Huilend heb ik gister aan moeten geven dat de ochtenden( ik ben ziekenverzorgende thuiszorg) me te zwaar zijn geworden Ik baal er echt van, mede doordat ik straks stop met werken.. Voel me er schuldig over en t voelt als opgeven.. Verstandelijk kan ik wel beredeneren dat ik niet voor Jan Doedel t signaal krijg dat t niet prettig is, al dat bukwerk.. Vandaag op de teamvergadering is t hele rooster weer eens op de kop gegaan.. Gistermiddag is een deel van mijn ochtenden al bij collega's onder gebracht en ook vanmorgen nog een paar.. De avonddiensten blijf ik werken, ongeveer 46 uur bijelkaar en voor 34 uur in de ZW. Ohja.. en overdag mogen collega's me hun klussen met zorgmappen laten doen.. Dat lijkt me een leuke afwisseling.. Ik hoop dit vol te kunnen houden tot aan mn verlof.. Om het te zeggen was / is niet t meest makkelijke.. maar als dan een dag later blijkt dat het in een team al zo snel en vrij soepel opgelost kan worden voelt dat wel goed.