Lieve dames, Wij hebben vorige week tot onze grote blijdschap ontdekt dat ik zwanger ben geraakt van onze laatste IUI. Helaas was de blijdschap van korte duur. Toen we 16 dagen na de IUI (= 2 dagen overtijd) bloed gingen prikken, bleek namelijk dat mijn hcg waarde erg laag was. Mijn waarde was 42 terwijl het ongeveer 150 had moeten zijn. Er werd me verteld dat het in theorie goed zou kunnen gaan maar dat de kans op een miskraam erg groot was. Afhankelijk van of de waarde iedere 48 tot 72 uur zou verdubbelen, zouden ze een week later kunnen zien of het de goede kant op ging. Gister heb ik opnieuw bloedgeprikt. De waarde was gestegen naar 334. Het voldeed aan de verdubbelingseis, dus ik was blij! Helaas de artsen bij het VUmc niet. Zij hadden gewild dat het hcg in 1 week tijd een inhaalslag gemaakt zou hebben en op 1500 had gezeten. Vreemd verhaal, aangezien ze de week ervoor alleen nog zeiden dat het iedere 48 tot 72 uur moest verdubbelen. Dit keer waren ze nog negatiever dan vorige week. Ik moest maar helemaal nergens meer op rekenen, als ik toch zwanger zou blijven zou dit echt een wonder zijn.. Ik lees en hoor gelukkig veel verhalen van dames die ook met een laag hcg van start gingen en toch zwanger zijn gebleven. Toch mis ik ervaringsverhalen over het verloop van hcg waarden gedurende meerdere weken. Alleen dan kan ik een beeld vormen van hoe slecht ik er nou echt voor sta. Wie wil haar ervaring met me delen? Ik heb zelf totaal niet het gevoel dat het niet goed zit en hoop natuurlijk dat mijn intuïtie klopt! Volgens mij is het mogelijk dat het embryo laat is ingenesteld of dat je embryo traag hcg aanmaakt. Ik weet in ieder geval wel dat ik in de toekomst nooit meer bloed ga laten prikken. Het is protocol bij het VUmc maar ik vind dat je hier onnodig ongerust door wordt gemaakt. Wij waren zo blij dat we na 33 maanden proberen eindelijk zwanger waren en nu wordt die blijdschap overschaduwd door al deze negatieve berichten . Als het dan toch mis moet gaan, was ik liever een paar weken 'onbezorgd' zwanger geweest dan dat ik me er al weken zorgen over loop te maken zoals nu het geval is.. Alvast bedankt voor het delen van jullie verhaal! Liefs, Miss
Ik heb geen ervaringen met bloedprikken voor HCG waardes, UMCU doet dat niet standaard. Kan me je gevoel wel voorstellen, je wordt toch onzeker gemaakt daardoor. Waarom zou er een inhaalslag gemaakt moeten worden? Nogmaals ik heb er geen ervaring mee, maar blijf je aan je eigen gevoel vasthouden, mocht het wel misgaan dan kun je daar helaas niets aan doen, maar laat je niet gek maken! Heel veel sterkte!!
Hi Majorana, wat lief dat je even bent komen reageren, ondanks dat je zelf (nog) geen ervaring hebt met hcg testen. Ik heb geen idee waarom het VU vindt dat mijn waarde ineens volgens het boekje zou moeten zijn. Lijkt me niet realistisch, als je de week ervoor zo ver achter liep! Ik probeer me zeker niet gek te laten maken en hou vast aan het gevoel dat het goed zit. Bovendien zijn er op iedere regel uitzonderingen, toch? Medisch gezien behoor ik wel vaker tot de minderheid, dus deze keer graag ook Nogmaals bedankt dat je even de tijd nam om te reageren. Jij ook heel veel succes gewenst met jouw traject! Liefs, Miss
Ik denk dat de artsen je gewoon beschermen tegen een teleurstelling. Op zich is je waarde mooi gestegen. Het kan best zo zijn dat het alsnog een inhaalslag gaat maken. het kan ook zo zijn dat je gewoon een vertraagde innesteling hebt gehad...diapauze noemen ze dat volgens mij. Ik had een hcg van 18...2 dagen later een hcg van 66. Dat was niet voldoende gestegen en is uitgelopen op een miskraam. maar met jou mooi gestegen hcg zou ik vooralsnog toch de hoop nog niet verliezen.
