Waarom voorleggen aan een VK of KV? Zij hebben toch geen kennis van honden? Alleen van babies en zwangere/net bevallen vrouwen. Natuurlijk levert het hebben van huisdieren wat meer werk op, maar wat is het verschil tussen een pitbull, een chihuahua of een kat??? Niets qua haren hoor. Denk zelfs dat een pittbull nog minder haart als een kat. Voet bij stuk houden, jij kent je honden beter als ieder ander. Ik denk dat wanneer je twijfelde over een van de honden (qua gedrag richting kinderen) dat je er dan anders in zou staan... en dan nog kunnen honden je verrassen. Bij ons was de hond waarvan we dachten dat hij het meest lief zou zijn, niet echt te vertrouwen met onze oudste. En het teefje waarvan we dachten dat ze jaloers zou zijn..... dat zijn 2 handen en vier poten op een buik Uiteraard kun je honden en kinderen NOOIT alleen laten! Het blijven honden en het blijven kinderen met beiden hun onvoorspelbaarheden.
jeetje meid..wat een verhaal.. nou moet ik zeggen.. de honden waren als eerst..die had je al.. en je hebt er al 2 herplaatst..ik zou de 2 die je nu hebt niet wegdoen.. het zijn maatjes voor het leven.. die doe je niet even zomaar weg.. buiten dat vind ik zoweizo dat je kinderen nooit met een hond alleen moet laten.. ongeacht welk ras het is! of ze goed met kindjes kunnen ligt vaak echt aan de opvoeding.. dus betrek ze erbij.. vind het van je man een slap excuus als ik eerlijk ben.. hij wist voor jullie samen waren dat je honden had. je bent gewend aan beesten.. dus qua hygiene ben je gewend om wat meer te stofzuigen enzo.. ikzelf zou nooit mijn beesten wegdoen omdat iemand dat zegt.. mijn beesten waren eerst en heb beloofd altijd goed voor ze te zorgen. ik vond het juist een fijn idee toen ik ze net had dat ik dacht.. ze zijn er ook nog als ik een kindje krijg.. een fijne gedachte dat ze zolang bij me mogen zijn.
Bedankt voor al jullie lieve reactie's had ze gister al een beetje gelezen op mijn telefoon, maar dacht reageer even als ik weer achter de computer zit is veel makkelijker. Gisteren met veel mensen gesproken en vinden dat ik het beste heb gedaan om hem gewoon weg te laten gaan zonder dat ik dr echt op in ben gegaan op z'n eisen. Gisteren even naar mijn moeder geweest omdat ik anders toch maar alleen thuis zat en me zo verdrietig voelde over de situatie wat er is gebeurd. Ik ben al super veel voor hem veranderd qua m'n persoonlijkheid, maar dat doet hem niks. Lijkt alsof het hem alleen om zichzelf gaat en niet meer om mij en de baby. Gisteren nog met hem gechat, voordat ik naar mijn moeder vertrok, als hij nog spullen nodig had van in huis, waarop hij antwoordde niet met mij te willen praten en dat ik zeer egoistisch ben. Nadien heb ik niet meer op hem gereageerd of geprobeerd hem aan te spreken terwijl ik dat graag zou willen om het uit te praten, want hou super veel van hem natuurlijk. Maar hoe men al zegt is het beter hem even te laten rusten, want anders ga ik juist nog meer verdriet en stress krijgen. Het ging laatste tijden zo goed tussen ons qua alles, hadden de babykamer helemaal in gericht, nieuwe meubels in de woonkamer. Totdat zijn moeder de babykamer kwam bekijken, toen begon hij dr opeens over uit het niets. Terwijl we al 1x zo'n discussie hadden gehad bij z'n moeder, waarbij zijn moeder toch beetje mijn kant optrok om te zeggen de honden waren er al langer. Dus je kan ze niet zomaar weg doen. Nou, dat hoorde ik dus toen niet meer uit haar mond komen en gaf m'n vriend gewoon in alles gelijk dat 1 van de honden weg moest, voornamelijk dan mijn jongste hond, omdat ze soms nog welis een ongelukje heeft (2x in de maand ofzo). Maar het is nog maar een hondje van 1jr oud en nu dat ik al bijna op het einde ben kan ik niet meer lange afstanden lopen, eerst liep ik uren met ze, nu nog maar een blokje van 45minuten 4x (soms 3x) op een dag. Ik snap soms ook niet waarom zijn moeder zo'n grote invloed op hem heeft, heb vaker met hem gesproken over zijn verleden en hij is niet echt door zijn moeder opgegroeid. Meer door naaste familie en toen die 17/18 was aan z'n lot overgelaten. Kennis van mij heeft zijn zus ook horen zeggen dat hun me kind van me willen afpakken, heb dat ook vaker van andere gehoord. Hun dr ook mee