ziektes in de familie. en heb er ook nog met mijn zus over gehad en vond het idee wat zij gaf ook niks. namelijk als er als uitslag bijvoorbeeld 40 om 60% kans komt op bijvoorbeeld een kindje met het syndroom van down. zit je de rest van de zwangerschap in de stress van zal ik wel een gezond kindje krijgen. wij hebben dan ook besloten om het niet te doen en lekker te genieten. ik heb ook nog een nieuwe foto in me album gezet van mijn buik en daar kun je hem vergelijken met een week geleden en pff het is niet normaal meer!
Haha vind je je buik nu al schockend, kijk maar eens in mijn album dan de laatste foto was van 36 weken en nog wat.... die kant ga jij hopelijk straks ook in Ik las net over het eerste plasje in de MvM pot, fijn hé die stank uit die potten ale: ik plas er nu alweer 2 weken in en vorige keer ook gedaan en ben nog niet gewend aan die lucht *blegh* Dames die een echo krijgen morgen succes!
lana: is ook niet niks zeg...best zwaar allemaal. Wat goed dat jouw ouders pleegkinderen in huis hebben genomen. Zoals je misschien wel hebt gelezen, ben ik ook opgegroeid in een pleeggezin, al zou ik het zo niet willen noemen. Het zijn gewoon mijn ouders, ik praat dan ook mooit over pleegouders (in het verhaal van mij van vandaag lees je hoe en wat, ben daar gekomen als baby) Mijn ouders hebbne geen eigen kinderen. Ik heb nog 2 zusjes, die eigenlijk dus ook pleegzusjes zijn (maar we zijn gewoon een gezin en zien elkaar als zussen) die van elkaar weer half zus zijn. langer geleden hebben mijn ouders ook heel veel kinderen opgevangen, soms voor een weekend, maar ook langere tijd. Heb nog en oudere zus en broer (ook pleeg dus) met wie we nog goed contact hebben, vooral met die oudere zus. Zij ziet mijn ouders dus ook als echte ouders (omdat zij dat van haar ehcte ouders mist, die nog wel leven maar problemen hebben, gaat allemala niet zo goed) Maar als ik dan soms die verhalen van mijn moeder en vader hoor, vind ik het echt goed van ze wat ze allemaal ook voor andere kinderen gedaan hebben. Vind het dan ok erg leuk om te horen dat jouw ouders ook veel kinderen hebben opgevangen, super! Over buikkies: mijn buik blijft ook groeien, hihi! Liefs Syl
Hey Meiden, Wat een heftige verhalen weer zeg, allemaal een dikke knuffel, dat is mijn manier om mensen te laten weten dat ik met ze mee leef mamalieske; je kan vanaf 6 weken al een hartje zien hoor! Maar 8 weken zie je net wat meer idd, wordt vast een leuke echo! Manny en MAijkuh veel plezier vandaag! Ik ga vandaag ook om 10:30 voor een echo, ben een beetje bezorgd of alles goed gaat daarbinnen, en heb ijn collega gebeld, ze zei gelijk kom maar langs! Dus ben wel blij, hoop dat alles nog steeds goed is... Oma van mijn man ligt op sterven, gister bij mijn schoonouders geweest, en heel dubbel allemaal... ze is al oud, maar ik maak me nu juist zorgen om mijn schoonmoeder, die gaat zo in een gat vallen, en dan kunnen wij bijspringen... ik hoop dat het snel gebeurd is, nu heeft oma alleen maar pijn... hou jullie op de hoogte vandaag!
Hallo Meiden, Ik ben al een aantal dagen niet online geweest, probeer dit ook zo weinig mogelijk te doen in ieder geval tot ik bij de drie maanden ben. (valt niet mee ) Vind het erg moeilijk als ik lees dat het misgaat vooral omdat ik die angst ook heel erg heb.
Gecondoleerd Marooz. Dat ging dan toch ineens snel. Succes met de echo straks. Laat je even wat horen?
Meiden die vandaag een afspraak voor een echo hebben, of een intake.. succes, duimen draaien hier voor goed nieuws voor jullie.
@mamalieske me buik moet ook wel groeien maar had niet verwacht dat ik het nu al zou merken. @marooz gecondoleerd meid! en succes met je echo vanmiddag! @de meiden met een echo vandaag! heel veel succes!