Ja we wachten het maar af. Gelukkig vandaag geestelijk gezien wel een goeie dag, geen angst enzo gehad dus dat is ook wel eens fijn. Alleen tja, dan lig je lichamelijk weer helemaal in de prak. Word er zo moe van, er is ook altijd wat..
@truus BI is ook niet niks! geef het de tijd om te herstellen en wil vooral niet te snel, heel moeilijk dat weet ik! ik heb een ks gehad en wilde ook veels te snel. leef met de dag, bekijk per dag hoe je je voelt en stel wat je doet daar op in. maar probeer wel een beetje een ritme te hebben, dus elke dag dezelfde tijd uit bed en elke dag dezelfde tijd weer in bed, en tussen door rusten! en wat niet gaat gaat gewoon niet. waar woon je eigenlijk?
Sluit me hierbij aan... Ik heb dan wel geen BI of een KS gehad,maar bij mij sloeg de reuma hard toe na de bevalling, dus min of meer hetzelfde, je lichaam werkt niet mee...
Ja jullie hebben gelijk meiden. Maar weet je wat het is, in mijn zwangerschap kon ik zo makkelijk accepteren dat mijn lichaam niet meewerkte want er werd steeds gezegd; na de bevalling is het waarschijnlijk over. Ja mooi niet dus, maar goed daar leef je wel naartoe. En nu is uit een rontgenfoto gebleken dat het erger is als wat ze al die tijd gedacht hebben dat het was dus ik denk dat dit nog een behoorlijke tijd gaat duren.. Ritme hebben we wel een soort van. S' avonds op dezelfde tijd naar bed en s' ochtends rond half 9 wakker. Dan geef ik Sem eten op bed maar er dan uitgaan, dat is zo moeilijk. Meestal komt het er dan op neer dat Sem bij mij in bed in slaap valt en dat ik dan ook maar blijf liggen en ga laptoppen totdat ik mezelf bij elkaar geraapt krijg om eruit te gaan. Oh ik woon trouwens in Groningen en jullie?
@truus een tijdje terug hadden we hier het voorstel om elke week een doel te hebben misschien kan het jou doel zijn om minimaal 3x gelijk uit bed te gaan, je hoeft niet gelijk iets te gaan doen maar dan ben je iniedergeval beneden. goed idee? ik woon in opperdoes in noord-holland.
@truus: Nou, ik moet zeggen dat als Emma zo lang bleef liggen en daarna bij mij in bed zo makkelijk doorsliep ik ook langer in bed was blijven liggen hoor, tis dat ik om Emma altijd op tijd eruit ga, maar wat Elsie wel zegt, toch is het belangrijk om ook 'sochtends een vast ritme aan te brengen. Probeer toch om bv na dat flesje eruit te gaan, en dan bv op de bank nog even te relaxen met de laptop. Dan op een vaste tijd weer het volgende flesje, en daarna bv een huishoudelijk klusje in te plannen of juist even met de kleine een stukje te gaan wandelen. Dus ook in je dagritme een beetje regelmaat. Je hoeft geen strak schema te houden,maar wel een schema wat je een beetje volgt. Tis altijd balen als je lichaam het zo laat afweten, vooral omdat je in je gedachten zo'n mooi plaatje had: Als de kleine er is gaan we dit en dat doen...Dan valt de werkelijkheid rauw op je dak... Maar, hoe moeilijk misschien ook te accepteren, het is nu even zoals het is. Probeer er het beste van te maken... En het lijkt nu of ik heel makkelijk praat, ik ben ondertussen 8 maanden verder, de eerste 3 maanden zijn voor mij ook een ramp geweest hoor. Ik kon niets (geestelijk lam door de pnd) en wilde alles maar ook niets meer, en kon al helemaal niet geloven dat dit ooit nog goed ging komen. Maar dat komt het echt. Zodra je AD gaan werken voel je je in ieder geval geestelijk al beter, waardoor je lichamelijk ook meer kan hebben... By the way, ik kom uit Rijswijk
ik zou idd ook wel langer blijven liggen hoor als sam nog in slaap zou vallen, maar nu moet ik er wel uit! ook omdat hij een bordje pap krijgt inplaatvan een fles! maar probeer idd na die fles op te staan, en je aan te kleden en wat ook belangrijk is elke dag even naar buiten, ik deed dat in het begin vaak pas na het s'middags rusten maar ga nu steeds vaker na het ochtenddutje of er voor al. je hoeft geen hele einden te lopen, dat zal waarschijnlijk ook niet lukken maar gewoon even lekker buiten lucht! dat doet je goed. ik had ook een mooi plaatje in mijn hoofd maar dat loopt idd bij mij ook anders. en nog een tip schrijf je gevoel op, dan ben je het even "kwijt".
