Mijn man werkt ook via een uitzendbureau en hebben we verder geen problemen mee. Het hangt miss van af bij welk uitzendbureau je werkt. Maar het is niet zo van 1x ziek je ligt eruit. Hij krijgt nu zelfs een vast contract wel bij uitzendbureau maar het is wel mogelijk. En belangrijkste hij vind dit werk nu leuk. Hij kan altijd solliciteren toch? En dan verder kijken met gesprekken of het wel wat is, hoeveel werk is er nu in is en in de toekomst ect. Hoe zit het met de uitbetalingen ect. Of als je nog niet wil solliciteren dan bellen en na informatie vragen.
Ik denk dat geld centraal zetten in je leven niet het geluk gaat brengen. Lef om keuzes te maken die leiden tot je eigen ontwikkeling en die uitdagingen geven wel. Als mijn man ongelukkig is in zijn werk dan zou ik willen dat hij weer op zoek gaat naar geluk. Dat zou me trots maken. Je man is volgens mij iemand die het serieus neemt om geld te verdienen voor zijn gezin en daarin verantwoordelijkheid te nemen. Anders blijf je niet voor anderen ongelukkig zijn in je werk. Ik denk dat je erop kan vertrouwen dat hij, mocht dit niks zijn, ander werk zoekt. Deze baan zou zou ik als kans zien om de situatie vandaag voor hem te doorbreken. Wie weet waar het heen zal leiden? Soms moet je samen risico’s nemen om verder te komen. Hoe moeilijk ook. succes samen!
Als het om zulk soort werk gaat, is daar echt wel meer in te vinden dan alleen deze vacature (mijn ex is elektricien en mijn vader heeft een installatiebedrijf)!
Lastig. Ik leef op zekerheid. Toch ben ik vier jaar geleden met een peuter en hoogzwanger verandert van functie. Mijn vriend zzp en nadat baby 2 maanden was besloten we te verhuizen. Na een jaar op mijn nieuwe functie kwam ik er achter dat ik daar voorlopig geen vast contract kon krijgen. Ik ben intern gaan solliciteren en het geworden. In dezelfde periode wilde mijn vriend overstappen van zzp naar loondienst. We woonden net een paar maanden in een nieuw huis wat we op 1 salaris niet kunnen betalen met twee kleine kindjes. Nu paar jaar later hebben we beide een vast contract en wonen we hier nog steeds Maar ik vond het toen zoooo enorm spannend, heeft me echt nachtmerries bezorgd. Maar als je geen plezier meer haalt uit je werk moet je zorgen voor wat anders. Compromis zou kunnen zijn per juli als jij dan een baan hebt. Evt voor jou een baan waar je full time kunt werken zodat je iets meer buffer en zekerheid hebt van inkomen. Ik heb overigens jaren als oa intercedent gewerkt en er zijn zeker wel succesverhalen waarbij werknemer vast contract krijgt bij opdrachtgever of bij uitzendbureau. Dit gaat alleen wel een aantal jaar duren over het algemeen.
Ik heb niet alles gelezen, maar reageer nu even op de eerste berichten. Ik snap jouw onzekerheid wel. Via een uitzendbureau werken is echt heel anders dan ergens een vaste baan hebben. Ik snap dat hij het niet naar zijn zin heeft, maar kan hij vanuit zijn huidige positie niet op zoek gaan naar een andere baan met uitzicht op vast dienstverband? Waarom ineens van de een op de andere dag je baan opgeven? Hij kan dan rustig solliciteren, beetje kijken hoe hij in de markt ligt, uitvogelen wat ie precies wil. Dan geeft hij niet meteen alle zekerheden op maar richt hij zich wel op de toekomst namelijk een andere baan. Vaak voelt zo’n beslissing al als een opluchting: weten dat je ergens weggaat, maar niet meteen alle schepen achter je verbrandt.
