Dag dames, Ik ben wel een dierenvriend maar heb zelf geen huisdieren omdat ik er niet tegen kan! Ook ivm hygiene wil ik ze niet in mijn huis ( ga me nou niet meteen aanvallen want dit is een persoonlijke mening ) Veel kennisen van mij hebben wel beestjes (met name katten en honden) ik vindt het alleen dalijk als ik bevalleen ben zo eng om naar hun toe te gaan ivm ronddwarrelende haren die op mijn kindje terecht komen of een beest die in de buurt komt van mijn kleintje en hem dan wil likken of aan hem wil ruiken of zo, ik wordt daar helemaal onpasselijk van, nu weet ik zelf dat beestjes niet vies hoeven te zijn maar ik heb dus toch een soort van idee dat ze wel vies zijn, kunnen jullie mij please van dit gevoel af helpen ik bedoel ik vindt ze echt wel lief maar ik wordt misselijk als ik hun haartjes zie liggen of zo of als ik zie dat anderen op hun handen of nog erger in hun gezicht gelikt worden en dan daarna mijn baby willen vasthouden of zelfs kussen brrr.......!! kan iemand mij please gerust stellen en overtuigen dat ik fout zit, mijn nederlandse familie hebben namelijk ook beesten thuis en ik kan het niet maken om niet meer langs te komen na mijn bevalling..
Hey meid ik weet wat je bedoeld. ik vind haren het ergste wat er is. Totdat.... Ik mijn vriendje leerde kennen, na een jaar gingen we samenwonen, het was echter wel zo dat hij met 3 katten bij me kwam wonen. Want zonder zijn katten ging hij nergens heen. De eerste paar maanden heb ik me rot gevoeld en nu na een jaar samenwonen zijn het ook mijn vriendjes. Die haren ben ik nog steeds niet dol op maarja... Mijn ouders hebben zelf 4 katten, en mijn zus heeft nu twee kindjes, ik was in het begin supervoorzichtig met die kleine, maar je merkt gauw genoeg dat ze er niet ziek van worden. ik denk als jij als mama helemaal panisch doet om je kind haarvrij te houden dat dat voor een kind meer vervelend is dan de eventuele haren. zie het maar zo savonds lekker in bad en het kindje is weer schoon. Ik moet zeggen dat ik dat nu heel gemakkelijk zeg, ben ook wel benieuwd hoe ik hiermee om zal gaan als het zover is. een ding weet ik wel, de katten komen onder geen voorwaarde de babykamer in. succes ermee!
Het is voor en kind juist super om in contact te komen met dieren. Het is goed voor de sociale ontwikkeling van een kind en ze vinden het meestal gewoon echt super leuk. Wij hebben een hond en een kat en mn dochter is gek op ze... hele dagen kruipt ze erachter aan en roept dan heel hard aaaaaaaai (aaien). Wij hebben onze beesten gewoon geleerd dat er niet wordt gelikt, knuffellen mag wel met ze. Ik zou het ook niet pikken als een ander zn hond mn kind zou likken dat vind ik gewoon vies. Verder van die haren krijgen ze echt niks, vooral een kat houdt zichzelf super schoon door zich vaak te wassen en een hond kan je zelf borstellen natuurlijk. De beesten komen niet op de bovenverdieping of in de box maar verder overal... tuurlijk komt mn dochter in contact met haren maar vies... nee hoor. Ik stofzuig en dweil vaak genoeg. Van een beetje haren krijgt een kind echt niks! Ik denk idd dat het voor je kind best vervelend kan zijn als het niet in contact mag komen met dieren... probeer er dus aan te werken.
mijn hartslag gaat er gewoon van op hol als ik eraan moet denken maar ik moet me er waarschijnlijk gewoon even overheen zetten... lijkt wel alsof ik huisdierenfobie heb ontwikkeld of zo,ik weet dat ik smetvrees heb (ben ook constant aan het soppen en het poetsen) en dat is ook echt iets psychisch ik denk dat dit gedoe met huisdieren er ook in geslopen is..... echt je zou mijn hart moeten voelen nu niet te geloven!! maar even nog een vraagje waarom zou een kind het als niet prettig moeten ervaren als het niet in aanraking komt met huisdieren?? Ik en mijn broers hebben daar geloof ik nooit last van gehad!!
