Ja! Vandaag ben ik er ook weer even! Vagans, meisje wat een ontzettend nare situatie! Ik vind het heel jammer voor je dat je niet zo van je kraamtijd kan genieten als je zou willen. Ik hoop dat jullie drietjes snel jullie draai vinden. Het is voor geen van jullie drieën gemakkelijk, maar jij hebt het in dit geval gewoon het zwaarst. Daarom voor jou een hele dikke knuffel en ik hoop dat je iemand in je naaste omgeving hebt bij wie je ook je gevoelens kan uiten zonder veroordeelt te worden. Dit verdien je gewoon niet! Hopmarjanneke, wat leuk om jouw bevallingsverhaal te lezen! Heb hem even aan mijn man voorgelezen. We zijn gewoon tegelijk begonnen (08.00 uur), maar jij hebt er veel langer over gedaan. Ik vond het bijzonder om te lezen. Het duurde behoorlijk lang, maar je hebt je kindje wel heel mooi op deze wereld gezet! Denise, wat ontzettend leuk om wat van je te lezen! Ik ben helemaal verbaasd dat je kleintje vandaag (of morgen) pas op deze wereld komt! Had verwacht dat je kleintje er al was. Voor jou een hele dikke knuffel. Heel veel succes vandaag; je kan het!!!! Ego, de eerste dag zonder kraamzorg heb ik overleefd! Ja, ik ben trots op mezelf! Behoorlijk veel last van kraamtranen, maar dan alleen 's morgens en 's avonds als mijn man er is. Wel sneu voor hem, maar hij steunt me enorm. Ons manneke heeft een uurtje geleden eindelijk uit zichzelf goed aan mijn rechterborst gedronken! Ben zo trots op hem! Laten we hopen dat dit doorzet! Vanmiddag even 20 minuutjes gewandeld met de wagen. Nog een beetje onwennig, maar super trots! Morgen weer even samen op pad. Moet toch een keer energie opbouwen. Ik ga zo even verder met mijn bevallingsverhaal. Probeer hem hier snel te plaatsen, maar ik vertel nogal uitgebreid.... Nog zwangere meiden, iedere dag komt jullie bevallingsdag dichterbij! Dat is ondanks al het wachten toch ook wel een leuke gedachte of niet? Ik hoop dat jullie dag ook snel mag aanbreken! Gewicht, al bevallen dames; hoe staat het met jullie gewicht? Op dag 10 zat ik nog maar 2,5 kilo boven mijn startgewicht. Ik ben in totaal een kleine 10 kilo aangekomen. De kraamverzorgster zei dat ik goed moet oppassen dat mijn kind mij niet opeet. Ik eet nu ongeveer het dubbele en drink me half lam.
Ja we zijn op dezelfde dag begonnen.... Moet wel zeggen dat ik de maandag niet mee reken als serieuse bevaldag hoor. Reken gewoon vanaf een uur of twee snachts, omdat het toen echt regelmatig was,.... tot kwart voor 8. Dus ja dan binnen 6 uurtjes vind ik best meevallen. Qua gewicht, ik zit met tien dagen al onder mn startgewicht. Nu ben ik ook maar 10 kilo aangekomen, mede door het dieet van de afgelopen maanden. Nu zat ik qua BMI bij mn startgewicht aan de bovengrens. Schommelde altijd al rond de 25, ietskes meer, ietskes minder. Dus het mag wel iets lager uitkomen
Ha meiden, Val even met de deur in huis hoor: Wat kan stuwing godgruwelijk zeer doen Het begon gister een beetje, maar vanmorge waren het XXL meloenen, kon ze echt niet aanraken zo'n zeer dat het deed. Voelde me vanmorgen nog prima, had wel iets verhoging (37,8) maar verder ging het goed. Tot een uur of 13.00..voelde me ineens wegzakken, barstende hoofdpijn, ineens ijskoud.. ging heel niet lekker. Dus de kraamzorg me temperatuur opgemete, zat ik op 38,2. dus paracetamol ingenomen, vriendlief had ondertussen koude witte koolbladeren, dus die op me borsten gedaan. en toen heerlijk 2 uur geslapen. Pijn is nu wat minder, maar koorts/verhoging blijft wel. Dus straks voor naar bed gaan maar weer nieuwe kool bladeren erop, en paracetamol, en dan maar hopen dat het morgen wat beter gaat. Echt, wat kan een mens zich beroerd voelen door stuwing (en dat terwijl ik niet eens bv geef ) Verder gaat het prima, Luca drinkt bij vriendlief ook zn flesje helemaal leeg nu, dus vriendlief apetrots! Ook is Luca sinds gisteren overgegaan van 35cc, naar 70cc.. echt een goeie eter En ja, verder is het slapen, eten, slapen, eten.. vriendlief vind het bijna saai hahaha Meiden, ik ga weer lekker plat.. pc ligt doet zeer an mn hoofd, maar denk wip even binnen in het forum Hoop dat het met de andere meiden ook goed gaat!! Liefs
Gravid, let op dat het geen kraamvrouwenkoorts is! Wil je niet bang maken, maar dat kan levensgevaarlijk zijn! Houd het alsjeblieft in de gaten hoor!
