Tja ik kan daar dus echt niet druk om maken. Ten 1e hij is je ex, en met je ex moet je je gewoon niet bemoeien. Ten 2e hij is straks de vader, ik neem aan dat hij er ook voor wil gaan zorgen ondanks dat jullie uit elkaar zijn. En dan kun je wel zeggen ik wil mijn kind daar dan niet hebben omdat het vies is maar je hebt volgens mij dan niet veel te willen. Als jullie een regeling hebben over de verzorging en de tijden dat je kindje daar straks is heb je denk ik pech. Ik zou er gewoon met hem over praten dan je het graag wat schoner in huis wilt hebben omdat jullie kindje daar straks ook komt.
Tja jullie hebben duidelijk een verschillend beeld over netheid en hygiene. Helaas heb je daar als ex niet veel meer over te zeggen. Tuurlijk als de kleine er straks is en hij wil actief en betrokken zijn zal hij zijn handen moeten wassen voor hij iets met de kleine gaat doen. Een huis wat rommelig en stoffig is niet zo'n ramp voor een kind. Voor jou blijkbaar wel maar gelukkig hoef jij daar niet te leven. Niet echt gepast en slim om je kind nu al als een soort machtsmiddel te gebruiken.
Ik probeer je reactie echt te begrijpen alleen om eerlijk te zijn als ik de keuze had gehad, dan maar een vader in beeld met vieze handen en vieze kleding als helemaal geen vader voor mijn kind. Het is geen mishandeling of tekenen dat hij niet voor zijn kind kan zorgen. Mijn zoon heeft geen vader gehad en geloof me dat wil je ook niet. Ben je niet bang dat je met je reacties hem wegduwt en hij straks helemaal geen moeite meer doet.
ik bemoei me niet met wat hij draagt.... dat kan me echt niet schelen.. hij draagt niets verkeerds... hij draagt gewoon een spijkerbroek met een trui en sportschoenen.. prima niets mis mee... Maar als zijn trui onder de vlekken zit dan vind ik dat nogal vervelend ja op het moment dat we toch wel een best wel belangrijke afspraak hebben. ik zeg niet tegen hem wat hij moet aantrekken, heb ik nooit gedaan, misschien als we een keer uitgingen dat ik hem tips gaf maar dat was nog steeds kleding uit zijn kleding kast dus die hij ook normaal gesproken draagt alleen misschien niet goed combineerd. Maar goed dat was toen. is hier dus geen sprake van. Ik vraag de mening van mensen omdat ik ergens denk, moet ik daar iets over zeggen of moet ik dat laten voor wat het is en voortaan gewoon accepteren dat hij gewoon slordig is en altijd zal blijven. Wij krijgen dadelijk een kindje samen en wat iemand al zei,, hij moet een voorbeeld voor zijn kind zijn straks... Hoe moet hij het kindje straks gaan verzorgen als ik er niet ben, als hij daar zelf te gemakkelijk over denkt? Ook al ben ik zijn ex vriendin, hebben wij nog iets die ons aan elkaar verbind.. en ik moet mijn kindje met een gerust hart achter bij hem kunnen laten.... vandaar. ik moet er gewoon niet aandenken dat hij net onder de motorkap van zijn auto heeft zitten klussen en met diezelfde vieze handen ons kindje gaat voeden of luier verschonen of weet ik het wat... Als ik hem al vanaf nu hier niet op aanspreek, dan zal hij dit nooit leren omdat niemand dit ook nooit tegen hem zal zeggen.. mits oma en opa toevallig bij hem zijn.
Wat ik al eerder schreef: je staat best in je recht als je hem vraagt wat hygienischer met zichzelf en zijn huis om te gaan zodra het gaat om de verzorging van je kindje. Waar je nu echter een punt van maakt is een trui met vlekken op een afspraak voor een echo ofzoiets. Dat zijn 2 heeeeeel verschillende dingen. Dus nee, mijn mening is dat je daar niets over te zeggen hebt. Maar het leest alsof jij vindt dat je volledig in je recht staat met je opmerkingen over zijn kleding, dus ik denk niet dat onze meningen je erg veel kunnen schelen.....?