geconfronteerd maar hun beweren dat het niet zo is. Maar vind het wel heel raar dat m'n vriend telkens blijft door drammen over helft voogdij. Ik ben zelf heel vergeefzins, vergeef mensen te snel. Maar denk dat ik qua dit alles wel even op m'n standpunt ga blijven. Gelukkig door alle reactie's hier op mijn verhaal, vrienden en mijn familie. Kan ik opmaken dat ik in deze gewoon totaal niet fout zit. En geeft me opzich wel wat kracht om hem gewoon te laten. M'n honden zijn net m'n kinderen, alle ruzies die ik met m'n vriend heb gehad dat hij me zo'n pijn had gedaan waren me honden dr altijd voor mij. Hebben nooit partij getrokken en hebben mij ook nooit voor de keuze gesteld dat m'n vriend weg moest. Dit zijn trouwens mijn hondjes: Cheexi, is deze maand 7jr geworden, en moeder van Lokita. Lokita mijn jongste van 13 maandjes oud. http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/400058_260132130720762_1973350676_n.jpg
Aaah meissie wat een dilemma!!! Ik zou je honden ook zomaar niet weg doen hoor... Ik ben zwanger van de 1e en wij hebben een Amerikaanse Stafford reu van 1 jaar, ik ben ook benieuwd hoe het gaat maar het is zo´n lieverd. Ben het wel met andere meiden hier eens dat je honden of dieren nooit 100% kunt vertrouwen met kinderen. Hoe lief ze er ook voor zijn, soms kan een kind een dier toch zeer doen en dan kunnen ze onverwachts anders reageren. Heel veel sterkte meid en laat je maatjes niet zomaar doen door je vriend.
Zat net even dr over na te denken wat z'n argumenten eigenlijk waren qua dat 1 weg moest. Hij kwam met deze argumenten: - Het huis is te klein (heb een 55m2 huis) en dat met 2 honden maakt het te druk? - Toen hij baby was, was ie wat astmatisch/ brochitus, waar die toch over heen is gegroeit, want hij rookt nu al heel wat jaren, en als een baby heeft hij dr nooit medicatie voor gehad! En daardoor vind hij en z'n moeder dat mijn kind dat ook zal hebben? En dat is niet goed dan om honden te hebben. - M'n honden zouden onhygienisch zijn, teveel verharing en vieze poten als ze van buiten binnen komen, de slagers botten die ze krijgen zouden ook onhygienisch. - Als de baby er is, kan ik nooit wat met de honden meer doen qua shows en wandelen, en dat is verwaarlozing? - M'n honden zijn hondagressief, althans 1 van de 2, met die kan ik niet naast de kinderwagen lopen omdat ze dan zal uitvallen naar andere honden? - Zijn grootste "bezorgdheid" vind ie dat de honden jaloers zullen worden en dan m'n kind zullen aanvallen? M'n oudste hond gaat nu prima sinds de geboorte van de kleine van me zus met haar kind. Haar dochtertje is 14 maanden oud en is helemaal gek van haar en beschermd haar ook. M'n jongste hond 13 maanden, die is opgevoedt met m'n stiefzusjes van 6 en 15, daarbij ook m'n schoonzusje van 9, die kunnen alles met deze hond doen, ze heeft al een paar keer de kleine van me zus gezien en vond dat ook geweldig, ze is iets te enthousiast qua kusjes geven, maar toont duidelijk geen agressie... Als ik qua al zijn argumenten, een antwoord hebt, blijft ie toch door hammeren dat m'n jongste weg moet. Maakt niet uit wat ik ook zeg, hij blijft bij z'n standpunt. En dus hoe ik nu ook bij m'n standpunt blijf, ben ik heel egoistisch, zet ik me honden boven hem en hou ik blijkbaar niet veel van hem om iets op te offeren. Want volgens meneer heeft hij het meeste moeten opofferen want hij wou geen vader zo vroeg worden. En soms als die dat zegt heb ik wel beetje met hem te doen, maar wat ik hem dan voorschotel is van als je geen vader wou worden kon je ook weg gaan, genoeg alleenstaande moeders hebben het gered, ik ben niet de 1ste en zal ook niet de laatste zijn. Maar dan flipt meneer hem helemaal de pan uit. Want ik heb hem geen keuze gegeven, vind hij.... Wil opzich met hem dr over praten om dr samen uit te komen, maar dat is echt zo onmogelijk met hem. Het is echt zijn weg bewandelen en geen andere. Liefst heb ik dat we dr samen uitkomen, maar dat lijkt me echt nu onmogelijk. Enigste wat mij moeilijk lijkt is wanneer ik alleen ben thuis, met de baby, en ik moet de honden uitlaten hoe ik dat moet doen. Kan moeilijk de baby alleen boven laten... En kan hem ook moeilijk mee nemen als het heel koud is of regend zegmaar.