En hier dan mijn bevallingsverhaal.... (voor wie even tijd heeft) Ik heb het al wat ingekort; rond 20.30 uur gaat er die dag eindelijk iets gebeuren: Het is 20.30 uur mijn man (B) en schoonmoeder zijn net weer naar huis. Mijn man zal nog wat gaan slapen op advies van de verpleegkundige. Om 20.30 uur moet ik naar het toilet en dep mijn hormoonveter mee Deze moest nog een uurtje blijven zitten, maar is er dus al uit. Ik roep de verpleging die mij vervolgens aan de CTG legt. Er zijn met regelmaat harde buiken te zien. Zo om de 2-3 minuten. De verpleegkundige gaat weer weg en ik ga op mijn zij liggen om de pijn beter aan te kunnen. Helaas vallen de harde buiken op de CTG weg Al die pijn voor niks Als de verpleegkundige terug komt kan ze mij vertellen dat de pijn wel degelijk voor iets is, maar doordat ik ben ga verliggen ziet de CTG ze niet meer. Rond 21.30 uur vraag ik of de CTG eraf kan, zodat ik wat kan lopen. Het liggen vind ik niet prettig. De verpleegkundige vindt dit prima en koppelt de CTG af. Al snel sta ik over het bed geleund om de weeën weg te zuchten. Zelf heb ik niet het besef dat het weeën zijn. De verpleegkundige had het ook enkel over harde buiken. Straks zal de verloskundige komen voor een inwendig onderzoek. Zodat ik misschien vanavond nog naar de verloskamer ga of dat ik morgen weer een hormoonveter of misschien zelfs wel weeënopwekkers krijg. Ik weet van de zwangerschapsyoga dat mijn voeten warm moeten blijven. Tussen de weeën door weet ik mijn tas uit de kast te halen en mijn sokken aan te doen. Ik voel me behoorlijk misselijk worden en strompel naar het spuugbakje. Omdat ik weet dat als ik ga liggen de weeën kunnen stoppen, blijf ik lopen. Ondertussen probeer ik nog wat uitgestalde spulletjes in mijn tas te stoppen. Je weet immers maar nooit. Ondertussen ben ik niet bezig met bevallen, maar weet ik alleen dat ik me ziek voel. Als ik aan het bevallen was, dan zou er toch wel anders gereageerd worden door de verpleegkundige Rond 22.00 uur komt de misselijkheid en pijn in alle heftigheid opzetten. Ik kruip over het bed van de pijn en dan moet ik overgeven. Gelukkig heb ik het bakje bij de hand, maar mensen wat voel ik me ziek! Terwijl ik overgeef voel ik een soort voor trap ergens onderin mijn buik. Ik herken het niet, maar vraag me af of het mijn vliezen zijn. Er gebeurt niets. Wel geef ik nog een keer over en dan plas ik in mijn broek. Ik kan het niet stoppen. Inmiddels heb ik de verpleging opgepiept en die komen vol medelijden binnen: Och, meisje toch! Ik kan alleen maar uitbrengen dat ik in mijn broek heb geplast Mijn eigen verpleegkundige Greetje gaat gauw weer weg en een ander mag mijn ellende opruimen. En dan is Greetje er weer. We gaan naar de verloskamer, ga maar op bed liggen. Maar dat wil ik niet. Ik kan de pijn alleen lopend of hurkend opvangen. Ik vraag of we nog even kunnen wachten, want er komt weer zon pijngolf. Maar dat mag niet. Ik moet mee. Aan mijn arm trekkend sleurt ze me de gang over richting verloskamer 5. Ik kruip aan haar arm en me vasthoudend aan de balken op de muur met haar mee. In de gang kan ik alleen maar uitbrengen dat ik moet poepen, maar Greetje vertelt me dat dit nu nog niet kan. Straks! Ik heb geen idee dat ik aan het bevallen ben en dat het op dit moment menens is. Greetje helpt me mijn broek uit te trekken en ik kijk in een waterig hoopje met wat bloed. Greetje bevestigd dat dit vruchtwater is en helpt me op het bed. Dus ik heb niet in mijn broek geplast! Ze leert me in 5 seconden hoe ik de weeën weg moet zuchten. Ondertussen doet ze kasten open en dicht om spullen te pakken. Het geluid van klappende kastdeuren irriteert me. Als de verloskundige Ro er is vertelt Greetje me dat ze mijn man gaat bellen. Ik vind het prima. Het is 22.20 uur. Mijn man lag net in bed, maar als hij gebeld wordt met de vraag naar het ziekenhuis te komen omdat ik hem nodig heb, is hij binnen 10 minuten in het ziekenhuis. De boodschap dat hij rustig aan moet doen is voor dovenmansoren. Ondertussen