Veilig hechten gebeurt door: duidelijkheid te geven, vertrouwen (dmv complimenten en aanmoediging) een veilige thuis situatie, normen en waarden meegeven (dus idd zoals hierboven al is aangegeven zoveel mogelijk op elkaar afstemmen, dan weet je dochter waar ze aan toe is en wat grenzen zijn), liefde, de 3 r'en (rust reinheid en regelmaat). Kortom, jullie doen het hartstikke goed! Probeer alleen wel zoveel mogelijk 1 lijn te trekken, dat is echt het beste!
Klinkt mij als goed gehecht, maar je man is duidelijk de hoofdverzorger. Meestal zijn de taken andersom verdeeld en zie je dat het echte troostwerk op de moeder aankomt, omdat die hoofdverzorger is. In jullie geval is dat je man, en vertoont ze dus heel normaal gedrag. Ik zou me geen zorgen maken, maar zou wel met je man op 1 lijn proberen te komen. Alhoewel hij binnen nu en een jaar wel aan den lijve zal gaan ondervinden wat er gebeurt als hij te weinig grenzen stelt... (Iets met peuterpuberteit, 2 en ik zeg nee, dat soort dingen ).
Hier heb ik laatst iets over gelezen. Kan er even niet meer op komen waar. In de kern ging het er om dat kinderen zich niet persee aan mama hechten maar net zo goed aan papa kunnen hechten. Als ik je verhaal zo lees dan lees ik niet echt iets zorgwekkends in de zin van onveilige hechting bij jou.
Je kindje is goed gehecht hoor. Hier werkt papa ook meer dan mama, maar zoontje wil toch graag door papa getroost worden als hij 'savonds aan het huilen is. Dan is mama echt niet goed genoeg. En de ene keer heeft hij liever mama en de andere keer liever papa. Het is misschien alleen handig om wel duidelijk af te spreken wat wel en niet mag. Hoewel ik wel merk dat ik vaak wat makkelijker ben dan mijn man, maar dat komt ook omdat ik vaker met zoontje thuis ben en soms maar dingen laat. Omdat ik anders de hele dag politieagentje moet spelen. Maar sommige dingen hebben we gewoon standaard afgesproken, zoals niet aan de plantjes zitten, niet met eten gooien enz.
Nou nee hoor, het gaat om de zorgende persoon. Ook ik werk 32 uur en mijn vriend heeft de zorg voor onze kinderen. Ze zijn dolblij als ik thuiskom... krijg dan ook altijd dikke knuffels en kussen. Maar in andere situaties dan is papa toch wel belangrijker dan mama
Enne... die schoonfamilie laat ze maar kletsen. Je kunt ze hoogstens een sneer terug geven door te zeggen dat er tenminste iemand geld in het laatje brengt en dat jullie niet alleen maar je hand ophouden bij de "social services". Want dan was het ook niet goed geweest. Ach en weet je.... in de ogen van anderen doe je het nooit goed. Bij ons hetzelfde, mijn vriend is grotendeels afgekeurd en is daarom thuis bij de kinderen. En dan nog wordt er gezeurd over dat hij bijv niet kan werken maar kan klussen... ze zien dan uiteindelijk niet dat mn vriend aansluitend drie dagen last heeft.
Wat vervelend ook voor jou en je vriend met die opmerkingen, ken ik zeker ook. Toen dochter net geboren was klaagden ze idd dat ik geen werk had en een "lui varken" was want ik "zorgde alleen maar voor haar" en toen kreeg ik werk krijg ik te horen dat ik een waardeloos mens bent die haar kind niet verdient. Is ook nooit goed.