@Elsie: ben benieuwd hoe je zus de cognitieve therpie vindt. De groep wr ik in zit werkt er ook mee. Voor mij werkt het niet mr dt ligt volgens mij meer an het tijdgebrek doordt er meer mensen an bod moeten komen. @Truus: dus toch psychotherpie. Ws dt nou in groepsverbnd? Vn die lijsten heb ik ook in moeten vullen en ws ook een topscoorder. Ds nou net de enige test wr ik liever een onvoldoende e voor krijg. @Allesndro: wel spnnend he die eerste keer nr zo'n psych. Wt raar dt je geen medicijnen zou mogen vnwege de kleine. Ik heb al een middeltje of 6 gehd inmiddels. Hier gt het nog onverminderd wrdeloos. Heb eht er vndg op therpie ook over gehd dt ik steeds vker de moed verlies om er uit te komen en dt ws lleml pijnlijk confronterend. Werd er erg verdrietig vn. Sorry voor de missende letter, hoop dt het te volgen is
Ohh thanks voor de tip! Dan ga ik daar gewoon om vragen of ze dat ook na drukkelijk willen zeggen en evt op papier willen zetten voor het uwv. Moest jij ook bij een bedrijfs arts van het uwv komen?
Best grappig lezen zonder A's maar het is goed te volgen hoor. Ja ik vind het heel spannend ook omdat ik totaal niet weet wat ik kan verwachten. Wat ik wel weet is dat er een hoop puinzooi uit me gehaald gaat worden wat ik ver weggestopt heb en daar zie ik heel heel erg tegen op
Sann, en wat zeiden ze op therapie ervan dat je zei dat je steeds vaker de moet verliest? Kwamen ze nog met tips ofzo? Haha ja, voor die testen had ik liever ook niet zo hoog gescoord.. Was ook wel even slikken om dat zo te horen dat je er zo diep in zit. Die psychotherapie is inderdaad in groepsverband. Heb aangegeven dat het mij helemaal niks lijkt maar dat ik het toch wil proberen en toen vroeg ze van wat hun eraan konden doen om het dan voor mij prettiger te maken. Uh, ja goeie vraag Alessandro, ja ik moest ook bij de arts van het UWV komen. Ben nu geloof ik een keertje of 3 geweest en in December hebben we telefonisch contact om te kijken hoe het gaat en hoe en wat dan verder.
Ja het is zeker een gedoe allemaal.. Levert hier ook altijd een hoop extra stress op en dat is nou net iets wat je niet in deze situatie kunt gebruiken, maar goed. Het is in ieder geval fijn als de hulpverleners achter je staan, mochten ze moeilijk doen bij het uwv bijvoorbeeld dan kunnen ze zo contact opnemen met je behandelaar en die zal ze dan wel eens even uitleggen hoe het allemaal in elkaar zit
Ja het levert nu al stress op haha. Mijn ha mag ook in mn dossier kijken heb ik zelf toestemming voor gegeven en het uwv moet ook maar contact op nemen. Achja k merk en zie het allemaal wel
@truus hoe laat heb je therapie? ben benieuwd hoe het zal gaan! vanmorgen bij een vriendin geweest en sam zat aan iets wat niet mocht en ik had al een paar keer nee gezegd geeft zijn hem ineens een tik op zijn vingers! was echt boos!
Hahaha ja ik vind het nietn meer als normaal dat je daar boos om word hoor. Ik zou dat ook echt niet leuk vinden. En dan helemaal een tik.. Zou ze er wat van zeggen is het nog wat anders. Vandaag trouwens via inet een vragenlijst in moeten vullen voor de psych. Wat vond ik dat lastig zeg
Ja er stonden echt vragen bij dat ik dacht bij mezelf.. Moet ik daar echt eerlijk antwoord op geven Dat vond ik wel heel moeilijk maar heb er wel eerlijk antwoord op gegeven hoor
Wow Elsie, dat meen je! Nou dat had ik ook niet geaccepteerd hoor. Therapie was vanochtend om 9 uur maar was meer een kennismaking met de groep. Nou ja, was wel oke. Ik was verreweg het jongste en er zitten dus allemaal mensen met andere klachten. Ik had graag gehad dat er ook iemand was met een PND maar helaas.. Over twee weken gaat het echt van start, dus nog even afwachten. Alessandro, ja die vragenlijsten vind ik ook altijd op de een of andere manier lastig..
