Mama’s ik ben ten einde raad! Mijn twee meiden worden overmorgen 2, maar lopen nog niet los. Door onze omgeving wordt hier letterlijk iedere keer naar gevraagd en ook het consultatiebureau geeft aan dat het eigenlijk nu wel zou moeten. maar tegelijkertijd verwachten zij niet dat er iets medisch is. We hebben al sinds dat ze drie maanden waren fysio (eerst ivm afvlakking toen doordat ze niet wilden rollen etc). Ze zijn qua grove motoriek gewoon trager, maar fijne motoriek, sociaal en met praten doen ze het super! Fysio denkt niet dat er iets aan de hand is behalve wat hypermobiliteit, weinig interesse in lopen en onzekerheid. Ik vind het zo moeilijk te stimuleren! De uitdagendere oefeningen weigeren ze gewoon. Ze lopen al best lang stabiel aan twee handjes, een van de twee ook aan 1 hand. Maar bijv aan een stok of pop terwijl ik de andere kant vasthou: kriiijsen! Ik weet gewoon niet meer wat ik kan doen om hen te helpen. We hebben een druk gezin (3 onder 2), en ik doe echt mijn best om met hen te oefenen. Maar blijf toch het gevoel te houden dat ik tekort schiet. En als ik dan bijv denk: nu ga ik een half uur oefenen, weigeren ze alles wat ik probeer (behalve aan twee handen lopen). Ik word steeds onzekerder merk ik. Zijn er ervaringsverhalen? Hoe ging t bij jullie? Vaak hoor je: opeens deed ze het. Maar dat vind ik zo moeilijk voor te stellen!
ooh lieve mama je doet niks fout hoor. Ieder kind op zijn eigen tempo. Gaat het om een tweeling? Zijn ze eventueel te vroeg geboren? Dan zou je de gecorrigeerde leeftijd aanhouden. 2 jaar is wat laat. Maar als ze motorisch wat trager zijn is later lopen een logisch gevolg. Je kan best even de fysio laten meekijken. Lekker naar Ballorig. Daar kunnen ze lekker oefenen. Zou het rustig nog even aankijken.
Ik heb geen ervaring maar ken nog wel dat gevoel alsof ze het nooit gaan doen. En dan heb je je omgeving die van alles vind en wil zien. Misschien dat je hier wat aan hebt? https://www.monkeydonky.nl/blog/mijn-kind-loopt-nog-niet/
Ik dacht dat als ze met 2 jaar niet kunnen lopen dat je dan verder moet kijken, maar dat heb jij dus al gedaan en er is niets aan de hand. Helemaal perfect dus en dat betekent dat je het los mag laten. Mijn zoon liep ook laat, wel voor 2 jaar, maar ik herken het wel. Er werd voortdurend gevraagt of hij al loopt, tips en kritiek gegeven als in doe hem stevige schoenen aan dan loopt hij vanzelf, tot geef hem maar eens een weekje aan mij dan loopt hij wel. Ook het kinderdagverblijf gaf wel eens aan oefeningen te doen. Ik deed geen oefeningen, liet hem gewoon zijn gang gaan. Kwam vanzelf goed. Lang verhaal kort, als er niets aan de hand is, laat ze dan lekker in hun eigen tempo ontwikkelen (volg natuurlijk wel de tips van de fysio).
Ze zijn inderdaad een tweeling maar met bijna 38 weken geboren. Op 16 augustus zijn ze dus “echt” twee. We gaan binnenkort weer naar Monkey town. Dat vinden ze super leuk en ik zou graag vaker gaan, maar dat kan eigenlijk alleen als we samen zijn (want 3kids in je eentje is nogal een dingetje). Merk steeds vaker dat ik dat lastig vind en in een soort cirkel redeneer: ik denk dat er meer met ze op uit gaan zou helpen om hen de wereld op een speelse manier te ontdekken en uitdagen. Maar omdat ze nog niet lopen doe ik dat niet echt, want ik kan ze niet alledrie goed begeleiden (ze hebben ook een broertje van 9 maanden). Terwijl het hen juist zou helpen… fysio kijkt mee en maakt zich geen zorgen: ze ziet iedere keer weer stappen vooruit. De oefeningen die ze heeft helpen soms, maar vaak vinden ze die gewoon nog net te spannend
Ik vind het echt heel knap dat je het zo hebt losgelaten! En heel fijn om te horen dat het uiteindelijk goed kwam. Mijn moeder gevoel zegt ook dat het goed komt, maar ik voel me tegelijkertijd soms zo onzeker of ik ze wel voldoende help. Vandaag heb ik het echt even zwaar ermee merk ik
Dit leeftijdsverschil lijkt me wel heel pittig inderdaad. Toch zal je er op uit moeten om het lopen te stimuleren. Is een tweeling buggy een idee en dan de kleine in een draagzak. In huis kan je ook wat doen. Speeltjes op afstand leggen, stoelen uit elkaar zetten. En dan op een moment dat ze fit zijn en de baby misschien slaapt. Even dansen, beweegspelletjes op YouTube.
