wij hadden dus afgelopen donderdag de 20 weken echo bij plurk wilde we toen niet weten perse wat het was..... geen behoefte aan toen. nou plurk bleek een meisje. hartstikke leuk ( maar een jongen had even zo leuk geweest) nu bij plurk 2 wilden we het wel weten. heel stom maar echt allebei met volle overtuiging. en weer zou het geen ene bal uitmaken. als het maar gezond is. maar toen ze zei dat het weer een meisje was vond ik het zooooooooo leuk en weet zeker als het een jongen was dat ik het ook keileuk had gevonden en plurk 1 is een ontzettende kwajongen. houdt niet van speldjes in dr haartjes, loopt het liefst op regenlaarzen door de blubber en klimt in mn gordijnen en speelt alleen met auto's. nu denk ik allemaal dat dit wel een echt meisje wordt. die wel wil tutten, rokjes aan wil en speldjes en poppen leuk vind hahaha. en het is nu ook net of ik na die echo ineens heel veel meer van dit kindje in mn buik hou? enw il dat ze zo snel mogelijk komt. is dit nou allemaal stom wat ik schrijf? of herkenbaar? warschijnlijk snapt niemand iets van mn hele verhaal maar ik ben het iig effe kwijt8) oja en nogmaals had ik 2 jongens gehad of een jongen en meid had ik net zo superblij geweest.
Ik heb dat ook hoor sinds we weten dat het een meisje is (zelfde als jij met een jongen was ik ook heel blij geweest) en helemaal na de 3D echo, ik vind het zo heerlijk om naar mijn meisje te kunnen kijken. Kan haast niet wachten om haar echt te ontmoeten. Daar wat meer over haar te weten worden het en wordt zij gewoon echter en tastbaarder op een of andere manier. Gewoon lekker genieten van dat heerlijke gevoel
ok gelukkig ben dus niet de enige. nu bestaat ze ineens veel meer. je kan ze nu gewoon "ze"noemen ipv hij of de beeb. gericht een naam zoeken die bij dr gaat passen enzo hahaha
Voor mij is het ook heel herkenbaar hoor, maar dan met twee zoontjes! Wij wilde bij allebei heel erg graag weten wat het wordt en zeker bij de eerste maakte het helemaal geen niks uit, maar nu bij de tweede vind ik het ook zo leuk dat het weer een jongen wordt!! Ik zie het al helemaal voor me: 2 jongens! En trouwens mijn oudste zoon is echt een kwajongen, hij klimt echt overal op, maar vind het ook heerlijk om met een serviesje te spelen of te stofzuigen Zeker sinds de 20-wekenecho kan ik niet meer wachten om de kleine in mijn armen te houden en ben echt super benieuwd of hij ook zo op zijn grote broer lijkt!!
Herkenbaar hoor. Het is toch wel een beetje taboe en ik vind het soms zelf ook heel naar van mezelf. Ik was er continu van overtuigt dat het me echt niet uit zou maken, maar toen de echoscopiste zei dat het een jongentje is dacht ik "oh, geen meisje????" Ik heb het zelfs nog eens gevraagt. Blijkbaar verwachtte ik een beetje een meisje. Ik heb er een paar dagen echt aan moeten wennen, omdat ik eigenlijk ook al de babykleertjes van mijn dochter uit de kast had getrokken.. Inmiddels ben ik er helemaal aan gewend en vind ik het super!!! Als ik hun kamertjes zie, de ene knalroze en de ander mooi blauw voel ik me echt zo rijk
Herkenbaar! Sinds wij weten wat het wordt ben ik super ongeduldig En helemaal na de 3D echo.. Het heeft nu echt een gezichtje, je hebt een gezichtje bij wat er in je buik zit.. !! Nu ik dit opschrijf wordt ik al weer hyper haha
Wij weten sinds 1,5 week het geslacht van onze mini! En ben sinds dat moment ook helemaal hyper! Meid of jongen maakt ons/ mij ééécht niet uit, maar nu ik het weet, whieeeh! Kan NIET MEER WACHTENNNNN! Dus ja, heeeel herkenbaar!
Ik kan ook niet wachten tot het februari (in mijn geval dan) is! Helemaal na de 3D echo heb ik zoiets van, ik wil dr zien!!!! (maar wel netjes met ca. 40 weken natuurlijk)
Heel logische reactie naar mijn idee. Je weet nu iets meer wie dit kindje is, en daardoor voel je er meer een band mee. Wij hoefden met de 20 weken echo niet te weten wat het werd, daar waren we het over eens! We wisten tenslotte zeker dat het een ventje zou zijn, we hadden er een prachtige naam voor bedacht en we wisten het zeker. En intuitie daar valt niet aan te twijfelen, toch? Dus met de echo zeiden we tegen elkaar; zullen we even bevestiging vragen? De scopiste keek, en zei "Nou, het is in iedergeval geen jongen hoor!" Dus wij beiden met stomheid geslagen, een meisje, wat leuk! We liepen de echo ruimte uit, beiden op een verliefde roze wolk; we krijgen een meisje! We waren helemaal in de wolken, en hadden het echt totaal niet verwacht! Zo blij dat we het toch gevraagd hadden, anders hadden we ernstig verbaasd geweest bij de geboorte denk ik! Nu weten we wel; als het geboren word en het blijkt toch een jongen te zijn ( Na 3 meisjes-echo's... ) dan is het ook helemaal geweldig! Dan kopen we alleen wel even nieuwe kleertjes Geniet lekker van het dagdromen over jullie meisje-meisje! En anders word het ook gewoon een stoere meid, heerlijk toch!
Ik heb het ook hoor, blijf ook steeds naar alle echo fotos kijken. Als ik dan zie hoe erg ze gegroeit is vergeleken met de eerste termijn echo word ik helemaal verliefd. Als je weet wat het is verandert er zoveel, alsof je er dan beter mee kan binden ook ofzo, heel apart!
hier ook heel herkenbaar! heb vanaf dag 1 al gedacht wat het zou worden, eigenijk een week voor de 20 weken echo ging ik nog even twijfelen (waarschijnlijk van de zenuwen) maar mijn moedergevoelens zaten toch echt al die tijd goed en blijkt glimmie het geslacht te zijn waar ik een lichte voorleur voor had. we waren toen ook al druk bezig met namen verzinnen en ja toen we wisten wat het werd valt er de helft van het kiezen af en hadden we eigenlijk binnen een week DE naam! vanaf toen begon ons glimmie steeds "echter" te worden!