Ik weet niet of er een parkje in de buurt is,maar wat ik in het begin deed, was met de hondjes naar het parkje wat 2 straten achter ons ligt, en daar even lekker op een bankje in het zonnetje gaan zitten. Soms zat ik daar wel een uurtje, net tussen 2 flesjes door...Hoef je niet te lopen,ben je toch even lekker buiten, en die kleine sliep gewoon in de kinderwagen. Dat opschrijven is ook zeker een goeie tip. Je goeie en minder goeie dagen. Zie het als een soort dagboekje. Ik heb dat ook gedaan, en het helpt echt, je kan gewoon even al je nare of fijne gevoelens kwijt...
hoi meiden, even bijgelezen... Een héél belangrijk punt bij de pnd werd mij verteld is RUST. Je moet gewoon uit rusten. Vermoeidheid triggert vaak de boel ook weer. Dus inderdaad de lat omlaag. Nu snap ik dat het huishouden een moeilijk punt is. Maar ik heb het hier met doelen als: Ik wil daar en daar naartoe fietsen.. Maar ik besef inmiddels heel goed dat ik die doelen wel kan stellen, maar als ik het niet haal, dat dat geen ramp is. Morgen weer een dag en vandaag heb ik wél die stap gezet om m'n fiets te pakken en in elk geval een stukje te fietsen. M'n pit verpleegkundige zei vorige week (of 2 weken terug) ook iets, wat ik gelijk toen ze weg was op het whiteboard hier geschreven heb: Het kómt wel. Verg niet te veel van jezelf. Klinkt misschien niet heel erg als een peppraatje, maar hier helpt het. Ik hóéf mezelf niet te kwellen om dingen perse te doen. Het versneld de boel toch niet. Mogelijk eerder het tegendeel omdat het uitputtend werkt en daardoor de angsten vrij spel geeft. Maar oke. M"n evaluatie gesprek ging wel oke. Ik heb gewoon niet zo heel veel met die teamleidster geloof ik . Maar afgesproken is dat we met de PIT nu naar 1 x per week gaan. Dat was ook mijn idee wel hoor en de verpleegkundige gaf zelf ook aan, dit voor te hebben willen stellen de volgende keer. Maar dat voelt wel oke. Verder ga ik in september starten met een cursus: Angst de baas. Dat is nog even weg, maar ik denk dat het wel goed is. Over 8 weken weer evaluatie met de pitvpk en in tussentijd over 2 weken weer naar de teamleidster. Hier trouwens ook al merkbaar verschil met de a.d na 2,5 a 3 weken -en nu weer duidelijk sprongen na 6 weken. Hoewel vandaag weer wel een dip. Maar het is nu een dag of 5 érg goed gegaan, en de dips zijn wel korter en minder heftig. Ze blijven als het ware minder lang hangen. Voorheen had ik telkens als ik op de plek van de laatste paniek aanval was, dat ik weer de angst gelijk voelde. Dat is nu een héél stuk minder. De lading is per aanval een heel stuk lichter als het ware. Maar oke, het is gewoon wel afwachten, en afhankelijk van je lichaam en van de a.d. denk ik. Ik ben trouwens chronisch vermoeid - zo'n 10 jaar nu, na ziekte -en ik herken die frustratie erg goed hoor Truusje... heel vervelend is dat, wel willen, maar een lijf wat je telkens weer tegenhoud of je op je donder geeft als je wel over je grenzen gaat. Maar aangezien m'n geest me nu ook gaat pesten als ik te ver ga, ben ik wel wat voorzichtiger . Hoewel ik weer wel wat meer emotionele energie heb als het ware . Maar oke, sterkte in elk geval, hopelijk voel je snel dat de a.d gaat werken.
