mensen met paniekaanvallen die zwanger zijn

En denk eraan he, een paniek aanval duurt maar een paar minuten (ook al lijkt het een eeuwigheid )

 

Ik heb het nog altijd zonder medicijnen gedaan en nu heb ik ook geen medicijnen.

 

Ik heb normaal gesproken last van 'wat' psychische problemen met paniekaanvallen en 'kortsluiting' en was best wel bang dat dit erger zou worden tijdens de zwangerschap. Ik ben erg gevoelig voor veranderingen (ook al zijn ze heel positief) en raak daar vaak door uit het lood geslagen. Ik merk nu echter dat ik juist enorm veel stabieler ben dan normaal (zelfs geen eetbuien meer).

Nu is het wel zo dat ik al een jaar of twee weer 'normaal' functioneer... Ik heb wel af en toe een terugslag, maar dat is dan een uitzondering en geen regel meer. Ik denk dat dat wel verschil maakt. Het komt bij mij dus vooral terug bij grote veranderingen (zoals mijn huwelijk en het afronden van mijn studie), dus ik had het nu juist verwacht (wat is immers een grotere veradering dan een kind krijgen?).

Ik ben trouwens al behoorlijk lang van de medicijnen af. Op een gegeven moment was ik daar zo zat van dat ik er vrij accuut mee gestopt ben. Dat was even heel erg moeilijk en naar, maar het is de beste beslissing ooit. Ik ben geen voorstander van dat soort medicijnen... Natuurlijk kan het soms nodig zijn om ze te nemen, maar ze 'bestrijden' een symptoom en niet het probleem. Zonder was soms best moeilijk, maar ik ben er nu heel blij mee.

Ik ben trouwens afgelopen week nog wel van het ene moment op het andere weggelopen uit een vergadering op mijn werk (kortsluiting)... Ik hoop heel erg dat ze dat op de zwangerschapshormonen gooien. En helemaal aan het begin van mijn zwangerschap heb ik mezelf een keer in de pauze opgesloten in de wc omdat ik ineens geen pauzewacht durfde te lopen (ik werk als docent binnen het voortgezet onderwijs) , maar volgens mij staat dat los van de zwangerschap (had meer te maken met een terugslag doordat ik voor de vakantie ben afgestudeerd).

Als ik ('s avonds) alleen thuis ben, raak ik altijd in paniek, dat was voor de zwangerschap ook al zo... Ik probeer het nu zoveel mogelijk te vermijden, omdat ik niet denk dat een paniekaanval fijn is voor het kindje. Binnenkort gaat mijn man drie dagen weg en dan ga ik gewoon lekker bij mijn vader en moeder logeren. En andere dingen waarvan ik in paniek kan raken probeer ik gewoon niet te doen. Ik heb een hele lieve man die ontzettend rekening met me houdt wat dat betreft. Dat is zo fijn!

 

Ik was even aan het rondkijken of er ook mensen zijn die oxazepam gebruiken tijdens de zwangerschap. Ikzelf nu 1,5 jaar eraan, kan helaas niet stoppen met de medicatie ik was al aardig opweg om aftebouwen van 1,5 naar een 0,5 tablet per dag maar ik kreeg ineens weer zo veel klachten dat ik toch heb besloten verder te gaan met de 1,5. Bij de verloskundige hebben ze me al verteld wat er staat te gebeuren bij de bevalling dat ik zo ie zo naar het ziekenhuis moet en dat de baby daar ter observatie 2 dagen moet blijven, ik schrok daar best van maar kan niet stoppen omdat mijn klachten dan zo erg worden. Ik voel me er best schuldig over maar de mensen om me heen zeggen ook een zwaar gestressde baby is ook niet goed. Mijn vraag is nu eigenlijk wie is er bevallen met het gebruik van oxacepam of wie kent iemand en kan mij er meer over vertellen.

Groetjes Jessy

 

Hoi Cindy,

Mijn klachten wisselen heel erg maar voornamelijk heb ik ze om kalm te blijven, ben vaak heel onrustig in mijn lichaam, met hartkloppingen en de angst om flauw te vallen of eigenlijk waar ik ze voor kreeg de angst om dood te gaan. Ik ben door de eerst keer hyperaanval bang geweest dat mijn hart het begaf en in spannende tijden komt dat weer terug. De huisarts kan me niet geruststellen maar ik was al aardig op de goede weg, zoals ik al eerder zei door het afbouwen, heb nu alleen sinds een paar dagen zo veel last van raar gevoel en hartkloppingen dat het weer even mis is. Ik probeer wel afleiding te zoeken en me rustig te houden maar weet even niet waar ik heen moet met m'n klachten. Zit het weer tussen mijn oren of heeft het met de zwangerschap te maken. Knap lastig allemaal, vooral omdat je nu rekening moet houden met het kleintje in je buik wat het allemaal extra lastig maakt. Ik hoop dat het binnenkort afzakt en ik weer kan genieten want ik ging zo lekker de goede kant op. En jij waarvoor heb jij ze en wat is jou dosis?

