Mijn beste vriendin is een geweldig mens (anders was ze niet mijn bestie natuurlijk) maar wel een enorme piekeraar en een zenuwpees. Ik weet ondertussen gewoon niet meer wat ik tegen haar moet zeggen... Ze werkt al thuis komende week. Ze is wat snotterig, haar zoon ook. Volledige stress. Ook ik bagatelliseer niets maar ik wil wel graag dat het leven door gaat. Ik kan niet thuiswerken, werk in een omgeving met verhoogd risico. Het heeft geen zin om daar lang bij stil te staan.
Zal ik wel? ... Zal ik niet? ... Hmmmm... Vooruit dan maar: -Ik ben pro doodstraf. -ik wil niet eens in gesprek met mensen die voor alle problemen op de wereld met een trillend, beschuldigend vingertje naar de vluchtelingen wijzen. -Dat wil ik ook niet als er niet normaal met je te praten valt. Ik heb altijd respect voor andermans mening, ook als die compleet verschillend is met die van mij. Maar onderbouw die mening met iets zinnigs dan, alsjeblieft. Een 'dat vind ik gewoon" of "dat is gewoon mijn mening" kan ik niks mee. -ik vind dat iedereen die massaal aan het hamsteren is geweest, 1 ding uit hun voorraadkast mogen pakken, en die geven aan een hulpbehoevend persoon of aan iemand met een gezin die naast het potje hebben gepiest. (doe dan maar een pak Wc papier) -Mensen die extreem rechtse ideeën hebben en op Trump of Wilders stemmen hebben alle recht om dat te doen, maar hun denkwijze zal nooit de mijne worden, en ondanks dat ik, nogmaals, respect heb voor iedereen heb, heb ik nogal gauw de neiging om dan niet dieper in gesprek te gaan. Ik heb moeite om dat serieus te nemen. -ik ga nog even nadenken. Er is vast nog meer.
Van die examenleerlingen lijkt me ook erg vervelend en dat zou ik ook niet weten hoe dat behalve met digitaal thuisonderwijs verder opgelost moet worden. Misschien in juli/augustus als dit hopelijk over is, examens doen? Zelf had ik bij het argument dat basisscholen open moeten blijven omdat hun ouders in de zorg etc. werken, een beetje een twijfelachtig gevoel.. Lijkt me dat er toch in veel gevallen wel óf een partner is die thuis kan werken, of een zus of buurvrouw die op kan passen als de nood aan de man is..? Dat is in ieder geval minder risico dan alle kinderen bij elkaar zetten.
Oké, hier komt er eentje van mij; ik vind het belachelijk dat de scholen niet gesloten worden. Ik vind de maatregelen vanuit de overheid maar half (advies om thuis te werken, resulteert er bij ons in dat ik maandag gewoon op het werk verwacht wordt i.v.m. zien van cliënten, ik had ook gewoon een training vrijdag die doorging (verplichte aanwezigheid met mensen vanuit het hele land, lekker met zijn twintigen in een kleine ruimte de hele dag). Gooi die scholen dicht, alles twee weken op slot, en daarna zijn we er hopelijk voorbij. En nee, ik vind niet dat Nederland overdreven reageert, allesbehalve zelfs, in veel omringende landen (en ook in Amerika) zijn de maatregelen veel uitgebreider dan hier. Maar nee, lekker niet doen en dan morgen nog meer besmettingen, surprise! Als het even kon hield ik mijn zoon thuis aankomende week ( ja ik weet dat het kinderen minder treft, maar hij heeft wel astma dus dat baart me wat zorgen). Oh, en nog een impopulaire; zwarte piet mag van mij gewoon blijven. Zo.. dat is eruit
De strekking van je post komt niet echt overeen met dat je ‘altijd respect voor andermans mening’ hebt, zoals je verschillende keren beweert Althans, het komt nogal tegenstrijdig op mij over..