Ja precies en omdat Sem daarna nog zo makkelijk doorslaapt bij mij in bed blijf ik dus ook gewoon liggen.. Maar ik ga in ieder geval vanaf morgen na Sem zijn fles gelijk aankleden en naar beneden. Dat moet ik kunnen. Ik kan ook moeilijk de rest van mijn leven de hele dag in bed door blijven brengen.. Ik weet niet of dingen opschrijven echt mijn ding is. Zou niet weten wat ik zou moeten opschrijven. Vind het wel erg fijn om hier van mij af te kunnen praten dus dat doet mij ook al erg goed. Nou goed, ik ga in ieder geval zo even in grote lijnen een schema opstellen, misschien dat het toch wel prettig werkt want nu rommel ik ook maar wat aan heel de dag. Athina, fijn dat je evaluatie goed ging. Wat houd die cursus die je gaat volgen precies in, dat je leert omgaan met je angsten?
@truus goedzo meid! je kan het! en anders kom je idd gewoon hier praten. ik reageer meestal wel snel, kan zijn dat ik morgen ochtend bedenk even weg te gaan als ik me weer goed voel.
Ik heb begrepen dat het inderdaad leren omgaan is met de angsten, maar ook wat kan ik er zélf aan doen als ze (terug)komen en hoe onstaan ze? Dat laatste vind ik zelf vaak wel belangrijk, een beetje het technische deel als het ware. En ik heb nu een heleboel geleerd, maar m'n ervaring (met hyperventilatie) is wel dat het fijn is ook om na een tijdje alles nog eens een keer te horen, omdat je dingen toch wel vergeet als het een tijd goed gaat. Dus wat dat betreft is september ook wel fijn.
Athina, klinkt erg interessant! Vooral dat van hoe ze ontstaan inderdaad. Elsie, ja doe ik Goed ik heb voor morgen even snel een soort van schematje in elkaar geknutseld; 9.00 Sem eten 9.30 aankleden en naar beneden - Boodschappen doen 13.00 Sem eten - Blokje om lopen en daarna rusten 15.00 Spitsverpleegkundige - Huishoudelijk klusje? 16.30 Sem eten 17.00 Eten koken 20.00 Sem eten 23.00 Sem eten[FONT="][/FONT]
Hey dames, Ik ben mee gaan lezen omdat ik mij bij jullie wou voegen. Ik heb een sterk vermoeder last te hebben van een PND. Maar als ik jullie verhalen zo hoor is het bij mij lang zo erg nog niet. Even in het kort mijn verhaal, wellicht kunnen jullie je mening laten horen. Het begon allemaal tijdens de zwangerschap al met oververmoeidheid. Ik ben ongepland zwanger geraakt, had gelukkig net een huisje, zit in de schuldsarnering door mijn ex, raakte vrijwel direct in de ziektewet door BI en raakte daardoor mijn uitzendbaan kwijt. Mijn dochter is inmiddels bijna 23 maanden en was helaas al heeeeel snel klaar met de middagdutjes. Het laatste half jaar van mijn zwangerschap sliep ze niet meer overdag. Ik kreeg met 17 weken al voorweeen en mocht nauwelijks nog wat doen. Mijn moeder zou middagen in de week op mijn dochter passen en daar leefde ik echt naartoe! Maar ze had altijdd een stomme smoes om op het laatste moment af te bellen. Elke keer weer een klap omdat ik dus wederom niet kon slapen. De keren dat ze wel opgehaald werdt kon ik gewoon niet slapen omdat ik te druk was in mijn hoofd. In de weekenden kon ik 1 dag uitslapen en mijn vriend ook 1. Na de bevalling leek alles goed te gaan. Totdat Vince klachten kreeg. Hij was ontroostbaar, had reflux klachten, weigerde de fles, verstopping, uitslag, overstrekken, krijsen krijsen en krijsen. Nexium gekregen maar dit hielp niet. Nu zit hij bijna 4 weken op Friso allergy Care en maandag kan ik provoceren en dan zal