Bij ons zit stotteren in de familie. Mijn vader en zusje stotteren beide en mijn zoon begint er (helaas) ook mee. Alleen hoop ik bij hem dat hij er nog overheen groeit, aangezien hij net 3 is. Mijn vader heeft met bepaalde klanken aan het begin van de zin erg veel moeite. Dan blijft hij als ware hangen, gelukkig kunnen we er met het gezin om lachen (Hij begint! Is waarschijnlijk zijn manier om het te relativeren). Als hij wat alcohol op heeft, wordt het helemaal erg.... Het heeft bij hem geen zin om zijn zin van hem over te nemen, omdat je toch niet weet wat hij wil zeggen, aangezien het aan het begin van de zin is. Het enige wat helpt is hem rustig te laten uitpraten. Mijn zusje heeft dit vele male minder, ik geloof dat het bij haar ook bijna over is (zie haar nog amper..).
Ja viel mij ook al op idd, dat er verschillende reacties op komen. Kennelijk vinden sommige stotteraars het dus niet erg als je de zin afmaakt. En ik vind ook dat je het moet kunnen benoemen hoor. Het is nu eenmaal zo, dat is een feit. En de persoon er vragen over stellen is ook een goed idee.
Volgens mij verschilt het per stotteraar. Sommigen vinden het niet erg als je de zinnen afmaakt. Ik ken twee mensen die ook bij niet stotteraars de zinnen afmaken. Die praten bij elke zin de laatste twee woordjes mee. ZO irritant!