Miss dat ze verwacht hadden dat het nu 1500 moest zijn is onrealistisch vind ik. UZ Brussel zei bij mij toen als het maar goed verdubbelt maar dat deed het bij mij niet dus ook mk daarna.
@ Panter: bedankt voor je reactie! Ik denk ook dat ze me willen behoeden voor een teleurstelling en die gedachte waardeer ik. Maar ik vind het minstens even belangrijk dat artsen een vrouw (die notabene voor het eerst na 33 maanden proberen zwanger is geworden!) een beetje hoop geven. Geen valse hoop natuurlijk, maar wel een sprankje hoop. Want door mij het gevoel te geven dat dit toch wel mis zal gaan, bezorg je me toch alleen maar stress? En van stress ga je adrenaline en cortisol aanmaken, wat ontzettend schadelijk is voor je zwangerschap. Nu ben ik een heel kalm en positief type dus ik haal mijn vertrouwen en hoop wel uit mezelf (en hopelijk dus uit ervaringsverhalen!) maar ik vind toch dat artsen uit moeten kijken met wat ze tegen een patient zeggen. Ik lees op internet dat veel ziekenhuizen om deze reden geen bloedtest doen. Ze willen hun patienten niet onnodig ongerust maken en stress bezorgen. Als er iets mis is met de zwangerschap merk je dat vanzelf wel. Waarom niet eerst blij zijn met het feit DAT je zwanger bent? Ik ben dat helemaal met ze eens. Waarom het VUmc deze bloedtesten nog wel doet, is me dan ook een raadsel en ik ga hier zeker mijn mening nog over terugkoppelen. Wat erg voor je dat je al 3 miskramen hebt gehad. En gek dat jouw hcg waarde in 2 dagen verviervoudigd was maar dat het toch niet goed is gegaan. Je zou zeggen dat dit juist een mooie stijging was. Ik heb net overigens je laatste post op je blog gelezen. Wat hebben jullie al veel achter de rug zeg! Maar ondanks de frustratie van wat er zojuist ontdekt is, ook wel fijn om weer zoveel nieuwe kansen voor je te hebben liggen denk ik? Ik wens jullie heel veel sterkte, succes en vooral geluk!!! @ one of a kind: dank je wel voor het delen van jouw ervaring in Brussel. Dit bevestigt wat ik er over heb gevonden. Verdubbeling is dus toch goed! Heel naar voor jou dat jij een miskraam hebt gekregen. Jij hoort op 31 mei of je kunt starten begrijp ik uit je banner? Wat is het nieuws waarop je wacht, als ik vragen mag? Ik hoop voor je dat je groen licht krijgt!
Op zich was mijn waarde idd verviervoudigt...maar ik was toen ook al 6 weken zwanger. Vandaar dat het onvoldoende was...het was gewoon niet goed genoeg ingenesteld bij mij. Had IUI op 21 mei gehad, en de bloedtest op 12 juni was hcg18...op 14 juni was het 66 en begon het bloeden. Bij 4 weken hebben ze het pas bij een hcg van boven de 50 over een doorgaande zwangerschap...en het liefst zien ze boven de 100. Ik kan er op zich wel inkomen wat je schrijft, waarom niet gewoon genieten van het feit dat je zwanger bent. waarom ze die bloedtesten doen...aan het stijgen van hcg valt wel veel uit te lezen. Bijv een BBZ...dat zie je soms aan een heel hoog of juist heel laag hcg. Dan houden ze je toch even extra in de gaten. En artsen willen gewoon ook geen valse hoop geven. Op zich is stress niet goed misschien, maar als je nagaat dat ook dames in oorlogsgebieden zwanger worden én blijven ondanks alle stress...dan kan een klein beetje stress ook weinig kwaad. Stressen helpt toch niet, ook als alles goed lijkt qua bloedwaardes en andere zaken kan het alsnog mis gaan. Niemand weet met zekerheid te zeggen dat het goed zal blijven gaan. Weet je wat voor gevoel mijn eerste miskraam me gaf? Ik was opgelucht...zo ontzettend opgelucht dat ik toen in ieder geval, na 4 jaar vechten, wist dat ik zwanger kon worden. Dat gaf me toen zoveel hoop op de toekomst. klinkt misschien raar, maar op die manier heb ik er een positieve wending aan kunnen geven. Ik hoop dat je zwangerschap zich goed blijft voortzetten!!!
