Naar wat ik ervan begrepen had had 1 van de begeleidsters gezien dat papa melanie niet zo heel zachtjes langs het traphekje had opgebeurt waardoor ze aardig wat blauwe plekken had. Papa had mama en melanie opgesloten in een kamer omdat ze niet deden wat hij had gezegd, dan moesten ze maar luisteren. Ze zijn met zijn allen met melanie naar een kinderarts geweest die ook zijn zorgen had geuit over de 'verwondingen, de vormen en de plaatsen ervan" en die had hier ook foto's van genomen. Ze hadden met zijn allen een lijst gemaakt en aan die voorwaarden moesten ze voldoen. wat ik me kan herinneren stond erop dat Melanie licht in haar kamer moest hebben (papa had gewoon het peertje eruit gedraaid) en ze moesten de kruk weer in de deur zetten. Dus ik denk niet dat ze haar zomaar uit huis hebben geplaatst. Groetje sAnita
Pffff, ik heb het niet gezien (lag al in mn bedje ) maar ik vind het al heftig als ik jullie reacties lees! Wat een toestanden zeg...
het was in en in verdrietig en meer dan terecht in mijn ogen dat ze uit huis zijn geplaatst. beter die ouder even verdriet dan het kind voor altijd beschadigt
Sorry hoor, maar deze poster (waar ik op reageerde) gooit even alle mensen met allerlei beperkingen, op welk gebied dan ook, op 'n grote hoop, omdat een stel vrienden van haar toevallig geen koters kunnen verwekken. Ik vind dat té hard. Ik snap heel goed dat 't haar raakt, maar ik vind het onnodig kwetsend voor mensen die met hart en ziel GOED voor hun kinderen zorgen, maar bijvoorbeeld arbeidsongeschikt zijn geworden, want die smijt zij er in alle gemak maar even bij, omdat zij emotioneel betrokken bij 'n stel vrienden van haar is. Er zijn hier zát mensen die stellen kennen die moeilijk of geen kinderen kunnen krijgen of die dat zelf helaas meemaken en die niet zo ongenuanceerd uit de hoek komen. Ik vind het ook verre van aangenaam dat in die documentaire een vrouwtje in rondsjouwt dat de ene koter na de andere baart en dat ze daar niets aan kunnen doen, maar ik ga niet omdat ik toevallig ook stellen ken bij wie 't krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend is, gelijk alles maar op 'n grote hoop gooien.
Ik zit nu de 1e aflevering te kijken en wil daarna de 2e kijken maar moet toch even kwijt dat ik die baby Casper wel een enorm schatje vind!
Ik vind het heel moeilijk om iets te vinden van die uithuisplaatsing. Die lijst met afspraken, en hoe daar mee omgegaan werd, vond ik erg veelzeggend. Dat er op moet staan 'Melanie een compliment geven' en 'de deurklink in de deur laten van haar kamer'... dat vind ik meer zeggen dan een blauwe plek die een wildebras ook zelf kan oplopen. En de keren dat er 'ja' op die lijst kon aangekruist worden... dat was alleen dat Melanie naar school was gegaan. Maar goed, de spoed ging om de verdenking van huiselijk geweld. Ik vond het opvallend dat het alleen de man was die ontkende dat het zo was, de vrouw zat alleen maar te huilen. Op basis van wat je in zo'n documentaire ziet kan je eigenlijk heel slecht beoordelen wat er echt heeft gespeeld. Ik vind het heel erg voor hun. De documentaire heet 'machteloos' en eigenlijk zijn alle partijen dat. De ouders omdat ze vaak naar hun weten doen wat ze kunnen doen, je kunt ze bijsturen maar niet wezenlijk veranderen. De hulpverleners omdat ze steeds in de spagaat zitten tussen hulp bieden aan het gezin en rapporteren aan een voogd, liefde van de ouders, en wat er echt beter voor het kind zou zijn. En de kinderen, want die zijn afhankelijk van die twee partijen over wat er met hun gebeurt. Ik weet niet of iemand ook naar Rondom Tien heeft gekeken afgelopen zaterdag? Daar kwamen ook twee kinderen van ouders met een verstandelijke beperking aan het woord. Wel interessant als je het allemaal bij elkaar wilt zien.
