pffffff...ik moet echt even iets kwijt...zit gewoon te janken op de bank. Ik heb net zo ontzettend hard geschreeuwd tegen Milan....en ik heb zo'n spijt en voel me zo'n rot moeder. Ik ken mezelf echt niet zo! Ik zit op de bank en hij ligt op bed. Hij begint ineens heel hard te huilen, dus ik naar hem toe, zit hij in zijn bed en in z'n bed geplast. Uiteraard word ik daar niet boos om en probeer hem te kalmeren. Dus mee naar boven, schone pyjama aan en weer naar beneden. Hij is nog steeds aan het huilen. Ik vraag of hij gedroomd heeft, nee, is er wat anders, nee. Dus ik vraag of hij dan zachtjes wil doen en stoppen met huilen, want alles is goed, mama is niet boos, maar anders wordt Rafi wakker. Dus hij blijft huilen en huilen en toen schoot ik vreselijk uit m'n slof....herkende m'n eigen stem niet eens. Daardoor moest hij natuurlijk echt hartverscheurend huilen en wilde naar papa. Dus ik hem mee naar boven genomen en weer gekalmeeerd. Heb gezegd dat het me spijt dat ik zo schreeuwde maar dat hij wel moet zeggen wat er is. Nou al met al ligt hij weer op bed en we zijn weer vriendjes enzo, maar ik voel me zo vreselijk.....ben zo bang dat hij daar iets aan over houdt. Klinkt misschien stom, maar toch.....
Nou sorry hoor, je kind houdt hier echt niets aan over hoor... anders weet ik echt niet hoe onze kinderen er aan toe zouden zijn...Hier is het afgelopen jaar, anderhalf, ook regelmatig geschreeuwd en gefoeterd hoor, mede door een zeer stressige privésituatie.... en de kinderen zijn supervrolijk etc.
@Hopmarjanneke..dank voor je bericht..ik ken mezelf zo helemaal niet en schrik er ook zelf van denk ik. Hij moest ook echt heel hard erom huilen, daarom ben ik denk ik ook zo van slag...
dat snap ik ook wel hoor, maar je kind houdt er echt niets aan over hoor... en al helemaal niet wanneer je het niet standaard doet
Ach toch...ik snap je gevoel helemaal. Maar troost je, hij zal er echt geen trauma aan overhouden. Ik herken je schreeuwactie helaas. Zeer recentelijk had ik een vreselijke offday, was de jongste ziek en de oudste strontchagrijnig. Beide waren dus constant aan het huilen en vooral de oudste gaat dan maar door. Op een gegeven moment was ik het zo vreselijk spuugzat dat ik als een of ander viswijf heb staan schreeuwen dat het nu *PIEIEIEIEP* afgelopen moest zijn. Jaja, lekker constructief . Gelukkig houden ze nog steeds van me . Alhoewel ik me natuurlijk wel walgelijk schuldig en de slechtse moeder op deze aardbol voelde...
@Amethist...dankje voor je reactie...moet er bijna een beetje om lachen als ik me niet nog steeds een heks voel...
Nee hoor, je kind houdt er niks aan over. Hooguit dat ie weet dat ie een keer jouw grens echt heeft overschreden.
Gelukkig dat ik er iig iemand nog een beetje mee aan het glimlachen heb gekregen . Trust me...morgenochtend is hij alles echt al lang vergeten hoor en ben jij gewoon net als anders zijn allerliefste mama.
Ik herken het ook Mijn zoontje huilt namelijk overal om de laatste tijd. Ik kan soms zijn huil niet meer horen. Achteraf heb ik spijt en probeer ik het weer goed te maken. Ben blij dat ik niet de enige ben als ik dit zo lees. Voel me ook vaak een slechte moeder
Ik had vandaag ook zo'n dag, vreselijk. Hij had me van 3.30 tot 5.30 wakker gehouden en maakte er zo'n spelletje van dat ik vanmorgen nog steeds niet amused was. Toen wilde hij vanmiddag nog steeds niet slapen en stuiterde alle kanten op en had ik het helemaal gehad. Heb de hele dag op m lopen chagrijnen en hem heel duidelijk gemaakt dat de grens zo meer dan bereikt is. Morgen weer een nieuwe dag
Ik herken het ook wel en vind het zo erg dat het me ook al overkomen is. Niet het keiharde brullen maar ik verhef blijkbaar nogal vlug mijn stem als ik streng wil zijn of ongeduldig ben ofzo ... Heb altijd gedacht dat ik dit nooit zou doen... Maar goed, we zijn ook maar mensen en we maken fouten. Zolang dit maar niet al te dikwijls voorkomt, zal het wel meevallen denk ik.
Oh wat 'fijn' al die schreeuwende moeders....(dit is uiteraard een grapje). Man wat kun je je rot voelen zeg.
Het feit dat je beseft dat je het doet en je er onprettig bij voelt, geeft al aan dat het geen gewoonte is en dat is mooi
Check! En ja heir helpt het schijnbaar niet als ik nee zeg op normale toon en door mijn knieen op dezelfde hoogte als uk hier. Dus ja hier ook met een kleine regelmaat een verheffing. Zo lang ik de dag er na nog vaak helemaal dood geknuffeld word door hem en ik hem vaak weer helemaal zie zitten. Denk ik dat het wel goed komt. Maar het is maar goed dat we schuldgevoel hebben ... ik zou het erger vinden als het me niets zou doen.
Dat is ook zo, als het me niets zou doen zou er echt een probleem zijn. Maar ik zou het liefst nu lekker bij hem kruipen en de hele nacht door sorry zeggen...
nee joh, misschien weet hij ni eens in de ochtend. ze kunnen echt wat aan hoor. wanneer je dat regelmatig doet dan is het een ander verhaal natuurlijk. dan past het kindje aan een boze mama en dat vervormt de persoonlijkheid.
Ik denk dat bijna alle moeders dit wel herkennen . Ik in ieder geval wel! Op sommige momenten is mijn grens gewoon bereikt en met name de oudste kan op het moment heel goed die grenzen overschijden...dus ja...het is niet goed maar soms gebeurt het.
Haha, houden ze niks van over! Ik heb het af en toe ook, probeer daarna ook uit te leggen dat dat niet hoort zo. Dus of omdat ik vond dat ze de hele dag al niet luisterde en daardoor mijn geduld op was,of dat ik moe was of het druk had ofzo. Maar zeg er dan dus bij dat her niet goed is om te schreeuwen en dat ik het ook niet fijn vind als zij dat doet.