Je hoeft jezelf echt niet te verwijten dat je onvoldoende doet. Als ze er nog niet aan toe zijn, dan zijn ze er nog niet aan toe. Niet meer en niet minder. Daar kun jij helemaal niets aan doen! Ik heb twee kinderen met een aangeboren afwijking, niet motorisch overigens. En ik ken die druk vanuit therapeuten en het consternatie bureau. Zolang jij van jezelf weet dat je je best doet, dan is het goed.
Ja, misschien schetste ik het wat te zwart wit: we gaan er zeker wel op uit, maar dan meer even naar de speeltuin etc als ik alleen ben. Maar dan is het dus wel zo dat t broertje in de kinderwagen zit, tweeling 1 chillt op de grond of kruipt, met tweeling 2 loop ik aan de hand naar een schommel of glijbaan. Dat vind ik zo nog te doen. Maar bijv Monkey town: ze hebben ons nog een beetje nodig om er op uit te durven gaan zoals glijbaan of om hoog klimmen. In je eentje is dat niet te doen. Ik ga eens op zoek naar beweegspelletjes! Was er nog niet echt wat tegen gekomen wat goed werkt tbh
Een wat stabielere poppenwagen allicht een idee? R was/is ook een held op sokken dus die ging met de poppenwagen van zn zus aan de haal. Net voldoende om m wat zekerheid te geven zelf dingen te ondernemen en vooral als hij t niet doorhad liep hij prima stukjes los. Totdat hij doorhad dat hij los liep toen was t natuurlijk gelijk doodeng. Zo ook met de tegels in de tuin, t gras... Heb een stukkie "nepgras" nouja t is meer groen tapijt over de tegels gelegd bij zn watertafeltje. Daar kwam hij ook wekenlang niet meer vanaf. Stond met zn sandaaltjes precies tot de rand en durfde geen stap verder. Heb t vooral laten gaan en G scheurde gewoon voorbij met bellen blazen, autootjes, step etc. Je kan t aantrekkelijk maken en verder niet, maar hoe meer aandacht je besteed aan t "ga lopen" en hulp je biedt hoe minder initiatief ze nemen lijkt wel (althans bij de mijne). R en zn nichtje schelen 3 mnd verschillen dag en nacht als je haar 3 mnd eerder in gedachten houdt. Maar hij is meer de kijker en onderzoeker, fijn motorisch sterk, grof motorisch niet bijzonder en verbaal laag. Zn nichtje is de avonturier en kwebbelkous, grof motorisch sterk en verbaal sterk. G was de avonturier met interesse in details, klein en grof motorisch sterk, verbaal absoluut niet.
Onze tweelingdochter liep 'pas' los toen ze 23 maanden was. Nooit iets over gehoord van het consultatiebureau o.i.d. Ze was motorisch met alles langzamer dan haar zus. Rond de 6 maanden is er wel heupdysplasie geconstateerd, maar dat leek haar verder niet in de weg te zitten. Ze is nu motorisch gezien qua klimmen en klauteren nog steeds voorzichtiger dan haar zus. Maar fietsen had ze bijvoorbeeld wel weer voor haar 4e jaar onder de knie. Fysio heeft afgelopen jaar (met 6 jaar) aangegeven dat ze hypermobiel is in bijna de meeste gewrichten waar ze op testen. Sommige kinderen zijn laatbloeiers, onzeker of vinden het misschien wel makkelijk als een handje wordt vastgehouden. Wij lieten onze dochter vaak achter een poppenwagen lopen of zo'n loopwagentje. Die zijn 'onstabiel' door de wieltjes waardoor ze zelf al hun spieren moeten gebruiken om rechtop te blijven. Wij hebben haar ook heel veel overdreven aangemoedigd; jaa, kom op je kan het! (Gek dansje erbij haha). Of beide op de grond zitten; kind van de één naar de ander laten lopen; eerst bijvoorbeeld maar 2 meter afstand. Het komt vast vanzelf goed, maar probeer het eens spelenderwijs zoals iemand al aangaf. Succes! En ja, het is pittig met een tweeling en dan heb je nog een jonger kindje erbij. Petje af!
