Heee... dat ik jullie al die tijd gemist heb. Ziet er gezellig uit hier. Ik zal me even voorstellen: Ik ben mamavanlaura, maar je mag me ook Tineke noemen. Ik ben van 1-7-88 en dus mag ik hier wel bij, dacht ik zo. Ik heb een dochter, ze is bijna 2 en een half (ze is van 16 mei 2009.) Ik werk 3 uurtjes in de week (kon helaas niet meer.) Eigenlijk kun je me dus wel fulltime thuisblijfmama noemen. Ik ben getrouwd en woon in Weesp, in de buurt van A'dam. Maar ben eigenlijk een Fries en hoop daar binnen nu en 2 jaar naar terug te keren. Wanneer ik daar weer woon, hoop ik een tweede kindje te mogen krijgen. (We wonen nu veel te klein voor die tweede.) Ik ga verder zometeen even lezen wat jullie nog meer gekletst hebben, maar ga eerst even het eten bereiden. Tot zo!
Hoi mamavanlaura, leuk dat je ook hier komt kletsen. Kunnen we wel gebruiken wat meer leven in de brouwerij Was je destijds snel zwanger, had je veel kwaaltjes en hoe bevalt het jonge moederschap? Ik ben heel nieuwsgierig!!
Hoi! Ik was vrij snel zwanger ja, in de tweede ronde. Het was ook een vrij impulsieve beslissing moet ik bekennen. Ik had eigenlijk, als ik er zo achteraf over nadenk, een makkelijke zwangerschap. Ben een tijdje misselijk geweest, heel af en toe wat hartkloppingen gehad en soms een harde buik en daarna wat voorweeen, maar dat is echt alles. Niks gemerkt van bandenpijn of last van mijn bekken of maagzuur ofzo. Heb erg veel geluk gehad. Ook de bevalling viel me mee, kindje in vruchtwater gepoept, dus naar ziekenhuis, maar dat was toch al de bedoeling. Pijn deed het wel, maar dat kan ik me allemaal niet meer goed herinneren (gelukkig maar.) Heb de hele zwangerschap geroepen dat ze voor de uitgerekende datum zou komen en dat deed ze. Ik heb nu sterk de neiging om over die hele bevalling uit te weiden, maar ik weet niet of je dat al horen wil. Wat ik me goed kan herinneren van die eerste dagen is dat ik het allemaal zo'n wonder vond. Zo'n wonder dat ze uit mij kwam, dat er een kindje kwam uit een zaadje en een eicelletje, dat ze zo belachelijk mooi was, een heel euforisch gevoel. Heel bijzonder. Ik zat geloof ik echt in een soort roes, blijkbaar veel adrenaline. Ik belde om half twaalf 'snachts naar de kraamzorg (bevallingswacht) dat ik een kindje gekregen had. Bleek dat ik gewoon de volgende dag kon bellen, haha. Later vond ik het allemaal best zwaar, want toen de kraamzorg weg was, ging mijn dochter vanaf etenstijd 3 a 4 uur achter elkaar huilen en ze was niet stil te krijgen. Uiteindelijk heeft dat 3 maanden geduurd (waarschijnlijk een soort clusteren) en daarna was het over. Daarna heeft ze zich heel gemiddeld ontwikkeld. Nu 2 jaar later kan ik zeggen dat ik een heel gemakkelijk lief kind heb. Ze kan zich prima alleen vermaken, begrijpt eigenlijk alles wel en gedraagt zich eigenlijk over het algemeen prima. Ze zou nu in de peuterpubertijd moeten zitten, maar daar merk ik niks van. Geen driftbuien en dergelijke. Ze is gewoon heel erg lief. Het leukste met haar is boodschappen doen, ze is dan zo heerlijk eigenwijs aan het meehelpen. Een boekje lezen is ook zo geweldig. Als ik dan mijn gedachten er niet bij heb, klopt ze me echt aan: mama, mama! zegt ze dan en dan moet ik aanwijzen wat er staat. Bijvoorbeeld een bus omgevallen melk. Dan zeg ik 'melk.' En dan zegt zij 'ohhh' met zo'n schrikhoofdje. En dan zeg ik dat we dat gaan opruimen, want de melk is omgevallen. Af en toe vind ik moeder zijn best wel zwaar. Mijn leven draait 24/7 om haar, mijn hoofd is altijd bij haar ook al is ze er niet. En ook als ik even geen zin heb, even een chagrijnige dag heb is er altijd nog dat meisje dat ook verzorgd moet worden en haar aandacht wil hebben. Maar dat vergeet ik gauw genoeg als ik weer smelt als ze zo lief is. Dan zeg ik altijd: 'Wat hebben we toch een geweldig kind.' 'Ik hou van je (tegen mijn dochter.)' Een heel verhaal, maar ik vind het eerlijk gezegd heerlijk om over haar te praten. Ken geen mensen met jonge kinderen, dus dat praat ik niet zo gauw over mijn kind. En nu loop ik dus over, omdat het kan.
