Wij willen het geslacht gewoon niet weten. Als mensen doorvragen waarom, dan zeg ik inderdaad dat voor ons het belangrijkste is dat de baby gezond is. Natuurlijk wil iedere ouder dat het kind gezond is, maar voor de rest heeft voor ons het geslacht weten geen prioriteit. Veel mensen dachten trouwens dat we het bij de eerste wel wisten omdat de babykamer een donker blauwe muur heeft. Die waren echt verbaasd toen we vertelden dat we een meisje hadden gekregen. Nu gaat dochterlief over een tijdje naar een nieuwe kamer en haar oude babykamer wordt de babykamer van nummer 2. Ik ben benieuwd hoeveel mensen dan weer zeker weten dat het een jongetje word.
Bij de V en D toevallig ik zag daar een tijd geleden een lichtblauwe romper voor een dame en ontzettend leuk, maar andere vonden het raar dat het blauw was. ik vond hem juist leuk daarom!
Wij willen het ook allebei niet weten.. Ook om het verrassingseffect.. Je hebt al zoveel gezien en gelezen, je weet al zoveel over het hele proces, de zwangerschap, de bevalling, enz.. Het lijkt mij gewoon leuk als er nog iets mysterieus over blijft.. De 1e kleertjes zijn neutraal, maar na de bevalling mogen we dan lekker gericht shoppen.. Ben toch al niet zo van het roze/blauw, dus babykamer wordt ook geen probleem
Hier wisten we het ook niet. Inderdaad om het verrassingseffect en oom omdat we al zoveel "gezien" hadden. Had het echt voor geen goud willen missen, die eerste reactie van manlief. Moest zelf wel even schakelen omdat ik dacht een meisje te krijgen, bleek een jochie te zijn. In onze omgeving wilden alle andere stellem die in verwachting zijn het destijds ook niet weten. In de vriendengroep is dat dus normaal
Wij wilden het niet weten de eerste keer, nu wil ml het eigenlijk wel weten maar ik nog steeds absoluut niet. Natuurlijk voor de verassing. Ml vind het dan ook prima dat we het ook weer niet weten. Het is idd jammer dat er steeds mensen zeggen, jullie weten het wel en je zei hij dus zie je wel het word een hij blablabla. Pff! Dan is het joh wat jij wil!
Wij willen het ook echt niet weten! Echt, die onzin over gericht shoppen en namen verzinnen ben ik echt klaar mee... Veel mensen aan wie wij vertellen dat we het niet willen weten reageren echt: "maar vind je dat niet lastig dan???" ONZIN!!! Naam hebben we al, voor zowel jongen als meisje. Kamertje wordt licht met lime-groen, kleding kan je neutraal kopen en als je baby er is krijg je zo ontzettend veel van mensen die op visite komen dat je de komende tijd er echt niet omheen kan of het nou een jongetje of een meisje is. Daarna kun je altijd nog zelf gaan shoppen. Wij vinden het wel prima zo! Als het maar gezond is!
Ik dacht eerst altijd: het is toch leuk om het niet te weten. Maar nu ik heb er voor mijn gevoel al lang genoeg op moeten wachten dat ik best het geslacht zou willen weten. "Als het maar gezond is"-zin vind ik irrelevant want daar gaat het helemaal niet om. Je wilt gewoon iets van je kindje weten. Het shop-argument.. tja, zodra het geboren is krijg je vast genoeg roze of blauw. Bovendien stel dat er nog een 2e komt en die blijkt van het andere geslacht, ga je dan alles weer opnieuw kopen. Ik zou ongeacht of ik het weet of niet geslacht neutraal kopen. Er zijn voldoende kleuren die voor j en m kunnen. Maar goed zo denk ik er over. Je hoeft wel maar 1 naam te verzinnen als je eht weet, maar ach verzin je er 2. Ik weet nog niet wat wij doen, het blijft voor de rest sowieso wel een verrassing. Het moet eerst maar es blijven zitten
Ik ben best nieuwsgierig ingesteld en had het bij de eerste wel willen weten, maar vriendlief wilde het absoluut niet weten. Daar was hij heel stellig in. Ik wou het dan ook niet weten, want dan moest ik me stil houden tegenover hem en dat zou ik erg moeilijk vinden. Bovendien de reden waarom ik het dan wou weten, was voor het geslachtgerichte shoppen, maar ja dat moest ik dan thuis toch verstoppen voor hem. Ik heb toen de compromis gemaakt dat we het bij een eventuele 2e wel willen weten, maar nu zijn we zwanger van de 2e en wil vriendlief het echt WEER niet weten van te voren en eigenlijk vind ik het verrassingseffect ook wel heel leuk. Ik heb bij de eerste een keizersnede gehad en vriendlief zat naast me. Op het moment dat ze de kleine bijna er uit hadden ging hij staan en over het doek heen kijken of hij al wat kon zien. Vervolgens werd onze zoon met zijn piemel pontificaal in beeld uit mijn buik gehaald en het eerst wat vriendlief heel erg enthousiast zei was: '' HET IS EEN JONGEN'' Hahahah geweldige reactie... Ik kijk er nu dus al weer naar uit hoe zijn reactie deze keer is. Liefs
wij weten het ook niet. bij de eerste, tweede en nu bij de derde ook niet. tja waarom. waarom wel willen weten? shop argumenten vind ik kul. daarnaast kan niks op tegen het moment het zelf ontdekken. daar kan geen echo-miep tegenop die het me verteld. mensen vinden het in mijn omgeving ook maar raar. ik vind het eerder raar dat het gewoon gevonden word om het wel te weten. maar ieder zijn ding. maar het is bijzonder irritant dat mensen het soms gewoon niet eens geloven.