Geen ervaring met laat lopen. Vervelend dat er constant naar gevraagd wordt, vind ik sowieso irritant van mede moeders haha. Altijd dat ‘oh ze is wel laat met x’, ‘oh wat knap dat ze x al kan’. ik heb twee kinderen die motorisch snel zijn maar qua taal langzaam. Zolang je progressie ziet in ontwikkeling en je bent je bewust dat ze wat later zijn dan gemiddeld dan lijkt me er weinig aan de hand. ik zou kijken naar manieren waarop je het binnenshuis kunt stimuleren. Hier zet ik voor dochter in de woonkamer van alles neer zodat ik m’n eigen ballorig creeer. Kussens van de bank (geen sierkussen maar de bank zelf zeg maar) op de grond, salontafeltjes verspreid, loopkarretje. Wat speelgoed op verschillende hoogtes. Ze is vrij voorzichtig maar op deze manier trekt ze zich veel op, loopt langs meubels en tranfert van meubel naar meubel. Ze staat steeds vaker een paar sec per ongeluk los of met haar rug tegen de bank aan met handen vrij. Op die manier voelt het veilig voor haar en oefent ze haar balans. is dat misschien een idee? Of hebben ze nog weinig behoefte in staan/langs dingen lopen?
Onze dochter heeft van opa voor haar verjaardag de peutergym gehad van de decathlon. Die vind ze helemaal geweldig. Is zoiets misschien leuk voor ze? Je moet ze dan wel vasthouden maar wie weet worden ze zo enthousiast dat ze het zelf willen proberen?
Denk je dat dat goed kan als ze nog niet lopen? Ik ga kijken naar de dagen dat dat kan! Misschien een proeflesje. Moet ik wel ergens iemand vandaan halen, dat we ons beiden over de meiden kunnen verdelen
Ik ben ondertussen marktplaats aan het afstruinen voor een poppenwagen! Ze hebben twee schattige poppen gekregen waar ze helemaal fan van zijn. Dus wieweet gaat dat de gouden tip zijn!
Nee het is iets voor thuis! https://www.decathlon.nl/p/evenwichtsset-voor-peuter-en-kleutergym-2-6-jaar/_/R-p-307098?channable=02893b736b756964003237313339393353&mc=8545074&gclid=Cj0KCQjw2qKmBhCfARIsAFy8buIuauGEmUjRPEK9yS8JEMw2R2GNQnVaBSYjhQvHc6oOft4QWGcY3UkaAtTHEALw_wcB Wie weet stimuleert het ze
Spelenderwijs zijn ze bezig met die poppen te "bemoederen" dat ze mogelijk helemaal niet doorhebben dat ze "lopen". En al is t maar aan een karretje, t is oefenen en vooral lekker laten gaan als ze in hun "moederspel" zitten.
Lieve mama, Echt. Je doet exact wat zou "moeten".. Ze lopen nog niet, je bent bij de fysio. En de fysio maakt zich geen zorgen. Dan hoef jij dat ook niet te doen. Zodra de fysi zich wel zorgen maakt, zal zij je terugverwijzen naar evt cb voor verwijzing kinderarts. Poppenwagen: kei leuk, maar verzwaar hem(vroeger zei je dan: leg er een telefoonboek in). Ogen en oren in orde trouwens?
Hier lag de poppenwagen eerst helemaal vol met zware boeken. Naarmate ze stabieler werden met lopen, haalde ik er telkens een boek meer uit. Dat werkte hier goed om dat vertrouwen te krijgen.
Onze dochter was ook erg laat, maar wel de oorzaak van hypermobiliteit waardoor het haar niet lukte. Motivatie was er bij haar wel enorm. Waardoor juist frustratie dat het haar niet lukte. Wij zijn gestopt met de fysio toen ze bijna 3 was. Oefeningen uitvoeren was geen vanwege peuterpuberteit. Toen vele andere manieren bedacht om haar in beweging te zetten. Dagelijks naar speeltuin(en) gaan vooral klimmen en de glijbaan is dan de beloning, trampoline om vertrouwen te krijgen en te oefenen in stabiliteit, loopfiets (driewieler, om te bouwen naar 1), korte wandelingetje met een doel bijv. eendjes voeren/kinderboerderij etc. Loopkar/poppenwagen (wel verzwaren, driewieler (fietsen versterkte ook beenspieren). Als je in de buurt woont van strand/bos met zand lekker op blote voeten laten lopen. Vooral geen schoenen en veel op blote voeten laten lopen was hier het advies. In huis antislipsokken als het fris was. Vooral op deze leeftijd zelf lekker meedoen waardoor ze zien dat het niet spannend/eng is. En er lol en plezier in brengen door er zelfs een spelvorm aan te geven. Pakkertje spelen bijv. Hoop dat je hier iets aan hebt. Wanneer jij wel zorgen houdt over de ontwikkel bespreek deze met de fysio. Soms is het goed om weer even naar de kinderarts te gaan. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Succes!