ow die ga ik dan ook nog even kijken. Even op uitzending gemist speuren. Je hebt t heel mooi verwoord Evenstar. Zo is t ook de titel past echt enorm goed bij de docu
ik heb het ook gekeken.. maar vond het ook zeker een heftig verhaal hoor, moest ook echt even een traantej weg pinken toen dat kindje uit huis werd gehald... ik denk dat daar ook heel wat aan vooraf gegaan is en we niet alles te zien krijgen... lijkt me ook echt heel lastig werk hoor ik zou er echt niet tegen kunnen...!!
ik werk zelf in de gehandicaptenzorg, binnen een woonvorm. Wij hebben nu al 3 kinderen bij ons wonen die niet meer bij ouders kunnen wonen omdat de ouders verstandelijk beperkt zijn. 1 van de ouders ging (net als Patricia in de uitzendingen) door met kinderen krijgen. De kinderen zijn de dupe want die wonen tussen andere gehandicapten, waar ze eigenlijk helemaal niet thuis horen. Maar gewoon omdat ouders niet zelf voor hun kind kunnen zorgen. En echt, meestal doen ze het op hun manier echt wel goed maar ze zien gewoon niet in dat de kinderen verwaarloosd worden. En ik zeg absoluut niet dat dat altijd zo gaat, want er zijn ook genoeg verstandelijk beperkten die wel op een goede manier voor kun kind kunnen zorgen... Maar vaak hebben ze net dat stukje inzicht niet en die wel nodig is bij opvoeding. Ik vond het heeeel erg om te zien dat Melanie uit huis werd gehaald omdat ik van dichtbij mee maak wat dat met zo'n kind doet, 9 van de 10 keer zijn ze gewoon getraumatiseerd. En kinderen worden niet zomaar uit huis gehaald.... Daar gaat best wel wat aan vooraf. Wat mij vooral verdrietig maakt is dat de kinderen de dupe er van zijn en dat ze vaak niet eens begrijpen wat er aan de hand is, want hoe leg je ze elke avond bij het naar bed brengen uit waarom hij/zij niet meer bij papa en mama kan wonen???? gaat je soms echt door merg en been. Dat was mijn mening en ervaringen.....
Kan me dat heel goed voorstellen idd dat dat heel moeilijk is om van dicht bij mee te maken. En hoe lief die ouders ook kunnen zijn voor hun kindje als ze net dat beetje inzicht missen kan het ook heel gevaarlijk worden voor zo'n kindje. Als ik alleen al kijk naar mijn eigen nichtje. Die heeft ook een verstandelijke beperking en is echt niet dom: ze kan zo van heel de familie opsommen op welke datum ze jarig zijn en hoe oud ze worden. Maar soms is ze ineens heel afwezig en ziet of merkt ze niks wat er om haar heen gebeurd. Dus als zij ooit kinderen zou nemen dan zou dat tot hele gevaarlijke situaties kunnen leiden denk ik ook al is ze altijd heel lief en leuk met haar nichtjes en neefjes.
Heb de eerste aflevering ook gezien en zelf een pleegkindje gehad, moeder had het niveua van 6 jaar (maar zeker niet op elk gebied!)... Maar o, wat lastig is dit voor de hulpverleners voor de ouders... Gedwongen anticonceptie zou inderdaad soms goed zijn, zeker als je ziet hoe zielig het is voor het kindje, maar ja hoe doe je dat dan. Wie gaat dan uiteinelijk bepalen wie wel en wie geen kinderen mogen krijgen? Zoals die ene begeleidster al zei, soms gaat het juist wel heel goed. En mensen met een hoog IQ hoeven ook niet per defenitie goede ouders te zijn... Je begeeft je dan al snel op een hellend vlak, wanneer ben je 'goed genoeg' en wie bepaalt dat dan?