Wij willen het ook niet weten. Omdat het er naar uit kijken wat het is zo bijzonder is. En zoals mijn man dan wel eens zeggen een cadeautje moet je niet uitpakken voor je het gekregen hebt.
Ook wij willen het niet weten, we zijn al super lang samen, nooit over gehad en toen ik eenmaal zwanger was, waren we het hier allebei meteen over eens. Onze vrienden zouden dit zelf niet doen zeggen ze, te nieuwsgierig en onpraktisch, maar vinden het verder niet raar ofzo, iedereen zo zijn eigen keuze. Ouders en opa's en oma's vinden het heel begrijpelijk en leuk! Lekker ouderwets en spannend, iets om samen naar uit te kijken. Ook vind ik dat je je zwangerschap puurder beleeft als je niet weet wat het is.
Bij de eerste wilde we het niet weten, het had voor ons geen meerwaarde. Het heeft me altijd verbaasd hoeveel mensen ervan overtuigd waren dat we het wel wisten, maar gewoon niet wilden zeggen. Ons manneke was aardig genoeg om zodanig elke keer om te draaien dat we het ook nooit met zekerheid hadden kunnen weten. Deze keer wilden we het wel weten. We vinden het handig om onze zoon voor te kunnen bereiden. Hij wilde namelijk per se een zusje, dus dan is het misschien wel schrikken als er opeens een broertje mee naar huis komt. Daarnaast hadden we zoveel stress in het begin dat we eigenlijk niet zo'n behoefte meer hadden aan verrassingen. Interessant genoeg gaat bijna iedereen er ook wel van uit dat je het van te voren weet. Bij de bevalling duurde het een tijd om voordat ik me besefte dat niemand me verteld had of we nu een zoontje of dochtertje hadden gekregen. Toen heb ik zelf maar even gespiekt.
Wij zijn zwanger geworden door middel van IVF-ICSI. Alles is zo niet romantisch en gepland, je weet zelfs het moment van de bevruchting. Het enige wat we van de zwangerschap als een verrassing konden houden was het geslacht. Daarom wilden we het niet weten. Ik had wel heel sterk het gevoel dat het een meisje was en dat bleek zo te zijn.
Mijn vriend en ik willen het ook niet weten. Beetje ouderwets denk ik . waarom eigenlijk niet? Omdat we al zoveel weten over het kindje voor het geboren wordt, dat we toch iets over willen houden van verassing. En mij lijkt het zo'n mooi moment om het bij de geboorte te horen te krijgen, en zo spannend!! al is de bevalling op zich al spannend) Maar ik merk dus dat het niet "normaal" is om het niet te willen weten. Bij onze 12 weken echo, zei de echoscopist vrolijk, kijk en hier kun je het geslacht zien! En toen zeiden wij: Ho ho we willen het niet weten! en toen zei zij weer vervolgens dat het pas enigsinds te zien zou kunnen zijn vanaf 14 weken pffffffff. Maar ik merkte uit haar reactie dat ze niet in de gaten had dat wij het geslacht niet wilde weten.....
Whahaha, valt me mee dat ze niet zei: "En hier kan je zien dat jullie een jongetje/meisje verwachten!" Haha, geniaal hoe ze dan terug stribbelen! Echt grappig dit!
bij mijn eerste wilde we het dolgraag weten. ik had een hele sterke voorkeur. en mijn voorkeur kwam uit. bij mijn 2de wilde we het weer weten, ik had een voorgevoel dat we het zelfde kregen als het eerste, en dacht dat het daarom beter was om het te weten want ik durfde niks in de andere kleur te kopen omdat ik zelf zo overtuigd was. en wat bleek, we kregen ditmaal het andere geslacht. dus ik was blij dat we het wisten want nu kon ik wat gericht kopen. toen bij nr 3 wilde ik het niet weten want we hadden beide al dus kleertjes waren er en ik wilde me graag laten verrassen, maar zag ik het zelf duidelijk met de echo. dus we konden er niet meer omheen. nu nr 4 wilde we weer niet weten. rede; ik heb nu best weer een sterke voorkeur. het lijkt me zo ontzettend leuk om straks 2 om 2 te hebben. 2 jongens en 2 meiden. ik weet dat als ik nu tijdens een echo zou horen dat het het andere geslacht is, dus dat we 3 om 1 hebben, dat ik best even zou balen. maar ik weet dat als ik bij de geboorte een kindje in me handen krijg, dat ik het met geen honderduizend andere kindjes ter wereld wil ruilen, dan maakt het geslacht inene niks meer uit. vandaar dat ik me nu laat verrassen. en ja ik heb nu en jongens en meisjes kleertjes gekocht. wat we niet kunnen gebruiken bewaar ik als kraamkadootjes voor dees of gene.
Bij de eerste twee wilden we het wel weten. Nu ben ik zwanger van de derde en nu weten we het niet. Ik vind het zelf wel spannend, maar heb geen echte voorgevoelens en gelukkig ook geen voorkeur. Ik wil gewoon eens kunnen roepen: En, wat is het? als het eruit is, haha. Ik vind het inderdaad wel lastig met shoppen en vooral met namen bedenken. We hebben al twee jongens en ik weet echt geen leuke naam meer voor een jongen.
Mijn man wilde graag weten wat het werd en dus wist ik al wat het werd, maar bij een volgende weet ik niet of ik het van te voren wil weten eigenlijk. Het enige wat je dan niet van te voren kan kopen is eigenlijk kleertjes, want de rest hebben we toch al in huis van de vorige en de baby kamer is gewoon in felle kleuren wat zowel voor een jongen als meisje leuk is.