Pardon? lees ik nou dat ik niet veel te willen heb? sorry als ik nu even aanvallend overkom maar.... Nee klopt wat zijn verzorging betreft heb ik misschien of helemaal niet veel te willen nee, als ik er wat over zeg en hij doet er niets mee omdat ik zijn ex ben en dus niets meer mag zeggen over wat ik vind prima weet je... het blijft inderdaad zijn huis en zijn persoonlijke verzorging. Maar, als het om ons kindje gaat daar heb ik altijd wel wat over te zeggen. Ons kindje is overigens nog niet erkend door hem... Ik ga hem zijn kindje nooit verbieden dat is een ding zeker... Ik ben ook niet moeilijk als het gaat om logeren bij papa... zekers niet met of zonder erkennen staat de mogelijkheid vrij. Maar ik verlang wel van hem dat als ons kleintje bij hem komt dat het op zn minst veilig is voor de kleine om daar te kunnen kruipen zonder dat hij gevaarlijke dingen tegen komt die hij vervolgens in zijn mond stopt. Ook mag ik van hem verlangen en verwachten zelfs dat hij ons kindje niet gaat voeden en de dingen die ik eerder opgenoemd heb gaat doen zonder dat hij eerst even de moeite neemt even zijn handen etc goed te wassen. kinderen zijn heel kwetsbaar als het om bacterien gaat. Dus wat dat betreft heb ik als moeder/ verzorgster HEEEEEEEEL veel te zeggen. dus tja... ik denk dat heel veel mij zullen begrijpen op het moment dat het uit is. Als je nu een partner hebt dan denk je daar vaak anders over... omdat je de situatie met een ander bril bekijkt. En ook als erkenner heb je nog steeds vrij weinig te zeggen over je kind, je mag niet eens een handtekening ergens op plaatsen zonder dat de moeder daar toestemming voor geeft. dit verandert als er sprake is van ouderlijk gezag. En dan pas mag iedereen zeggen dat ik pech heb en niets te willen heb, want dan heeft papa net zoveel te zeggen als mama (hier geen sprake van). Omgangsregeling is bij erkenning ook niet verplicht. Dus ow geloof me, Moeders hebben helaas altijd meer te zeggen dan vaders. (niet dat ik hier gebruik van zou maken) even voor de duidelijkheid want zo iemand ben ik. Maar dat even voor de duidelijkheid.
Mijn ex is echt een lieverd als mens... hij kan ook heel goed omgaan met kinderen spelen enzo.. dat is ook de reden dat ik wil dat hij zijn kindje ziet ik weet zeker dat mijn zoontje straks gek is op papa. Ik had er toen ook voor kunnen kiezen dat we helemaal geen contact meer zouden hebben... 1- omdat hij wilde dat ik mijn kindje weg liet halen 2- ik heb het niet gedaan en dan verlaat hij mij om die reden 3- omdat hij tot vandaag de dag zelden initiatief neemt maar nee... ik zou het mezelf kwalijk nemen idd. Ik wil niemand veranderen... Mijn ex moet echt zelf weten wat hij doet. Maar moet je je voorstellen dat je een kind van 6 maanden naar eindhoven brengt vanuit rotterdam en dat je bij je ex thuis komt.. hij die jou en je kindje opvangt zo onverzorgd als hij maar kan zijn en vervolgens als verantwoordelijke moeder ook nog kritisch gaat kijken naar hoe het huis ongeveer eruit ziet... en ziet dat het nog niet veilig genoeg is... en met de gedachten moet terugrijden van als hij maar geen muizen (vallen) van zie dozen tegen komt of een spijker die ergens nog rond slingert want bij mijn ex is dat gewoon mogelijk... Daarom waarschuw ik hem gewoon al... en ik heb zoeits van als hij onze ukje straks echt over de vloer wil hebben dan zal hij daarin moeten veranderen... Ik vraag niet het onmogelijke in mijn ogen dan. als ons kindje weer weg is moet hij zelf weten wat ie dan doet met zijn huis en hoe hij erbij loopt.
tja zou het meer erg vinden omdat het onhygienisch is...en zeker bij een bevalling, met zwarte handen hoeft mijn nieuw geboren schone baby niet aangeraakt te wordne... Dus allene met die reden zou ik het erg vinden...maar ja het is idd je ex...dna maak je dat maar duidelijk naar anderen, hoef je je ook niet te schamen... Je kan wel aan hem vragen zich op zn minst te verontschuldigen dat hij zo ongepast op afspraken verschijnt...maarja dan nog...hij heeft er dnek ik lak aan...en dan nog...mannen denkwerk "hij is er toch"
Jullie mening zetten me aan het denken en dat is goed.. ik ben gewoon heel benieuwd naar wat jullie zouden doen of erover denken... en ik reageer daar gewoon op omdat ik weer bijmezelf ga nadenken van "maar is dat dan zo verkeerd". en velen van jullie vinden dat ik geen recht heb om mijn ex aan te spreken op hoe hij verschijnt op een afspraak... en hoe vaker ik het lees hoe meer ik ook zoeits heb van... Klopt misschien ook. Hoewel ik me daar altijd aan zal storen. maar het verhaal gaat steeds verder. het begon idd bij zijn verschijning. en het eindigd thuis. het lijkt erop dat ik er niets mee doe maar ik doe er echt wel wat mee hoor... ik heb hem zelfs gsmst met sorry dat ik dit zo naar je schreef... maar dat ik op zn minst wel wil dat hij er wat verzorgerder uitziet bij de bevalling. Jullie mening is wel duidelijk. Ik heb het recht niet meer als ex om van hem te verlangen dat hij niet zo komt zoals hij komt omdat ik me daarvoor schaam. Maar ik lees deze dingen en voel me schuldig... het heeft dus echt wel effect. hij zal dat ook niet meer van me horen als hij deze kant op komt voor idd een echo of een afspraak bij de gemeente wat we volgende week hebben wel bijvoorbeeld in de kraamtijd. ik begin het in ieder geval te onderscheiden. Maar wat ik in de paar laatste berichten schreef dat verandert idd niet. maar begrijp me niet verkeerd.
