Ja of als ze tegen mij aan de telefoon zeuren dat ze al 10 minuten hebben gewacht. Eh ja. Dan zal het dus wel druk zijn he
Ik heb daar ook last van. Ik doe het voor de kinderen maar moet vaak op m'n tanden bijten. Lange rijen, andere wensen, wespen en altijd moet er wel eentje plassen, het kost een vermogen en aan het eind van de dag nog ver terug lopen of zoeken naar de auto. Het is even een klaag stukje geworden wat ik nu schrijf maar zo denk ik erover
Vast een onpopulaire mening dit, maar ik kan er écht niet tegen en het maakt me écht heel erg kwaad dat als wanneer je zwanger bent van een klein, lief, onschuldig jongetje mensen zelfs tíjdens je zwangerschap je kindje al proberen te beïnvloeden met generaliserende uitspraken. En ik geloof niet dat dat bij een meisje ook zo is. Uitleg? Achtergrond: Ik zelf heb echt een ongelooflijke hekel aan voetbal (vast ook een onpopulaire mening). Ik vind het een sport die veel agressiviteit en geschreeuw oproept. Wat heb ik er een hekel aan als er hier thuis voetbal wordt gekeken. Gezelliger wordt het er nooit op. Die herrie van dat schreeuwende publiek op tv is al naar, maar het geschreeuw van de supporters thuis maakt het niet beter. Die sfeer, boosheid wanneer er wordt verloren of het weer eens niet eerlijk gaat en dat geschreeuw is niet iets wat ik mijn kindje mee wil geven. Situatie: Ik vind het heel raar, dom en irritant dat wanneer ik heel blij aangeef dat ik de baby voel schoppen er direct wordt gezegd dat het een 'echte voetballer' is. Dat wordt bij een meisje nooit gezegd. Terwijl die ook net zo hard schoppen in de buik. Als ik vervolgens aangeef dat ik dat stom vind, meisjes ook schoppen en het misschien wel een enthousiaste danser is, dan wordt er direct gezegd dat alle jongentjes van voetbal houden en ze allemaal lekker op voetbal gaan als eerste sport. Euhm? Mag mijn kindje daar straks zelf ook nog iets over zeggen? Misschien wil hij wel op badminton, gym, fietsen, scouting of naailes? Maar nee, voor hij überhaupt geboren is, is het al een voetballer en moet hij wanneer hij 6 is op voetbal. Verhalen over dat opa dan straks buiten met hem kan gaan voetballen (Wat dacht je van overgooien, springtouwen, jeux de boules, verstoppertje, tennissen, fietsen, badminton, tikkertje?). Conclusie: Ik word er gewoon een beetje heel erg moe van. Constant dat gezeur over voetbal omdat je een jongetje krijgt, terwijl dat bij een meisje echt absoluut niet in zo'n mate wordt gedaan. Dat vind ik gewoon écht mega irritant. En straks is 'ie zo ver dat hij iets mag kiezen en dan is hij al zo beïnvloed door iedereen om hem heen, dat hij niet eens meer kan kiezen en weet wat hij zelf echt wil en leuk vind, maar dan maar voor voetbal kiest omdat de omgeving hem daar steeds toe pusht. Vind ik stom. Want ik wil juist mijn kindjes meegeven om lekker écht te doen wat je zelf wil en leuk vind, onafhankelijk van wat anderen doen en kiezen. Dat je niet hoeft te doen wat iedereen doet, maar juist lekker jezelf moet zijn en je eigen ding moet doen en kiezen. Dat anders en jezelf zijn juist iets goeds is. Maar dat begint al lekker zo..
Ja bizar hè @Somelove dat dat al zo vroeg begint en ook zal blijven. Goed dat jij als ouder andere ideeen daarover hebt. Beïnvloed zullen ze toch wel worden door de omgeving.. Ik zou dr gewoon niet eens op ingaan, waarschijnlijk weten ze niks anders te zeggen over het schoppen. Soort automatische associatie met een jongen die schopt in de buik. Ik heb die associatie nooit gehad eigenlijk als ik erover nadenk. Eerder gewoon: druktemaker, kickbockser.. maar kan evengoed bij een meid zijn en eigenlijk zonder oordeel dat dat dan echt zo is, meer als grap.
