nieuwe meiden welkom! helaas... bij mij is het goed gekomen en dat komt het bij jullie ook weer! al geloof je dat nu niet, en het kan ook even duren maar gun jezelf wel de tijd.
@ Truus, dat is inderdaad een speciale verpleegkundige. Ik mocht kiezen, of een opname in het ziekenhuis of een verpleegkundige aan huis. Keuze was snel gemaakt @ Elsie, bedankt, geeft weer een beetje moed! Vandaag heb ik een redelijke dag geloof ik, nou scheen de zon vanochtend en ik heb het idee dat dat ook wat uit maakt. Ik geniet nu maar even van het niet zo hele gespannen gevoel in mn buik
Hallo meiden, Ik ben bij de HA geweest en heb toch medicatie gevraagd en gekregen: Cymbalta...iemand mee bekend? En opnieuw vandaag weeeeer dat misselijke buikgevoel.... Ik ben er achter gekomen dat ik enorm bang ben voor de verantwoordelijkheid die ik nu draag voor dat kleintje....en dat dat ook nooit meer veranderen zal.... Vooral 's ochtends en 's middags heb ik hier last van. Ik word er lettelijk misselijk van en het maakt me zo droevig... Zelfs als ik een baby-reclame zie word ik nu misselijk....hoe kom ik hier ooit weer overheen?? Ook maak ik me zorgen over de binding met mijn zoon....die is er nu totaal niet! Hou ik wel van hem? Wordt dit ooit nog beter? Zal ik ooit weer gaan genieten?? Sorry meiden...heb het even heel zwaar nu....... Ik hoop dat iemand dit herkent (met name dat verantwoordelijkheidsgevoel) en me een beetje kan opbeuren!
nee dat medicijn ken ik niet. maak je daar geen zorgen over. toen mijn zoontje 2 maand dacht ik eraan om hem wat aan te doen. altans ik zag voor mij wat ik allemaal kon doen zodat hij op hield met huilen. houden van? nee dat deed ik voor mij gevoel niet. bij mij kwam dat omdat wij vanaf ik 15 weken zwanger was regelmatig te horen kregen dat hij het miss allemaal niet zou overleven. na de geboorte ook, en komende vrijdag wordt hij geopereerd aan zijn buikje ook dan krijg je te horen dat elke operatie risico's heeft. bij mij is het langzamerhand beter geworden, eerst omdat ik hem niet hoefde op te pakken. en later omdat ik op de automatische piloot voor hem zorgde. toen hij wat meer zelf kon en ook meer reactie kwam op mij, draaide ik wat bij. ik durfde meer van hem te houden en nu... nu ga ik door het vuur als het moet. ik vind het nog steeds allemaal moeilijk, maar heb gezien waar hij en ik weg zijn gekomen. natuurlijk schrik je nu van je verantwoordelijkheids gevoel, je leven veranderd ineens drastisch. je went eraan echt. het komt goed. probeer je niet te druk te maken daarom, knuffel met hem als je daar zin in hebt.
Jeetje Robijntje....dat is ook een heftig verhaal hoor! Heel veel succes in elk geval deze week........en veel sterkte! Ik zal voor jullie duimen dat alles goed zal gaan. Als iemand anders trouwens nog ervaringen heeft met de AD Cymbalta dan hoor ik het graag!
Foxter, ja gelijk heb je dat je daar voor gekozen hebt inderdaad. Hoevaak komen ze bij je? Probeer te genieten van je goeie dag! Kitty, nee dat medicijn ken ik ook niet. Ik hoop in ieder geval voor je dat het snel aanslaat en dat je geen last krijgt van bijwerkingen. Ga je ook nog praten met een psych ofzo? Herkenbaar dat bang zijn voor de verantwoordelijkheid van zo'n kleintje. Maar echt, dat word beter. Geef het de tijd, dat komt echt goed. Het meest benauwde mij nog dat dat kleintje helemaal afhankelijk was van mij en dat ik voor hem moest zorgen terwijl er allerlei gruwelijke gedachten door mijn hoofd spookten om hem wat aan te doen. Robijntje, ja ik snap dat je dat denkt inderdaad, dat zou ook mijn gevoel zijn.. Lastig altijd dat soort dingen. In ieder geval goed van je dat je het op zijn beloop laat, dan geeft het niet zoveel stress.
Ik heb in het verleden al vaker cognitieve gedragstherapie gehad en weet eigenlijk wel waar de schoen wringt bij mij. Ik kan heeeeeeeeeeeeel slecht omgaan met plotselinge en ingrijpende veranderingen in mijn leven.....en wat is nou ingrijpender dan moeder worden?? Serieus......ik ben een jaar van slag geweest (met heftige paniekaanvallen) toen ik op mijn 19e op kamers ging wonen en dus weg ging bij mijn ouders....laat staan dat je ineens een baby.... Ook heb ik wel moeite met het op eigen benen staan hoor...ondanks dat ik getrouwd ben en nu dus een kind heb! Ik kan nog altijd in paniek mijn moeder bellen als me iets dwars zit en vraag me ook wel eens af wat er van mij terecht zal komen als zij er ooit eens niet meer is....... Mijn problemen hebben meerdere oorzaken die ik eigenlijk wel al weet.....en al heel vaak heb ik door de cognitieve therapie bepaalde gevoelens met succes kunnen onderdrukken of overwinnen. Maar nu is mijn verdedigingsmechanisme niet meer voldoende en zit ik er even helemaal doorheen........ Ik durf niet eens overdag op de bank te gaan rusten/slapen...zit met kloppend hart te wachten totdat ik een kikje of kreuntje hoor...... Het is maar goed dat ik dit niet allemaal van te voren wist hoor......zou op dit moment echt niet weten of ik het dan nog wel allemaal gewild had!
