Vorige week waren we met Julie op bezoek bij mijn ouders, waar ook wat familie was die Julie nog niet hadden gezien. Wij zaten buiten, Julie lag net in de kinderwagen te slapen in de woonkamer. Toen ze begon te huilen, kreeg ik van een tante meteen al allerlei "adviezen" hoe ik met het huilen om moest gaan... Volgens haar moest ik Julie meteen oppakken, hoewel ik aan het huiltje kon horen dat ze zich gewoon in slaap aan het miemelen was. Ik heb gewoon mijn eigen ding gedaan, maar voelde me wel een beetje opgelaten, kreeg het gevoel van haar dat ik geen goede moeder was omdat ik mijn kindje niet gelijk oppakte! Toen ik Julie later uit de wagen haalde (tegen voedingstijd) huilde ze weer. Ik wil haar dan zelf troosten, maar toen ik langs die tante liep, werd Julie letterlijk uit mijn armen gegrist! Zij ging er mee op schoot zitten troosten, en stak dus ook gelijk haar pink in het mondje! Ik vond dit dus echt niet leuk! Sowieso omdat ik het vies vind, maar ook omdat ik het op de pink laten zuigen iets "intiems" vind; dat doen alleen mijn vriend en ik. Toch heb ik er niks van gezegd, waar ik achteraf spijt van heb. Normaal gesproken ben ik niet bepaald om mijn mondje gevallen, maar in deze situatie vond ik het moeilijk. Ik wil mensen niet voor het hoofd stoten denk ik... Toch ga ik hier de volgende keer anders mee om, en ga er dan op een beleefde maar wel stellige manier iets van zeggen en pak mijn kind terug als ik vind dat ze op dat moment bij mij moet zijn. Of ik steek gewoon mijn eigen pink in mijn tante's mond...
Hahahaha miffy dat is een goede... eigenlijk moet je dat doen dan weet ze direct hoe raar dat het is! Ik ben helemaal niet op mijn mondje gevallen, en mijn familie heeft dat ook goed gemerkt (vooral de eerste weken,tsjee wat was ik een hormonster ) maar ook nu zeg ik het direct als iets me niet aanstaat... Heb het dus ook eigenlijk nog nooit meegemaakt dat het zo ver gaat... Ik heb 1 keer gehad, mijn manneke was toen een dag of 6 oud en mijn tante wilde hem ook even weg komen grissen, nou no way... op een gegeven moment zei ze zelfs "Uuuh hallo ben jij de enige die hem vast mag houden ofzo?!" Heb toen gezegd: "Ja toevallig wel, en als je daar problemen mee hebt kan je beter weggaan" Hahaha als ik dat nu teruglees vind ik het super grappig maar ik was ZO pissed op dat moment en had echt giga kraamtranen... nu zou ik het natuurlijk niet meer zo bot zeggen, maar ik zeg het nog steeds wel direct