@ Panter: bij jou was de waarde wel erg laag inderdaad. Ik hoop echt voor je dat je geduld snel beloond wordt want het is nu wel eens een keer jouw beurt! Ik snap helemaal wat je zegt over vrouwen in oorlogsgebieden, maar ik bedoel meer te zeggen dat het werkelijk geen enkel doel dient om een vrouw alle hoop te ontnemen. Ik kan niet 1 reden bedenken waarom je dat zou doen. Bovendien is het volgens mij helemaal niet zo rampzalig als zij mij voorschotelen (zie de reactie van one of a kind), maar daar probeer ik nu via dit topic achter te komen.. Je hebt trouwens helemaal gelijk dat stressen geen zin heeft. Geen enkele zwangerschap komt gegarandeerd tot een goed einde. Daarom probeer ik ook positief te denken, rustig te blijven en te genieten van het feit DAT ik zwanger ben. Want net als jij ben ik zo dankbaar dat ik na al die jaren eindelijk weet dat het in ieder geval wel kan!!! Ik zou het uiteraard heel erg vinden als het een miskraam wordt, maar ik zou ook vol vertrouwen doorgaan met de volgende behandeling. Fijn weekend!
Oh en wat betreft de reden dat ze de bloedtest doen: natuurlijk is het handig dat ze op die manier vroegtijdig buitenbaarmoederlijke zwangerschappen kunnen opsporen. Maar alle vrouwen die op de natuurlijke manier zwanger worden (of via ziekenhuizen die geen bloedtest uitvoeren) ontdekken toch ook pas of het goed zit bij de eerste echo? Waarom moeten wij mmm-meisjes, voor wie het uberhaupt zwanger kunnen worden ZO ontzettend bijzonder is, dan al zo snel opgezadeld worden met zorgen ipv blijdschap? Ik raad het niemand aan om de bloedtest te doen en zal het zelf in de toekomst ook nooit meer doen. Ik baal er van dat het VUmc niet duidelijker is geweest over wat ik kon verwachten van deze test. Als ik dit van tevoren had geweten, had ik ervoor gekozen de test niet te doen en de eerste echo af te wachten. Maar zoals al vaker is gebleken, ben je in het VUmc een nummer en hebben ze geen tijd en zin om extra uitleg te geven of zich in te leven in de patient. Toen ik vorige week de eerste uitslag kreeg (hcg van 42 op 16 dagen na de IUI), vond ik het allerergste nog wel dat de verpleegster op mijn vraag 'hoe groot is de kans dat het WEL goed gaat?' antwoordde met 'ik werk hier al honderd jaar en het gebeurt zelden tot nooit'. Zo belerend, zo negatief, zo niet empatisch, zo... :x Sorry hoor, dat ik deze pagina even als uitlaatklep gebruik. Het moet er geloof ik allemaal even uit!
