Zoon wil niet naar school door pestgedrag

Hopelijk heeft iemand wat goede tips om hier mee om te gaan.

Sinds september is zoon gestart op school in groep 1/2. Hij had er ontzettend veel zin in, kon al wat kinderen van de opvang en was er helemaal klaar voor.

Helaas bleek er 1 jongetje in de klas te zitten, die het onder andere op mijn zoon heeft voorzien. Dit jongetje is 5 en valt onder groep 2. Vanaf het begin zoekt dit jongetje al de competitie op, alles is bij hem een wedstrijd. Hij is altijd sneller, altijd sterker (volgens hem dan).
Nu is mijn zoon best wel gevoelig, en helemaal niet op die manier competitief aangelegd. Tuurlijk vindt hij het leuk om te winnen, maar hij hoeft niet per se de beste te zijn. En ik zeg niet dat mijn zoon heilig is, die kan ook echt wel eens lelijk doen.
In het begin kon ik hier nog wel om lachen (het gebeurde vooral met gym), tot het ook fysiek werd. Ineens keihard uit het niks zoon in zijn rug duwen, schoppen, slaan enz. Zoon heeft altijd geleerd 'stop hou op, dat wil ik niet' te zeggen als er zulk gedrag naar hem wordt vertoond. Maar dit jongetje weet niet van ophouden.
Nu is het al een keer zo geëscaleerd in de pauze, dat jongetje naar binnen is gestuurd nadat hij keihard zoon zijn hoofd naar beneden duwde en mijn zoon zijn nek bezeerde.

In oktober hebben wij tijdens het oudergesprek ook met zijn juf het hierover gehad. Zij gaf aan dat desbetreffend jongetje inderdaad voor problemen zorgde in de klas, niet alleen richting onze zoon maar ook naar andere kinderen. En dat zij bezig waren met een lange termijn oplossing, omdat er al meerdere ouders hadden aangegeven dat hun kinderen thuis vertelde dat dit jongetje hun pestte en pijn deed. Jongetje heeft zelf ook aangegeven 'ik ben 5, dus ik hoef niet aardig te doen tegen andere kinderen'.

Nu is dit jongetje sinds deze week overgeplaatst naar de andere klas, en zien zij elkaar alleen nog in de pauze of op de gang met spelen.

Jammer genoeg heeft 4 maanden pesterijen zijn sporen nagelaten bij zoon, en is hij op het punt gekomen dat hij niet meer naar school wil. De hele afgelopen week komt hij vrolijk uit bed, maar zodra we ons klaar maken voor school wordt het drama. Niet mee willen werken, schoppen, boos worden, noem maar op. Vanmorgen kwam het hoge woord eruit, hij wil niet meer naar school want hij wil niet dat jongetje hem pijn doet en pest. En hoewel hij weet dat jongetje niet meer bij hem in de klas zit, zit het bij zoon nu te diep.
We hebben al aangegeven dat als jongetje hem een volgende keer schopt of slaat hij dit terug mag doen, ik heb ook bij de juf aangegeven dat wij dit zoon hebben gezegd. Want ik vind het nu wel mooi genoeg geweest en zoon moet ook leren dat er grenzen zijn bij wat hij mag accepteren. We hebben hem ook duidelijk gemaakt dat hij dit alleen mag doen als ander jongetje begint, en nooit zomaar andere kinderen mag schoppen of slaan.

Alleen hoe zorgen wij er nu voor dat hij het plezier weer terug krijgt in school? Wat kunnen wij nog meer doen om hem weerbaarder te maken?

 

Sowieso benadrukken we altijd de positieve dingen, gelukkig zijn die er ook gewoon! We geven nu ook aan als hij over dat jongetje begint dat hij maar moet doen alsof hij niet bestaat. Niet tegen hem (terug) praten, geen aandacht aan hen geven. Hoewel makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, zeker op deze leeftijd.

School gaat het nog beter in de gaten houden. Het lastige allee,n is dat dit jongetje slim genoeg is om dit gedrag op de juiste momenten te vertonen; als er niemand kijkt of als de juffen net bezig zijn met iemand anders (dit heeft juf zelf ook benoemd).
Ik hoop dat jongetje, nu hij van de oudste ineens naar de jongste van de klas is gegaan, weer wat meer 'op zijn plek' wordt gezet en grenzen leert begrijpen. En ik vind het ook sneu, want iedereen kreeg speelafspraakjes in de klas behalve hij, ook al komt dat door zijn eigen gedrag.

Judo hebben we een keer geprobeerd een half jaartje terug, maar vond hij toen niks. Maar wel een goed plan om het toch nog eens te proberen bij een andere sportschool misschien. De kracht heeft hij gewoon en het stomme is, dat hij wel met andere kinderen durft te stoeien of een woordenwisseling durft aan te gaan. Alleen bij dit jongetje dus niet.

 

Heb je helemaal gelijk in hoor, dat stoeien met kinderen met wie hij wel speelt anders is

De judo toen was een combinatie van meerdere dingen waarom hij het niet leuk vond. Het was een grote groep met grote leeftijdsverschillen, een enorme ruimte, ouders mochten er niet bij blijven (ook niet als het de eerste keer was) en achteraf bleek dat hij een longontsteking onder de leden had. Daarna wilde hij niet meer, we hebben het nog wel eens af en toe gevraagd aan hem.
Maar partner denkt de oplossing wat dat betreft te hebben gevonden, hij gaat nu aan zoon vragen of hij wil op stoei-les wil

Waarom dat andere kind zo over grenzen heen gaat, dat is volgens mij ook voor de juf onduidelijk. Zij gaf als reden omdat zijn enige vriendje uit de klas plots verhuisd is. Maar daarvoor speelde het ook al, dus die beredenering gaat niet op.

Met buiten spelen zijn er leidsters van de bso (continu rooster), waarvan ik het idee heb dat zij juist wat beter alles in de gaten weten te houden. Plus zij geven wel 'straf' in de vorm van bijvoorbeeld naar binnen sturen, als ander kind zulk gedrag vertoond.