kijk dat zou hij idd kunnen doen... even aangeven dat... en dan maakt het een verschil. men weet dan waarom je zo komt. Maar goed... ach ja.. ik moet het me bij neerleggen klaar... het is idd mijn ex en dat moet ik dan maar duidelijk maken hoewel hij tijdens afspraken opvallend lief is naar me en zoals hij praat en aan mijn buik zit lijk niet echt of we uit elkaar zijn maar zodra we weer de deur uit zijn dan is het: Nou damiana ik ga maar weer eens naar huis. en weg is hij. Zo moet ik maar voortaan denken denken idd.. Hij is er in ieder geval.
ja tsi geowon heel lastige situatie...al uit elkaar maar wel een kindje samen verwachten...sterkte meid!
Ik raakte wel zwanger toen we nog wel iets hadden... in april... begin Mei was het uit. Sindsdien alleen maar rotzooi met hem. maar ja. Het kindje komt en we moeten er toch samen uitkomen, moet ik maar denken
En ik denk dat je het best gaat redden zo hoor Het is gewoon lastig denk ik jullie zijn zo pril uit elkaar en hebben samen een behoorlijke verantwoordelijkheid.... Jij nu meer als hij maar als de kleine geboren is zal hij ook bijdraaien. Maar goed om terug te komen op wat ik typen wilde is, jullie hebben nog niet echt de mogelijkheid gehad om los te komen van elkaar, en ik denk dat je misschien het daarom wel extra aantrekt!! Corrigeer me als ik helemaal verkeerd zit oke?
je ziet het helemaal niet verkeerd... Ik denk, maar dat zei ik eerder al idd dat het me irriteerd juist omdat ik hem regelmatig spreek en de laatste tijd ook vaak zie en bepaalde dingen nog altijd blijven... Ik ben echt gek op hem... en ik weet dat hij echt wel er goed uit kan zien anders was ik nooit op hem gevallen (zijn huis is altijd al een puinhoop geweest dat wel)... ... ik weet ook dat hij weet dat ik wat betreft er verzorgd en goed uitzien erg kritisch ben.... omdat ik dat bij mezelf ook ben... En ja soms is het gewoon moeilijk om je mond erover te houden.... Zeker als je een relatie van 6 jaar met elkaar hebt gehad... dan gaat dat zo makkelijk (je mening geven over iets), als we samen zijn dan is het bijna hetzelfde alleen dan zonder die extras erbij... (zoenen, kroelen, knuffelen etc) Ik denk dat het me minder zal boeien als ik op een gegeven moment alles heb losgelaten... ik neem hem bijvoorbeeld nog heel veel kwaad waardoor ik soms ook zo gemeen kan reageren richting hem. Wat er in de eerste weken van mijn zwangerschap is gebeurd blijft op de een of andere manier een grote rol spelen in mijn handelen. En kan soms verkeerd uitpakken ... Maar zoals jullie/ of velen van jullie zegt... het moet me niet gaan boeien... en dat klopt helemaal... f*** it idd... uiteindelijk gaan wij allebei ons eigen kant op...
Zolang jij je nog zo voelt dan zal je blijven irriteren aan hem. Dit kun je ook niet afdwingen en kost tijd... Ik heb het ook wel eens geprobeerd met een ex..... Wat heeft hij lelijke flaporen, bah veel puistjes, wat is hij toch eigenlijk kinderlijk etc. etc.. Maar als hij binnenkwam draaide me maag weer om... Dus het hielp niet om hem slecht te denken. Maar nu ben ik zover dat het me echt niks meer doet, en ik merk dat het me ook niks meer interesseerd wat hij in zijn leven doet, terwijl ik eerder via via altijd aan het zoeken was.