joh als het in scandinavië de gewoonte is om kindjes (ook in de winter) in de kinderwagen buiten te laten slapen (tenzij het onder de -10 is) dan kan je je kleintje hier in nederland zeker wel meenemen naar buiten hoor! en anders vragen of er zo nu en dan een schoonzus of stiefzus langs wil komen om een handje te helpen Frisse lucht is goed voor kleine kindjes, zeker als ze astma hebben. Gewoon goed inpakken en opletten dat ze het niet koud krijgen, niks aan de hand.
Er bestaat natuurlijk altijd een kans dat het niet gaat met je kindje en de honden maar dat kan hij nu toch nog niet zeggen. Voor hetzelfde geld gaat het hartstikke goed. Ik zou nu nog geen overhaaste beslissing nemen meid, wacht het eerst maar eens af. Je hebt 2 prachtige honden en jij kent je honden beter dan wie dan ook. Zet ze niet zomaar aan de kant omdat hij denkt dat het niet gaat. Tuurlijk je kindje gaat voor alles maar mocht het niet gaan kun je latijd nog proberen een ander goed baasje voor ze te zoeken maar om nui al te zeggen dat het niet gaat vanwege die argumenten vind ik niet eerlijk van hem. Mijn hond verhaart ook als een gek op dit moment en hij wordt gek van me omdat ik heel de dag met de stofzuiger achter hem aan loop hahaha (nesteldrang denk ik ben 34 weken zwanger). En hij loopt ook met zn vieze poten naar binnen....pffff weer dweilen denk ik dan maar ik zou die lieve trouwe kameraad niet kunnen missen.Dat uitlaten zie ik ook wel tegen op straks als de kleine bijvoorbeeld op bed ligt. Gelukkig is tegenover ons huis een uitlaat strook, ik neem de babyfoon dan maar even mee naar buiten denk ik. Of ik vraag of ik de babyfoon even bij de buurvrouw mag neer zetten. Voor alles is wel een oplossing, komt best goed joh!!! Succes meissie!!!
Die uitspraken van het afnemen van je kind vind ik zeer maar dan ook zeer zorgelijk!! Waarom wil hij dan perse de helft van het voogdij? Ik zou dit zeker gebruiken hoor als het zo ver komt. De uitspraken die andere mensen gehoord hebben over het afnemen van je kind enz... Jeetje.. je zou hem haast niets meer gunnen! Hij heeft toch geen dubbele nationaliteit of wel? Want dan kan hij het kind zo mee naar het buitenland nemen, dacht ik? succes meis
ik lees dat je al zoveel veranderd bent/hebt voor hem, dat zegt alles over hoe hij erin staat, hij zal toch ook niks veranderen neem ik aan, hem moet je maar nemen zoals hij is en jij moet je volledig aanpassen, zo werkt het natuurlijk niet. daarnaast denk ik niet dat het hem om de honden gaat maar om een excuus om weer ontevreden naar mammie te lopen waardoor hij groen licht krijgt om zijn biezen te pakken en zijn hoogzwangere vriendin in de steek te laten, tja dat kan je niet verkopen natuurlijk dus kun je beter net doen alsof het om honden gaat. right..... laat hem lekker zitten waar hij zit, wordt jezelf weer, schud al die aangeleerde eigenschappen (die je voor hem hebt aangeleerd) van je af, je zult zien dat als je straks weer alle vrijheid hebt om jezelf te zijn dat je weer lucht krijgt en kunt ademen, dan wil je hem nooit meer terug, ook al lijkt dat nu niet zo. veel sterkte en hou vol! hij is de zwakke schakel, niet jij!
Lieve TS, Goed besluit dat je hebt genomen! Ik heb hier een witte duitse herder, erg groot uitgevallen en toen ons kindje geboren werd, was hij net 2 en erg druk! Ik was ook benieuwd hoe het zou gaan hoor, maar op het moment dat wij thuis kwamen met onze baby, hadden wij een andere hond! Rustiger, erg waaks en ik kan zonder trekken met hem en de wagen lopen! Ja, ik moet vaak stofzuigen, maar als dat het enige is... Te zien wat voor band ze nu al hebben... Ik kan niet wachten hoe t is als ze groter zijn!