duidelijk worden of hij een KMA heeft. Het ging de 1e 2 weken supergoed op deze voeding maar nu weer steeds slechter. Als hij KMA blijkt te hebben wil ik direct naar de KA en zorgen dat hij Neocate krijgt. Hij blijft enorme krijsmomenten hebben. Zoals vanavond duurt het ruim 2 uur voordat hij eindelijk slaapt in zijn bedje. Het gekke is dat hij wel de nacht doorslaapt (een enkele uitzondering met 1 nachtvoeding). Nu komt het probleem. Ik kan alleen nog maar schreeuwen en vloeken naar de kids als er iets mis gaat. Bijvoorbeeld, Vince die alles onder plast op de commode (fijn die jongens). Kan hij natuurlijk niks aan doen maar 9 van de 10 keer schiet ik uit mijn slof. Ik heb 24 uur per dag de behoefte om te huilen en ik ben geestelijk en lichamelijk oververmoeid. Ookal slaapt Vince de hele nacht (van 20.00 tot 04.00/05.00). Ik slaap snachts gewoon goed en kom dus niet echt slaap tekort. Maar toch ben ik oververmoeid. Ik kan geen energie vinden om mijn dochter aandacht te geven. Vince verzorg ik op de automatische piloot. Bij huilbuien zet ik het op een schreeuwen enz enz.. Ik vind het zooo zielig voor de kids. Het gekke is wel dat ik bij mijn stiefzoon, die om het weekend bij ons is, wel tot 10 miljoen kan tellen als hij niet luisterd. En dan tel ik het hele weekend door want luisteren is wel het laatste wat hij kan. Je kan 20.000 keer zeggen dat hij iets niet mag doen en hij kijkt je aan, zegt ja of oke, en gaat gewoon weer lekker verder met dat wat niet mag. En liegen om alles waarover te liegen valt en daar kan ik dus zooooo niet tegen! Maar als hij er is schiet ik niet uit mijn slof. Net alsof ik het van hem kan hebben omdat hij niet mijn verantwoordelijkheid is.. Dat is het op dit moment ook echt niet want mijn vriend zorgt in het weekend voor mijn dochter en eventueel stiefzoon en ik richt mij alleen op de baby. Zodat ik tussendoor ook nog kan slapen enzo. Maar goed, morgenochtend ga ik naar de huisarts hiervoor. Ik ben heel benieuwd wat hij zegt want hij neemt mij eigenlijk nooit serieus. Hebben jullie toevallig ervaring met homeopatische rustgevers om mee te starten ipv AD?
@vica ik heb geen idee of het een pnd is! maar ga zoiezo even naar de huisarts en leg het hele verhaal uit. @truus mooi schema! hoe gaat het vandaag?
Woehoe! I did it Ik ben gelijk nadat Sem had gegeten uit bed gegaan en ik heb al boodschappen gedaan! Het jammere nu is dat ik totaal gesloopt ben dus het word vanmiddag denk ik geen rondje wandelen maar dat geeft niet want ik ben in ieder geval even buiten geweest vandaag. Elsie, hoe is jullie nacht gegaan en hoe is het met Sam zijn verkoudheid? Vica, ik durf zo ook niet te zeggen op je een pnd hebt maar het is wel duidelijk dat je totaal niet lekker in je vel zit! Wat zei de HA vanochtend?
@truus goedzo! en idd je bent al lekker buiten geweest en heb boodschappen gedaan daar zal je man ook wel blij mee zijn sam werd om 2 uur en 5 uur wakker maar sliep vrij snel weer gelukkig, om 5 uur heb ik hem naast mij neergelegd en hebben we geslapen tot 7.30 en toen eruit gegaan en hem pap gegeven. we zijn vanochtend even naar mijn ouders geweest, alleen mijn moeder was aan het werk. is een half uurtje heen en een half uurtje terug sam heeft op de terug weg geslapen in de auto.
Ik heb gelukkig geen PND. Ben alleen overspannen door alles wat er gebeurd is de laatste tijd. Gelukkig maar..