Ik kreeg afgelopen Zaterdag avond laat een telefoontje van me zusje dat de verloofde van mijn vader plotseling is overleden. Ze heeft een hersenbloeding gehad en was niet meer te redden. Zij en mijn vader waren al 15 jaar samen met ups en downs. Nu heb ik dus mijn vader in 7 jaar niet meer gezien,wel hebben we sinds een enkele maandjes weer contact alleen nog via msn en telefoon. Ik ben dan altijd diegene die belt omdat hij mijn telefoonnummer niet weet. Ik wilde het contact dus rustig opbouwen,en ik was nog niet van plan om hem weer te gaan zien. Er is in het verleden heel veel gebeurt tussen ons. Nu vroeg hij mij direct een Zaterdag,want ik belde hem natuurlijk op of ik ook naar de begrafenis ga. Mijn 2 zusjes en broertje gaan zo wie zo. Ik heb hem gezegd dat ik erover wilde nadenken,nu kreeg ik vanmorgen de rouwkaart binnen. Ik zit dus met een groot dilemma,zal ik gaan ja of nee. Als ik niet ga ben ik bang dat ik er spijt van ga krijgen zij was immers zijn maatje al die jaren. Heeft hem uit de shit geholpen en dankzij haar is hij weer op het goede pad en gaat het goed met hem ondanks zijn ernstige ziekte. Ook ben ik dat als ik niet ga dat hij het mij niet vergeeft en ons contact nooit meer goed zal worden. Morgen is de begrafenis,het is niet naast mijn deur,moet ervoor anderhalf uur reizen met de auto. Mijn man heeft mij gezegd dat ik de keuze zelf moet maken en dat hij met mij mee gaat. Ik vind het heel erg moeilijk!
Ik zou wel gaan, en precies om de redenen onderaan die jij aangeeft. En gewoon uit een stukje respect.
Omdat je zo twijfelt zou ik zeker gaan... Als je niet gaat en je krijgt er spijt van, kun je het niet meer terugdraaien. Gelukkig hoef je niet alleen en gaan je zusjes en broertje ook. Heel veel sterkte met je beslissing en, mocht je ervoor kiezen om te gaan, heel veel sterkte morgen.
meid ga gewoon, je krijgt er spijt van als je niet gaat en het contact word weer verbroken. Je toont in ieder geval je respect.
Ik zou gewoon gaan, al is het maar om mijn respect te tonen aan degene die overleden is. Op zich staat je vader daar los van.
Het eerste wat in mij opkomt is gaan! Als je nu al twijfelt dan moet je niet het risico gaan nemen om achteraf spijt te krijgen en niet te vergeten dat het contact met je vader dan misschien weer afneemt. Op zo'n moment kun je alle steun gebruiken, zeker van je kinderen.
Ik kan me inleven in je situatie en het lijkt me ook een lastige beslissing (wat je zelf al aangeeft). Maar ikzelf zou wel gaan, ik denk dat je zo ook kunt aantonen dat je open staat voor een eventuele hernieuwde relatie met je vader, maar je toont ook respect en dat is in deze situatie ook belangrijk. Je man gaat ook met je mee, dus daar heb je wel houvast aan natuurlijk. Succes met je keuze!
Ik zou ook gaan. Juist omdat jullie nu weer wat contact beginnen te krijgen. Ik denk dat hij er veel waarde aan hecht, zou ik wel doen althans.
Ik ook! Je toont daarmee wel je respect en je kan jezelf nooit verwijten later dat je niet gegaan bent, Daarbij komt dat ik dat soort dagen niet vind om eens gezellig te gaan kletsen, dus dat zal ook wel mee vallen.
uit goed fatsoen en uit respect voor je vader en voor de overledene zou ik gaan. Je vader vraagt het niet voor niets of je ook komt.
Ik zou ook gaan, uit respect voor de overledene en ook voor je vader. In zo'n situatie kun je misschien spijt krijgen als je niet gaat, en dan is het nooit meer terug te draaien.
Ik zou gaan. En ik zou ervoor zorgen dat je redelijk laat er bent (desnoods een kopje koffie om de hoek drinken) en snel weg na de dienst. Je vader alleen condoleren en daarbij toch afstand houden. Zo voorkom je een directe confrontatie maar ben je er wel. Geef ook aan je broers en zussen aan dat je dit lastig vind, maar wel een positief teken af wil geven. Het is geen onwil wat je voelt, het is gewoon alleen heel moeilijk om je vader weer onder ogen te komen na alles wat er is gebeurd.
ik ook! als je niet gaat denk ik dat je later spijt krijgt, en dit gevoel zal maar aan je blijven knagen! als je gaat kan niemand je iets verwijten ( ook jijzelf niet) en heb je je respect getoond..
Je geeft het antwoord eigenlijk zelf al aan he, je wilt gaan om meerdere redenen. Dus gaan zou ik zeggen.
ik zou ook gaan uit respect voor de vrouw die je vader zo heeft geholpen en waar hij veel van hield. dan kun je achteraf ook geen spijt krijgen en het kan weer mss een kleine stap zijn naar een beter contact.