nou ik heb geen last van het schoonmaken poetsen etc gebeuren ik heb er wel een beetje last van dat anderen zich wel eens aan me kunnen irriteren, ik denk dat ik er inderdaad erg veel mee bezig ben, als ik op bezoek ben zit ik ok constant de dieren in de gaten te houden van HOE KAN IK CONTACT MET ZE VERMIJDEN aangezien ze altijd vrolijk rond banjeren, en thuis als ik bezoek krijg loop ik het liefst met de allesreiniger achter iedereen aan.....voor mij is het niet zo erg maar ik weet dat ik anderen een gevoel geef dat ze niet schoon zijn en dat wil ik niet bewust doen... ik hoop maar dat ik enigzins een beetje rustiger wordt als ik een kleintje heb
Dit is een onderwerp waar ik me niet zoveel bij voor kan stellen. Ik heb dieren, en dan waarschijnlijk ook veel, twee katten, een pup, een aquarium met vissen en vissen in de vijver. Ik ken mensen die ook alles elke dag van de kant af halen om alles maar zo schoon mogelijk te hebben. Gevolg: een kindje met astma wat telkens doodziek is ( en dit is maar een voorbeeld het hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar in dit geval wel) omdat het totaal geen afweerstoffen opbouwd. Daarintegen is mijn dochter nooit ziek ( stofzuig en dweil natuurlijk wel gewoon elke dag) en speelt heerlijk in de tuin en komt ook elke dag verschrikkelijk vies weer in huis, alleen ik vind dat alleen maar gezond. Ze heeft afweerstoffen genoeg in der lichaampje. Ook heb ik achterburen, en die mensen zijn zo verschrikkelijk bang voor dieren, als die kinderen komen spelen moet ik de katten opsluiten en de pup in de bench doen, het liefste al als ze komen praten bij ons hek. Dat laatste vertik ik dus permanent, de dieren lopen in mijn tuin, en ik wil ze wel opsluiten als de kids in mijn tuin komen spelen, maar ik sluit ze niet op omdat ze anders niet in de buurt durven te komen. Ik vind het juist van belang dat kinderen leren om te gaan met dieren, respect voor moeten hebben en moeten kunnen koesteren. Ik vind het ook uit den boze dat er zo verschrikkelijk veel kinderen zijn die helemaal niks van dieren weten, niet eens weten hoe een jong van een koe heet ( om maar een stom voorbeeld te noemen). Dat iemand allergies is voor huisdieren of dieren in het algemeen, ja daar kan je niks aan doen en dat is al vervelend genoeg natuurlijk. Dit is ook niet als iets aanvallends bedoeld, tis alleen de keerzijde van huisdieren of te schoon willen zijn. ( dus geen kritiek, alleen mijn mening over dit onderwerp)
@Fatna Ik heb wat voor je opgezocht. Zie dit niet als aanval maar als hulp. Heel veel mannen en vrouwen maken door wat jij doormaakt als je stofjes, haren of ander vuil ziet. Op internet kun je er veel over lezen. Ik heb het idee dat je het zelf wel lastig vindt aangezien je hoopt dat je rustiger wordt als je kleintje er is. Misschien is het dan niet verkeerd om daar nu al ietrs mee te doen. (lezen e.d.) Er zal ook wel een forum zijn waar mensen met elkaar verhalen uitwisselen. Met andere woorden overal is een oplossing voor. Want toen jij schreef dat je je kleding weggooit als je op visite bent geweest bij iemand met dieren schrok ik wel. Dat heb ik eerlijk gezegd nooit eerder gehoord. Ik stuur je even een PBtje. liefs Angela
Ik heb 2 honden, 1 kat, 4 ratten, 2 muizen en 3 Gekko's. Ik vind zelf dieren met ons hopelijk aanstaande kind geen probleem. Hier word elke dag gestofzuigd, en ik vind het erg belangrijk dat ons kind met dieren op zal groeien. Ik vind dat ons kind respect voor dieren moet leren hebben. Net zoals respect met andere mensen. Als je op een normale manier dieren houd, zijn ze niet vies. Mijn honden gaan af en toe in bad. En de ratten en muizen kooi word elke week verschoond en schoongeboend.
