Dochter bijna 3 kan kan slecht zelf spelen

2 (oké, bijna 3) is nog super jong. Zijn die verhalen over kinderen die ‘uren kunnen spelen’ over kinderen van dezelfde leeftijd?

Hier hielp op gang helpen vaak vrij goed. Dus even samen spelen en dan zelf even de was op gaan hangen terwijl zij verder speelden. Maar heel vaak hielpen ze juist ook mee met dat soort huishoudelijke klusjes.

 

Mijn kinderen van 3,5 en bijna 7 kunnen het ook niet. De jongste heeft het wel gekund maar lijkt het afgeleerd, of misschien komt het wel nog een keer weer terug? Mijn oudste speelt ook niet alleen. Nog geen 10 minuten gewoon helemaal niks. Ik ben nu maar aan het proberen het los te laten. Dan gaat ze maar op de bank zitten niksen maar ik kan niet de hele dag elke dag 2 kinderen vermaken, heb nog wel wat dingen voor mezelf te doen en af en toe wat ruimte (letterlijk) nodig voor mezelf dus ja...dan doet ze maar de hele tijd niks. Er staat speelgoed zat dus het is niet nodig, ze doet het zichzelf aan...
Die van 3 hobbelt de hele dag wel achter me aan, hij verveelt zich niet in zijn ogen (denk ik) want hij is altijd wel bezig, maar niet met alleen spelen met zijn speelgoed. Hij is mij aan het 'helpen of trekt een keukenkastje leeg oid dus hij is wel bezig maar niet zo dat hij alleen gaat spelen en ik even op de bank kan zitten ofzo

 

Geen idee, iets redelijks ingewikkeld neerzetten en vooral laten prutsen?

Ik heb een dochter van nu net 2 die zich echt prima zelf kan vermaken. Tot en met het punt aan toe dat ik dacht dat er toch wel een vrij stevig autisme vlaggetje opging. Die zat met een maand of 4-5 een dikke 10 minuten te flipperen met een lipje van een rits en owee als je dr daarbij stoorde, dan kreeg je me toch een vuile blik...zelfde met kralenbogen, bladeren in een willekeurig boek en vooral alles wat gewoon echt geen speelgoed was, maar vooral ritsen.

Nu nog steeds, geef dr een zooi stickers en je hoort haar zeker t eerste half uur niet, tenzij er een sticker niet af wil of plakt op dr vinger en ze krijgt m er niet af. Ze heeft wel wat tegen vieze handjes, vooral als ze klaar is met kliederen overigens...(en open deuren of deurtjes, lichten die aanstaan, traphekjes die open staan, pakt ze iets ergens vandaan legt ze t daar ook weer terug, ruimt dr eigen puzzels op in de doos...ideaal maar voor ons vooral vreemd nooit echt aandacht aan besteed namelijk en ze doet t overal!)

Zij is enigskind en echt van jongs af aan is het al zo, ze kan wel soort van samen spelen ze betrekt je in een door haar verzonnen spelletje, maar tis echt bij voorkeur een einzelgangertje die wil weten hoe dingen in elkaar zitten en werken. Waar een ander kindje staat te dansen bij een muziekdoosje zit zij met dr neus op de mechaniek en kijkt mij vragend aan. Verwacht niet dat ze t snapt, maar ik leg t dan maar uit kennelijk ligt daar dr interesse en vervolgens zit ze nog een uur naar die mechaniek te kijken en moet mama m tig keer opdraaien want stilstaand is er natuurlijk niks aan en zij mag die muziekdoos niet opdraaien weet ze.

Heeft ook wel perioden dat ze bijna in me duikt en als een sticker me volgt, maar veelal prima tevreden met zichzelf. Dus hier was het al zo.

Waar we wel heel erg mee bezig waren was haar dingen zelf op te laten lossen en zelf te laten ontdekken. Ik bouwde niet voor met duplo, ik tekende niet voor, ik deed niks met kralenbogen oid. Ze had er ineens eentje in de kamer en ik zag wel wat ze er mee deed. Nou is dit ook een eigenheimertje met een willetje, wil alles zelluf doen zo klein als dat ze was en ik was en ben geen haar beter. Dus dan laat je ze al sneller gewoon zelf aanprutsen. Pas wanneer zij om hulp vroeg (met een toontje, bepaald huiltje, of nu mamaaaaaa (of ze sleept t mee/haalt mij op)) mochten we haar helpen, deed je dat ervoor...oef...Dus misschien dat je in die hoek wat kan.