Groetjes Jessy

 

hoi hoi.. had net een heel verhaal getypt drukte ik op een verkeerd knopje ofzo was de helft van mijn tekst weg.. grr iritant! maar dan typ ik het nog een x ik heb een paniekstoornis met agorafobie. het is bij mij begonnen na de bevalling van mijn zoontje. ik ga dus ook geen deur uit en de supermarkt is echt een ramp. ik heb een hele tijd paroxetine geslikt een goede antidepresiva waar ik het best goed mee redde. daarbij slikte ik voor de noodgevallen oxazepam. toen ik mijn psychiater belde en vertelde dat ik weer zwanger was moest ik direct stoppen met de paroxetine omdat dit slecht kan zijn voor het hartje van de baby. Het stoppen met de paroxetine was best heftig.. kreeg heel erg last van afkickverschijnselen en vooral heel erge paniekaanvallen. dat werd alleen maar erger en was dus weer helemaal terug bij af. ik dus weer naar de psychiater.. heb nu fluoxetine (prozac) ook een antidepresiva. het werkt wel iets maar lang niet optimaal. denk dat dat ook komt door die hormonen! en oxazepam mag ik erbij blijven gebruiken maar wel zo min mogelijk en vanaf 2 weken voor de bevalling helemaal niet meer. met deze medicatie mag ik geen bv geven en moet indd. in het ziekenhuis bevallen en daar dan 2x 24uur blijven. ik probeer het met deze dosis medicatie vol te houden tot na de bevalling. en dan na die tijd maar kijken voor verhoging van de medicatie of andere medicatie.

ik ben ook lid op dit forum www.paniekaanval.nl misschien moet je hier ook eens gaan kijken

veel sterkte ermee.. ik weet hoe ontzettend vervelend t is! en waarom zoiets kan? hopelijk komen we er allemaal weer vanaf!

 

ja klote is het zeker. zie dan ook als een blok overal tegen op. ik moet ook vaak naar de gynaecoloog. omdat er misschien iets mis is met mijn kindje.. dus nog meer om me druk over te maken en da merk ik ook dat de paniekaanvallen steeds meer worden.

ik probeer te regelen dat mijn vriend bij mij mag blijven na de bevalling. eiegnlijk kan dat niet.. maar ik zie het niet zitten om dadelijk in mijn eentje op de kraamafdeling te liggen. heb dit ook aangegeven aan de verloskundige en ze zouden kijken of er wat te rgeelen valt. gelukkig geef ik dan geen bv zodat ik in ieder geval iets kalmerends mag slikken. vind het heel jammer dat ik geen bv mag geven maar het heeft toch ook zo zijn voordelen.

ik vind t nu al eng om dadelijk te moeten bevallen in het ziekenhuis... maarja probeer er maar niet te veel over na te denken.. en ik denk maar zo.. als je eenmaal aan het bevallen ben heb je je hoofd echt wel ergens anders bij dan bij die stomme paniekaanvallen!

ok vertel ik de artsen gelijk dat ik er last van heb.. dat ze niet raar staan te kijekn als ik helemaal in paniek schiet. dat stelt mij ook wel gerust. en nergens kunnen ze je beter helpen dan in het ziekenhuis lijkt mij.. dus dat stelt me dan ook wel gerust.

oxazepam slik ik zo min mogelijk omdat het eigenlijk echt rotzooi is.. ik kan ook moeilijk zonder.. maar je hebt steeds meer nodig om hetzelfde effect te berijken.. ik hoop ook zeker dat mijn antidepresiva na de bevalling beter werkt dan nu.. ik gooi het nu maar op de hormomen! en zit de zwangerschap maar uit om het zo te zeggen. en op de goeie momenten geniet ik toch echt wel van mijn zwangerschap heerlijk dat getrappel in je buik!

heb jij hier al lang last van? en ook agorafobie erbij? ga je nog alleen naar de winkel of zit je ook al zo aan huis gekluistert?

 

Ik schreef eerder dat het juist allemaal heel goed ging nu, maar dat gaat het ineens juist totaal niet meer... Onder andere door de zwangerschap is bij weer een oude angststoornis geactiveerd (of hij was toch nog niet helemaal weg).