Ik kan het begrijpen. Ik had niets met huisdieren tot dat ik opeens thuis kwam en manlief had 2 katten gekocht. Sindsdien horen ze er gewoon bij. En wat die haren betreft, als ik ze zie zorg ik ervoor dat ze weggaan d.m.v. een stofzuiger Ik vind het smerig als mensen hun katten, honden konijnhok enz. niet op tijd schoonmaken, en laten we eerlijk zijn op mensen leven meer bacterien dan op dieren, daar hoef je geen einstein voor te zijn . Ik denk niet dat je het moet overdrijven, het is voor kinderen hun weerstand, en sociale vaardigheden heel goed als ze in aanraking komen met dieren. Wat de islam zegt over honden en de hygiene kan ik me totaal niet in vinden.
Maar kijk eens hoe je zelf nu met dieren omgaat en wat jouw gevoel daarbij doet? Je schrijft over hartkloppingen als je hier alleen maar over aan het typen bent en ook schrijf je dat je man het ook af en toe wel ver vind gaan. Ik zou er wat aan gaan doen.....
Lijkt me erg moeilijk als je zo paniekerig wordt in de buurt van dieren, en inderdaad in Nederland hebben nu eenmaal veel mensen dieren in huis.. Onze zoon mag gewoon bij dieren in de buurt komen, helaas heeft hij er een allergische reactie op (in de vorm van eczeem in t gezicht) wij laten wel gewoon dieren bij hem in de buurt maar zodra we thuis zijn doe ik Valentino in bad en krijgt hij schone kleertjes aan.. Zelf hadden we altijd een vogeltje, een hond en een leguaan..de leguaan is al een tijdje naar goede vrienden, de vogel is naar schoonmoeder toe (ivm Valentino's eczeem) en de hond hebben we helaas een paar weken geleden in moeten laten slapen, maar het was (volgens mijzelf) altijd superschoon in huis, ondanks alle beestjes!
Het klinkt een beetje alsof je Smetvrees hebt, kleding weggooien nadat je bij dieren bent geweest.ook omdat je zegt andere mensen "viezig" te vinden. Dit is niks om je voor te schamen, dat is een fobie. Misschien moet je er eens met de huisarts over praten, dan kan je een soort therapie volgen. Niet dat je dat moet, maar misschien om je het jezelf (en later ook je uk) wat makkelijker te maken? groetjes
Op discovery was laatst een test. Ze lieten een mens langs een glaasje likken en ze lieten een hond langs een glaasje likken. Deze glaasjes werden op kweek gezet en na een tijdje beoordeeld op bacteriën. Wat bleek, een hondenlik bevatte veel minder bacteriën dan een mensen lik! Maar goed als ik je verhalen zo lees dan vraag ik mezelf toch af of je geen smetvrees hebt. Je man geeft in iedergeval aan dat je er wel erg veel mee bezig bent en kindjes gebruiken hun ouders nu eenmaal als rol modellen dus als jij vies bent van beesten dan heb je grote kans dat je kleintje dit over gaat nemen en daardoor misschien een angst voor beesten ontwikkeld en dat zou toch jammer zijn. Zelf hebben we een hond, vissen (vijver) een vogeltje en 3 kippen. Maar wanneer wij bij mijn schoonzusje zijn geweest (heeft 2 honden en 6 katten) dan gaan onze kleren meteen de was in. Groetjes
Als ik jou was, zou ik zeker eens naar de huisarts gaan. Er zijn meer mensen die last hebben van smetvrees en zoals jij het beschrijft, lijkt het me geen pretje om mee te leven. Als je kleding weg moet gooien als je bij dieren in de buurt bent geweest kan ik me niet voorstellen dat je er zelf geen last van hebt. Tuurlijk is het belangrijk om schoon en fris te leven, maar helemaal steriel lukt je toch niet. Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan... Ik ben zelf panisch voor wespen. Vorig jaar wilde ik hier iets aan doen omdat ik dit niet op m'n kind over wil brengen. Ik herken jouw gevoel van hartkloppingen helemaal. Ik laat alles uit mijn handen vallen en ga op de vlucht voor die beesten. Volstrekt belachelijk natuurlijk en ik zou echt niet willen dat Hugo later hetzelfde gaat reageren. Mijn therapie heeft wel wat geholpen, maar mijn angst is nog lang niet weg... Ik moet er absoluut mee verder gaan. Ik hoop dat je er iets aan gaat doen meid, want hiermee haal je jezelf zo vreselijk veel stress op de hals... Het besef is al heel wat. En als je er klaar voor bent, kun je de stap nemen om er iets aan te gaan doen. Het is doodeng, maar je kunt daarna trots zijn op jezelf!
