Ja het is dubbel om het te vertellen of juist niet te vertellen he. Maar nu zeggen we gewoon: nee hoor, de 1e zwangerschap is ook niet soepel verlopen in alle opzichten, dus er komt geen 2e. Anders gaan ze er zo op zitten wachten. Dat gevoel heb ik tenminste.
En is er iets uitgekomen Caruli? Iets wat je een volgende zwangerschap mee kan nemen en ze er voortijdig iets aankunnen doen om dit te voorkomen?
* Bloedonderzoek * Vaginale echo's * Samenlevingstest * Zaadtest * HSG (mijn god, ik dacht dat ik dood ging van de pijn) * Chromosomenonderzoek (van ons beiden) En ik zal vast nog wel iets vergeten. We hebben eigenlijk alle onderzoeken wel gehad. Niets was afwijkend. Het enige is dat mijn schildklier traag is (daar heb ik medicatie voor) maar dat kan nooit de enige reden zijn. Ik sta nu goed ingesteld en krijg toch miskramen.
Caruli: heeft de 1e miskraam van jullie tweeling nog een link gehad met het verlies van Tygo of is daar niets over te zeggen?
tygo en mk was de 2ling ik was van de 1e cryo poging zwanger 2 ling 1 daarvan ben ik verloren met dik 7weken en tygo is blijven zitten tot 24 weken. uit onderzoek is gebleken dat ik een ontsteking had en daardoor de bevalling opgang is gekomen , de volgende keer moeten ze me eerder ab geven en dan is het te voorkomen
Als je langere tijd niet zwanger wordt en na 2 mk kan je volgens mij om een zaadtest en een samenlevingstest vragen. Een HSG is een baarmoederfoto waarbij er een balonntje in je baarmoeder wordt geplaatst dat ze opbladen. Ze spuiten vloeistof in de baarmoeder en kijken dan of de eileiders toe- en doorgankelijk zijn voor het zaad. Als er een blokkade zit, wordt die vaak weggenomen doordat de vloeistof er met druk doorheen geduwd wordt. Je bent na de HSG ook ongeveer 6 mnd. wat meer vruchtbaar. Ik werd nadien ook meteen zwanger (mei vorig jaar) maar het resultaat lijkt me duidelijk. Die HSG was bijzonder pijnlijk. Ik heb echt gegild, gegild, gegild van de pijn. Er zijn trouwens best veel vrouwen die aangeven dat het hun erg mee is gevallen maar ik wil het in elk geval nooit meer meemaken. Die samenlevingstest stelt niets voor. Het is alleen een beetje genant (vond ik althans).
Caruli, had die ontsteking te maken met dat hematoom (hoe schrijf je dat?) waar je toentertijd over schreef?
Onee bij mij is gewoon met een inwendige/ gekleurde echo gekeken. Er is in ieder geval niets opgeblazen En is gebeurt tijdens een operatie. We willen in mei weer naar de gyn gaan, mocht het voor die tijd niet raak zijn. Caruli, dus het hoeft je niet nog eens te overkomen. Was het eigenlijk een fout van de artsen?
ja ik had toen een hematoom (rest van mk die niet goed er vanaf was gekomen) en daar is uiteindelijk de bacterie in gaan zitten en gaan ontsteken ik had al bijna 1 week weeën voordat ze me ab gaven.... als ze eerder waren geweest was de ontsteking nog te verhelpen
ja... tja het is een heel verhaal om op te schrijven.. maar de verpleegsters namen me niet serieus toen ik zei dat ik weeën had ze dachten dat ik gewoon wat krampen had.. ik kreeg ook geen arts te zien( die moeten hun erbij halen als ze dat nodig vinden) uiteindelijk na 4 dagen weeën en geen slaap ben ik heel kwaad geworden snachts en heb ik om de nachtarts gevraagd en die heeft me toen onderzoek (de 1e die dat deed in heel die dagen) en die constateerde dat ik dus wel echte weeën had en ontsluiting en koorts enzo dus die zei dat het fout zat. heb ik de hele dag en nacht op de vk gelegen met heftige weeën , alles was al geregeld voor de bevalling heb toen morfine voor de pijn gehad en uiteindelijk is het weer gestopt vrijdag mocht ik weer naar de zwangerenafdeling en ging het weer goed totdat ik uiteindelijk zondag ziek werd... en toen bleek dat ik mezelf aan het vergiftigen was en moest ik bevallen.. in de middag zijn toen de vliezen gebroken en de placenta begon al los te laten.. en na 6u ben ik toen alsnog bevallen van tygo.... achteraf hebben de artsen wel spijt betuigd enzo maar goed daar krijg ik tygo niet mee terug dus we hebben een klacht ingediend.. en tja verder kun je weinig tegen ze doen, winnen doe je toch niet sorrie is een heel verhaal geworden volgens mij en dat is nog de korte versie
