Ja besteld en daardoor dus de eerste leesproef gekregen. Ik vind het zelf niet zo vroeg, vooral niet aangezien ik er rekening mee hou dat ik verderop in de zwangerschap wel eens nog minder mobiel kan worden dan nu, met krukken en/of rolstoel. Het wordt in ieder geval niet beter, ik kan steeds minder lang zitten e.d. Dan ben ik blij als ik zulke dingen alvast gedaan heb! En nu heb ik ruim de tijd om de tekst aan te passen, te klooien met het lettertype, etc. @autisme: lijkt me best heftig om een kindje met autisme te hebben. En zeker als die diagnose er eenmaal echt is, dan is het "echt echt" zeg maar. Mijn man heeft ADHD (of ADD, er is nog steeds geen diagnose want de psychiater komt er zelf niet helemaal uit - het kan ook nog steeds een lichte vorm van borderline zijn of een combi van) en hoewel ik er al rekening mee houd dat mn zoontjes ook ADHD kunnen hebben (50% kans), lijkt het me toch erg heftig om daadwerkelijk die diagnose te krijgen. Dan moet je er echt iets mee zeg maar, als dat label eenmaal gegeven is. Klinkt misschien een beetje raar, maar zo voelt het voor mij. Hetzelfde geldt voor m'n man, de eerste keer dat ik een informatieboekje over AD(H)D bij volwassenen kreeg van de psych vond ik het ook erg heftig, veel in dat boekje komt overeen met zijn gedrag maar om het zo zwart op wit te lezen en je te realiseren dat hij echt een 'afwijking' heeft, dat vond ik moeilijk om te accepteren.
Miffy,nee daar ben ik niet bang voor.Ik ben er nl van overtuigd dat wij als ouders dat prima aankunnen. Priscilla,maar het kan ook altijd erger.Dat is met alles zo.Als ik ga vergelijken ben ik alleen maar blij dat mijn kindjes "maar" autisme hebben,in vergelijking met kindjes die ongeneeselijk ziek zijn bijvoorbeeld. Maar dat neemt niet weg dat je liever wil dat je kind het niet heeft.Want los van het feit dat m`n kids de grootste schatten van de wereldbol zijn is het leven voor hun vaak een heel stuk zwaarder dan voor de gemiddelde leeftijdsgenootjes. En het is als ouder nooit leuk om je kind te zien vechten,om te zien dat hij/zij het zwaar heeft. Natuurlijk zijn er genoeg manieren om er mee om te gaan en om dingen makkelijker te maken.Ik help ze met liefde en plezier,maar wat zou ik voor hun toch willen dat ze dat niet nodig hadden.Dat veel dingen ook vanzelfsprekend gingen. Ik bekijk de dingen altijd positief,maar kan me heel erg goed voorstellen dat het voor iemand echt schrikken is als ze de diagnose autisme horen.
Ik lig op de bank met joggingbroek trui en deken heb nu me hond bij me genomen op schoot misschieln geeft hij wat warmte haha lol Kachel staat al aan!! Liefss
@daro hoe doe je dat dan met geboorte datum? @trotse.. oow maar ik snap ook wel dat het schrikken is!! maar ik hoor denk ik liever dat hij autisme heeft dan borderline ofzo.. tuurlijk is het lastig en moeilijk om te zien.. maar ik heb bijv. ook een patientje met pddnos adhd en nog iets.. dat ventje is 6 en suicidaal!!
Pris,maar dat is ook zo breed autisme.Dochter heeft ook pdd-nos en adhd,zoon klassiek autisme. En met die diagnose zijn ze nu eenmaal gevoeliger voor veel andere dingen (depressies enz)....met alleen die diagnose kun je echt niet zeggen "gelukkig maar dat het dit maar is". Er is nl nog een hele lange weg te gaan en hoe je die ook gaat bewandelen,je weet nooit of het hierbij blijft. Hoe dan ook,met heel veel dingen is te leven.En gelukkig ook met autisme.Maar als ik de keuze had dan zou ik toch echt ervoor kiezen dat m`n kindjes het niet hadden ipv wel.En met mij denk ik heel veel ouders.
trotse! dat sowieso tis ook niet zo dat ik vind dat je er als ouder niet van mag balen.. en nogmaals.. je wil altijd dat je kind 100% gezond is op alle fronten..