Artsen en verpleegkundigen zijn idd soms erg lomp. Daar heb je ook gelijk in hoor. En de hoop ontnemen is niet tof...maar ik denk dat dat gewoon protocol is. waarom mmm meisjes wel controleren op bbz...das gewoon omdat je een verhoogde kans op een bbz hebt als je in de mmm zit. Het hoe en waarom precies weet ik ook niet hoor...maar het komt vaker voor bij mmm meisjes. Misschien kan je aangeven wat je vervelend vond bij de artsen, ik heb gelukkig het geluk in een zeer menselijk en meelevend ziekenhuis terecht te zijn gekomen. maar sommige ziekenhuizen zijn heel erg lomp. Die opmerking van de verpleegkundige vind ik ook echt niet kunnen....ik werk hier al 100 jaar en heb het nooit zien gebeuren. Tja, mss gebeurde het wel net op de dagen dat zij vrij was? Hou hoop, ik zie jouw zwangerschap wel goed komen!! hcg van 334 bij 5 weken zwangerschap is prima naar mijn mening. Maar ik ben geen dokter, ik ben niet lomp genoeg
Ik denk ook dat het protocol is Panter. Het VUmc houdt sowieso zeer stug vast aan protocollen dus als er iets bijzonders met je aan de hand is, zit je hier niet goed. Zo wisten zij al in oktober dat ik iedere maand zeer weinig follikels heb klaarliggen (is keurig opgeschreven in mijn dossier) maar hebben ze mij dit niet verteld omdat ze standaard pas na 3 IUI behandelingen en de laparoscopie (4 maanden na de eerste IUI dus!) een evaluatiegesprek inplannen, waarin ze eventuele bijzonderheden met je bespreken. Aangezien er een wachtlijst van 6 weken voor de evaluatiegesprekken was, had ik de 4e IUI behandeling al achter de rug voordat ik te horen kreeg dat ik een extreem lage AMH waarde heb, wat betekent dat ik binnenkort waarschijnlijk vervroegd in de overgang raak. Leuk he, dat ze je dit 5 maanden na de start van je traject een keer vertellen. Het is toch van de zotte, dat als ze iets ernstigs bij je vinden in oktober, ze wachten met dit vertellen tot een evaluatiegesprek in februari? Bedankt voor de info over het extra riciso op bbz als je in de mmm zit. Dat wist ik niet! Ik las toevallig vandaag dat dit bij ivf/icsi zo kan zijn omdat het embryo met (voorzichtige) kracht in de baarmoeder gespoten wordt, waardoor 'ie mogelijk richting eileider afdwaalt. Maar bij IUI zou ik denken dat het risico even groot is als bij een natuurlijke zwangerschap? Zal er nog eens wat informatie over opzoeken. Fijn voor je dat jij een prettig ziekenhuis hebt. Ik heb wel vaker begrepen dat de grote, academische ziekenhuizen onpersoonlijk en lomp zijn en de streekziekenhuizen een verademing. Bij welk ziekenhuis zit jij? Klopt dit volgens jou? Ik heb overigens al een gesprek gehad naar aanleiding van bovenstaand verhaal en de arts die ik sprak begreep mijn klachten. Ze vroeg me zelfs hoe ik dacht dat zij de kwaliteit konden verbeteren. Ik heb gezegd dat ze moeten beginnen met meer contact met de patient, zowel letterlijk (meer tussentijdse gesprekken) als op menselijk vlak (meer empathie en persoonlijke zorg ipv protocollen volgen). Enneh.. je mag dan wel geen arts zijn, maar ik ben erg blij met jouw mening! Ik hoop dat je gelijk hebt. En ik blijf ook zeker hoop houden! Fijn dat je even met me kwam kletsen vandaag. Dat heeft me al goed gedaan
bij iui heb je ook verhoogde kans op bbz, door het gebruik van hormonen meen ik. Maar het precieze verhaal daarachter weet ik niet precies. mijn gyn heeft ooit een opmerking in die trant gemaakt, maar wat ie precies zei heb ik niet opgeslagen. idd een kwalijke zaak dat ze je na 5 maanden pas vertellen dat je amh laag is. Kom je dan niet automatisch in aanmerking voor icsi? IUI lijkt me dan toch echt tijdsverspilling? Ik ben in 2 ziekenhuizen onder behandeling. Beetje moeilijk verhaal, maar omdat wij afhankelijk zijn van een spermabank gaan we naar arnhem. De echo's en follikelmetingen doe ik in het streekziekenhuis hier in leeuwarden. Wij rijden dus veel heen en weer, maar dat komt omdat leeuwarden geen spermabank heeft. hadden ze die maar, dat scheelde ons heel wat zorgen, tijdsplanningstress en reiskosten. Maar arnhem is een fijn ziekenhuis, ze helpen ons goed en zijn hardstikke lief. Leeuwarden ook trouwens, wat een schatten daar ook. Ik denk dat academische ziekenhuizen idd wat zakelijker zijn in hun benadering. Maar qua kennis en behandelmethodes lopen ze denk ik wel voor. Ik denk dat er voor beide wat te zeggen is. Laat je nog weten hoe het afloopt? wanneer krijg je een echo?
