Ziet er goed uit zuster!! @ proudmama: mooie buik! Goh, ik kan me bijna niet meer voorstellen dat ik zo'n buik had... @ rest: kom op meiden! Nog ff volhouden! Het kan niet meer lang duren nu.
@Shk, ja hoor dat mag nog. Het mag niet meer als je vliezen zijn gebroken. @Zustertje, ziet er goed uit!! Jij hebt helemaal niet zo'n blubber flap! Ik wel @Dame, ben benieuwd wat de VK wilt doen. @ProudMama, nog ff volhouden! Mooie foto zeg!
@ dame: kan me voorstellen dat je er door zit nu. Beebje wil er misschien pas uit als het buiten net zo warm is als binnen. Hopelijk doet het strippen nog wat. @ ProudMama: kan elk moment gebeuren nu! Ik werd de dag dat de weeën begonnen wakker om 6u en ben huilen tegen mijn man aan gekropen dat ik het allemaal zo beu was, en dat ik m'n meisje wou knuffelen enzo. Nou nog geen half uur later kwam de eerste wee @ zustertje: jaloers op je buik! Hier zullen er aardig wat sit-ups aan te pas moeten komen om de boel een beetje strakker te krijgen vrees ik. Ladies, ik moet iets bekennen. Ik mis het zwanger zijn zo Ik mis het getrappel in m'n buik, m'n meisje zo dicht bij mij, zeker dat ze geen honger of koud heeft,... Ik kan me al niet eens meer voorstellen hoe die schopjes voelden. Ik mis het kijken naar mijn buik in de spiegel. Ik mis mijn man die tegen mijn buik knuffelt en er tegen praat. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zooo blij dat ze er eindelijk is. Maar toch zou ik graag nog een keer een dagje zwanger zijn. Herkennen jullie dit?
@dna: nee ik herken het totaal niet! Ik vond het helemaal niet erg om zwanger te zijn, maar ik heb het nog geen seconde gemist. Het was wel makkelijk dat ik toen nog alle tijd voor mezelf had, maar ik ben blij dat ik m'n lichaam weer redelijk terug heb, weer kan bewegen en m'n mannetje nou eindelijk kan zien en knuffelen.
net terug van de vk, weer gestript blijf het ongemakkelijk vinden. Wel 3 cm ontsluiting en baarmoeder mond lag goed naar voren. Ook de vliezen zaten wat losser. Nu maar weer afwachten tot maandag. Wish me luck!
Dame ik duim voor je! Zus wat een mooie buik alweer! Proudmama, mooie buik! Daar zit ie nog lekker hoog, inmiddels zal hij wel lager zitten denk ik? Bij mij is het verschil goed tezien in ieder geval. DNA ik zeg nu al dat ik straks dat getrappel ga missen, hij is ontzettend aanwezig dus het zal wel even "leeg" voelen. Ik begrijp je dus helemaal! Ik heb vannacht met omdraaien ineens een steek in m'n lies gekregen echt niet grappig doet nu nogsteeeds zeer... Buik rommelt ook weer wat, gister was het rustig, maar nu de hele dag al beetje ongi kramp oid. Vandaag gaat er een wervelwind van sop, doeken en stofzuiger door m'n huis genaamd stofzuiger en manlief is samen met z'n vader buiten bezig, heerlijk! Kunnen we vanavond schoon beginnen met bevallen hahaha!
Haai, Dame, ik kan me wel voorstellen dat het ongemakkelijk voelt. 3 cm is positief, toch? Zustertje: wauw, wat een mooie buik heb je nu alweer zeg, mijne lijkt daar echt niet op. Mede door de KS wond wordt het er niet mooier op Proud mama: mooie buik! net als Lotje kan ik me haast niet meer voorstellen dat ik zwanger was, zo apart. DNA: ik begrijp je gevoel wel hoor. Mis de buik niet heel erg maar ergens ook weer wel. E. is al bijna twee weken en de tijd gaat gevoelsmatig veel te snel voorbij. De laatste wk vd zwangerschap kroop voorbij terwijl ik het nu zo over zou willen doen. Bekijk bijlage 327149 Fotootje van buik. Eergister was ik 10 kilo kwijt (totaal 14 aangekomen). Wel heb ik echt een buideltje , boven de KS wond. Hoop dat dat de komende tijd wat weg trekt.