Ik heb nu diapezam voorgeschreven gekregen (hetzelfde als oxazepam en valium), maar ik durf het echt niet te slikken eigenlijk... In principe zou het in het tweede trimester als je het maar kort gebruikt geen kwaad kunnen, maar het blijft wel troep... Ik wil graag goed voor mijn kindje zorgen en ik denk dat ik me te schuldig zou voelen als ik het neem en dat maakt het hele probleem bij mij alleen maar erger. Het is voornamelijk ook voor het slapen. Als ik moet werken lig in namelijk gewoon de hele nacht wakker en dat trek ik niet zo goed op het moment...

Mijn huisarts zei inderdaad dat ik nu niet weer kon beginnen met paroxetine vanwege de zwangerschap. Ik wist niet dat dat zo'n kwaad kon.

Kunnen jullie genieten van het zwanger zijn? Of is het vooral het uitkijken naar wanneer het weer voorbij is? Bij mij vooral het laatste. Ik weet dat ik het leuk vind en dat ik uitkijk naar mijn kindje, maar ik voel het niet echt. Ik ben wel steeds opgelucht als ik wat voel, maar ervaar verder alles behalve een roze wolk. Ik voel me vooral heel erg in de war en snap niets meer van mezelf, terwijl ik juist dacht dat het allemaal wel weer een stuk beter ging. Ik baal daar zo van...

 

dat kan ik me goed voostellen. ik voel me indd. ook schuldig tegen over mijn kindje dat ik medicatie slik.. maar als ik het niet doe heb ik zoveel paniekaanvallen en de hele dag zoveel stress.. dat kan ook nooit goed zijn...misschien is het een idee. om ook fluoxetine te gaan slikken. het is hetzelfde als paroxetine alleen kan deze geen kwaad in de zwangerschap. en deze zijn ook veel minder schadelijk dan oxazepam.

 

het kan goed komen door je hormonen dat je daar nu weer last van hebt. ik hoop voor je dat het na de zwangerschap allemaal weer over is.

ik geniet soms van mijn zwangerschap.. aan de ene kant heb ik zoietes van ik heb er genoeg van.. want die paniekaanvallen is echt zo klote gevoel... maar als ik me even iets beter voel en de kleine voel trappelen is dat toch een heel bijzonder iets

 

Ook ik kan hierover mee praten, had gehoopt dat deze zwangerschap een stimulantie zal zijn om er boven op te komen. Ik gebruik zelf oxazepam al ruim een jaar en dat het verslavend is heb ik wel gemerkt gelukkig kan ik mijn dosis beperken tot 1,5 en heb ik gelukkig geen straatvrees, ik kan bv wel een paniekaanval krijgen alleen in de winkel als er een lange rij staat maar over het algemeen heb ik daar niet zo veel last van. Gelukkig maar denk ik als ik jullie verhalen lees. Ik gebruik ze om rustig te blijven en dat onrustige gevoel tegen te gaan en ik denk ook zeker dat het door de hormonen komt dat sommige waaronder ook ik er weer meer last van heb. Heb de afgelopen dagen ook verschrikkelijke hartkloppingen gehad schijnt dat je nu meer bloed gaat rondpompen maar voor iemand die bang is dat het hart het begeeft waren dit een paar zware dagen. Het is fijn om te weten dat er veel meer zwangere vrouwen met deze problemen kampen. Alleen hoop ik er nog eens een tegen te komen die bevallen is met medicijnen en hoe dat verlopen is zodat je er een beetje een idee van hebt wat het kindje binnen krijgt.

Groetjes Jessy

 

Bij mij ging het tot op heden erg goed. Maar de laatste dagen ben ik weer erg duizelig en dan krijg ik weer de angst om flauw te vallen... en dat kost dan weer heel veel energie.

Gisteren zat ik bij de kapper, kreeg 't ineens bloedjeheet en werd ineens superduizelig. Bah! Gelukkig heb ik netjes volgehouden (en doorgezet) en dat was achteraf natuurlijk weer een succes-ervaring.

Verder geniet ik wel super van mijn zwangerschap!
Wel moet ik mijn rust bewaken... want ik denk altijd maar dat ik alles kan blijven doen. En da's dus niet zo...

 

Zonneveldje op www.paniekaanval.nl daar zijn meer moeders die tijdens de zwangerschap gewoon antidepresiva hebben geslikt en een prima gezond kindje op de wereld heeft gezet! sommige moeders daar hebben er al 3 of 4 op de wereld gezet tijdens medicatie gebruik.

ik hoop bij mij ook echt dat het maar eventjes is.. en dat t dadelijk ook weer beter gaat.. doordat ik nu veel stress heb en die rare hormonen geef ik dat toch wel de schuld van die pa's want het ging toch wel echt beter!

gewoon doorzetten! en proberen zoveel mogelijk van de zwangerschap te genieten.. want het is toch zeker iets bijzonders