Hi Panter, goed om te weten dat je ook bij IUI een verhoogde kans hebt op een bbz. Dat wist ik niet. De eerste echo zal het uit moeten wijzen. Ik denk dat we die ergens eind volgende week kunnen plannen. Als de hcg waarde tenminste genoeg is gestegen, want die moet boven de 1000 zijn wil je een vruchtzakje kunnen zien. Ik zal hier zeker laten weten hoe het afloopt! Lief dat je met me meeleeft Fijn voor je dat jij bij beide ziekenhuizen zulke goede ervaringen hebt. Ik denk dat het op zich wel meevalt met hoeveel beter de academische ziekenhuizen zijn. Volgens mij vindt er veel landelijk overleg plaats tussen alle specialisten en ziekenhuizen. Het verschil zit 'm denk ik dus vooral in de persoonlijke benadering, die bij de academische ziekenhuizen flink te wensen overlaat. Wel balen voor jullie dat jullie zoveel moeten reizen zeg! Ik heb het VUmc op 5 minuten rijden, dat scheelt zeker in stress. Toch zouden wij vorige week ook met IVF gestart zijn in Dusseldorf, dus ook wij hadden er de lange reistijd voor over om bij de beste arts onder behandeling te zijn. Met zo'n lage AMH waarde heeft IUI inderdaad weinig zin. Ook hierover heeft het VUmc overigens een andere mening. Zij denken dat IVF niet heel zinvol gaat zijn met zo weinig follikels dus vinden dat je maar beter een minder belastende IUI behandeling kunt ondergaan. Dit hebben zij destijds dus ook voor mij besloten, zonder mij ooit op de hoogte te stellen van de diagnose en dus ook zonder met mij te overleggen wat ik zou willen. Toen we erachter kwamen, zijn we direct overgestapt naar Dusseldorf. Maar omdat ik eerst 8 weken DHEA moest slikken om mijn verouderde systeem nog een boost te geven, hebben we toch nog een laatste IUI behandeling in het VU gepland. Liever je ei benutten, dan stilstaan toch? Gelukkig voor ons heeft die laatste IUI in deze zwangerschap geresulteerd, alleen kunnen we helaas nog even niet genieten. Maar hopelijk zien we snel een kloppend hartje en kunnen de zorgen plaats maken voor blijdschap! Zo niet, gaan we alsnog van start in Dusseldorf. Fijn weekend! Liefs, Miss
Hi meiden, ook hier even een update: Ik heb vanmiddag helaas slecht nieuws gekregen Mijn hcg is nauwelijks gestegen (van 334 vorige week naar 458 vandaag) dus dat betekent dat wat er zit, niet levensvatbaar is. Volgens het VU is het riciso op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap groot dus als ik buikpijn krijg moet ik me meteen melden. En als dit 's avonds of in het weekend is, moeten we meteen de eerste hulp bellen. Ik moet dinsdag weer bloed komen prikken en naar aanleiding van die hcg waarde kunnen ze bekijken wat de vervolgstappen zullen zijn. Ze kunnen op dit moment nog niets zinnigs zeggen over wat me te wachten staat, ik moet dus weer (!) geduld hebben. Ik hoop maar dat de miskraam snel via de natuurlijke weg op gang komt zodat ik geen enge pillen, curettage of operatie hoef te krijgen. Ik ben uiteraard verdrietig maar ook opgelucht dat we eindelijk weten waar we aan toe zijn. En ik was voor deze zwangerschap helemaal klaar voor de IVF dus ik ga proberen die vibe weer te pakken te krijgen, alleen nu met de wetenschap dat een zwangerschap echt mogelijk is! Nu alleen hopen op een kindje dat sterk en gezond genoeg is om te blijven zitten.. Ontzettend bedankt voor jullie reacties op dit topic. En voor de dames die zoeken naar de hcg stijging bij andere dames, mijn hcg was dus als volgt: 16 dpo (days past ovulation): 42 23 dpo: 334 30 dpo: 458 Iedereen heel veel succes gewenst met jullie traject Liefs, Miss