@DNA, helemaal geen herkenning hier... Maar ik heb dan ook geen enkele dag genoten van het zwanger zijn (wel blij met de kleine hoor, maar ik vond de zwangerschap écht verschrikkelijk). Ik ben juist zo blij dat ik het niet meer heb dat irritante getik van binnen, de kwalen, de dikheid etc... Maar ik kan me goed voorstellen dat als je dat wel leuk vond dat je het nu erg mist. Sterkte! @Dame, oei rot hopelijk helpt het wel!! @Mir, hihi goed bezig!! @Lovepeet, je gaat je ook echt niet anders voelen @Charlie, ik vind het toch wel al een heuuuuul verschil zeg . Kom je ook gezellig meekletsen in onze mama hoek?
Agh dame begrijp het ongemakkelijke! En hoop zo dat je nu aan t bevallen bent! Je hebt iig al 3 cm zonder al teveel pijn Charlie: 10 kg al wauw! Nou jou buik is ook al superrr afgenomen! Zie t buideltje niet moet ik zeggen maar weet ook niet wat ik me erbij voor moet stellen... Hier heb ik dat niet geloof ik nee.. Als ik lig is mijn buik alweer zo goed als plat.. Enkel als ik eraan zit is t toch echt nog flubber haha! Helaas zit er wel veel aan mijn heupen... Tja de chocolade was te lekker 9 maanden lang mijn benen en billen zijn weer normaal en mijn dubbele wopper is weer een prachtige cheeseburger Ondanks dat ik ook niet een zwangerschap over rozen heb gehad heel graag wilde bevallen en zeker wist dat ik er maar 1 wilde, mis ik het ook ontzettend ondanks dat ik ook echt geniet Vd kleine man! Ik ben achteraf enorm blij dat ik 8 dagen 'langer' zwanger heb mogen zijn! En voel me zelfs schuldig dat ik zo heb zitten zeuren dat die moest komen. Wrijf geregeld over mijn buik en mis dan echt t gewoel wat er als reActie altijd kwam. Dus DNA ik begrijp je wel! Hier echt uitgeteld ben zo moe! T ligt in de wagen naast me, nu ook in slaap maar weet niet voor hoelang.. Ga dus snel proberen even wat te slapen!
Meisjes! Na een radiostilte vanaf Kamp MamaJulia&Co zijn jullie vast toe aan een update. Ik wil jullie graag op de hoogte houden, maar kwam er door lichamelijke klachten niet eerder toe. Pak een kop thee, ga er even voor zitten en let me tell y'all watskeburt.. Donderdag 16 mei kwam mijn bevalling op gang. Na twee nachten amper geslapen te hebben begon het 's ochtends vroeg om 07.00 uur toen ik wakker werd van weeen die netjes iedere 10 minuten kwamen. (Hoe ik dat wist? There's an app for that. Denk maar niet dat ik dat anders met m'n slaperige koppie bij had kunnen houden..) De relatie was net thuis van een nachtdienst dus leek het me beter als hij nog even wat uurtjes zou slapen. Na hem op de hoogte te hebben gesteld en hem te hebben verzekerd van het feit dat het prima te handelen was ben ik naar de woonkamer gegaan. De weeen waren prima weg te puffen en ondanks dat ze steeds sneller op elkaar kwamen kon ik nog lekker mijn nagels lakken en wat aanlummelen. Rond 12 uur kreeg ik het zwaarder. De weeen kwamen inmiddels om de 3 minuten en dus vond ik het tijd worden voor een belletje met de vlos en een wake-up call voor m'n lief. M'n verloskundige kwam langs en constateerde dat ik een centimeter ontsluiting had. Terwijl zij er was werden de weeen al heftiger en heftiger terwijl ze om de 2 minuten bleven komen. Voor m'n gevoel had ik erg weinig tijd om van een wee bij te komen. De vlos gaf aan dat ze rond half 4 nog even zou komen kijken. Zij ging en ik gooide samen met PapaJulia ons hele haptonomie-arsenaal in de strijd om de weeen op te vangen. Het mocht niet baten. Althans, maar half. De weeen waren te heftig en er was voor mij te weinig tijd ze goed op te kunnen vangen. Toen de vlos om half 4 terug kwam en bleek dat ik nog stééds maar één lousy centimeter ontsluiting had, was ik er klaar mee. Miss 'Ik wil zooooooo graag thuis bevallen!' hakte de knoop door; we zouden naar het ziekenhuis voor een potje pijnbestrijding. En zo geschiedde. Na een potje flink tieren en schelden vanwege deze onverwachtse change of plans kregen we info van de dienstdoende klinisch verloskundige. Nog een tegenvaller; Als je zo weinig ontsluiting