Ik zei dat laatst ook. Ik had zoveel gebeden dat deze zwangerschap nu aub eens goed mocht gaan. Toen het weer fout bleek te zijn, heb ik weer gebeden. Ik heb toen aan GOD gezegd dat ik teleurgesteld in `m was. Dat hij me weer met zo`n verdriet achter laat. Het klinkt belachelijk, maar zo voelt het wel En zo`n slecht mens ben ik ook niet hoor, patty. Er zijn vele slechtere mensen op deze wereld en die krijgen wel kinderen Hope
Ja ik snap het ook niet. Waarom geeft God de een 100 kinderen en de ander niets dan pijn. Ik heb wel het idee, dat het met een doel gebeurt. Alleen vaak weet je het doel nog niet. Voor ons meisje, had ik natuurlijk ook mk-en gehad. En hierdoor heb ik wel een nieuwe vriendin erbij gekregen die dit ook mee gemaakt heeft. Zij begrijpt me volkomen en is een schat van een meid. Dus dat zien we maar als het doel van de mk-en. Alles heeft een doel in zijn leven. Helaas weten we op onze verdrietige momenten het doel nog niet. De 4e mk, daar zeg ik nu van: jeetje als dat droppie in feb geboren was geworden, dan was ons meisje toch nog wel erg jong geweest. Dus dat zal het doel van mk 4 wel zijn. Ja ik weet het ook niet hoor. Zeg ook maar iets. Maar denk wel dat alles een doel heeft. In God geloof ik absoluut niet. Waarom laat hij mensen zoveel verdriet hebben? Daar en tegen geloof ik wel in iets. Iets dat er meer is tussen hemel en aarde. En weet ook zeker dat onze kindjes ons kunnen zien. Zo heeft mijn dochter het steeds over een meisje op de achterbank in de auto. Ze blijft maar zeggen dat daar een meisje zit. Het zou best kunnen. Ik geloof haar direct, alleen jammer dat ik haar niet kan zien. Nee absoluut geloof ik dat er meer is. En dat onze dierbaren op wolkjes naar ons kijken. God zit daar ongetwijfeld ook tussen. Ik snap alleen niet waarom hij het prive-recht heeft om mensen te belonen en om andere mensen pijn te doen.
Kaboutertje ik sluit me helemaal bij je aan. Ik geloof ook dat er wel meer is en dat alle kleintjes die ons veel te vroeg hebben verlaten toch om ons heen blijven. Ik geloof ook dat alles een rede heeft maar wat de rede voor al die pijn is weet ik echt niet. Wat is het leven toch raar en onverklaarbaar. En de mens is in staat om naar de maan te gaan maar de wetenschap kan al die miskramen niet verklaren.
Wij zijn ruim anderhalf jaar bezig dus zwanger worden dat is bij mij geen probleem. Maar ja zwanger blijven is toch echt een hele uitdaging. En jij?
We zijn eerst 10 maanden bezig geweest en de 4e zwanger bleef goed gaan. Daarna weer 1e ronde raak. En dat ging natuurlijk ( zou ik bijna zeggen) mis. Daarna rustpauze en weer 1e ronde raak en nu lijk ik niet meer zwanger te kunnnen worden. Normaal heel snel, maar nu zijn we alweer een goed half jaar onderweg, maar niets...
Grumbl ik ben er ook al een paar keer ingetrapt en denk dan ook haal dat 'eindelijk' maar weg. Of van die onderwerpen 'help het lukt niet'om dan te lezen dat ze drie maanden bezig zijn en radeloos zijn... tja ik mag niet oordelen
Zoe welkom! Ook bij jullie wil het niet lukken . Ook ik hier geen gevonden oorzaak, maar natuurlijk is deze er wel. Zelfs mijn gyn geeft toe dat ze achter lopen qua onderzoeken op dit gebied. Interessante discussie over -het sterk zijn-. Ook hier krijgen we dat regelmatig te horen. Alsof we een andere keus hebben? Ik kan ook wel instorten, maar daar krijgen we geen kindje door . En vaak voel ik me allesbehalve sterk en is het vooral uiterlijke schijn. Ondertussen denk ik er wel 24/7 over na en doet het verdriet sosm letterlijk pijn. Zelf geloof ik niet dat dit met een doel gebeurt. Ik kan me namelijk geen enkel doel voorstellen waarvoor deze pijn en het verdriet de moeite waard zou zijn. Zo doel wil ik dan niet eens bereiken. Ik heb het niet voor over. En in God geloof ik ook niet. Nooit gedaan en kan me er nu helemaal niks meer bij voorstellen. Waarom zou iemand dit een ander aandoen. Sorry als ik hier mensen mee kwets, maar het is puur een gevoel wat ik ermee heb en mijn gevoel is natuurlijk geen waarheid.
