Ik denk trouwens wel dat het nog heel lang duurt voordat die angsten weg zijn.. het heeft gewoon tijd nodig! Ga je wel naar een psycholoog om hierover te praten?
Ik heb het ook een beetje hoor...Ik ben nu al 3 maanden verkouden, wij alledrie hier thuis al, en nu zitten mijn holtes ook helemaal vol, dus hoofdpijn. En ik baal daar stevig van dat ik nu zo aan het kwakkelen ben, was vroeger nooit ziek. En dan krijg je inderdaad weer zo'n zwak moment dat je je afvraagt of en wanneer dit ooit over gaat... Denk ook dat het lang zal duren voor die angstmomenten, of zelfs de angst voor die angstmomenten echt helemaal weg zal zijn, mijn psych zegt ook dat je weer vertrouwen in jezelf moet krijgen, en dat heb je niet 1,2,3 weer terug...
Hoi meiden, De vermoeidheid en de bepaalde angsten zijn hier heel herkenbaar. Vandaag weer 4 uurtje gewerkt (stond boventallig ik werk als begeleider op een woonlokatie voor verstandelijk gehandicapten) en was het na 3 uur echt alweer zat, was ontzettend moe. Ging boodschappen doen met een client en dat had ik eigenlijk niet moeten doen het was behoorlijk druk in de supermarkt en zag alle schappen op mijn af komen, en kreeg het helemaal warm. Gelukkig had ze niet zoveel nodig en stond ik snel weer buiten maar dat putte mij wel uit.
@roosviceetje boodschappen doen kost idd heel veel energie, ik duf nu nog de winkel niet in maar als ik het wel weer durf ga ik de eerste tijd samen met iemand zodat ik de winkel uit kan als dat nodig is.
Hier gaat het wel.. beetje een baaldag maarja er zit ook weer vanalles tegen, lijkt wel of het niet beter mag gaan ofzo!! en met jullie? xx
dat herken ik... als ik ziek ben, of moe of wat dan ook dan denk ik toch al snel: o jee, zie je ik ben nog helemaal niet beter!! dan denk ik dat ik mezelf voor de gek heb gehouden.. nu ook, heb 2 dagen buikgriep gehad, en dan ben ik nu nog een dag brak en dan denk ik toch al snel weer dat er meer aan de hand is.
maar meiden, misschien heb ik een goed idee... ik heb een tijdje in een postpartumgroep gezeten en dan deden we iedere week een rondje met goede voornemens: iets kiezen wat je die week gaat doen voor jezelf, iets wat je leuk vind om te doen. Kunnen kleine dingen zijn zoals op de thee bij een vriendin, lekker in bad gaan, naar de bios, uurtje hobby oppakken, zoiets. ook al denk je nu: ik heb nergens zin in, toch proberen... en dan kunnen we over een weekje hier vertellen hoe het was! Zal ik t spits afbijten? mijn goede voornemen voor deze week is: verder gaan met het fotoboek van onze dochter. nu jullie, hoop dat jullie het wat vinden...!
Vind het een goed idee... Ok, mijn goede voornemen voor deze week, dinsdag (is mijn vrije dag) alleen thuis blijven met Emma (dus juist eens niet afspreken met iemand) en lekker met Emma en de hondjes een stukje te gaan wandelen...(nu nog hopen op mooi weer...)
Oke, leuk dat jullie het een goed idee vinden! dus: Sas verder met fotoboek manonenemma rustig dagje met dochter en wandelen Elsie22 wii fitten Wie vult aan
ik denk dat ik dinsdag begin want morgen moet ik naar de huisarts en osteopaat en ben na de osteopaat altijd wel moe.
Ik wil me hier ook graag melden. Ik heb een zwaar verwaarloosde pnd en ben vlak na de eerste verjaardag van mijn dochtertje ingestort. Ja pas na een jaar dus, had ik nu maar eerder aan de bel getrokken... Sinds half september zit ik nu thuis en mijn contract loopt ook nog eens in mei af. Mag me nergens druk om maken, maar ja dat valt nog niet mee. Heb ups en downs, al overheersen de downs. Ik zoek mijn roze wolk nog steeds al is de hoop dat ik hem ooit nog vind wel een beetje vervlogen. Ik sta op de wachtlijst voor gesprekken met de psychotherapeut, maar dat duurt en duurt.. ik hoop morgen iets van het ggz te horen. Om maar gelijk mee te doen, mijn goede voornemen voor morgen is een flink stuk skeeleren (en nu mezelf er nog toe zetten )
Wat balen dat je er zo lang al mee hebt gelopen. Hoe heb je dat het eerste jaar dan volgehouden? Ik stortte al in na een paar weken... Wel jammer dat we niet bij elkaar in de buurt wonen, dan kan je eens wat afspreken. Ik heb wel een overbuurvrouwtje met pnd die nu al een paar maanden is opgenomen, en we proberen in de weekenden vaak wat af te spreken om elkaar erdoor heen te helpen en te stimuleren...
jeetje pas na een jaar ingestort! ik had het na een half jaar begin januari, nu dus 2,5 maand verder en het gaat steeds weer wat beter. waar wonen jullie allemaal trouwens meiden?
Mijn vriend studeerde nog en daarbij hadden we ook nog een nieuw huis gekocht (ja hoe zoek je het uit he ) dus hij was of aan het klussen of studeren. Ik dacht dus steeds het wordt straks beter, maar helaas na de verhuizing in december ging het nog niet beter. In juli is hij toen afgestudeerd en ondernam hij veel meer met de kleine en ik maar denken het wordt echt beter. Haar verjaardag wilde ik perfect omdat ik voor mijn gevoel de kraamtijd etc al had moeten missen en daarna stortte ik dus echt in. Ik heb een jaar op de automatische piloot geleefd, als ik nu foto's zie is dat erg confronterend. Ik straal niet, ik lag niet, ik huil niet, niks, totaal emotieloos. Ik heb de tip van iemand gekregen over een medicijn van www.kraamtranen.nl dus daar ga ik me maar eens in verdiepen. Ik woon overigens vlakbij Gouda. Het is idd fijner met iemand te praten die je snapt, want de meeste zeggen dat ze het begrijpen maar snappen er werkelijk niks van.
gaat het nu wel weer een beetje beter? kan je nu meer genieten? hoop dat het snel weer helemaal beter met je zal gaan hoor, het is niet niks.
Of het nu beter gaat? Tja weet niet goed wat ik daarop moet antwoorden.. De ene dag wel, de andere dag niet. Ik breng mijn dochtertje de dagen dat ik zou werken wel naar de opvang en dan heb ik tijd voor mezelf. Het is alleen zo moeilijk om je gedachten stil te zetten en ik maal werkelijk overal over. Gelukkig heb ik een paard en daar ga ik dus iedere dag naartoe. Hoe gaat het met jullie voornemens?