Het is bewezen dat het gewoon erg goed is voor kinderen om contacten te hebben met dieren. Kinderen reageren niet voor niks vaak erg sterk op dieren. Mn dochter wordt helemaal lyrisch als ze een beest ziet.. ze leert er ook door dat ze voorzichtig moet doen, respect moet hebben voor anderen en liefde. Ik hoop echt heel erg voor jou en voor je kind dat je die gevoelens wat beter onder controle krijgt want het lijkt me dodelijk vermoeiend. Hoe moet dat dan als je kind gaat kruipen, buiten gaat spelen (kinderen hebben op 1 of andere manier een obsessie voor mieren ed. Jak!) en overa met hun vingertjes aan zitten? Het duurt nog ff voor je zover bent maar het lijkt me zo lastig om zulke dingen tegen te komen en smetvrees te hebben. En ene kinderboerderij? Hoe kijk je daar tegen aan? Het is zo leuk voor die kleintjes maar vies... tja, onze beesten vind ik frisser maar het plezier wat mn dochter dan heeft... dan maakt die viezigheid niks uit. Verder denk ik dat het erg vevelend zou zijn als je kind deze trekjes zou overnemen van je...
Nou niemand die er psychisch onder lijdt als hij niet in contact komt met honden hoor De kinderen hier in Turkije hebben er ook allemaal geen last van. Wat je wel merkt bij sommigen is dat er geen respect is voor dieren. En dat is heeeeel fout. Ik wil ook absoluut geen hond in me huis maar ik ben gek op beesten en mijn kinderen dienen voor elk dier respect te hebben..dat is wat anders dan dat ik vind dat ze perse met dieren in aanraking moeten komen. Respect en vies vinden zijn dus 2 hele verschillende dingen..zolang je je kinderen leert respect te hebben en ze geen pijn te doen en lief te doen tegen ze..dan kan er niets fout gaan.
Hallo!! Zo ik ga me d'r ook even mee bemoeien en dan in de vorm van shocktherapie! Ik heb een hond en 4 katten. En ben stapel op ze... Zelfs zo erg dat ik de hond m'n oudste dochter noem. Zonder Thea (zo heet ze) kan ik niet slapen, zonder Thea ga ik nergens naartoe. Als ik moet werken is ze niet meer dan 4 uur alleen en anders neem ik vrij of regel ik oppas. Thea en ik doen alles samen. Zo ben ik opgevoedt. Als Thea struikelt ben ik totaal in paniek, als Thea pijn heeft ben ik niet meer te hanteren. Waar wil ik heen zal je denken. (dat vraag ik mezelf ook af) Ik ben geboren tussen een grote hoeveelheid huisdieren, ik leef er nogsteeds tussen, ik ga m'n kind er tussen opvoeden en ik ga er tussen sterven. Zonder beesten voor mij geen leven, ik ga serieus kapot van de eenzaamheid. Ik ben dus precies het tegenovergestelde dan jij. Ik zit altijd onder de haren. Mijn huis ook. Ik stofzuig iedere dag, hond gaat eens in de 14 dagen in bad en ik hou het hier echt goed schoon. Maar ja, het zijn er teveel, dus ligt er wel eens wat. Ben ik wel eens ziek, nooit. Mijn man ook niet. Mijn ouders mankeren niks en als klein kind heb ik ook nooit ergens last van gehad! Meis, probeer er wat aan te doen. Nou hoef je natuurlijk geen huisdier te nemen of ze schoon te vinden, maar ik denk als je ergens op bezoek gaat dat je je echt niet druk moet maken! Hun hond hoeft echt niet aan jouw kindje te komen, maar leg je kindje dan bijvoorbeeld ook niet op de grond. (het is hun huis tenslotte) Ik weet zeker dat als je kindje ouder is dat ie zelf naar de beesten toe gaat. En dan ben je al zoooooooooo gewend aan vieze kleren, dat die paar haren er ook nogwel bij kunnen! Heel veel sterkte Mo (die extreem met d'r beesten omgaat, ook hierop gelieve geen commentaar)
Ik kan wel een beetje begrijpen wat je bedoeld Fatna. Maar de reacties van de andere bgrijp ik ook wel. Zelf heb ik ook een aantal verschillende huisdieren oa honden en vogels. Ik maak vaak het huis schoon, maar soms hou je toch die haren. Zelf ben ik van kleins af aan op gegroeid met huisdieren dus ik ben niet anders gewend. Ik kan me best voorstellen dat je bv hartkloppingen krijgt omdat je zelf geen huisdieren hebt. Mijn honden krijgen hun eten gewoon in hun bak en niks van me bord. Vind dat zelf ook namelijk niet zo fris. Misschien helpt het als je over je smetvrees gaat praten met iemand.
