Vroeger, toen ik nog klein was hebben mijn ouders wel verteld met wie zij een "voogdij" regeling hadden getroffen, ons ook uitgelegd waarom zij voor die mensen hadden gekozen. Toen werden wij wat groter (en kregen een wat meer uitgesproken mening over zulk een soort zaken) en kwam dit onderwerp weer op tafel. Kort en goed... wij wilden niet naar die mensen toe.... (ook gemotiveerd waarom niet). Toen hebben mijn ouders 't testamentair laten wijzigen (er kwam een andere voogd, die wij uitkozen) en bij meerderjarigheid van één van ons, zou die de voogdij krijgen over de ander. Wij hebben op dit moment de voogdij ook testamentair vastgelegd en dat is volledig onze eigen keuze, want hoezeer ik ook hecht aan autonomie... DL was nog maar een frummel van een week jong, toen we 't gingen regelen... dus ja ML en ik waren 't direct eens over de keuze (wij zijn ook testamentair benoemd voor de kids van het andere stel overigens). Maar ik ben wel van plan, zodra DL (en bib) oud genoeg zijn om 't te begrijpen, het met hen te bespreken en mochten ze eens een andere mening hierover hebben... dan zal dat zeker meetellen!
Ik zou sowieso voor iemand kiezen die de kinderen met respect voor jullie normen en waarden ed op kan en wil voeden. Voordat je iemand als voogd laat benoemen, zou ik dus met diegene in gesprek gaan over hoe hij/zij er tegen aan kijkt/kijken. Wij zijn door vrienden gevraagd, zij zijn erg gelovig, wij niet. In die zin dus een aparte keuze. Maar wat 'de rest' betreft, hebben we wel grotendeels dezelfde normen en waarden en zullen we hun kind(eren), als het zo ver mocht komen (laten we hopen van niet en dat ze het gewoon zelf kunnen en mogen doen), zeker voor zover als binnen onze mogelijkheden ligt in hun 'visie' opvoeden. Wij hebben het ook vast laten leggen en gekozen voor iemand die onze normen en waarden ed zal respecteren, in de buurt en die de kinderen goed kent. Omdat het in dit geval wel om iemand gaat die al op leeftijd begint te raken, hebben we daarnaast als tweede persoon een jonger iemand aangewezen. Maar ook hierbij hoop ik heel erg dat het nooit nodig zal zijn.
Ik heb er ook over nagedacht en zou het ook niet weten. Mijn moeder is nu overdag bij de kindjes, van 12 tot 18u. 's Ochtends gaan ze naar de creche. Ze zijn haar dus echt gewend. Maar ze is 65 jaar en weduwe. Ze zou 2 kindjes fulltime te zwaar vinden denk ik. Mijn schoonouders zien hen 1 x per week. Dat zou een optie zijn maar ik heb er ook niet echt een goed gevoel bij. Ze zijn nogal fel op hun vrijheid gesteld. Verder woont de broer van mijn vriend in Italië en de zus is alleenstaand.