Nicoletta ik krijg gewoon de rillingen van jou bericht ik snap niet dat een familie lid het dood zwijg in je hart voel je toch moeder ook al ziet de rest van de wereld dit niet zo en sommige weten niet wat ze moeten zeggen omdat het al zo vaak is gebeurd maar juist dat maakt het zo verschrikkelijk moeilijk want met 1miskraam kan je nog denken domme pech maar zoveel pech dat bestaad niet . Toen ik jou verhaal las en zag dat je weer zwanger was heb ik een kaars voor jullie gebrand ik had zo graag gezien dat het allemaal goed was gegaan net als jullie zelf natuurlijk maar dat zou mij wel weer wat hoop gegeven hebben. Ik hoop dat je fam tot het besef komt dat jullie toch wel heel veel verdriet hebben doorstaan en dat dit niet dood gezwegen mag worden.
Och jeetje Minimuis, wat een ontzettende lieve reactie. De tranen springen in mijn ogen. Tsja mensen snappen het gewoon echt niet en ik kan niet begrijpen dat mensen niks laten weten als ze horen dat je echt stopt. Zoiets doe je niet zomaar. Het heeft ons achteraf gezien heel veel goeds gebracht en sta ik nog steeds achter die beslissing maar tegelijk is het ook best definitief. Tuurlijk kan ik dat spiraaltje eruit laten halen, en weer vol goede moed proberen. Het kan immers goed gaan en dat is ook wat ik steeds mensen moet uitleggen. Lijkt wel alsof ik me moet verantwoorden dat we gestopt zijn...
Nicoletta ik vind je stap echt heel moedig ik zou het zelf nog niet op kunnen en vooral willen geven. Dat er zijn die jullie beslissing niet begrijpen oké kan ik me voorstellen als jezelf niet door dat verdriet heen hoef te gaan maar dat andere uitgaan leggen dat er ook een kans is dat het wel goed kan gaan vind ik nogal vergaan je kan niet in een ander zijn hoofd of hart kijken om te zien of dat die het nog aan kan. Bij ons word er juist gevraagd wanneer we ermee stoppen en dan zeg ik dat weet ik niet als het geestelijk niet meer aan kan of hou je er rekening mee dat het misschien niet lukt ja daar houden we ook rekening mee maar dat willen we niet van een ander horen. Hoe ieder van ons daar mee omgaat is voor ons allemaal anders maar ons verdriet is voor allemaal het zelfde en dat jullie zeggen het is genoeg geweest kan ik me heel goed voorstellen waarschijnlijk komen wij ook nog wel op dat punt aan maar tot die tijd geef ik het nog niet op. Ik moet wel zeggen dat je een sterk persoon ben dat je die beslissing heb gemaakt.
Hoi Minimuis, Dat soort beslissingen zijn voor iedereen weer anders en allemaal genomen op vaak andere gronden. De reden dat wij die beslissing hebben genomen is dat de chromosoomafwijking van mijn vriend nooit opgelost zal worden. Daar kun je niks aan doen, hoogstens kun je wat screenen door ivf met pgd. Persoonlijk (en ik hoop echt dat ik daar niemand tegen het hoofd mee stoot, want dat is echt niet mijn bedoeling) ben ik geen voorstander van IVF en dit is nu juist het enige wat misschien zou kunnen helpen. Door die chromosoomafwijkingen is de kans dat je een zeer zwaar geestelijk en lichamelijk kind kunt krijgen zeer wel aanwezig. Mijn lichamelijke gesteldheid is hier niet toe in staat en dat maakt dat dan heel veel zorg op mijn vriend terecht zal komen. Dat wil ik hem niet aandoen. Door al die overwegingen maakt het de keus iets makkelijker en kun je hem met je verstand maken. Of ik dezelfde beslissing zou kunnen nemen als ik het op basis van gevoel had moeten doen????? Geen idee.
Nicoletta de keren dat er iets uit een onderzoek komt is zo gering dat je zeker niet verwacht dat er iets van een chromosoomafwijking zou worden gevonden en wat je zegt over ivf ik kan daar wel inkomen het is toch een hele grote stap en als je nu 100% zekerheid heb maar die heb je niet zo wie zo al niet en ja met ik snap het met je verstand maak je een beslissing makkelijker maar als je gevoels matig gaat kijken. Hoe is het nu heb je meer rust gekregen door het nemen van een spiraal ook geestelijk.
minimuis, meis ik kan heel goed berijpen dat je je treist voelt...dikke knuf! We moeten aankomende dinsdag weer naar de gyn, ik denk dat we dan de eerste uitslagen zullen krijgen, maar volgens mij duurde het wel 3 maanden voordat alle uitslagen binnen zijn. Nicoletta, wat vreselijk dat je familie jullie verdriet niet lijken te begrijpen en jullie niet steunen in dit grote verdriet....dikke knuf meis! Wat betreft jullie keuze niet verder te gaan in de MMM, dat kan ik heel goed begrijpen. Wij hebben ons de afgelopen 3,5 jaar volledig laten lijden door de MMM en we zijn de ene naar de andere IUI, IVF/ICSI ronde in gegaan, een hele zware weg. Wij hebben ons laten lijden door ons gevoel en verlangen, zelfs toen ons verstand al lang aan gaf dat we niet verder moesten gaan. Maar toen we uitbehandeld waren, was daar ineens een spontane zwangerschap en nu Het gevoel zegt dat ik niets liever wil dan meteen weer zwanger wil worden, maar de kans dat dit ons zelf nog een keer zel zal lukken is heel erg klein. En mocht het ons al lukken, nog een wondertje verliezen, ik weet niet of we dat nog trekken Daarom willen we nu eerst antwoorden en dan gaan we ons verstand laten spreken, deze keuze om te stoppen kunnen wij ook niet op gevoel maken.
