Via uitzendbureaus is er momenteel zoveel werk dat WW of bijstand totaal niet van toepassing hoeft te zijn. Ongelukkig zijn in je baan is energievretend en je levert flink in op levensvreugde. Ik zou praten en aangeven dat het goed is als hij zich oriënteert op zijn mogelijkheden en eventueel gesprekken aangaat met uitzendbureaus om te kijken wat die te bieden hebben. Als hij via hen fantastisch werk kan vinden en de baan loopt onverhoopt toch op niets uit dan is er nog zoveel werk tegenwoordig dat hij zo weer iets anders heeft. Misschien op dat moment niet datgene wat hij graag wil, maar in ieder geval werk waarmee er brood op de plank komt. En dan zoekt hij ondertussen weer verder naar werk wat hij wel graag zou willen doen.
Ik doe de opleiding management assistent. Kom zoveel leuke vacatures tegen maar het is nu nog te vroeg om te reageren. Waar ik nu werk binnen de organisatie zijn misschien ook mogelijkheden maar ook dat is nog te vroeg om iets over te zeggen.
Ik zou hem vragen om te wachten totdat jij aan het werk bent. Werken op een plek waar je niet wilt zijn is zwaar, maar teveel onzekerheid is dat ook. Qua werken via het uitzendbureau ligt het er denk ik ook maar net aan hoe vervangbaar je bent.
Ik vind eigenlijk dat jij daar als partner geen mening over mag hebben. Als hij van baan wil veranderen is dat zijn keus. Wel moet hij dan gaan bedenken wat hij wil en met iets concreets komen. Maar als ik een baan aangeboden krijg die ik graag wil en mijn man zou dat "niet goed vinden", denk ik dat ik naast een andere baan ook een andere man zou nemen. Wat complicerende factoren zijn is als jullie kostenposten hebben waar jullie contractueel beide voor aansprakelijk zijn (gezamenlijke hypotheek, kinderen etc). Maar als die er niet zijn, is het echt zijn leven en zijn keus. En natuurlijk is dat spannend, maar dat is echt aan hem.
Maar kan hij dan niet beter eerst uitzoeken wat hij dan wel echt wil? En eventueel daarvoor een (avond) studie voor gaan doen.
Als het grote financiële gevolgen voor ons beiden heeft dan mag je echt wel een mening hebben. En die ook bespreken. Mijn man is recent ook van baan gewisseld. Dat hebben we uitgebreid samen besproken. En hij ging van vast contract naar vast contract. En er financieel op vooruit. Maar mijn mening daarin vond hij toch echt wel belangrijk.
Natuurlijk bespreek je dat samen, maar het is zijn beslissing of hij een andere baan accepteert als het zo ver is. En het lijkt mij dat je je partner steunt in dit soort zaken. Daarbij, als hij ongelukkig wordt van zijn werk mag hij de stekker uit zijn baan trekken. Ongeacht of jij dat als partner goed vind. Maar volgens mij is het idee van een partnership dat je elkaar steunt, motiveert om uit je comfortzone te stappen, elkaar laat groeien en het geluk van de ander als richtpunt op het compas hebt (zonder jezelf daarbij weg te cijferen). Als mijn man vandaag thuis komt met de mededeling dat hij een andere baan heeft gevonden waardoor hij de helft minder gaat verdienen. Tjah dan zullen we samen andere keuzes moeten gaan maken met het oog op de uitgaven, misschien zelfs woning etc. Leuke dingen doen zit er dan echt even niet meer in. Maar als hij daardoor elke dag blij thuis komt en fluitend naar zijn werk gaat gun ik hem dat van harte.
Via een uitzendbureau werken vind ik zelf altijd heel vervelend. Maar vaak als je op wat dingen uit de advertentie door googled kun je vaak ook gewoon het bedrijf vinden waar die vacature openstaat. Zelf solliciteer ik bij voorkeur bij het bedrijf zelf. Ergens werken waar je niet goed in je vel komt te zitten kan echt vervelend zijn. Soms wordt je er zelfs ziek van. Het zou handig zijn te wachten tot jij je opleiding afgerond hebt, maar alleen als dat niet ten koste van zijn gezondheid gaat. Wel zou ik hem eerst eens goed laten bedenken of uitzoeken wat hij echt wil en leuk vindt.