De gegevens als geboortedatum, lengte, gewicht en eventueel de naam (als je het geslacht niet wilt weten bijvoorbeeld of als je de naam nog niet zeker weet) geef je na de geboorte definitief door. Eigenlijk kun je tot en ook na de geboorte alles nog wijzigen, qua tekst en opmaak. Nu staat er bij ons dus gewoon z'n naam, met de uitgerekende datum als geboortedatum (12 mei), 50 cm en 3500 gram. Is een lang verhaal, maar kort gezegd is ie te zwaar voor adhd maar hij functioneert te goed voor borderline. Hij heeft veel kenmerken van beiden. In principe genoeg kenmerken voor een diagnose, maar toch klopt het plaatje niet helemaal. En daarbij spelen er nog andere zaken als depressie en dergelijke. Dus de psych heeft nogal moeite om het plaatje compleet te maken. Is ook niet zo gek, want er is veel overlap tussen de kenmerken van ADHD en borderline. Mijn lekenoordeel is dat ik bij hem het meest van ADHD herken, en doordat hij een groot gedeelte van zn leven dusdanig met zichzelf in de knoop zit/zat heeft hij het gedrag van een borderliner vertoond.
oow okeej en de geboorte datum bel je dan dus gewoon door? en wbt je man.. hebben ze daar ook een rom verpleegkundige? die hebben speciale vragenlijsten waaruit dan scores komen en bepaalde scores wijzen dan op een bepaalde afwijking.. lastig uit te leggen maar misschien voor je man wel het vragen waard.. als hij dan wat meer rust krijgt..
Ik weet niet of het hetzelfde is, maar hij heeft 3 keer een hele middag vragenlijsten ingevuld (3 keer 3 uur.. in het Nederlands wat niet zijn moedertaal is). De psych is nu de resultaten aan het analyseren en aan het bespreken met collega's. Daar doet ze wel rijkelijk lang over, het is inmiddels alweer een maand geleden sinds hij er voor het laatst was. Maar ze heeft gezegd dat het 4 tot 6 weken zou duren.
ik wilde er geen hele discussie van maken. maar mijn eerste reactie was toch die van schrikken. het gaat me er niet om wat mijn kindje heeft. het is niet zoals een gemiddelde kleuter en dat is niet leuk. hoe de weg zal lopen geen idee, maar de eerste reactie als je het hoort is niet leuk. het is en blijft de liefste van de hele wereld.
Mijn reactie bij de diagnose van mijn zoon was toch vooral een opluchting maar ik was dan ook al 4 jaar bezig, werd hier op de toendertijd vorgekomen gezinssituatie gegooid door de instanties maar er was meer aan de hand en mijn moeder gevoel klopte.
Pris,het kwam op mij gewoon over alsof het helemaal niet erg is.En dat is het wel is mijn mening,zeker als het om je eigen kindje gaat. Als die een griepje heeft zou je al wensen dat je het zelf had ipv je kindje,laat staan met zo`n diagnose. Krumfrum,tuurlijk is dat schrikken.Dat had ik toendertijd ook,al wist ik heel goed dat er "iets" was.Je hoopt toch dat je het helemaal mis hebt.Sterkte ermee! Als je behoefte hebt om te kletsen mag je me gerust pb`en
@krumfrum je had het erover dat jullie een verwijzing hadden gekregen word hij dan verder onderzocht om te kijken hoe en wat precies??? misschien kun je wel een beetje steun vinden bij bijv trotsemams, die hebben het al meegemaakt natuurlijk
tjah misschien sta ik er anders in.. was ook niet mn bedoeling een discussie te starten.. toen ik werd gewaarschuwd dat de kleine grote kans autisme heeft had ik meer zoiets van tjah so be it.. kan er weinig aan veranderen dan maar er op aanpassen.. maar is misschien mijn nuchterheid.. maar oged laten we er maar over ophouden anders lullen we een heel topic vol met een discussie!
Daro, heb jij nog een goed adres voor het druk werk?? Sneeuw, ja niet erg hoor, er ligt hier best veel, maar ik hou er wel van, ik merk alleen dat het met wandelen echt heeeeel zwaar is voor rug en bekken. Maar goed toch even een rondje gemaakt met de woef!! Die vond t geweldig. Zijn eerste sneeuw!! Kramp, ja kuit doet nog steeds zeer. Ik kan niet zo makkelijk uit bed. Bed staat in de woonkamer ivm verbouwing, en ik kan alleen aan t voeteneind uit bed, en dat duurt wel even, zo als ik me momenteel beweeg en door mijn ronde postuur Hoop ook niet dat dit iets standaard wordt. (mijn schoonmoeder heeft een spierziekte, die regelmatig in haar hele lijf kramp krijgt, zoals kuitkramp..... Moest vanacht meteen weer aan haar denken.... Gerum vrouwtje... T doet zo'n zeer...)
Ik snap ook wel hoe jij er tegenaan kijkt.En ik sta zelf ook nuchter in het leven.Toch is het anders als het ineens over je eigen kindje gaat.Als je op school ziet dat 25 kleuters fijn met elkaar spelen en jou kindje daar buiten staat.Dat doet je moederhart pijn,hoe nuchter je ook bent.En het is echt een heel verschil als je dat zelfde plaatje voor je ziet met een kindje van iemand anders. Ik vind er overigens niets mis mee om daarover te praten,zoveel mensen zoveel meningen toch