Lieve kleine Sara eindelijk maar toch....

Maandag 17 mei zijn we om 08.30 uur opgenomen in het ziekenhuis. Ik was 41+6 weken zwanger en word ingeleid. Er werd direct een tablet ingebracht om de baarmoedermond te laten verstrijken en hopelijk de weeën op te wekken. In 90% van de gevallen is een tweede tablet nodig, dus we wisten dat we nog wel wat uren te gaan hadden voor er wat zou gebeuren. Na het inbrengen moest ik twee uur plat blijven liggen. Een groot gedeelte van die tijd lag ik aan de ctg om te kijken of er wat gebeurde en hoe de baby het deed. Alles bleef verder nog rustig en na die twee uur mochten we naar de kamer om alvast wat in te ruimen en even rustig wat te drinken. Even na elf uur mochten we ons weer melden op de verloskamer om weer een ctg te schrijven en te kijken of de tablet misschien al iets gedaan had. Daarna werd er op de kamer op de afdeling eten gebracht en mannetje heeft ook snel wat gehaald en hebben we lekker samen kunnen eten. Na het eten gingen we weer richting verloskamer voor de volgende controle. Nu lijken de weeën een klein beetje te zijn toegenomen, maar nog steeds niet echt waarneembaar. Alleen de ctg ziet het. Om 13.30 uur lijken de weeën dan toch wel wat regelmaat te krijgen. Ik ga even lekker liggen en Gerwin drinkt een kopje koffie bij zijn collega's op de radiologie. Om 14.45 uur krijgen we weer een ctg en die laat zien dat de weeën om de 4 a 5 minuten komen. De verloskundige laat de ctg aan de gynaecoloog zien. Tot 17.30 uur krijgen we rust en dan komt hij kijken hoe het ervoor staat. De baarmoedermond is inmiddels volledig week en we hebben 1 cm ontsluiting! In die pauze drinken we koffie met de familie uit Nederland in het restaurant van het ziekenhuis. Ze zijn nu toch in de buurt en het is wel even gezellig.
Om 19.00 uur volgen de weeën elkaar sneller op en ik begin ook duidelijk verschil te merken. Vanaf 21.00 beginnen ze ook echt heviger te worden. We gaan even wat wandelen en kletsen wat met een collega van Gerwin als om 21.20 uur de vliezen spontaan breken! Haha, we moeten enorm lachen omdat het precies voor de deur van de röntgen gebeurde en we gaan vrolijk terug naar de afdeling om de verloskundige te bellen. We komen we weer aan de ctg te liggen, maar nog wel op de kamer op de afdeling. We blijven daar fijn met zijn tweetjes en moeten bellen als het heviger wordt. Om 00.40 uur worden ze echt heviger en we bellen Annetta de verloskundige die ons direct meeneemt naar de verloskamer. Daar blijken we al 4 cm ontsluiting te hebben! Tegen half drie wil ik het bad weleens proberen en die wordt dan ook direct gevuld. Zodra ik erin ga, voel ik al meer ontspanning, heerlijk! Hierin hou ik het nog een paar uur vol tot ik om 5.00 uur het bad uit mag omdat er 10 cm ontsluiting is! Na drie kwartier persen belt de verloskundige de gynaecoloog om eventueel met vacuümpomp te verlossen. Hij komt even voor 6.00 uur en onderzoekt mij terwijl ik nog een paar keer mag persen. Voor de vacuümpomp is het kindje nog veel te hoog in het bekken en de gynaecoloog geeft aan dat het bekken waarschijnlijk te klein zal zijn voor het hoofdje. We kunnen nog even door proberen met het risico dat de hartslag van de baby omlaag gaat en we met spoed naar de OK gaan of we gaan nu direct nu de baby het nog heel goed doet. Er wordt voor ons besloten dat het een keizersnede moet worden. Dat is wel even schrikken, zeker omdat we zo dichtbij zijn! Ineens vliegt iedereen een kant op terwijl ik er nog met persweeën blijf liggen. Dan is plotseling iedereen weer terug en overal zit iemand aan me om catheters in te brengen, infusen te veranderen, uit te leggen hoe de ruggenprik zal gaan, weeënremmers worden toegediend, ik word op een ander bed geschoven en intussen puf ik de persweeën weg. Gerwin is behoorlijk overdonderd en bijna boos hoe het allemaal zo snel gaat ineens. We rijden naar de OK en langzaamaan beginnen de weeën weg te zakken. Gerwin moet zich gaan omkleden en ik word weer op een andere tafel gelegd die een beetje opzij kantelt, heel gek gevoel, maar ik val er echt niet af verzekeren ze mij. Dan komt de ruggenprik en ik voel hoe mijn benen beginnen te tintelen en langzaam het gevoel vanonder mijn borst wegtrekt. Een muts op je hoofd, lakens voor het hoofd langs, allerlei assistenten die zich voorstellen en uitleggen wat er gaat gebeuren, felle lampen gaan aan boven mij en dan komt eindelijk Gerwin weer bij me. Gelukkig. Langzaam ben ik een stuk rustiger geworden en kan zelfs om grapjes lachen en reageren. Dan gaan ze beginnen en Gerwin doet live verslag. Hij vertelt iets teveel en ik zeg nog dat dat iets teveel informatie is! Haha! Maar dan komt natuurlijk het grote moment, Gerwin ziet het hoofdje en daarna komt het lijfje ook in beeld. Hij vertelt mij alles: ja, daar komt het, het is een meisje, oh nee wacht even, ja toch wel !!!! Tranen biggelen over mijn wangen en plotseling houden ze kleine Sara hard huilend boven het laken zodat ik haar even kan zien. Dan gaat ze met Gerwin en de kinderarts naar een ruimte ernaast waar ze de apgar-test doen, ze scoort een 9 -10. Geweldig. Ze trekken haar even iets warms aan en brengen haar nog heel even in de operatiekamer waar ze haar naast mijn hoofd laten zien. Jeetje wat is ze mooi!!!!! Dan gaan Sara en Gerwin naar de afdeling waar ze gewogen en gemeten wordt en waar ze haar wassen en haar mooie kleertjes aantrekken. Dan mag Gerwin heerlijk knuffelen met Sara. Wat is dat genieten! Intussen word ik dicht genaaid en op een bed gelegd om naar de verkoever te gaan. Nog een hele gekke ervaring als ik plotseling mijn been voor mijn hoofd voorbij zie gaan terwijl ik niets voel!!!! Haha! Dan rijden ze me naar de verkoeverkamer waar ze me nog even uitleggen hoe het werkt met de ruggenprik en dat ik langzaam meer pijn zal krijgen. Dat moet ik aangeven en iedere keer geven ze dan wat pijnstilling bij. Ik klets nog wat met een belgische verpleegkundige en dan zijn ze er eindelijk! Gerwin en Sara!!!! Sara komt voor het eerst op mijn borst te liggen....heel bijzonder. De verloskundige legt haar aan de borst en Sara drinkt voor het eerst..........