Beehappy dat is waar ja dat die onderzoeken zolang duren voor je de uitslag krijg dat was mij ff ontgaan omdat ik toen zelf een pauze had ander werk en ik kon het op dat moment niet meer aan. Ik hoop dat je goede berichten krijg van de gyn.
Hoi minimuis! Met mij prima hoor. Alleen ondertussen super zenuwachtig! Ik heb morgen mn eerste echo. Ik slaap al dagen nauwelijks! Wel ben ik onder de indruk wat ik lees over jullie meiden die in de mmm zitten en dan alsnog miskramen krijgen. Ik voel me dan ineens heel klein omdat het 'zwanger worden' zo makkelijk gaat Nicollete, ik vind het erg knap dat je bewust gestopt ben. Al zal je wel het gevoel hebben geen keus te hebben. Ik vind het erg mooi dat je voor pleegzorg gekozen heb. Ook al is het bij ons nog niet zo ver. Ik denk dat ik ook voor pleegzorg zal gaan als het niet gaat lukken. We hebben hier nog warme plekjes in het gezin vrij zeg maar. Trees, hoe is het met jou? ik ken dat trieste gevoel wel een beetje hoor minimuis. Die menstruatie kan je heel blij mee zijn. Maar mij herinnerde dat rood toch maar aan 1 ding. Voel je je al wat beter? Ik zal morgen wel even verslag komen doen
Heel snel! Esli ik brand een kaarsje voor je en duim voor een prachtige echo. De eerste van velen goede echo's Hier alles goed. Ik ben ongesteld! Joepie. Wel onwijze stolsels, maar een hoop gestress om niks liefs
Precies 6 weken, 4 mm, met een hartje! ik ben dolgelukkig, ik hoop dat jullie dit ook snel mogen meemaken!
Esli gefeliciteerd met je eerste goede echo. Trees gefeliciteerd dat je ongesteld ben geworden dat zal wel een hele opluchting zijn voor je gelukkig hoef je daar niet meer over te piekeren nu dat is altijd lekker. Hier gaat het op het moment niet zo ben ziek heb weer een ontsteking bah maar we gaan er weer wel voor al ben ik benieuwd hoelang deze cyclus gaat zijn.
Esli, Gefeliciteerd met jullie mooie echo! all, hier gaat het ff niet zo lekker, ben steeds heel erg emo. Ik zit gewoon helemaal niet goed in mijn vel. Ik lees wel met jullie mee, maar kan het niet altijd opbrengen te reageren. Liefs beehappy
Beehappy ik wil je heel veel sterkte toewensen en dat je snel weer beter in je vel zit. We hebben ook wel erg veel te voorduren dus zo erg raar is het niet als je behoefte heb om te schrijven dan merken we het wel je kan hier altijd je verdriet en je onzekerheid kwijt maar neem zeker de tijd die je nodig heb om alles op een rijtje te krijgen.
Esli wat een ontzettend fijn nieuws zeg!! Beehappy en minimuis voor jullie beiden een dikke knuffel. Het is soms ook zo onwijs moeilijk en logisch dat je emo bent. Laat het maar lekker gaan die emoties. Minimuis succes met de ontsteking. Is dezelfde ontsteking weer terug?
Trees mijn been is nog wel niet over maar al mijn slijmvliezen zijn ontstoken dus loop een hele dag met hoofdpijn rond heb nu dus een neusspray omdat die verder geen kwaad kan heb daar wel speciaal om gevraagd. Hoe is het nu verder met jou gaat het een beetje al is het natuurlijk fijn dat je eindelijk ongesteld ben. Ik heb vandaag mijn eisprong gehad want temp was al omhoog dus een cyclus van 21 dagen dat had ik niet verwacht na een mk dus weer een hele korte cyclus.
Alles goed met iedereen hier dacht ik dat ik mijn ei had gehad maar nee dus ben hem weer eens kwijt maar ja mijn langste cyclus is dan ook 30dagen dus eigenlijk niks raar. Weten jullie trouwens of het altijd zo is dat je hcg op nul sta als je ongesteld ben geweest of kan het zijn dat er nog steeds hcg in je bloed zit na een menstruatie
Dank je wel Minimuis voor je berichtje, Wat lief dat je aan me gedacht heb! Maar... Ja! De echo was weer goed. Nog maar een kleine kans op een miskraam. Ik zit op een roze wolk en geniet van elk moment. Ik ben super misselijk, maar dat is natuurlijk ook genieten. Ik hoop dat jij en al deze andere op dit forum dit ook mogen meemaken. Want ook jullie verdienen dit! Veel liefs...
Esli, wat geweldig te lezen dat je echo weer goed was! Nu idd lekker gaan genieten en hoog klimmen naar je roze wolkje!