Wil trouwens nog even toevoegen dat het forum hier voor mij ook wel therapeutisch werkt hoor! Erg fijn om hier meiden te treffen die begrijpen waar je het over hebt. Merk toch dat het een beetje taboe blijft naar de buitenwereld... Wanneer hebben jullie trouwens het meeste last van jullie angsten/depressie? Ik altijd 's middags waarna het meestal in de avond weer wat beter gaat.....
@ Truus, ze komt 6,5 uur per week bij me, we doen dan samen het huishouden want dat vind ik fijner praten dan zo therapeutisch op de bank. Woensdag moet ik voor het eerst naar de psychiater, ben benieuwd..
Pfff vannacht slecht geslapen, dan gaat het overdag ook gelijk weer veel slechter. Gelukkig is mijn zwager er nu om met mn oudste te spelen.. Veel succes vandaag weer allemaal!
Ik heb vannacht wel redelijk goed geslapen maar zodra ik wakker ben begint dat misselijke buikgevoel weer..... Ook ben ik elke dag aan het piekeren over de binding tussen mij en mijn kindje.....zou dat ooit nog wel goed komen? Hij is al bijna 5 weken oud!! Gisteren heeft hij voor het eerst naar me gelachen en toen voelde ik wel even een vlaag van vertedering maar nu zit ik me weer zorgen te maken.... Stel je nou eens voor dat dat altijd zo blijft.....? Herkennen jullie dit ook? Iedereen weer succes vandaag.....elke dag is er een!!
Foxter, oh wat fijn dat ze dan gelijk het huishouden enzo mee doet! Op die manier is echt ideaal zeg. Ik vond dat ook altijd zo naar om zo tegen over elkaar te zitten. Hoe is het bij de psychiater gegaan? Kitty, ja hoor meid, hoort erbij. Ik herken het helemaal. Het is erg kut en je doet er momenteel niet zoveel aan denk ik, probeer (hoe moeilijk ook) te accepteren dat je je zo voelt en dat je er niks aan kunt doen. Jij hebt er ook niet om gevraagd om je zo te voelen. Hier trouwens ook ontzettend slechte nachten hoor. Bij mij is de oorzaak meestal dat ik wakker word van de pijn vanwege bekkeninstabiliteit en dan ga ik liggen piekeren en malen. Het is inderdaad niet erg bevoordelijk voor de pnd, het slechte slapen..
pfff sta hier ondertussen stijf van de spanning, alles is bijna ingepakt en staat klaar om in de auto te kunnen. morgen is het zover, dan wordt hij opgenomen. heb al dagen lang moeite met eten, brood wil bijna niet en avond eten ook niet. dit had ik de vorige keer lang niet zo erg(zo ver ik me herinner) was het maar alvast vrijdag middag dan hebben we de OK tenminste achter de rug.
ik heb ook vreselijke paniek aanvallen gehat, tijdens de zwangerschap toen ik in de begin fase van de zwangerschap zat. ik heb dingen gedaan in de paniek aanval die ik zelf niet eens meer weet. na de bevalling heb ik ook nog aanvallen gehat heb daar pilletjes voor om rustig te blijven. gelukkig is het nu al wat beter. veel suc6. xxxx
Hoi bull22! Mag ik vragen of jij ook AD slikt voor de paniekaanvallen? Of een kalmeringsmiddel? Ik slik sinds drie dagen een AD (Cymbalta) maar heb erg veel last van de bijwerkingen.... Mijn paniekklachten zijn op dit moment zelfs verergerd! Maar het wordt dus wel minder bij jou?
Ik ben bij de paaz geweest, ze gaan een heel plan voor me maken, verschillende hulpverleners gaan zich er over buigen. Die man waar ik nu het gesprek mee had, een sociaal psychatrisch verpleegkundige, zei dat het in ieder geval echt wel goed gaat komen, en dat ze me eruit gaan trekken mits ik mee werk Nou ik wil alles doen, dus ik denk dat het goed gaat komen. Wel jammer dat de echte psychiater pas over 2 weken plek heeft, dus nu is het weer wachten..
Wat fijn dat er nu een soort actieplan opgesteld is Foxter! Voel je je daardoor al iets "beter"? En ergens weet ik zelf ook wel dat dit allemaal weer voorbij gaat en we straks heerlijk kunnen genieten maarja.....daar hebben we nu zo weinig aan he... Succes vandaag!!
kitty07 Valdispert heet het. kun je bij de kruidvat halen. als dat niet werkt kan je bij de dokter een medicijn aanvragen, maar dat zullen ze niet zomaar geven. dat heet antiderpisiva. kan je na vragen bij de huisarts suc6
@ Kitty, inderdaad, ik voel me al beter nu ik weet dat er aan gewerkt word zeg maar, ik voel me nu niet meer zo alleen. Vannacht was onze kleine behoorlijk aan het schreeuwen, dus niet geslapen, vandaag was dus weer een slechte dag ondanks dat mn zwager er was en me nog een reiki behandeling heeft gegeven ook. Morgen ga ik met de kinderen de hele dag naar hem toe, ben benieuwd hoe dat gaat aangezien ik me het liefst opsluit in mn huis. Ik zie er tegen op en ik kijk er naar uit.