Mensen reageren vanuit hun eigen hokje. ik ook. Qua voetbal: Het scheelt denk ik ook hoe je omgeving is/de bezigheden van hen. Hier is niemand bezig met voetbal en ik heb bij mijn zoons ook nooit de opmerking ‘voetballer’ gehoord. Maar wel karatekid (want hier wel met vecht/verdediging sporten bezig) En wijzelf noemden onze laatste baby-in-de-buik ‘Pietertje (‘Efkes wisselen jongen) ’, vanwege de rondjes die hij zwom in mijn buik EN omdat wij van watersporten houden. Bij een meisje zijn de opmerkingen er ook gewoon (‘oh wat een mooie echofoto, net een fotomodel’ en ‘Lekker tutten straks’ *braak*) Dus ik deel je mening dat kinderen zelf moeten kunnen bepalen wat ze willen, maar ze worden inderdaad door de omgeving beïnvloed. Maar als ouders heb je daar toch echt de meeste invloed op is mijn ervaring
Heb je een meisje? Want mijn ervaring is totaal anders, mensen hebben hoe dan ook iets te zeggen. En qua voetbal. Ik vond het ook niks, maar vind nu geweldig, het is mijn oudste zoon zijn lust en zijn leven. Overigens herken ik niks uit je relaas over voetbal, dat zegt misschien wat over je omgeving? Man, vader en zoon zijn fervent voetballer, maar schreeuwen nooit. En ik zie zoiets trouwens helemaal niet als negatief, voetbal is blijkbaar een grote passie van diegene, niks mooier dan wanneer ze dat later samen met hun kind/kleinkind/familielid kunnen beleven. Mijn vader is zo ontzettend trots aan het voetbalveld en hij is net zo trots op de andere 2 die niet (meer) voetballen, maar dat ze die passie samen kunnen delen is alleen maar heel erg leuk.
Mensen hebben altijd overwel wel wat van of over te zeggen. Dus laat dat los! Het kost veel negatieve energie als je daar vaak mee bezig bent. Ik heb twee meiden en ook dat was vooral: aaaah leuk! Staartjes maken en roze roze roze. Nou de oudste leeft voor voetbal en heeft kort haar en loopt de hele dag in voetbalkleding als ze de kans krijgt. ook de jongste dame zit op voetbal terwijl wij helemaal niet veel met voetbal hebben... maar we vinden het wel mega gezellig op die club en we halen er veel positivitiet vandaan. maar, wij vinden het belangrijk dat de kinderen zelf leren wat ze leuk vinden en hun eigen pad kiezen. Dat ze zelf gelukkig zijn en eigen keuzes maken ipv wat ‘opgelegd’ wordt door de maatschappij.
Ik denk dat je je vooral druk maakt om niks. En ik vind de manier waarop je sommige dingen omschrijft redelijk overdreven: "als je zwanger van een lief onschuldig jongetje bent en de omgeving probeert je kindje tijdens de zwangerschap al te beïnvloeden". Dat is wel heel dramatisch. Allereerst zijn niet alle voetballers of fans agressief. Hier veel voetbalfans in de familie en vriendengroep. Man en ik helemaal niet. Ik kreeg voor mijn zoontje in de zwangerschap al een Feyenoordpakje van een apetrotse opa. En die heeft vanaf dat hij kon lopen regelmatig een balletje met hem getrapt. Op zn derde wilde hij dolgraag op voetbal, en dat vonden wij prima. Hij heeft 3 jaar gevoetbald en ging toen een keer mee naar de hockey waar zijn zus op zat. Hij was verkocht! Hockey is helemaal zijn sport. En nu staat dezelfde apetrotse opa langs de lijn aan het hockeyveld. Maak je niet druk en kijk eerst eens wat er gebeurd. Bovendien beïnvloed jij je kindje net zo met de uitspraken die je over voetbal doet. Laat een kind lekker zelf kiezen wat die wil.
Dat ik crowdfundingacties voor mensen die nog steeds niet de "hang op, bel uw bank" spotjes snappen en alsnog al hun gegevens doorgeven heel stom vindt. Ja criminelen zijn geraffineerd en ik heb t ook niet over mensen van wie de cognitie enigzins vertroebeld is maar crowdfunding omdat je zelf geld of gegevens hebt opgestuurd?? Als ik mijn fiets niet op slot zet en fiets is weg ben ik ook een beetje dom geweest. Als ik denk dat die Nigeriaanse prins daadwerkelijk geld naar mij over wil maken is dat ook een beetje dom van mij: dan ga ik ook niet bedelen. Mijn schoonvader was ook zo stom geweest en die likte gewoon zijn wonden en zei: ja, dat was heel dom en dure wijze les. Hij had zich rotgeschaamd als we ook nog een actie waren gestart