Hallo, Ik ben door kabourtertje uitgenodig om hier mee te schrijven en dat lijkt mij heel leuk. Ik zal me eerst even voorstellen en vanavond ga ik even ieders verhaals teruglezen. Ik ben 27 jr en heb een dochter van 2 jr. Het duurde erg lang voordat ik zwanger werd van haar nl 2,5 jr. Ik heb toen in zkh gelopen en IUI behandelingen gehad. Toen ik op de wachtlijst voor IVF stond bleek ik toch 'spontaan' zwanger. In maart/april van 2008 besloten we te gaan voor een 2e met in het achterhoofd dat dit wel weer even zou duren. De verbazing was dan ook groot toen ik begin juli een positieve test had. Helaas bleek bij de 1e echo met 7 weken dat het vruchtje pas 5 weken was. 2 weken later weer terug maar er was niets gegroeit. Gelukkig heeft de miskraam toen na 2 dagen zelf doorgezet en was meteen compleet. Na 34 dagen werd ik weer ongi. Ik dacht nou het zal wel weer even duren voordat ik zwanger word. Echter midden oktober had ik weer een positieve test. Weer zelfde verhaal, vruchtje liep achter met groeien en bij 2e echo was het al opgelost in de vruchtzak. Eerst pillen mee gekregen maar bleek incomplete miskraam dus toch curretage gehad. Zit momenteel op dag 31 na curretage en nog geen ongi te bespeuren. Maar ook geen zwangerschapsverschijnselen dus ik ben beetje angstig... Ik ben blij dat ik hier mee mag schrijven. Het lijkt hoe langer de 1e mk geleden is hoe moelijker ik het er mee heb. Ik zou 18 maart uitgerekend zijn en ik weet nu al dat die dag heel moelijk gaat worden....
Meiden die ik niet ge- pb't heb zijn ook welkom hoor. Heb zomaar TS geschreven met ook veel mk-en. Ben er nog niet aan toe gekomen om iets uit te pluizen ( loopt ook een peutertje hier rond he ) Dus alle meiden met veel mk-en die info en gevoelens willen uitwisselen zijn welkom.
Hoi Patty ik zou allang nu een test er tegen aan gegooid hebben. Ik vind het ook wel dubbel om hier te schrijven, zeker omdat ik al een mooi kindje heb.
Hoi, Bedankt voor de uitnodiging. Ik heb zelf een mk gehad in juni 2007 en 1 in nov 2007, zie mijn onderschrift...De eerste keer had ik een curretage ondergaan, want ik verloor het bewustzijn en moest met spoed gecurreteerd worden. De tweede keer verliet het zelf mijn lichaam... Nu een wonder.... Maar op 4 januari dit jaar ontdekte ik dat ik zwanger was en maakte gelijk een afspraak voor een echo. De avond voor de echo verloor ik bloed en had ik vergelijkbare klachten als in 2007. Mijn gyn zei ook dat het er niet goed uit zag... Gisteren had ik echter weer een echo, de gyn bood zijn excuses aan, want er was nu gewoon een baby zichtbaar met een kloppend hartje! Nu maar hopen dat het ditkeer blijft, we hebben totnutoe alleen maar lege vruchtzakjes gehad... Hiermee wil ik aan jullie vertellen dat je hoop moet blijven houden, wij waren er nu niet echt meer zo mee bezig en ik had me volledig op mijn werk gestort. Dat helpt blijkbaar toch. Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte toewensen! xxx Sas
Caruli, werkelijk, wat afschuwelijk. Die klacht is zo terecht maar je krijgt er je mannetje niet mee terug. Wat verschrikkelijk dat ze je gewoon hebben laten stikken terwijl jij aangaf dat je al weeen had. Echt, te verschrikkelijk voor woorden. Wat wordt er nu met jullie klacht gedaan? Jeetje Sas, dat is geweldig. Gefeliciteerd hoor. Ik duim me helemaal gek dat dit vruchtje lekker bij je mag blijven tot dat hij/zij groot en sterk is. Kaboutertje: nee, die hsg was inderdaad achteraf gezien niet nodig. Toen had ik pas 3 mk gehad en ging men er nog vanuit dat dat kwam doordat mijn schildklier onvoldoende functioneerde. Men wilde zeker weten dat beide eileiders doorgankelijk waren. Het kan uiteraard zijn dat 1 van 2en dicht zich waardoor je niet elke maand kans hebt. Alles was goed doorgankelijk, dus feitelijk heb ik het voor niets laten doen. Van de andere kant ben ik blij dat we het gedaan hebben zodat dat in elk geval ook uitgesloten is.