Cheetara, Balen! Maar dan op naar volgende maand toch Essje, Ja, snap ik...ik denk dat ik dan vandaag nog wel een ovulatietest doe...
Hallo allemaal. Ik kom ook even mee kletsen. Ik ben 19 jaar, heb een dochter van 14 maanden en ik ben 18 weken zwanger van ons 2e kindje! Helemaal gepland, ook al twijfelt iedereen in onze omgeving hieraan... Maakt niet uit, want wij zijn super blij =) Groetjes !
Welkom! Wat leuk, al een kleine en nu zwanger van de tweede ook 19c haha dan ben ik hier niet meer de enige
Hallo meiden!! Allereerst iedereen gefeliciteerd die al zwanger is!! Spannend hoor!! Ik ben 20 en mijn vriend is pas 29 geworden! Al heel lang weet ik dat ik vroeg kinderen wil. En nu we dan ons eigen koophuisje hebben is het eindelijk zo ver! We hebben allebei een vaste baan dus alle ingrediënten zijn er! Van de week dan ook besloten om Met de pil te stoppen! Vind het zoo spannend! Nu nog even mijnn strip op maken en mijn cyclus afwachten. Leuk om al jullie verhalen te lezen! En fijn om Te zien dat ik niet de enige ben die nog zo jong is! Hopelijk mag ik ook gezellig mee kletsen! Succes allemaal!! Liefss x
Hallo allemaal! Is er een nog een plekje voor een praatgrage meid? Ik ben er 22 en mijn man 23. Als het van mij had afgehangen hadden we al een paar jaar geleden begonnen, maar mijn man was (gelukkig) heel realistisch. Nu heeft hij onlangs toch het licht op groen gezet en zijn we bezig aan onze 2e ronde! Veel succes aan de meiden die nog zwanger willen worden! Veel genot aan de meiden die al zwanger zijn: proficiat! Liefs Toekan
Hallo, welkom aan alle nieuwe meiden hier. @Patricia, gefeliciteerd!!! Heerlijk al die jonge moeders en moeders to be hier allemaal, blij dat wij niet de enigsten zijn die er in deze tijd bewust vroeg aan willen beginnen.
Ja dat vind ik ook echt wel fijn! Heb het ook heel gezellig met oudere dames hoor maar tussen leeftijdgenoten is toch anders Hihi
hey meiden! ik lees jullie berichten en vind het superleuk maar wordt er zelf een beetje depressief van. met familie kan ik niet praten dus doe ik het maar zo. Ik ben 21 mijn vriend 24. we wonen een jaar samen en zijn aderhalf jaar samen en dolgelukkig. hij is mijn droomkerel! maar...ik wil een baby. we hebben alles goed voor elkaar en het kan financieel en ik wil graag dat we dat samen beleven. Hij wil het niet. hij wil wachten tot hij 40 is of helemaal niet...zo lang kan ik niet wachten. krijg ik geen kind en blijf ik bij mijn droomman of ga ik bij m weg om iemand te vinden die wel een kind wil maar niet mijn droomman is? help:'(
Oh meid wat vreselijk voor je... Ik moet zeggen dat mijn man toen ik hem leerde kennen ook helemaal niets van kinderen wou weten, maar hij dacht wel dat hij het later misschien anders zou vinden met zijn kinderen (dit was 4jaar geleden). In de tussentijd heb ik het erover gehad dat ik het geweldig zou vinden om moeder te zijn en de leuke dingen van kinderen gepromoot. En in die tussentijd is hij er heel anders naar gaan kijken... Mij als moeder zag hij wel zitten en het idee dat ik hem als geweldige vader zou zien vond hij op ten duur toch ook wel leuk... En kijk nu eens begin dit jaar zei hij dat hij het nu toch ook wel leuk zou vinden. Ik denk dat je vriend misschien gewoon tijd nodig heeft, mannen zijn hier heel anders in dan vrouwen en je zegt dat jullie nog maar anderhalf jaar samen zijn, probeer eerst meer te investeren in je relatie en je leven samen (klinkt vervelend en heel erg ouderwets misschien), maar met de tijd kan het echt verschil maken. Ik weet hoe erg het is om een kind te willen, ik zou veel gesprekken met hem aangaan over hoe je je voelt, en je angst dat je pas laat of nooit een kindje "van hem" zal kunnen krijgen en dat het het grootste geschenk zal zijn dat hij je ooit zal kunnen geven. En ik denk dat je hem tijd zal moeten geven, en tijdens je gesprekken ook. Als het met mijn man zo zou zijn zou ik denk ik toch voor hem kiezen, ik heb altijd (al zo lang ik me kan herinneren, vanaf 3jaar ongeveer) al moeder willen worden en het zou me vreselijk pijn doen als ik het niet zou krijgen, maar het doet me ook echt lichamelijk pijn om niet bij hem te zijn. (en gelukkig houdt hij zo veel van me dat hij het helemaal begrijpt en me gelukkig wil zien, en ik hou genoeg van hem dat ik hem tijd gaf en zelfs nu nog zou geven) Ik kan geen keuzes maken voor jou, alleen door praten kun je er zelf en/of met hem uitkomen. Succes en heel veel sterkte meis.
