Ja ik snap em, helemaal prima. Maar mij interesseert het eigenlijk wel. Ik betaal liever geen belasting om mensen die op te grote voet leven uit de stront te halen. Liever betaal ik het voor de ouderen- of gehandicaptenzorg, mensen die eenzaam zijn, onderwijs..... Of betaal ik het niet en geef ik het liever zelf uit aan leuke dingen dan luxe van anderen verplicht te financieren.
Tuurlijk dat ben ik echt helemaal met je eens dat heb ik ook ik betaal het ook liever OF niet zodat ik dan zelf leuke dingen kan kopen OF aan iets wat dan een goed doel heeft zoals ouderenzorg of aan de chronischzieken Maar als ik me druk moet maken omdat soort dingen dan stroomt mn hoofd over want k ben het met zooo veel dingen niet eens. Dan lig ik nachten wakker
hier een bevriend stel, moet heel eerlijk zeggen relatie raakt momenteel aardig bekoeld door dit alles. ze hebben ons verteld over de schulden (en vele anderen hebben ze dit ook verteld ) man heeft toen een opzet gemaakt om een staat te maken van wat geven we nu uit. Toen bleek dat ze niet eerlijk waren geweest heeft mijn man gezegd ik wil jullie helpen maar jullie moeten wel eerlijk zijn, dat waren ze. Terwijl wij van degene waar het omgaat hoorde van niet. dus man heeft gezegd ik wil jullie helpen kom maar naar mij gaan we een opzet maken, dit was in januari en ze moeten er nog voor komen, inmiddels heeft mijn man gezegd van als ze nu komen verwijs ik ze door ik doe het niet meer. hun hebben enorme schulden lening van ,50.000,- die hebben ze gebruikt en opgewaardeerd voor inrichting auto en bruiloft. Maar nu blijkt dat hij ook een lening heeft bij 2 familieleden van totaal meer dan 25.000,- hier weet zijn vrouw niet eens vanaf, hier is hij niet eerlijk over. ze kunnen wel een auto rijden voor 5km woonwerkverkeer per dag, en een dure vakantie en beide enorm roken een afvalprogramma doen samen 45,00 perp persoon per week. maar ze betalen hun lening niet maar wel de rente. en de rest staat al 6 jaar open. nu kwamen ze laatst en zegt ze ik denk dat we maar de schuldsanering ingaan zijn we tenminste overal vanaf, dus man heeft maar even uitgelegd dat dit niet zo makkelijk gaat. ow ja en ze wil niet haar auto inleveren, stoppen met roken en meer werken (ze werkt 24 uur is genoeg zegt ze ) Ik maak me er wel eens boos over zeker nu ik hoorde dat hij mee wil weekendje madrid met het team. maar ik slaap nog steeds goed !
Wat ik me trouwens afvraag he ik ben echt een leek verder wat betreft de schuldsanering. Maar hoeveel schuld moet je hebben wil je hier aanspraak op kunnen maken? Ik neem aan dat dit niet om zomaar een bedragje gaat?!
Volgens mij heeft het meer met je betalings achterstanden te maken dan het bedrag. Al heb je 2 ton aan consumptieve financieringen openstaan, zolang je je rente verplichtingen na kan komen is er niks aan de hand. Heb je daar in tegen een veel lager bedrag aan schulden uit staan maar kan je je verplichtingen niet meer nakomen dan zou je (onder bepaalde vw) in de schuldhulpverlening kunnen komen.
Als ik het goed zeg is het inderdaad niet zomaar een bedrag weet niet hoe dat zit, maar er moeten ook schuldeisers zijn dus je moet dingen niet kunnen betalen en dan gaat het niet om 1 x niets doen. en deze schuldeisers moeten ook nog akkoord gaan met de schuldsanering (kortom ze kijken of ze genoeg krijgen aan het einde van de periode ) dit is wat ik er zo op het eerste moment even wat weet neem me niet kwalijk als ik het niet helemaal juist formuleer, gelukkig een ver van mijn bed show!
Om in de schuldsanering te komen, moet afbetalen van je schuld onmogelijk zijn. Dat is voor de een 2500 euro en voor een ander 100.000: ligt er maar net aan hoe je andere omstandigheden zijn. Of je een baan hebt of niet, hoe hoog je salaris is, wat je wel en niet kunt verkopen om je schuld in te lossen... Verder wisselen voorwaarden per gemeente nogal eens. Maar mensen die hun auto niet willen verkopen, terwijl ze die niet nodig hebben voor hun werk, die komen er dus niet in.