constateert Ro 9 (!) cm ontsluiting en ik ben helemaal verbaasd bij 10 cm mag ik gaan persen! Als ik vraag hoelang het nog duurt voordat dat moment er is, antwoordt Greetje; Zon 10 minuten. Ik vraag Ro of ons kindje vandaag nog geboren wordt. Ja, hoor antwoordt hij, jij krijgt vandaag op 2 mei je kindje. Ik ben helemaal gelukkig! Even voel ik de pijn van de weeën niet. Ik ga een kindje krijgen! Vandaag nog! En dan vraag ik me af waar mijn man blijft. Hij is gelukkig onderweg. Van Ro mag ik gaan persen, maar dat kan toch helemaal niet! Zo meteen is ons kindje er al zonder dat mijn man er is?! De verpleegkundige Greetje wil de telefoon bij de balie gaan halen om hem te bellen, maar dat mag ze van mij niet. Mijn telefoon ligt in de buurt en tussen een wee kan ik nog net zijn telefoonnummer opzoeken. Ik hoor Greetje vragen waar mijn man is. Terwijl ze zegt dat hij snel naar verloskamer 5 moet komen roep ik op de achtergrond: Rennen!. Mijn man stapt net de lift in als Greetje belt en even later komt hij de verloskamer binnen rennen. Hij kan net zijn jas uit doen en mijn hoofd vasthouden, wat het persen is niet tegen te houden. Ro vertelt me een hap lucht te nemen en dan te persen. Ergens heb ik gelezen dat veel vrouwen het persen een verademing vinden na de weeën, maar ik vind het geen verademing. Mensen wat doet het pijn! En dan vertelt Ro me ook nog dat ik door de pijn heen moet persen, omdat deze dan minder wordt. Ik kan alleen maar roepen dat ik het niet kan en Greetje vertelt me uiteraard dat ik het wel kan! Ro deelt ondertussen mee dat hij haartjes ziet en dat hij de CTG vastmaakt op het hoofd van de baby. Wauw! Haartjes! Onze baby heeft haartjes! En dan komt de volgende wee. Er wordt me vertelt dat ik een prikje krijg, zodat ik de pijn wat minder voel. Ik vind alles best. Ondertussen merk ik aan Ro en Greetje dat er wat is. Ik wil weten wat. De hartslag van de baby daalt iets, dus ik moet bij de volgende wee krachtig persen. En dan is het hoofdje er! Kort erna voel ik hoe ons kindje mijn lichaam verlaat. En dan ligt de baby hard huilend op mijn buik. Mijn man krijgt van Ro de opdracht om te kijken of we een jongen of een meisje hebben gekregen. Ik zie de verwondering op zijn gezicht; Een jongen! Het is een jongetje! Inmiddels liggen mijn handen op de doeken die ons mannetje bedekken. Ik kan alleen maar stamelen; Guus, het is Guus! (22.50 uur). Ik kan niet beschrijven wat ik voel. Ik had gedacht dat ik wel tranen zou krijgen, maar ik kan alleen maar lachen van oor tot oor. Wauw, ons kindje is er! Het verbaast me dat ik gehecht moet worden. Ro heeft me ingeknipt toen de hartslag van Guus omlaag ging. Ik heb er dankzij het prikje ervoor niet van gemerkt. Terwijl mijn man en ik ons verbazen over onze met witte huidsmeer en rood bebloede mannetje hecht Ro mij. Dit doet af en toe behoorlijk pijn. Eindelijk kan ik dan ook in mijn man zijn hand knijpen deze avond! Als Guus gewogen wordt, ben ik blij dat mijn man erbij staat om het gewicht te bevestigen. 3015 gram! Ongelooflijk! Wie had dat toch gedacht?! De apgarscore is helemaal goed 9-10-10. Guus wordt afgedroogd, schoongepoetst en aangekleed. Mijn man zoekt de kleertjes en staat met een roze setje in zijn handen. Nog helemaal van zijn stuk! Een verpleegkundige helpt me met douchen. Ik moet van haar ook plassen, maar dat lukt me niet. Ik krijg het erg warm onder de douche en moet even gaan zitten. De verpleegkundige helpt me afdrogen en aankleden en rijdt me naar de zaal. Het is rond 01.00 als de verpleegkundige de mannen gaat halen. Mijn mannen bedenk ik me vol trots! Als Guus naast me staat in zijn glazen wiegje ben ik de hemel te rijk! We blijven elkaar aankijken aan slapen komen we beiden nauwelijks toe. Niks geen laag geboorte gewicht, geen neonatologie, geen couveuse wouw! Wat een kanjer! 37 uur later verlaten we het ziekenhuis. Het voeden gaat nog wat moeizaam, maar Guus doet het ondanks dat heel goed. Op dag 6 zit Guus alweer boven zijn geboortegewicht!