hebt is er qua pijnbestrijding eigenlijk maar één keuze (althans, in het ziekenhuis waar ik beviel); de ruggenprik. En dat was nou net die pijnbestrijder die ik eigenlijk liever niet wilde. Maar goed, ik had niet echt een keus. Het was óf een epiduraal, óf nog minimaal 7 uur creperen. Ik koos voor de ruggenprik. En daar ging het mis. De tuthola in het ziekenhuis die de eer had om het epiduraal te plaatsen heeft een grote medische misser op me losgelaten. Ze heeft er 4 keer over moeten doen voor ze de prik gezet had. Resultaat: een soort van geperforeerd ruggenmerg en daardoor een hersenvochtlek. Medische term: liqorlek. Google maar even, mocht je de behoefte hebben. Zo'n liqorlek zorgt nadat de pijnstilling uitgewerkt is voor helse, niet afnemende hoofdpijn die je volledig lam legt. Maar daarover later meer. Die hoofdpijn kreeg ik immers pas ná de geboorte en in de chronologische volgorde van dit verhaal moet de baby er nog uit. Anyhowz; toen de ruggeprik tussen de weeen door eindelijk gezet was kon de pijnstilling langzaamaan z'n werk te doen; MamaJulia kreeg een korte adempauze. Het was inmiddels 19.00 uur en we konden heel fijn 2 uurtjes tot rust komen. Met zo'n prik in de merg voel je namelijk helemaal niets meer van die weeen. Ná die 2 uur kwamen ze helaas volle bak terug. Volgens de VK kwam dit doordat ze de weeenopwekkers die bij zo'n ruggenprik horen, wat hoog hadden staan. Lekker dan. De dosis werd omlaag bijgesteld. Te laat helaas, want ondergetekende zat in een fijne (insert cynische ondertoon) weeenstorm en de pijnstilling van de ruggenprik was op de een of andere vage reden uitgewerkt. Uitgewerkt ja. Een ruggenprik. WTF.. Maar goed, weet ik veel.. Het goede nieuws was dat ik inmiddels op 4 a 5 cm ontsluiting zat en dat we daardoor over konden gaan op de Remifentanil; dat gezellige pijnpompje waar je veel over hoort. Ik vond het wel wat. Zo stoned als een makreel hebben Mr. Julia en ik fanatiek weeen weg zitten puffen. Waarbij ik dus degene was die stoned was, even voor de goede orde. Mr. Julia stond stijf van de adrenaline, ook een soort drug natuurlijk Uiteindelijk kreeg ik rond half 11 persdrang en mocht ik er zoetjes aan aan toegeven. Na om 11 uur de voltallige wisseling van de wacht (serieus, een heel nieuw team dat zich temidden van mijn persweeen even kwam voorstellen) de huid heb volgescholden (ik quote; "TYF ALLEMAAL EEN PLEURISEIND OP, DAT KIND MOET ER UIT!!!!"), werd om half 12 na een laatste zetje dmv een knip onze prachtige BabyJulia geboren. Al met al een prachbevalling, als je het mij vraagt. Van 07.00 tot 23.30 uur, met 50 minuutjes persen ongeveer; best netjes denk ik, voor een eerste. Ik kon er ondanks alles ook meteen de volgende dag al met een positief gevoel op terug kijken. PapaJulia denkt daar overigens wat anders over, maar die heeft alles natuurlijk ook heel anders ervaren. Hoe dan ook, pas na de bevalling begonnen de problemen. We moesten een nachtje blijven omdat ze babyJulia door een dipje in d'r glucosespiegel de bevalling graag 24 uur in de gaten wilden houden. Ik kreeg steeds heftigere hoofdpijn tot ik op een gegeven moment niet eens meer uit mijn ogen kon kijken of fatsoenlijk uit bed kon komen om te douchen of te plassen. Ik zakte gewoon door m'n hoeven. Het enige manier waarop de pijn enigsinds te doen was, was helemaal stil, plat op m'n rug. Pas na anderhalve dag kreeg iemand van de verpleging de geest en trok aan de bel. Prompt stonden er drie artsen om m'n bed en werd er gezocht naar een oorzaak voor de hevige hoofdpijnen. Dat bleek dus het lekken van hersenvocht te zijn, waarschijnlijk door het misprikken van de ruggenprik. De oplossing zou een 'epidurale bloodpatch' wezen. Daarbij injecteren ze een hoeveelheid van je eigen bloed rechtstreeks in je ruggenmerg om zo de bloedlichaampjes de kans te geven de gaten te dichten. Zo gezegd, zo gedaan. De bandeling sloeg aan en zaterdag 18 mei mocht ik in de avond eindelijk naar huis. Wat een feest.. Kraamzorg kwam voor