Morgen gaat me zus trouwen (heel informeel hoor omdat ze beebje krijgt en dit is wat beter dan die rompslomp als je niet getrouwd ben). 's ochtends gaat dani wel mee maar s' middags brengen we hem naar huis waar me schoonouders gaan oppassen omdat de dag dan te lang en te druk wordt. Het is niet zo zeer dat ik lang bij hem weg ben (nou een beetje dan) maar ik begin hem net een beetje te begrijpen laat staan dat zij dat al kunnen. Nu heb ik een briefje geschreven maar kom erachter dat die wel erg lang wordt. Ben er gewoon niet zo blij mee maar ja kan moeilijk tegen me zus zeggen ik kom niet want ik moet bij dani blijven. Dit gaat toch wel weg hoop ik na een tijdje anders kan ik nooit meer wat doen zonder hem. liefs mirjam
Haha doet me zo hard denken aan mezelf toen dochterlief nog zo klein was! Nu gaat ze hele dagen naar school en ik had vooraf zelfs gedacht oeioei...maar nee we pasten ons goed aan. Je word dat gewend hoor en hoe ouder ze worden hoe steviger en hoe meer je af en toe al eens kan loslaten. Maar voor jou is het nog heel vroeg he, dus normaal die angst en twijfels. Je kindje is gewoon nog heel klein! Groetjes
pff ik snap je helemaal. Ik ga a.s. vrijdag voor het eerst echt wat langer weg. Nu blijft de kleine gewoon bij papa, maar toch vind ik het moeilijk om los te laten. Ik denk wel dat het op een gegeven moment gaat wennen, maar die eerste keer is erg moeilijk. Heb zin in vrijdag, maar wil eignlijk ook wel weer bij Jasmijn blijven. Gups1982: ik wens je veel plezier bij de trouwdag van je zus en veel sterkte om erdoorheen te komen. Je zal zien dat je je druk maakt om niets. En dat alles goed zal verlopen!
Dit klinkt zo bekend in mijn oren! Toen Joris net 2 maandjes was waren mijn ouders 25 jaar getrouwd, dus dat was de eerste keer dat hij de hele dag weg ging... Ik had ook een "beschrijving" gemaakt omdat ik graag wilde dat alles ging zoals thuis en Joris daardoor zich het prettigste zou voelen. Ik heb toen ook om het uur gebeld om te vragen hoe het ging. Maar een troost is, het went hoor! Joris had het hartstikke goed gedaan! Wat mij een hele troost gaf was het telefoontje 's avonds dat hij sliep. Ik was heel bang dat hij niet zou slapen voor de nacht. Dus daarna had ik ook meer rust en kon ik beter van het feest genieten! Succes in ieder geval, probeer er maar lekker van te genieten!
Bij mijn oudste had ik dat gevoel ook heel erg, nu stukken minder. Ze zijn afgelopen week 4 dagen gaan logeren omdat wij naar Parijs gingen en dat is perfect gegaan! Alles went
Ik kan het me heel goed voorstellen hoor. Op die leeftijd zat Ruben nog echt aan mij vast hoor Bij papa laten was/is geen probleem maar bij een ander..... Zeker nadat ik zag hoe druk opa en oma met hem deden en ik ze hoorde zeggen dat we hem gewoon moesten laten huilen.... Ik denk dat het makkelijker word als je kind ouder word. Ruben is nu 8 maanden en nu laat ik hem eigenlijk zonder moeite ergens achter. Maar.....nog steeds is hij niet uit logeren geweest hoor. Het is ook nog nooit nodig geweest, maar ik had het tot nog toe ook niet gekunt denk ik.