Oh ja ik ken ze! Ik snap het echt niet... Bij mijn vorige baan (belastingdienst) had ik regelmatig mensen die enorme belastingschulden hadden en kwaad werden dat hun teruggave werd verrekend met deze schulden zodat ze niks kregen, maar al we een vakantie hadden geboekt voordat ze de teruggave hadden (de dure vakantie zouden ze met dit geld betalen). Ze werden nog kwaad ook... ik kon het nooit begrijpen. Of mensen die thuis kwamen van een dure vakantie die een dwangbevel hadden gekregen toen ze weg waren, dan dachten wij: wel een dure vakantie maar de belasting kunnen ze niet betalen...? Hadden we echt een paar keer in de week. en ook peperdure auto's hebben maar de wegenbelasting niet kunnen betalen. wij konden alle gegevens van de auto bekijken, maar de wegenbelasting konden ze niet betalen, ik heb het nooit begrepen Ik heb het ook niet breed als alleenstaande moeder, maar wel gelukkig zonder auto en dure vakanties. Ik zorg dat mijn zoon er altijd goed en verzorgd er bij loopt en dat hij gelukkig is. Ik ga met mijn ouders op vakantie nu (zij betalen het altijd) in Nederland, en een auto heb ik niet kan alles met de trein en fiets doen. ik ga mij niet dik in de schulden steken met dure spullen
Ja ik ken ook wel zo'n stel. Tenminste, er wordt over geluld hier in het dorp. Ze hebben hun middelste dochter van de peuterspeelzaal gehaald, omdat ze het niet meer konden betalen. Maar moeder kan wel iedere week naar de kroeg. Wat klopt hier niet?
In principe horen de voorwaarden voor de schuldsanering bij elke instelling gelijk te zijn maar het zijn natuurlijk altijd nog gewoon mensen die naar de voorwaarden handelen waardoor er verschil in uitvoering kan ontstaan. De basis hoort echter altijd hetzelfde te zijn. Voor een wettelijke schuldsanering is vereist dat er sprake is van een onoverkomelijke schuldenlast. Tevens moet de schuldenaar voldoen aan een inspanningsverplichting. Dit betekent dat er zoveel mogelijk inkomen moet worden gegenereerd om de schulden af te lossen en de schuldenaar moet aantonen dat hij bereidwillig is om er alles aan te doen. De wettelijke schuldsanering is wettelijk bepaald en dus overal gelijk! Alhoewel de ene bewindvoerder de teugels minder strak zal houden dan de andere. Voordat de wettelijke schuldsanering aan bod komt, dient er eerst een minnelijk traject te zijn doorlopen. Bij de minnelijke schuldhulpverlening kan de uitvoering van het traject wel per gemeente verschillen. Behalve dan de hulpverlening van de instanties die bij de NVVK zijn aangesloten. Zij hebben een bepaalde regelgeving waaraan de instanties zich dienen te houden en waar de voorstellen voor de schuldeisers aan dienen te voldoen. Natuurlijk kan het wel zo zijn dat een gemeente of instantie zich niet aan die regelgeving houdt (of lossere regels hanteert) maar dat zal dan vaak wel worden 'afgestraft' door de schuldeisers omdat men dan niet altijd akkoord zal gaan aangezien het voorstel niet conform de NVVK-normen is. Voorheen was het overigens vereist dat alle zaken van waarde werden verkocht zodat in kaart kon worden gebracht welke schulden er precies waren. Pas dan ging het traject in. Tegenwoordig is dat niet meer standaard het geval. Zo wordt een woning niet meer standaard verkocht wanneer duidelijk is dat hieruit alleen maar een grotere schuldenlast zal voortvloeien. Ik ben het met jullie eens dat veel mensen er te licht over denken. Maar ik denk persoonlijk dat het merendeel echt wel een slechte tijd achter de rug heeft alvorens zij in de schuldsanering terecht komen. Vaak is er dan een lang traject aan vooraf gegaan van deurwaarders, beslagleggingen en pressie door schuldeisers. Ik denk persoonlijk dat dit al genoeg 'straf' is voor iemand die maar lukraak overal leningen afsluit. Het is echt bijvoorbeeld echt geen pretje wanneer je in een winkel staat om je boodschappen te betalen en je erachter komt dat je bankrekening geblokkeerd is omdat er beslag gelegd is en zo al je geld naar een schuldeiser gaat... terwijl de maand nog moet beginnen en alle lasten nog niet eens werden afgeschreven... Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen... mensen die overal mee weg komen, die precies weten hoe het werkt en die de ene lening naar de andere afsluiten zonder ooit iets terug te betalen. Om vervolgens in de schuldsanering terecht te komen, zwart bij te werken en overal doorheen te fietsen. Maar uit de dagelijkse praktijk weet ik dat een heel groot deel dag en nacht verdriet heeft van de schulden en bang is voor de toekomst... en dat is echt schrijnend Sorry voor de lap tekst Ik vind de wsnp en schuldhulpverlening altijd al interessante materie en vanuit mijn werk, ik werk in de juridische sector en help dagelijks mensen die met schulden te maken hebben, kom ik ook veel gevallen tegen zoals ik die hierboven noemde. Wilde dat toch even benoemen
ja hoor die ken ik... en van ons dan geld lenen omdat ze niet rond kunnen komen en als we dan niets geven zijn ze beledigd
Hoe gaat het kdv hier dan mee om? met de mensen die schulden hebben bij het kdv en de kinderen wel dure kleren e.d. krijgen? hier is het de ene dag toeslag en de andere dag incasso van KDV, vind het ideaal
Hebben jullie gewoon nee gezegd, of ook gezegd dat zij meer verdienen per maand dan jullie? In dat geval ben ik namelijk erg benieuwd wat hun reactie was daarop.... Hahaha, hier meegemaakt! Hadden we een nieuwe tv, wilden ze een grotere. Was die binnen, bleek ie niet groter te zijn (ik geloof even groot). Je het gezicht moeten zien!!! Onbetaalbaar! Nee, dat maakt het niet ok, maar wat kunnen we dáár aan doen? Dan heb je nog meer kans om die individuen tot inkeer te brengen, dan de politiek te veranderen... Wow, ik snap al niet dat dat mogelijk is... Stopt de kinderopvang dan niet gewoon? Dat is toch ook gewoon een bedrijf? Als je telefoonrekening niet betaalt, wordt die toch ook afgesloten? En dan geef je het geld toch maar?
Zo, jullie weten het allemaal zo goed! Knap hoor. Er zijn natuurlijk mensen die door hun eigen domme consumptieve gedrag in de problemen komen maar lang niet iedereen komt door puur eigen schuld in de problemen. En ja, ik heb ook in de wsnp gezeten, en tuurlijk heb ik daar deels zelf schuld aan. Ik ben op mijn 18e moeder geworden, omdat ik naar het hbo ging had ik géén recht op een uitkering van de gemeente en betaling van het school/collegegeld door de gemeente, wat ik wel gehad zou hebben als ik op dat moment mbo zou gaan doen. Ik moest toen rondkomen van een studiefinanciering. Alleen de vaste lasten waren hoger dan de inkomsten, dus moet je op een gegeven moment kiezen wat je gaat betalen, dat werkt natuurlijk niet. Naast mijn studie (hbo-v) en mijn zoontje moest ik ook werken, dat heb ik ook gedaan, dus een fulltime studie en 20u werken en een kind opvoeden. Toen gingen mijn ex en ik samenwonen en hadden we het wat breder, hij werkte en ik studeerde maar dan krijg je ook weer te maken met minder vergoedingen enz. Het enige dat ik nooit had moeten doen was een creditcard nemen om wat extra's te kunnen doen. Overigens lostte ik dat netjes elke maand af. Inmiddels waren mijn ex en ik uit elkaar en had hij vanalles op mijn naam gedaan, en omdat we niet officieel samenwoonden kon ik niks op hem verhalen. En toen ik op een dag iets wilde betalen kon dat niet omdat mijn rekening zwaar in het rood stond. Bleek dat de postbank in 1 keer de creditcard had afgelost onder het mom van dat ik niet maandelijks zou aflossen... dus al het geld dat ik had was weg. Ik kon aantonen dat ik netjes elke maand afloste, maar postbank was onvermurmbaar. En ik had