de opstart en we hebben lekker met z'n drieeen van onze zaterdagavond en van de zondag kunnen genieten. Zondagavond ging het echter wéér mis. Ik voelde mezelf wegzakken en moest direct plat om de pijn te beperken. Ik kon echt helemaal niets meer. We namen contact op met het ziekenhuis en de arts gaf aan dat we het aan moesten kijken omdat ze niet binnen zo'n korte tijd nóg een bloodpatch wilden zetten ivm infectiegevaar. Als de pijn donderdag nog niet beter was moesten we dan nogmaals contact opnemen. En zo geschiedde. Want de pijn werd niet minder, helaas. En dus werd er donderdag na nurologisch onderzoek (ik had ook last van dove plekken op m'n benen en slapende armen) besloten om nog een bloodpatch te zetten. Normaal gesproken wordt er 5cc bloed ingespoten, bij mij is er 2 keer 20cc toegediend. De eerste keer heb ik 2 uur stil gelegen na de transfusie, nu heb ik vanaf donderdag 17.00 tot vanochtend 12.00 uur plat gelegen om zo m'n bloed de kans te geven de gaten te dichten. Sinds vanacht voel ik me redelijk ok, dus vanmiddag is er besloten dat we naar huis mochten. Ze kunnen in het ziekenhuis nu niets voor me doen, en ik wacht het liever thuis in m'n eigen bedje met m'n eigen vent lekker af dan dat ik in zo'n ziekenhuisbedje lig te vegeteren. En dus ben ik nu thuis... M'n moppie doet het fantastisch en mijn eigen bed ligt heerlijk. We wachten het rustig af en we zien wel. Ik heb al mijn verwachtingen even helemaal los gelaten dus het kan alleen nog maar meevallen. Als je me vraagt of ik die ruggenprik nog een keer zou laten zetten (dat is me nu namelijk diverse keren gevraagd) als ik wist wat ik nu weet, is het antwoord volmondig ja. Zonder dat ding had ik d'r namelijk nóóit uitgekregen. Ja, met een keijzersnee. Nou, dan toch liever deze misère, hoe naar ook. Ik heb geen spijt van m'n keuzes, ik ben wel een beetje teleurgesteld in mijn lijf. Maar dat slijt vast en dan komt het vertrouwen gewoon weer terug. Ik kan nu hopelijk éíndelijk gaan genieten en ga lekker aanlummelen hier. Zonder kraamhulp. Maarja, ook dat overleef ik wel. Maak me er eerlijk gezegd niet zo veel zorgen over. Tot zo ver lieve meiden, sorry voor het onwijs lange verhaal. Ik ga bijlezen en haak dan gewoon weer aan Enneh.. Om even in het thema te blijven: TADAAAAAA!!!
@Zustertje, haha wat raar dat je het mist, maar snap je wel hoor . En eh die vetjes komen wel goed. Pak je rust maar lekker!! @MamaJulia, daar is ze toch weer!! Wat een verhaal jemig mina... Maar toch weet je het o zo vermakelijk te brengen! Ben maar heel trots op jezelf want dat mag je echt wel zijn! Hoop dat je snel helemaal pijn vrij bent! Heel veel sterkte/beterschap en geniet van je mooie meid! Oh en ook al een hele mooie post baby buik!
@ mamajulia: pfff wat een verhaal, best heftig. Geniet van de kleine, denk dat je dan alles wel vergeet. Hier nog steeds niks na het strippen vandaag wat kramp gehad en nu weer afgezakt. Wel weer veel slijmverlies maar dat schijnt alleen maar goed te zijn volgens de vk. Ben het wachten zo zat, begrijp me niet verkeerd maar dit duurt me allemaal te lang. Ben continue maar bezig met het huis op orde te houden voor het geval 'het' begint. Bij elke kramp of pijn zit ik al: please laat het doorzetten. Maar er gebeurt niks iedereen om me heen die maar zit te wachten totdat er wat gebeurt, wordt je ook moe van op een gegeven moment. Als de telefoon gaat zeg ik als eerst: nee, nog niks! Wil niet klagen tegen de mensen om me heen maar even mij ei kwijt aan jullie.
Daar zijn we voor dame !! Helemaal niet erg en absoluut begrijpelijk! Hoop echt dat het snel door zet en dat alles vlot mag verlopen. Lekker een filmpje kijken om de tijd te doden, helpt dat niks? Dan kun je ook direct wat rust pakken want die energie kun je hard gebruiken voor de bevalling en de kleine . Kop op en houd moed! (is natuurlijk makkelijk praten maar meen het wel )
Ik ben vanavond even 'lief geweest' met vriendlief En nu begint het toch wat te rommelen Ik hoop dat het doorzet!