Ik zou toch voorzichtig zijn. Als je een vaste baan zelf opzegt moet je voor een half jaar zicht op werk hebben om je opgebouwde WW rechten niet te verspelen. Wil hij via het uitzendbureau gaan werken dan moet hij dus iets zoeken waarvoor ze iemand voor minimaal een half jaar nodig hebben. En laat dat goed vastleggen. Met tegenzin naar het werk gaan is verschrikkelijk. Als hij het niet trekt dan kan hij zich beter ziekmelden dan nu hals over kop zijn baan opzeggen. Hoe zijn bij jou de vooruitzichten op werk?
Hij komt net uit de ziektewet door een bedrijfsongeval. Wat dit jaar gebeurd is door het bedrijfsongeval weegt ook mee in dat hij met tegenzin heen gaat. Daarnaast heeft bedrijfsarts ook het advies gegeven ander werk te zoeken gezien er met hem werd omgegaan.
Zo zou ik het ook doen. Solliciteren (je zit toch nergens aan vast) en bij die werkgever aangeven wat je hier ook aangeeft, leg de situatie uit, geef aan hoeveel zin hij in die baan heeft, maar het financieel wel een risico voor hem is. Ze kunnen hem daar vast meer informatie over geven, samen met het uitzendbureau. Je kunt altijd kijken wat er uit komt. Kan jij straks op je huidige werk doorstromen als management assistente of moet je gaan solliciteren? Voor zulke functies hebben ze vaak weinig behoefte aan part-timers is mijn ervaring. Minstens 32 uur. Is het mogelijk dat hij in zijn huidige functie of via dat uitzendbureau part-time kan werken? Dat jij bijvoorbeeld meer uren kan maken, hoe staat hij daar tegenover?
Ik zei ook niet perse nu Maar als je naar verwachting in juli klaar bent met je opleiding, zou ik zeker vanaf maart/april gericht gaan reageren op interessante vacatures.
Dat was mijn insteek ook. Al dacht ik zelf is dat niet al te vroeg. Maar nu jij het ook zo zegt dan is vast niet te vroeg.
In zijn huidige functie zal hij niet minder kunnen werken. Wat lost het op dat hij minder gaat werken? Dan gaan we er financieel nog niet op vooruit. Ik kom genoeg partime functies tegen in mijn richting.
Als hij slimme meters kan plaatsn, wat voor achtergrond heeft hij dan? En welke regio? Bij mijn man op het werk zoeken ze altijd wel nieuwe mensen, gewoon direct in dienst bij de werkgever.
Geen populaire mening denk ik, maar ik vind dat je behoorlijk veel vanuit je zelf redeneert. Jij wil parttime werken, jij wil deze opleiding, en je partner moet daarvoor naar werk blijven gaan waar hij iedere dag tegenop ziet, en mag niet veranderen vanwege financiële onzekerheid die jij niet prettig vindt. Kijk, natuurlijk is het een risico, en snap ik dat je niet staat te springen. Maar als mijn partner zo ongelukkig werd van zijn werk, dan zou ik de laatste willen zijn die hem tegenhoudt om iets anders te vinden waar hij wel gelukkig van kan worden. Geloof me, daar wordt het thuis echt een stuk gezelliger van. De ww en bijstand zijn doemscenario’s, want vanaf juli zou jij in geval van nood ook fulltime kunnen werken. Het is geven en nemen en zorgen dat je het goed houdt samen (ook qua gezondheid van beiden).
Dat is helaas ook mijn ervaring. Lastig om tussen te komen en al helemaal niet parttime (Heb dik 10 jaar gewerkt als directiesecretaresse/management assistente).
Deze vacature zal niet uitstaan bij een bedrijf zelf. Ik werk bij een bedrijd dat ook de slimme meters plaats en wij werken alleen maar met zzp'ers en uitzendbureaus. Dit omdat het een tijdelijk (meer jaren) project is en er miet eeuwig werk in te vinden is.
Daar heeft hij geen opleiding voor. Hij wil graag iets anders dan zijn huidige functie. Hij kan hier niet doorgroeien. De vacature die hij tegen kwam krijg je een opleiding. Wonen in het noorden dus hoor graag wat je man doet als het in de buurt is.