Qua school denk ik dat ze heel veel kunnen online. Mijn tiener moet ook de komende drie weken thuis zijn. Moest al zijn mappen en boeken meenemen en krijgt via Smartschool opdrachten enz. De middelste uit groep 8 krijgt ook online opdrachten. Verder heeft mijn zoon een boekopdracht gekregen voor Engels en Nederlands. Is het in de laatste tijd voor de examens niet veel opdrachten en herhaling? Hierblijft de school open voor opvang van de kinderen van risico beroepen op dit moment. En voor mensen die geen achterban hebben. Vind ik de perfecte oplossing.
Mijn onpopulaire mening is dat ik vind dat leerkrachten grote zeikers zijn! Ze vinden datzelfde het achter geschoven kindje zijn, maar zien niet de grote dingen die ze wel hebben. Ze hebben best fijne uren, geen vroege/ late/nacht diensten. Ze worden best goed betaald. Ze hebben veel vakantie. tuurlijk hebben ze werkdruk, maar dat hebben we allemaal. En niet iedereen heeft de andere secundaire voorwaarden die zijn wel hebben. Dus vind ik datzelfde nu moeten stoppen met zeiken!
We gaan het zien met die tentamens, we zijn natuurlijk niet de enigen die daar tegenaan lopen. Het centraal examen is in mei Ik hoop gewoon dat de examenleerlingen hun tentamens kunnen maken. Kan het maar gehad hebben. Mijn man heeft al aangegeven dat hij vrij gaat nemen als ik moet werken. Ik werk in de zorg en moet wel werken.
Snap ik helemaal. Dat vind ik van mezelf ook het meest tegenstrijdig eraan. Wat ik eigenlijk bedoel is, dat iedereen uiteraard het recht heeft om dat te uiten. Maar ik, ondanks respect voor de denkwijze van anderen, sommige dingen moelijk vind om serieus te nemen. Mag ik een voorbeeld geven? Een oppervlakkige kennis, ik heb samengewerkt met hem, en tot voor kort had ik hem op Facebook. Vorig jaar ongeveer. We hadden een gesprekje over koetjes en kalfjes. En daarna ging het gesprek over dodenherdenking. Zijn mening stond loodrecht tegenover de mijne, namelijk dat de jodenvervolging en de vergassing van mensen nooit heeft plaatsgevonden. En dat de bewijzen daarvan in scène gezet waren. (voor alle duidelijkheid: Zijn mening, niet de mijne) In dit geval vind ik dat hij zelf moet weten of ie dit zo bespreekt, maar ik vind dan wel degelijk wat van die persoon. En nee, dat is dan niet positief. Maar ik vond dit wel een... Erg heftige gedachtegang en ik kan er dan met de beste wil van de wereld niet bij dat iemand deze denkwijze heeft. Een ander voorbeeld. Ik was laatst aan het werk, en heb een heerlijke discussie/gesprek gehad met een cliënt van me. Zij was pro relegie, ik pro wetenschap. Kwamen we er samen uit? Nee Maar we hadden onwijs veel respect voor elkaars denkwijze en we hadden afgesproken volgende week onze discussie weer voort te zetten. Ik verheug me er nu al op. Hmm.. Lang verhaal. Maar heb ik een beetje duidelijk kunnen maken wat ik bedoel?
Nee, maar wellicht kan er wel iets mee gebeuren. Ik ben van mening dat ze daar wel iets op vinden. Ze kunnen niet een heel jaar verloren laten gaan. Komt goed!