En vragen waar ze het geduld toch vandaag heeft gehaald om een half jaar te wachten, want wij vinden het toch erg moeilijk na onze 5 miskramen? Niet netjes van me he
Nee maar alleen durf ik het niet. Zo'n schijterd ben ik dan ook wel weer haha. maar ben er wel geneigd toe.
Ach en als je wilt, is elke maand toch te lang? Ze denken alleen niet dat er mensen zijn die er nog langer over doen. Ik denk altijd maar... het kan nog erger.
precies! Sommige verhalen die je leest zijn echt vreselijk. Jaren bezig, eindelijk zwanger en dan een miskraam of je kindje verliezen Wat een verdriet moet dat wel niet zijn. Je mag je zelf soms heel zielig vinden, maar enige relativering op zijn tijd kan geen kwaad. Ik heb bijv. het geluk dat ik 6 keer ben zwanger geraakt in 16 maanden tijd! Ik ben blij dat ik het in ieder geval heel snel kan worden en nu nog een keertje blijven
Meiden voor jullie (en nee het is goed gejat ). Zelf vind ik het erg toepasselijk op onze situatie. Hoop Telkens denken we weer Dieper zinken kan het niet meer Bij elke grote tegenslag Hopen dat het nu beter mag Hopen doen we keer op keer Maar de waarheid doet zon zeer Hopen dat het beter wordt Lijkt een droom die nooit uitkomt Toch moeten we blijven hopen Want zonder hoop is er geen leven Leven voor de mooie momenten En dromen dat het beter wordt
Mooi gedicht Trees. En meiden, sorry maar ik geloof ook niet dat "alles een doel heeft". Als iemand dat tegen mij zegt, dan steiger( stijger? )ik bijna . Dat was al toen mijn nichtje jaren geleden veel te vroeg stierf ( 17 jaar) ik vroeg me meteen af wat hier nou het doel van kan zijn. Bij mij op het werk zitten mensen te wachte op de dood, maar nee hoor, zij worden ruim 90 jaar. Dus opmerkingen als, alles heeft een doel, of je krijgt zoveel als je aankunt: sorry hoor, maar daar koop ik niks voor. Misschien dat ik ooit het tegendeel kan bewijzen, als ik eenmaal en kindje heb. Het enige wat ik wel weet, dat als we ( hopelijk snel) ons eigen kindje hebben, ik dan wel zal zeggen: dat het dit allemaal dubbel en dik waard is geweest. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik merk nu wel, dat ik langzaam weer de draad van het leven oppak. Soms dwing ik me o er verdriet over te hebben, door de muziek van Anouk op te zetten, zoals: One word, of I don`t wanne hurt no more. De teksten zijn niet helemaal toepasselijk, maar als je even doordenkt, kunnen ze wel degelijk op jou slaan. Alleen dan niet over een liefde als partner, maar een liefde als je kindjes of de kinderwens. En ik schrijf: ik dwing mezelf, omdat ik vaak doordraaf in het gewone leven weer oppakken, en dus vergeet dat het verdiet er mag zijn. Dan stop ik het weg. En ik weet hoe moeilijk dat is, want het komt gewoon terug, al is het later. Hope
Sorry hope, zeg ook niet dat dat voor een ieder geldt, maar voor mij zeker wel. En al weet ik nog niet waarom dat gebeurt, dat doel wordt later wel duidelijk. Ik heb die 3 mk-en gekregen en toen een mega wonder. Anders had ik haar niet gehad. (En mijn vriendin ook niet overigens.) En het klopt je koop er niets voor. Jij gelooft in God en ik geloof in dit. Gelukkig zijn niet alle mensen hetzelfde.
Was ook niet naar jou bedoeld van dat steigeren. Ik bedoelde dat in z`n algemeenheid. Ik vind het prima en heb er respect voor dat iedereen het op zijn eigen manier ervaart. Jij hebt dat immers nog nooit tegen mij gezegd, maar als mensen dat wel eens doen.......grrrrr ach ja...en geloven in GOD is een groot woord. Ik geloof wel degelijk dat er iets meer is tussen hemel en aarde, maar dat ze mij soms even overslaan of zo....... Hope ( die vandaag van de ups en downs, een down daggie heeft)
Oke gelukkig steiger je niet van mij. Maar ik snap je wel hoor. En soms overslaan? Nou ik vind een jaar of 3 al wel erg lang hoor. En een dikke kus voor je down-dagje