@truus nou ik was goed boos hoor!! wat raar dat je in een groep zit met mensen met allemaal andere klachten! wat voor klachten als ik vragen mag? gelukkig heb je ons ook om je ei bij kwijt te kunnen
Elsie, ja dat komt omdat het niet specifiek om de PND draait maar om, ja hoe moet ik dat nou weer uitleggen haha, je gedachtenpatronen te herkennen en te begrijpoen en hoe je dat kunt veranderen of terwijl ombuigen. Kijk voorheen was ik altijd iemand dat wist wat ze wou, een eigen mening had, heel simpel keuzes kon maken, graag in gezelschap van anderen was en zo nog tig dingen en daar is nu sinds de PND helemaal niks meer van over. Ik weet niet meer wat ik wil, ik kan geen keuzes meer maken en laat staan dat ik graag in het gezelschap van andere mensen ben want ik denk continue maar dat ik ze tot last ben en hun niet op mij zitten te wachten. Het is dus de bedoeling dat door middel van die psychotherapie ik die gedachtspatronen kan gaan doorbreken en dat ik mijn gedachten leer ombuigen als het ware. Ik heb alleen even met een man gesproken die naast mij zat en hij was er omdat hij angst en paniekaanvallen had. Van de rest weet ik het niet maar vermoedelijk zitten er ook wel depressieven tussen. En ja inderdaad, gelukkig heb ik jullie!
hoi allemaal, zag ineens jullie topic over pnd, wilde ook wel graag mee kletsen als jullie dat goed vinden.... de berichtjes die ik gelezen heb vond ik deels wel heel herkenbaar. zal mijn verhaal ook gelijk maar vertellen: vorig jaar april gestopt met de pil en jahoor 1,5 maand later was het al zover. ik was zwanger van ons eerste wondertje. de vreugde duurde niet lang, want met 9 weken kreeg ik bloedingen en moest ik volkomen rust houden. na 3 weken weer alles goed en mocht ook weer gaan werken gelukkig. maar ook toen duurde de pret niet lang want toen ik voor de volgende echo ging kregen we te horen dat we met spoed naar het umc groningen werden gestuurd. de verloskundige meende te zien dat er een uitstulping op de buik van ons kindje zat. binnen 3 dagen waren we daar en het klopte wat er gezien was. ons kindje had een open buikje. ik kreeg gelijk een vruchtwaterpunctie want er was grote kans op andere afwijkingen. gelukkig bleek dat verder op dat moment niet zo te zijn. gaandeweg kregen we regelmatig te horen dat het allemaal nog erg onzeker was of hij het zou halen. met 41 weken en 1 dag werd ik ingeleid omdat ik er helemaal door zat. de hele zwangerschap had ik me gericht op ons kindje en hield ik mijn emoties onderdrukt. ik was erg bang dat hij wanneer ik zou toegeven aan alle emoties heel slecht zou groeien. al mijn werk was niet voor niks, op 17 maart werd onze zoon geboren met 3350gr en 51 cm groot. ze dachten eerst dat hij grote hartafwijkingen had maar "gelukkig" bleek het mee te vallen en had hij alleen 3 gaatjes in zijn hart. in de laatste maanden is er veel gebeurt, veel opnames. niels heeft kma en dus speciale voeding. hij heeft tot voorkort een maagsonde gehad en veel medicatie voor een reflux. hij is nu 1 maand zonder al die dingen en hij doet het best goed. hij ontwikkeld zich prima en is ondanks alles erg vrolijk en gezellig. en ik, tja toen niels na 18 dagen mee mocht, storte ik helemaal in. dit ging best ver, ik mocht niet meer alleen met hem zijn en heel even ging het zelfs over opname. dat is gelukkig niet gebeurt en ik heb goddank niels nooit iets aangedaan. dit wilde ik namelijk in het begin wel ik heb hulp via lentis en ga elke 2 weken heen voor een gesprek met de psycholoog. daarnaast slik ik al een paar maand serequel voor het slapen gaan. voel me wel al steeds beter, zolang het goed gaat met niels en hij lekker gaat slapen 's middags dan red ik me ook redelijk. die middag heb ik echt nodig om bij te komen en ookal doe ik overdag naast de zorg voor niels niet super veel toch ben ik tegen de tijd dat mijn man thuis komt helemaal kapot. ik heb nog wel steeds dat ik dingen denk die er niet zijn, zoals dat mijn man ineens niet meer thuis zou willen komen of dat hij boos zou worden. soms heb ik al heel senario in mijn hoofd terwijl daar helemaal geen aanleiding voor is, zo irritant groetjes marije
Welkom Robijntje, wat vervelend dat je ook een pnd hebt.. Wat heftig van je zoontje, ik kan mij voorstellen dat zoiets er behoorlijk inhakt. Grappig te lezen trouwens dat je in Groningen woont, ik ook Slik je ook nog antidepressivia of heb je alleen Seroquel? Heerlijk spul is dat he? Ik heb het ook geslikt voor het slapen maar ik kwam er zo gigantisch van aan dat ik ermee gestopt ben.. Wel jammer want ik slaap nu weer onwijs slecht.