Iedereeen moet lekker zelf kopen/inslaan wat hij/zij wilt. (Kijk, 10 pakken wc papier en 8 blikken babyvoeding vind ik wat ver gaan hoor) Maar 6 pakjes paracetamol voor 2 gezinnen, of een stuk of 8 verschillende pakjes afbak stokbrood voor een gezin. Ik keur het niet goed dat mensen gaan vechten om een laatste pot pastasaus oid. Maar voor de rest boeit het me echt niets of iemand nou 6 zakken macaroni meeneemt, of 20 flessen frisdrank bijvoorbeeld. Dat een ander misgrijpt is vervelend, vooral de belangrijkste dingen zoals babyvoeding. Dat vind ik niet oké, maar wat maakt het uit dat je een keer een ander merk mayonaise of chips "moet" eten omdat iemand voor je 4 potten mayo in zijn kar heeft.
Ja ik snap het verschil. Maar ik mag toch ook hopen dat (bijna) iedereen het totaal idioot vindt om de holocaust te ontkennen, of ben ik nou zo naïef?
Nou. Ik had van die persoon echt nooit verwacht dat ie deze denkwijze had, en ben best een paar dagen van slag geweest. Vaak weet ik een persoon best wel in te schatten, maar sloeg bij deze blijkbaar de plank compleet mis.
Ik vind dat er ook heel veel leuke, niet zeikende leerkrachten zijn. Maar die hoor je niet, want die zeiken niet.
Nou dat zei ik vorige week al tijdens een spoedoverleg op het werk en toen kreeg ik te horen dat ze blij waren dat ik geen minister ben
Hier word ik dus weer niet goed van. Die hele heisa waar jij het over hebt, is er voor ons meest waardevolle bezit namelijk onze gezondheid. Wat praat je trouwens alsof je superieur bent omdat je niet tot de kwetsbare groep behoort..”zet al die kwetsbare mensen in quarantaine voor twee weken en dan kunnen WIJ gewoon door met het gewone leven” Ik heb sterk het gevoel dat je niet inziet hoe ernstig de hele situatie is en dat heel de wereld niet “zomaar” in rep en roer is om je ermee “lastig te vallen”.
Ik snap wat je bedoelt over de borstvoeding en dacht er voorheen ook zo over maar wil toch iets toelichten zodat je misschien sommige vrouwen wat beter kunt begrijpen. Ik heb altijd borstvoeding willen geven en het stond bovenaan mijn prioriteit. Bij de eerste tevergeefs geprobeerd, lukte niet tot hoge frustratie aan toe gewoon amper melk. Tweede idem dito, ik werd er geestelijk gewoon ziek van en heb amper van mijn baby’s kunnen genieten. Bij de derde heb ik al in de zwangerschap besloten geen bv te zullen geven en volop te genieten van mijn baby. Bij de vierde voelde ik toch wel weer wat schuldgevoel vanwege mijn besluit bij nr3 dus weer gekozen voor bv. Helaas is het weer niet gelukt ondanks begeleiding. Ik produceer blijkbaar minimale borstvoeding en kan mijn kindjes amper wat bieden. We kunnen niet alles hebben in het leven denk ik maar, neemt niet weg dat het heeft gevoeld alsof ik een falende moeder ben geweest. Dankzij mijn vierde poging is dit gevoel gelukkig verdwenen en denk ik nu “meer dan je best kun je niet doen”
Ik lig in een deuk om je reactie in je laatste zin haha. Helaas herken ik mezelf in haar, ook Ik sla vaak door. Maar goed zo ben ik nou eenmaal en vind het zelf niet erg als mensen daar grapjes over maken.
Okeejjjjj ik ga nu vast door NOG meer mensen geblokt worden.... Ik vind bv het mooiste wat er is, .... zo lang ik het zelf geef. Daarvoor en daarna word ik er misselijk van, ik heb het bij kinderen die ouder zijn dan 6mnd en al helemaal als ik in een restaurant zit en er een kind om een slokje vraagt en die moeder bloot de discussie aangaat over welke borst hij dan wil. Erg hè, maar ik kan er niets aan doen. ... ik kan trouwens ook niet tegen kinderen die aan het wisselen zijn. Ook die van mezelf niet, kots ik zo de tent onder. Zal vast uit het zelfde hoekje komen XD