Mooi geschreven Guusje!! Wat spannend dat je man op het nippertje binnen is gekomen. Heerlijk genieten van je mannen en wie had dit van tevoren gedacht. Binnen 6 dagen boven geboortegewicht is wel super met alles wat van tevoren gezegd was (couveuse etc etc).
Wauw Guusje wat een verhaal, en wat mooi verteld! Spannend dat je man net optijd binnen was. En na al die twijfel over het gewicht en een te klein kindje etc wat een mooi gewicht heeft jullie Guus!!! Meid wat heerlijk al dat geluk!
@guusje wat een super mooi omschreven bevalings verhaal. ik kreeg er helemaal traanen van. en je gevoel over het persen heb ik ook zo ervaren @gravid. Oo meis wat balen maar let je wel op want ook al geef je geen borstvoeding je kan wel een borst ontseking krijgen met die hogere temp wel op letten hoor
Meiden ik ga ook mn bed opzoeken. Weltrusten en ik hoop voor jullie en de kindjes ook een goede nacht Liefs
Guusje wat mooi geschreven en wat een verhaal, heb net mijn man vertelt dat hij niet naar huis gaat om te slapen
Ik lig in het ziekenhuis... niet voor mezelf maar voor Yara de VK is bloed komen prikken omdat ze wat geel zag en zo lusteloos is... De waardes waren net aan maar ivm ook die lusteloosheid willen ze dr in de gate houden... Ik mag er gelukkig wel bij blijven maar ow ow ow wat is dit erg zeg! ze hebben een infuus aangelegd en mn arme meisje ligt met een oogkapje op onder een speciale lamp, ze heeft nog niet zoveel gehuild als vandaag, en soms doet mama stiekem mee want ik vind het zoooo sneu! ze gaan dr bloedwaardes nog een x checken en controleren op afwijkingen of ontstekingen e.d. Ik moet dr ook voor en na het voeden wegen, net helemaal blij dat ze goed gedronken had en aangekomen was en toen spuugde ze alles weer uit naja ik hoop dat er niks ergs aan de hand is en dat ze snel een beetje goed aankomt enzo. Duimen jullie voor mijn kleine meisje!?
@vagans, tuurlijk duimen we voor je meisje! Dikke knuffel van ons in ieder geval. Misschien een schrale troost, maar vriendin van mij die in januari bevallen is van haar zoon moest ook met haar zoon naar het ziekenhuis. Hij zag toch te geel en moest toen ook met zijn oogkapje onder de speciale lamp. Dit gebeurt toch regelmatig nog met baby's en vaak gaat het daarna weer helemaal prima! Dus komt wel weer goed!!! Liefs
@ Vagans: Zal voor je meisje duimen!!! Krijg gelijk een brok in mn keel als ik je bericht lees! Maar je hoort vaak dat babys geel zien en onder een lamp moeten, maar kan me goed voorstellen dat je even bang bent! En huilen mag he meis! Ik moet soms ook een traantje laten als ons meisje huilt. Gewoon zielig vind ik het. Naja ze begint nu weer te huilen (heel de avond al) dus ik ga er maar weer naar toe. Slaap lekker allemaal xxx
@ sq: ja die lamp vind ik zo erg nog niet maar omdat ze zo lusteloos is steeds, hierdoor drinkt ze wss ook niet genoeg. morgen krijgen we de uitslag van het bloed, ik ben benieuwd!
Ach Vagans, wat balen meid! Gelukkig houden ze haar zo in de gaten en kan je gewoon bij haar blijven. Komt helemaal goed! Sterkte!
Meiden na een heftige periode en een nog heftigere bevalling is vanavond om 18.07 geboren onze zoon Kai en hij weegt maar liefst 2570 gram, op zich doet hij het geweldig alleen zijn glucose is te laag. Details komen allemaal nog wel, voel me ziels gelukkig dat het allemaal zo goed gegaan is......... Meiden ik ga slapen kleine moet om 01.00 weer gevoed worden, helaas BV is nog neit echt op gangmaar kan nog komen