Hey allemaal, Ik zit al een tijdje met een vraag en die luidt: moet ik wel kinderen krijgen (samen met mijn man uiteraard)? Het ene moment wil ik niks liever... zo'n klein hummeltje waar je voor mag zorgen en al je liefde aan mag geven. Aan de andere kant zie ik op tegen alles wat daarbij hoort, niet in de laatste plaats omdat ik alleen maar hoor en lees hoe vermoeiend het allemaal is. Ik ben van mezelf al niet een energiek persoon. Krijg ik te weinig slaap dan ben ik overdag geen mens. Ook als ik het druk heb/stress ben ik sneller moe dan een 'normaal' iemand. Hoe moet dat dan wel niet als er een bij komt die 24/7 je aandacht en zorg nodig heeft? Moet ik wel kinderen krijgen, kan ik dat wel aan? Hoe hebben jullie dat besloten?
Hallo Emma, ik kan je wel begrijpen. Die gedachten gaan bij mij ook door m'n hoofd. Ik ben ook niet zo'n energiek persoon en heb ook geen familie in de buurt die me/ons kan helpen. Het gevoel toch een kindje te willen is zo groot dat ik denk dat we dat wel redden. Anderen kunnen het toch ook! Er zullen vast en zeker ook momenten zijn waar je moe bent en denkt....even zonder was ook wel lekker. Misschien is het ook wel heel normaal deze kant ook te zien ipv alleen maar naiv op een roze wolk te zweven