Ik kan me voorstellen dat de TS een probleem heeft waar ze echt iets moet gaan doen, hulp zoeken? Het gaat haar niet alleen om dieren, maar er speelt veel meer Succes, ik hoop dat je er wat aan kan doen! Sorrie hoor, maar als je een hond van je bord laat eten en je wast het bord daarna af..... Niets vies aan toch? En als iemand een geloof heeft waarin het toegestaan is dat beesten op een vreselijke manier geslacht worden, dan je vertellen wat je wil, maar die zijn toch echt geen dierenvrienden En als je geen dierenvriend bent kan ik me voorstellen dat je die haren en een lik over je wang verschrikkelijk vies zal vinden. Maar wat missen die mensen (en ook anderen niet dierenvrienden) een hoop!!!!!! O ja, ik heb 4 hondjes en 6 katten. En sommigen slapen zelfs ook nog wel eens in mijn bed Mensen die vies zijn van mijn beesten of er een hekelijk aan hebben,die zullen nooit kunnen zien hoe "schoon" mijn huis is, want die komen er gewoon niet in! Groetjes Patricia ( leeft MET haar dieren in haar huis!)
Ik heb zelf ook katten en een hond. Ben ook niet vies van ze, maar echt me laten aflikken door de hond hoeft ook niet hoor. Van katten kan ik het dan weer wel hebben dat ze een likje geven, al doen katten dat niet zo vaak. En de hond en katten hebben hun eigen bakjes, ik heb een lepel waarmee ik hun blikvoer in de bakjes doe. De bakjes en lepel worden zelfs in een emmer afgewassen. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om de hond de borden te laten aflikken. Ik heb het vaak genoeg gezien bij mensen en gruwel er nog steeds van. Maar als puntje bij paaltje komt ben ik toch iets toleranter met mijn eigen dieren dan die van een ander.
Wij hebben geen huisdieren nu en dat zal nooit gebeuren ook. Ik ben gek op honden en katten maar het in huis halen van een hond bijv. is verboden in de Islam. Het is ook zeer onhygienisch (geen aanval please!) Ik krijg steeds meer aan het daglicht hoor dat mijn schoonfamilie en mijn man dan super modern zijn. Want die vinden het totaal geen probleem. Heb kennissen in turkije die man en vrouw hebben ook een hond, en vinden het geweldig wat gezelschap in huis. Ik sta soms echt versteld hoor , hoeveel verschil er dan tussen zit. Daarom zijn die buitenlandse kinderen ook allemaal bang hier voor een hond. En wat ik niet snap en is absoluut om niemand aan te vallen is dat een kat heeft hele slechte haren eigenlijk, want die zuigen zich vast op de long en dat mag dan weer wel. Het betekend dan gewoon in hier , turkije en overal. Het ligt er gewoon aan wat je van je familie uitkrijgt. En mijn schoonfamilie doet toch bidden hoor dus daar zijn ze wel heel consequent in.
Dit staat natuurlijk ook niet in de koran. Maar er gebeuren natuurlijk altijd wel dingen wat eigenlijk heel zielig zijn e.d Maar dat staat absoluut los van het geloof