haai, heeft niet perse met dieren te maken, maar ik heb wel eens gehoort dat kinderen een kilo! huisvuil per jaar binnen krijgen. zou best zwaar overdreven kunnen zijn, maar het heeft mij wel wat ontspannen over rotzooi en bacterien enzo. het schijnt trouwens ook goed te zijn voor hun weerstand. ik heb geen dieren meer. mijn konijn en rat gingen dood tijdens mijn eerste zwangerschap, en mijn kat kon niet accepteren dat er een kind was toen ik eenmaal was bevallen. die ging overal plassen. ik heb hem weg moeten doen. vind geen dieren heel schoon en makkelijk, maar nu ze wat groter worden (4 en 2) merk ik dat ze het zelf wel heel leuk zouden vinden. misschien volgend jaar dus toch weer een beestje. ik vind het trouwens ook vies als dieren mij of mijn kinderen likken. groetjes, lidwina
nou als je bijvoorbeeld op visite bent op een verjaardag en alle kindjes mogen de dieren aaien en jouw kindje niet. Wat ook nog kan is dat je kindje een angst gaat creeeren voor dieren, en je weet wat ze zeggen als je bang bent voor dieren komen ze juist op je af. wat zeeuwsmeisje al zegt, het kan juist heel goed zijn voor kinderen om met dieren om te gaan, verantwoordelijkheid, respect etc etc. maar inderdaad wel duidelijke grenzen aangeven. En zoals men zegt een hond nooit alleen laten met een kindje. Bij mij heeft het leven met katten veel veranderd in hoe ik over ze denk.
jullie weten niet hoe het is om deze meningen van jullie te lezen, ik ben gelukkig niet vreemd zoals mijn kennisen mij wel eens laten voelen als ik weer loop te gruwelen van een hond die het bord met etensresten mag uitlikken en volgende keer mag ik gewoon weer uit dat bord eten,,,,
Hoi Fatna misschien stelt het je gerust als ik je vertel dat een hond heel schoon is! ( Ze laten niet voor niets vaak een hond aan een wond likken zodat het gauw geneest). En ja ze verliezen haren maarja je kind in bad en klaar Oja en een hond het bord uit laten likken vind ik ook een raar idee maar ik schep het altijd over in mijn hond zen bak. Het bord is voor mensen en haar bak is voor honden haha!
nee een hond van mijn bord laten eten zou ik ook niet doen. net zoals dat ik katten vindt stinken. Ik heb mijn grensen, maar voor mijn hartslag was het beter om te ontspannen in dat soort situaties. De enige die daar namelijk last van heeft ben jij zelf. meid, veel sterkte/succes ermee. ennuh je bent niet raar hoor, de een gruwelt van spinnen en jij van haren, heel simpel.
Ik kan het me wel voorstellen hoor.. Ik heb bij mijn moeder thuis ook altijd huisdieren gehad..een hond en een kat. Wij hebben geen huisdieren nu en dat zal nooit gebeuren ook. Ik ben gek op honden en katten maar het in huis halen van een hond bijv. is verboden in de Islam. Het is ook zeer onhygienisch (geen aanval please!) Ik denk niet dat ik de eerste 6 levensmaandjes van mijn baby naar Nederland zal gaan..maar ik kan me inbeelden dat je er vies van bent en dat je bang bent voor je kindje..dat zou ik namelijk ook zijn. Je kunt verder je kindje gewoon de beestjes laten aaien (op een gegeven moment) maar wel heel goed de handjes wassen enzo erna.
in de islam wordt nadrukkelijk gezegd dat je een hond niet in huis mag nemen, dus je mag wel een hondje nemen maar niet in huis!!! In landen zoals marokko hebben mensen ook wel hondjes maar deze leven altijd in een hok buiten (maar ja het is daar ook altijd lekker warm)
Misschien is het geruststellend dat uit diverse onderzoeken is gebleken dat huisdieren de weerstand van kinderen ontzettend helpt vergroten. Kinderen die in contact staan met huisdieren hebben bovendien een kleinere kans om allergieen te ontwikkelen, wat ook gunstig is. Daarnaast is het goed voor hun sociale en emotionele ontwikkeling.
Een hond is verboden om in huis te nemen inderdaad. Je mag wel een hondje in je tuin houden ofzo. In huis is het verboden ivm de hygiene. Een kat mag wel. Het is zelfs sunnet (volgens de handelingen van de Profeet Mohammed (v.z.m.h.) ) maar ik zie dat ook alsnog niet zitten..geeft heel veel haren en troep.