geen idee welke kanalen in kon inschakelen om het op te lossen. Dus ik heb maanden niks kunnen betalen en zo lopen dan je schulden op. Uiteindelijk heb ik pas een jaar later hulp kunnen krijgen bij de gkb. Ben eerst nog maanden door maatschappelijk werk met een kluitje het riet ingestuurd. Zij zouden mij helpen maar de casemanager heeft gewoon helemaal niks gedaan. Nee moest me geen zorgen maken, maar daar werd het wel erger door... Uiteindelijk is hij ontslagen maar zat ik nog verder in de problemen (hij zei bijv dat we de belastingschuld niet moesten betalen). Ben uiteindelijk bij de gkb terecht gekomen en daar in budgetbeheer gegaan, dat was een voorwaarde voor het minnelijke traject. Helaas is het minnelijke traject op 2 schuldeiser afgeketst (oa postbank, heel fijn!) en toen is de aanvraag voor de wsnp gedaan. Die is goedgekeurd en heb ik 3 jaar in gezeten. Ik zat in de wsnp, mijn vriend, inmiddels man, niet. Daardoor ging mijn inkomen naar de wsnp en dat van mijn vriend niet. Ook kinderbijslag mag niet naar de boedel, omdat dat bedoeld is om je kinderen te onderhouden. Ik werkte bijna fulltime, wat voor mij eigenlijk ondoenlijk is ivm me/cvs. Ik heb al die tijd vreselijk mijn best gedaan om zoveel mogelijk af te lossen. En ik had ook bijna alles kunnen aflossen als ik geen frauderende bewindvoerder had... Die heeft bijna 10.000 euro doorgesluist naar turkije... ( Schuldenaren dupe van diefstal - Binnenland | Het laatste nieuws uit Nederland leest u op Telegraaf.nl [binnenland] ) Er zijn ook een heleboel mensen die binnen de looptijd van de wsnp alles aflossen. Bovendien kom je echt niet zomaar in de wsnp. Je ziet maar een klein beetje van het leven van anderen. Ik zeg niet dat er geen knurften zijn die gewoon blijven spenderen, programma's als een dubbeltje op zn kant laten ook heel prima zien hoe mensen echt boven hun stand leven. Maar je kan ook allebei een goede baan hebben en die verliezen maar dan heb je wel die hoge lasten en niet meer het bijbehorende inkomen. Het probleem is ook vaak dat mensen niet weten waar ze tijdig voor hulp terecht kunnen komen en natuurlijk dat creditcards en leningen veel te makkelijk afgesloten kunnen worden.
Mensen zien de titel. Ik wil mijn mening geven. Er was een tijd dat ik "rijk" was. Wat betekent rijk toen die tijd? Heel veel geld en zorgeloos leven denk je dan. Maar ik had het fout. Ik kreeg pech. Later diep in de schulden. Ik bleef shoppen, dat was mijn lievelings bezigheid. Het drong niet door me door dat ik "arm" was. Ik deed een opleiding, ik heb er 5000 euro voor betaald. Ik dacht: dat was mijn enige hoop. Later, werd mijn moeder ziek, de kat moest verkocht worden, vader gehandicapt. Heel veel drama. Ik ging maar kadootjes kopen voor iedereen en voor mezelf om me tevreden te houden. Ik kocht het spelletje World of Warcraft... Ontsnappen van realititeit. Rekeningen bleven stromen. Ik stopte met school en ging waar ik als hulpkracht was, werkte ik opeens fulltime. Mijn werk was de enige relaxte plaats waar ik kon uitrusten. Daarna zei mijn baas: Ga naar huis, de ziektewet in. Je functioneert niet goed. Ik moest van m'n familie en vrienden op therapie. Tegen gamesverslaving en koopziekte. Het heeft me veel geholpen. Ik realiseerde dat ik geld slim moet gebruiken. Heb geen schulden of onverwachte rekeningen. Ik ben gelukkig door de steun van iedereen. Als je maar gezond bent, dat is het belangrijkste!
Vind het echt erg om te lezen dat juist de mensen die met zulke problemen uitkomst moeten bieden, een ander alleen maar meer in de problemen helpen. Een tijdje geleden is zoiets ook voorgevallen. Toen zijn alle trajecten overgenomen door een andere bewindvoerder en is alles gelukkig nog goed gekomen. Gaat dat voor jullie ook nog gebeuren? Sterkte in ieder geval meid!