Veelal heb ik de radio aanstaan gewoon een normale zender, geen kinderradio oid want dan kan je mij opvegen na een uurtje of 2. TV heb ik zelden aanstaan, tenzij ze ziek is of dat ze tijdens eten koken een @@@@@ bui heeft maar meestal zit ze bij mij in dr stoeltje in de keuken als ik ga koken met iets van groente in dr handen (alles wat niet in de hens vliegt als ze m van 2.5 meter afstand in een pan gooit, heb al een nijntje uit een koekepan kunnen halen, sindsdien krijgt ze dus een stuk groente)

 

Onze knul is ruim 4 en heeft nooit lang alleen kunnen spelen. Helaas veranderd het nog steeds niet. Het is wel iets beter geworden maar vraagt enorm veel aandacht.

Onze knul loopt voor in zijn ontwikkeling en is ook sneller klaar met speelgoed.
Het enige waar hij langer mee bezig kan zijn is knutselen en filmpjes kijken. Hij mag smiddags rustig een filmpje kijken maar niet de hele middag.

Wanneer hij speelt met playmobil of lego is hij de verteller en niet echt rollenspel met de poppetjes.

 

Herkenbaar. Onze bijna 4-jarige kan het ook niet. En als ik hem “maar laat” omdat ik zelf dingen moet doen, gaat hij dingen stuk maken of andere irritante bezigheden. Hij zegt ook soms letterlijk: “ik heb niet genoeg aandacht”. We spelen heel veel samen, hij heeft zoveel mazzel dat zijn kleine broertjes zo’n makkelijk kind is en zo’n lekkere slaapkop.

 

Onze oudste speelt ook het liefst met klasgenoten dan hoor je ze echt niet. Lekker buiten etc maar echt alleen spelen is ze niet goed in. Onze jongste van nu 4 kan het super goed al vanaf 1 naar of zo die geef je een paar Playmobil poppetjes etc en die zit een hele ochtend te spelen.
Volgens mij kan je dat ook niet leren hoor is gewoon hoe ze zijn.

 

Wat hier ontzettend helpt is niet teveel speelgoed in de kamer zetten.
En regelmatig afwisselen. Zo blijft het speelgoed leuk.
En soms spoor ik haar wel eens aan door bijv. te vragen of de pop al een flesje heeft gehad.

 

Ik zet ook niet teveel speelgoed neer en wissel het regelmatig met het zolderspeelgoed. De middelste van bijna 3 (maart) kan uren lang met puzzels spelen, heb je dat al geprobeerd? Je zou ook kunnen kijken naar een speel o theek zodat je veel keuze en roulering hebt.

Als ik nodig wat moet doen en ze geen zin hebben om zichzelf te vermaken dan geef ik ze opdrachten. Hang ik bijv de was dan vraag ik ze de kledingstukken aan te geven zodat ze niet gaan klieren.

 

C kan absoluut niet zelf spelen.
Het enige waar ze mee speelt is der pop.
Ze is sowieso geen kind dat echt speelt.
Ze zit liever te kleuren, armbandjes te maken, te verven of te puzzelen.
Daar kan ze zichzelf goed mee vermaken.
Wij hebben daarom gisteren een hele lading aan knutselspullen gekocht voor der.

Heel af en toe speelt ze met der broertje met een trein of de auto's.

Maar er moet sowieso altijd iemand bij zitten die met haar mee speelt anders is ze zo klaar.

Ik vind het af en toe wel vermoeiend hoor en laat der ook af en toe vervelen.
Ik kan nou eenmaal niet de hele dag overal bij helpen.

 

Als je al leuk speelgoed voor haar hebt en in het verleden regelmatig met haar hebt gespeeld is het beste dat je nu kunt doen, helemaal niks! Laat haar zich maar vervelen. Vervelen is goed voor kinderen. Het is irritant voor ouders, maar negeer haar gezeur lekker en ga verder met waar je mee bezig bent (of ga wat lezen). Met drie kan ze best zelf spelen. "probleem" is dat ze het leuker vindt om iets met jou te doen of tv te kijken, maar naarmate ze meer zelf speelt, wordt ze creatiever en wordt het steeds leuker om zelf te gaan spelen.

Wij zijn 2 jaar geleden verhuisd en waren toen zo druk met de verhuizing en alles regelen dat we de kinderen een paar weken hebben moeten "verwaarlozen" . Daarvoor speelden ze vaak helemaal niet goed en lang zelf, maar sinds die periode van een paar weken ging zelfs de jongste van toen 2,5 ineens van max 10 min zelf spelen naar letterlijk1 a 1,5 uur zelf spelen. Ze zijn sindsdien ook veel meer van de fantasiespellen en het improviseren, omdat we een paar weken maar heel weinig speelgoed hadden. Het maakte zo'n verschil en het kwam allemaal omdat we ze een paar weken lang niet of nauwelijks konden vermaken.