Normaal geen problemen mee maar wel situaties gehad dat ik flink pissig werd; - ZL had zijn arm gebroken toen hij 1,5 jaar was. Ongelukkig gevallen dus liep hij tot zijn schouder in het gips. Een oudere Duitse dame moest mij er op wijzen dat ik in de toekomst maar beter moest opletten want dat zou haar nooit zijn gebeurt.... - ZL had een drift aanval in de Hema want hij wilde een tractor hebben. Nee is nee. Kwam een dame even mijn zoon vertellen dat “mama eerst centjes moest halen” en dat hij daarna die tractor wel kreeg.... wtf!?!? Om een paar voorvallen te noemen.... normaal krijg ik juist complimenten omdat ik consequent ben of dat ZL tenminste nog vies mag worden in de modder.
Geen probleem mee. Maar ik corrigeer net zo makkelijk wel eens terug: ' Oh dat mag ze gewoon van ons, vinden wij niet erg'.
Het ligt eraan. Als er iets gevaarlijks/raars/stouts gebeurd wat ik op dat moment niet zie, ben ik blij als anderen ingrijpen. En ik ben ook van mening dat vreemde ogen dwingen. Mijn ouders/schoonouders mogen van bepaalde dingen ook best iets zeggen, zeker in hun eigen huis. Van de zussen van ML kan ik weinig hebben. Die corrigeren te pas en te onpas over de meest vreemde dingen (hebben zelf geen relatie/kinderen) Laatst werd mijn peuter verschillende keren streng gecorrigeerd omdat hij niet netjes at (BBQ), omdat hij in zijn luier gepoept had en omdat hij een naam niet goed uitsprak. Dan spreek ik de tantes er zelf op aan dat ze zich nergens mee moeten bemoeien en troost ik mijn peuter met de woorden: stil maar hoor, tante M. heeft er helemaal geen verstand van!
Dit had ik laatst ook. Man bij een speelgoedwinkel zei tegen mn dochter (die aan het zeuren was), "ahhh wil mama het niet voor je kopen, misschien moet je het nog een keer heel lief vragen?" Ik stond me echt af te vragen of hij simpel was... Verder vind ik het prima als iemand mn kinderen terecht aanspreekt op gevaarlijk of vervelend gedrag, ook als ik erbij ben. Het maakt juist extra indruk als iemand anders er (ook) iets van zegt. Zelfs spreek ik andermans kinderen ook aan als ik vind dat ze zich niet goed gedragen, Het maakt me dan niet uit of de ouders erbij zijn of niet. Een voorbeeld van een situatie waar ik kinderen vaak in bijzijn van hun ouders op aanspreek is als ze vogels (eenden, ganzen, etc) op gaan jagen door er achteraan te rennen. Ik vertel ze dan dat dit zielig voor de vogels is en vraag ze vriendelijk ermee op te houden.