Ik vind likkende honden echt ronduit smerig en moet daar ook niks van hebben!! Maar dat hoef je niet toe te laten als ouder, dat mag je toch gerust zeggen. Maar inderdaad, kinderen zijn dol op dieren, dus je stopt ze 's avonds in een sopje en ze zijn weer schoon, toch? Als je zelf een bepaalde mate van smetvrees hebt, lijkt het me wel erg moeilijk om dat niet op je kind te projecteren...maar kinderen die lekker vies worden, dat is toch heel gezond, niks mis mee dus!
ik weet het anakin en soms vindt zelfs mijn man dat ik wat ver ga (terwijl hij ook bijzonder proper is) maar ik kan het niet tegen houden!! is dit iets waarvoor je hulp moet zoeken, nee toch?? ik volg bij wijze van spreken ieder stofje met mijn vinger tot ik het heb en iedere kruimel die op de grond valt valt als een baksteen op mijn hart en ik vindt (hier ga ik commentaar op krijgen ) andere mensen (behalve MIJN familieleden en mijn man) ook vaak "onhygienisch" laat staan dieren!!! oooh ik wil niet beledigend zijn absoluut niet maar zo voel ik me echt en ik weet dat het niet normaal kan zijn en ik probeer iets makkelijker te worden maar nogmaals vaak bij de gedachte alleen al krijg ik hartkloppingen
nou dan moet je niet bij mij thuis komen. Als ik klaar ben met stofzuigen dan zou ik zo weer kunnen beginnen. Ik kijk naar die katten als ze lopen en zie de haren er gewoon afvallen. bah! Maargoed je vraagt of je hiermee naar de dokter moet. Als het een last wordt voor jou en/of je directe omgeving is het misschien iets om hier iets mee te doen. maar dus alleen als jij of je mannetje het als echt lastig ervaren. Als je zoals jij zegt hartkloppingen krijgt, dat zou mij gek maken. Het is ook niet iets ernstigs maar er is wel wat aan te doen. Maar als jij het zo prima vindt, moet je er vooral niets mee doen. Jouw huis is en blijft jouw huis. Waar ik alleen mee zou oppassen is andere mensen veroordelen omdat ze net wat minder netjes zijn. Dat kan dan niet leuk over komen.
neeeeee dat was ook niet mijn bedoeling om andere mensen te veroordelen,, ik wilde alleen laten weten hoe het bij mij voelt om anderen een idee te kunnen geven.........pfff ikzelf heb er natuurlijk geen last van hoe ik ben maar ik kan me best voorstellen dat anderen denken dat ik overdrijf waaronder bijv mijn man.. als ik bij mensen ben geweest die dieren hebben gooi ik de kleren weg die ik aan had, ik doe dan ook meestal niets leuks aan maar dat kan ik dalijk met mijn baby natuurlijk niet doen!!! hebben jullie nu een idee hoe ik ben en dat wil ik dus minderen!!!
Jeetje Fatna...dat gaat inderdaad wel ver, hoor...... Begrijp ik het goed dat je je kleren na zo'n bezoek weggooit? Dan lijkt het me dat je tijdens zo'n bezoek ook niet echt lkker rustig op visite bent, maar er toch wel erg mee bezig zal zijn in je hoofd. Klopt dat? Het lijkt me ook behoorlijk tijdrovend om ieder kruimeltje en stofje op te vegen. Wet je zeker dat het voor jou geen last is? Ben je er onbewust toch niet ongezond veel mee bezig? Aan de andere kant....als je straks een kleintje hebt, zal je vanzelf waarschijnlijk wel iets makkelijker worden. Probeer het inderdaad niet over te brengen op je kinderen.
Volgens mij heeft een van de verloskundigen op de site laatst bij een vraag mbt het schoonmaken met chloor aangegeven dat het helemaal niet goed is als je huis té schoon is. Een kind moet opgroeien en resistent worden tegen normale bacterieen en vuil. Begrijp me goed, ik ben geen smeerpoets - zeker niet - maar ik merk dat ik de laatste tijd wel makkelijker wordt met schoonmaken. Ik zou echt proberen om er wat relaxter in te worden. Veel succes. Pim