Lauwtje, wat naar voor je meid!! Maar weet één ding: bij mannen kan dat gevoel omdraaien. Heel veel mannen zijn gewoon 'niet klaar voor kinderen'. TOT op een bepaald moment.. en dan gaat het gewoon wel Net echt handig voor je als vrouw als je al sterk een kinderwens hebt, maar we moeten het er wel mee doen natuurlijk. Inderdaad, praat met hem over je wens, maar probeer ook zijn kant te begrijpen. En zeker je vriend niet verstikken door het heel de tijd hierover te hebben. Dat maakt mannen bang en jaagt ze weg. Praten is dus goed, maar vind een gezonde balans en een gezonde manier voor dit praten. En zoals cheetara zegt: jullie zijn nog niet zo heel lang samen. Geniet nog even van mekaar! Misschien is je man daarom nog niet bereid om aan kindjes te beginnen? Anderhalf jaar is al heel mooi! Maar ook nog niet zo héél erg lang... Dus laat de tijd raad brengen voor jullie beiden! In tussentijd en dat is makkelijker gezegd dan gedaan: probeer je niet op baby's te focussen. Dan kwel je jezelf alleen maar meer en/of ga je het meer naar je vriend schuiven en gaat het misschien een twistpunt tussen jullie worden.. en dat is wel het laatste dat je wil natuurlijk van een kinderwens.. Veel succes!
Welkom aan de nieuwe meiden (ik ben zelf ook nog nieuw, hihi) En Lauwtje, miss komt het met de tijd? Ik ben zooo zenuwachtig...vandaagw eer een positieve ovutest..maar dus al ovulatie gehad...vreemd! Ik ben vanavond errug misselijk geweest...ik voelde me alsof ik op een boot zat (daar kan ik dus niet tegen). Ik heb zelf het gevoel dat het wel eens zover kan zijn...maar van de andere kant...zou wel erg snel zijn!
Hey toekan en cheetara Bedankt voor het luisteren en voor jullie opbeurende verhaal. Dat doet me weer wat goed. blij dat ik erover kan praten en dat er begripvolle mensen zijn op deze wereld ladylaura06 ben benieuwd wat spannend Laat ons natuurlijk op de hoogte en bedankt voor het verwelkomen(K)
Het is erg fijn om jong moeder te zijn. Zo heb ik het idee dat je meer met je kinderen kan doen en delen.. Als mijn dochter 10 is ben ik 28. Ook heb je over het algemeen (denkik) meer energie om iets met je kinderen te doen dan de "oudere" moeders. Dat vind ik ook een hele fijne gedachte. Ciao.!
Patricia, Ja, dat geloof ik ook wel ja, en als het kan, waarom niet? Ik ben nog steeds een beetje zenuwachtig...we hebben besloten nu woensdag pas weer te testen..nooit ged8 dat zwangerschapstesten doen zo iets normaals zou worden voor mij Ik had er tot ene half jaar terug nog nooit 1 hoeven doen en nu om de dag Maar goed, dat is mijn eigen keuze natuurlijk
Ik vind dat inderdaad ook een leuke gedachte. Maar je kan het de mensen die pas later voor kinderen kiezen ook niet kwalijk nemen; Heel het maatschappijbeeld is veranderd op 20 jaar tijd. Vroeger begon iedereen vroeg aan kinderen omdat dat als vanzelfsprekend werd geacht. Vandaag de dag is het eerder vanzelfsprekend dat je eerst een eigen huis hebt, allebei een vaste baan. carrière gaat nu voor op gezin, terwijl het vroeger anders was. Ik heb altijd gezegd: na mijn 30ste, beval ik niet meer. En daar blijf ik ook bij. Ik zet mijn gezin eerst, voor een carrière. zolang we het goed hebben, hebben we het goed genoeg Maar ik begrijp dus ook wel zeker de mensen die langer wachten om aan kinderen te beginnen. ps: er zijn natuurlijk ook koppels die noodgedwongen later aan kindjes beginnen... (verkeerde partner, niet willen lukken, ziekte,...) deze even buiten mijn vorige bericht gelaten
@Toekan, Ja, dat gevoel heb ik wel ja. Maar dat zou wel snel zijn! Ik ben in juli gestopt met de pil. In september besloten we voor het echie te gaan. In augustus heb ik netjes, na een cyclus van 30 dagen een natuurlijke ongesteldheid gehad. Daarna pas weer 15 november. Ovulatie 26 november. Dit is dus eigenlijk pas onze eerste ronde na het ontpillen....Het zou wel erg mooi zijn, maar ik weet ook dat het erg snel zou zijn. Ik heb opgezocht hoe het kan zitten met de ovulatietesten, in principe lees ik dat het wel eens voor komt maar alleen met de testen van de Kruidvat, die blijkbaar niet betrouwbaar zijn en zelfs bij een man positief testen?!?!? (volgens diverse fora op inet). Ik test met sensitest en die staan toch wel bekend als erg betrouwbaar. Ik kon me gisteren natuurlijk niet inhouden en heb weer allebei de testen gedaan. Ovu test weer positief (licht maar wel posi) en zwangerschapstest negatief. Toch zal ik een heeeeeeeeeeele lichte verkleuring en een paarse aanhechting op het randje waar het streepje zou moeten zitten Poeeeeeeh