skaya: Ik blijf "Afwachten" te horen krijgen dus ik heb echt geen idee wanneer het beter word en of het nog wel beter word... Waw dat is wel een erg mooi initiatief, ik denk niet dat ze dat hebben hier in België... mamavanlaura: Welkom hier! Wat leuk dat je niet kunt ophouden met praten over haar, klinkt echt als een super lief kind. Waar het hart van vol is loopt de mond van over hé
Siske, poeh nog steeds zeggen ze dat...blijven volhouden hor meid! Volgens mij is mvm ook in Belgie, maar weet niet zeker. Mamavanlaura, wat een mooi verhaal. Klinkt alsof je idd geluk hebt gehad met je zwangerschap. In welke weken was jij misselijk? Bij mij is het nu een halve week en ben heel bang dat het door gaat zetten, hoop zo van niet. Vind wel moeilijk om nu te genieten, voel me af en toe best beroerd. Je mag best uitweiden over de bevalling. Ik heb al de meest gruwelijke verhalen gelezen en die laat ik nu even voor wat ze zijn. Maar ben wel benieuwd naar jou verhaal. Wat lastig zeg dat ze zo'n periode zo lang gehuild heeft. Lijkt me heel moeilijk om daar mee om te gaan, wat kan je doen? Niks...wachten tot het ophoudt? Ik woon in een best gehorig appartement, ga tegen de tijd alle buren wel op oordopjes trakteren . Heb je borstvoeding gegeven, en hoe heb je dat ervaren? Ik heb ook wel momenten dat ik echt kapot moe ben of gewoon chagerijnig. Op zulke momenten lijkt het me best lastig om dan ook nog gezellig tegen je kindje te moeten doen. Mn vriend geef ik gewoon een veeg uit de pan en dan weet hij wel hoelaat het is, maar met je kind kan dat niet. Zie ook wel op tegen de gebroken nachten, maar weet ook wel dat je er zoveel voor terug krijgt.
skaya: Ik geef niet op hoor Ik heb hier nog nooit gehoord van mvm maar ik ben ook nog geen moeder natuurlijk hehe Pfff... vandaag is de 45e verjaardag van iemand die voor mij als een 2e vader was. Binnen 5 dagen zal het 2 jaar zijn dat hij stierf
Soms ben ik het echt beu dat ik zo'n piekeraar ben. Ik zou hier nu zo het hele verhaal kunnen typen maar moesten jullie het willen weten ga dan effe het toppic in de lounge lezen Effe mijn hart luchten Dan moet ik jullie niet gaan lastig vallen met mijn hele verhaal indien jullie niet geïntereseerd zijn
Ik heb je verhaal gelezen. Denk dat die gyn dingen in je heeft losgemaakt die anders niet zo naar boven waren gekomen. Zoals je daar schrijft zou ik zeker wachten tot je 25e. Stel je doet het nu, dan ben je alleen en dat is sowieso niet makkelijk, maar je hebt ook je rug nog. Je leven van jou en een eventuele kleine zal zoooooo beperkt worden. Daarbij komt dat het met een kleine ook weer moeilijker wordt om eventueel jou ware tegen te komen. Snap je heel goed hoor, want ik kon net zo min wachten en stond net zo hard te springen, maar heb wel echt gewacht tot alles goed geregeld was en zelfs nu zie ik overal weer gaten in mn planning.
Ja, als iemand zoals een gyn dan zo'n hoopvolle dingen zegt doet dat natuurlijk meer voor mij. Ik weet dat mijn rug een beperking is (en zeker als alleenstaande) maar ik kan me niet voorstellen dat ik nooit zwanger zal zijn. En als mijn rug niet beter word... Ik wil ook liefst een gezinnetje met een papa voor mijn kindje. Maar mijn wens is gewoon zo groot en ik wil mijn toekomstige vriend gewoon niet wegjagen met mijn kinderwens.
Nee hahaha en dat is lastig. Dan moet je echt een vent vinden die al wat ouder is en uitgespeeld is. De meeste rond onze leeftijd krijgen het al benauwd als ze het woord 'samenwonen' horen!