Mijn idee van partner zijn is ook dat je voor elkaar zorgt. En op dit moment is hij de kostwinner. Wat dus ook een bepaalde verantwoordelijkheid meebrengt. Hij wil iets anders. Goed. We zorgen voor elkaar en gunnen elkaar baan waarin we ons happy voelen. Maar voor je de keuze maakt voor een andere baan, houd je dus ook rekening met de impact daarvan op je partner. Dat wordt niet eenzijdig beslist. Je zegt het zelf hierboven. Dan zullen we samen andere keuzes moeten maken.
Een opleiding moet vaak ook betaald worden en dat kunnen we niet. En zonder zijn inkomen kunnen we niet.
Als het financiële gevolgen heeft heb ik toch zeker wel iets over te zeggen. Een ander huis ligt niet voor het oprapen en de kans dat we goedkoper kunnen huren is heel klein. Ik wil niet verder aan de afgrond komen als we als we nu al zitten.
Wij hebben 0,0 buffer. Belastingdienst wil van alles hebben omdat ik nu werk. Daarnaast hebben we nu ook kinderoovamgkosten erbij.
Natuurlijk mag ze er wel een mening over hebben. Het is toch je man en je gezin waar je het over hebt? Ik vind dit redelijk ouderwets klinken. Wat ik wél vind, is dat je naar een oplossing moet zoeken waar je je beiden in kunt vinden. Dus niet dat TS het al helemaal uitgestippeld heeft als in; man moet baan maar behouden voor de zekerheid die hij nu heeft ondanks dat hij het echt niet meer leuk vindt en TS wil persé dat HAAR wens ook ingewilligd wordt, namelijk parttime werken. Het is geven en nemen. Dan maar fulltime werken voor TS na haar studie en man deels werken en/of opleiding.
Een partner mag altijd een mening hebben. Iedereen mag een mening hebben. Of haar vriend zich iets van die mening aan moet trekken is een tweede. Dit is afhankelijk van hoe zij samen hebben besloten binnen hun relatie met zaken om te gaan. En zoals je in haar onderschrift kunt lezen zijn er kinderen in het spel. Ik kan mij dus wel voorstellen dat zij enige vorm van financiële zekerheid gewaarborgd wil zien en dat zij zich hierover dingen afvraagt en het hier daarom voorlegt. Ik lees nergens dat zij haar vriend wil verbieden om een andere baan te accepteren. Maar je runt samen een huishouden en hebt dus samen financiële verplichtingen. Dat zij nadenkt over eventuele consequenties valt alleen maar te prijzen. Daar mag zij zich dus een mening over vormen om dit vervolgens bespreekbaar te maken. En hopelijk komen zij en haar vriend er dan op een goede manier samen uit.
En als je man nou eens de stoute schoenen aantrekt en het bedrijf rechtstreeks contact? Als soort van open sollicitatie. Wie weet wat daar uit komt.
Ik snap jouw angst wel, maar stel jij bent straks klaar met school in juli en gaat vervolgen ergens werken(jaarcontract) en je krijgt pas na jouw 3e jaarcontract een vast contract. Zou hij dan in al die jaren niet kunnen overstappen?
Dit wilde ik idd zeggen! Overigens heb ik via een uitzendbureau gewerkt en dat ging prima hoor! Gewoon iedere week netjes aan m'n contracturen en vaak meer. Mijn vriend is een maand geleden gestopt met zijn vaste baan en heeft nu de stap gezet om als zzp'er te beginnen. Maar wij hebben wel een buffer, sowieso tot januari, wellicht februari.
Nee maar als ik een baan vind dan hebben we daardoor wel meer inkomen wat het kan opvangen. Dat hebben we nu niet.
Om watvoor werk gaat het? Als dit DE vacature is dan klinkt het alsof er weinig werk in te vinden is. Wij hebben met het ene soort werk best negatieve ervaringen via het uitzendbureau. Het zijn een soort van makelaars die putjes scheppen nog als de baan van je leven gaan omschrijven. Mijn vriend is zich om gaan scholen en voor alsnog hebben we daar nu positieve ervaringen mee. Maar hij is nog maar net begonnen. Het is nog even afwachten hoe het nu loopt.